Bloggang.com : สมจ๊อด : จัดอันดับสุดยอด 10 คนเมาในโคตรถ่อย (ที่ข้าพเจ้ารู้จัก)

จัดอันดับสุดยอด 10 คนเมาในโคตรถ่อย (ที่ข้าพเจ้ารู้จัก)

จัดอันดับสุดยอด 10 คนเมาในโคตรถ่อย (ที่ข้าพเจ้ารู้จัก)

เห็นโฆษณาของพี่พลพลในโทรทัศน์เกี่ยวกับสาวน้อยน่ารักคนนึงเเดกเหล้าเมาอ้วกแล้วก็สะท้อนใจ
คิดมาคิดไปจึงทำให้นึกถึงเพื่อน ๆ ในห้องโคตรถ่อยที่เคยไปมีตติ้งกันมาแล้วแสดงธาตุแท้ออกมาเมื่อเวลาเมา
ซึ่งแต่ละคนก็เมากันจำแนกสไตล์กันไป บางคนเมาน่ารัก บางคนเมาหลับ บ้างก็เมาลื่น บางคนเมาแล้วกลายร่าง
เป็นเฮี้ย เป็นหมาไปก็เยอะ

มาดูกันครับ ข้าพเจ้าได้จัดอันดับที่สุดแห่งที่สุด (ภายในวงเล็บว่า ที่ข้าพเจ้ารู้จักเท่านั้นนะครับ) 10 อันดับกัน

อันดับที่ 10
ได้แก่: ไอ้โอม
Username: Bad
Mode: เมา Classic
Detail: ประเดิมเป็นคนแรกเลยนะครับ สำหรับ Webmaster ของเราชาวโคตรถ่อย
"ไอ้โอมเมาอ้วกหน้าร้านไอ้ปริม"
นั่นถือเป็นประโยค Classic ที่เพื่อน ๆ ในโคตรถ่อย (รุ่นเก่า ๆ ) นำมาเล่นกันทุกครั้งเมื่อยามหมดเรื่องคุย
ซึ่งก็สร้างความเฮฮาได้พอควร เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรมาก แค่ไอ้โอมไปกินเหล้ามากับเพื่อน ๆ
แล้วไปทำอีท่าไหนไม่ทราบ ดั้นนนนน... ไปอ้วกหน้าร้านไอ้ปริม
คิดดูนะครับว่า ตัวเมืองเชียงใหม่มันจะใหญ่ขนาดไหน มีเสาไฟฟ้า ตู้ไปรษณีย์ตั้งมากมาย
ข้างถนน ในห้องน้ำผับ ฯลฯ เหล่านี้เป็นที่พักพิงของสิ่งปฏิกูลทางปาก แต่ไอ้โอมทำไมถึงได้เลือก...
เลือกที่จะมาอ้วกหน้าร้านเพื่อนละครับ... จนไอ้ปริมเอามาล้อใน irc ให้ทุกคนรับทราบ

ดู ๆ ไปมันก็เป็นแค่คนเมาแล้วอ้วกธรรมด้า... ธรรมดา แต่... ด้วยความที่ว่าเขาคือ "โอม" นั่นเอง
เรื่องนี้ถึงได้ดังติดอันดับ ซึ่งพิจารณาแล้วจึงยกให้เป็นอันดับ 10 ของ
คนเมาอินเมมโมรี่ออฟโคตรถ่อยนะครับ คาดว่าหากโคตรถ่อยรุ่งเรืองถึงขั้นครบรอบ 50 ปี
อาจมีการสร้างอนุสรณ์สถานไว้ตรงหน้าร้านไอ้ปริม
เป็นหุ่นทองสัมฤทธิ์ท่าไอ้โอมยืนก้มหน้าเอามือยันผนังแล้วอ้าปากอ้วก
โดยอาจจะตกแต่งให้มีน้ำพุไหลออกมาจากปากของหุ่นทองสัมฤทธิ์โอมก็เก๋ไก๋ดีไม่น้อย

อันดับที่ 9
ได้แก่: นังแบ๊งค์
Username: BankZ
Mode: เมารั่ว
Detail: เธอคือสาวน้อยน่ารักที่หาได้น้อยยิ่งนักในโคตรถ่อย แต่... อย่าให้เธอเมา ถ้าเธอเมาขึ้นมาเมื่อไหร่
เธอจะรั่ว และรั่ว และรั่วขึ้นมาทันที วีรกรรมที่เธอได้สร้างไว้ก็หลากหลายมากมายนัก
ยกกันมาเล่าไม่หวาดไม่ไหวแน่ ก็ขอยกสักเรื่องสองเรื่องก็แล้วกัน

วันหนึ่งสาวน้อยเจ้าของเรื่องหล่อนลงมาจากลพบุรี นัดพวกตัวดีมาเเดกเหล้ากันที่ซอยทองหล่อ
เเดกกันไปก็ไม่มีอะไร แต่พอเมาแล้วเจ้าหล่อนก็เริ่มโวยวายตามประสาคนเมารั่ว
"เฮ้ย! ไอ้เฮี้ย...(ใครสักคน) เเม่งป๊อด เเม่งไม่มา สาด เเม่งไม่รักเพื่อน... มันไม่ใจ" นั่นไง เริ่มแล้ว
"ไหน... เอาโทรศัพท์มาโทรตามมันดิ๊ สาด" ครับ ก็เข้าใจนะครับว่าเพื่อนไม่มา
แต่นี่มันตี 2 แล้ว คุณเธอยังอยากจะให้โทรตาม (หมา)ที่ไหนล่ะครับ
"เฮ้ย!... มือถือกุไปไหน" เธอเริ่มร้อนรน พวกเราก็คิดว่ามือถือเธอหายเลยช่วยกันหาท่ามกลางความมืด
"เฮ้ย!... ใครเอามือถือกุไปวะ" ควานกันไปควานกันมา
"อ่อ!... กุเจอและ" เธอเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม
...
"กุถือไว้เอง"
-_-" ส้นตินมากครับท่าน ถือโทรศัพท์ไว้ในมือแล้วหาไม่เจอ สาดดด

อันดับที่ 8
ได้แก่: ไอ้ชัย
Username: I_WANNA_DIE
Mode: เมาร่างทรง
Detail: "พระยาพิชัยดาบหัก" เป็นฉายาของไอ้ชัยเมื่อครั้งไปกินเหล้ากันที่ซอยรางน้ำ
แล้วไม่รู้จะกลับกันยังไงเลยไปนอนบ้านเพื่อนที่อยู่แถวนั้น คิด ๆ แล้วก็สะท้อนใจ พวกเรานี่มั่วกันน่าดูแฮะ
เมาแล้วบ้านช่องไม่ยอมกลับบ้าน หาที่ซุกหัวอยู่แถว ๆ ที่เเดกเหล้านั่นแหละ

พวกเรานอนกันอยู่ 7-8 ชีวิต ในห้องแคบ ๆ ของเพื่อนคนหนึ่ง 3-4 คนนอนบนเตียง
ที่เหลือนอนข้างล่าง แล้วทำไมข้าพเจ้าจึงถูกจัดให้ไปอยู่ในส่วนที่เหลือด้วยหนอ
แต่คราวซวยของข้าพเจ้าเองหรือไรก็ไม่อาจทราบ ที่ต้องนอนข้าง "ไอ้ชัย" ต้นเรื่อง

อากาศร้อน พัดลมก็พัดมาไม่ถึง แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เราหลับสนิทได้ไม่ยาก
เวลาผ่านไปจนล่วงเลยถึงตี 3 บุรุษในเงามืดก็ลุกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงัน... มันลุกขึ้นมาแล้ว...
ช่างน่ากลัวยิ่งนักเมื่อแสงตกกระทบเงาด้านหลังของมันเป็นเงาตะคุ่ม ๆ มันเหมือนกับตื่นขึ้นมาจากความตาย
ว่าแล้วมันก็คว้าหมับเข้าให้ที่ขอเสื้อของข้าพเจ้าแล้วกระชากขึ้นมา...

ชายร่างน้อยอย่างข้าพเจ้าปลิวขึ้นมาตามขึ้นมาตามแรงควายและสร่างเมาได้ในบัดดล...
ไอ้ชัยคำรามอย่างน่ากลัว
"ฮืออ... วะฮรึ้ย...ตรึ้ย!..." พร้อมกับง้างมือเตรียมเหนี่ยวเต็มที่ พิศดูแล้วเหมือนคนถือดาบ
ข้าพเจ้าไม่รอช้า รีบโหวกเหวกขึ้นมาทันที
"แว้ก!!!! ไอ้ชัย!" มันลืมตาตื่นได้สติและปล่อยคอเสื้อ ข้าพเจ้าลงมากองที่หมอนตามเดิม
มันเอียงคอทำหน้าฉงนเหมือนฉงายในรายการเจ้าขุนทองทางช่อง 7 ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
"เกิดอะไรขึ้น"
"มืงจะชกกุเร้อ" ข้าพเจ้าถาม มันปฏิเสธ "รึผมจะฝันไป" ทุกคนตื่นขึ้นมาถามไถ่ถึงเหตุการณ์
มันนั่งรำลึกอยู่นานว่ามันฝันอะไร
อนิจจา มันนึกไม่ออก แต่จากท่าแล้ว ข้าพเจ้าว่ามันคงฝันว่ากำลังต่อสู้กับพม่าอยู่แน่นอน
ก็... เกือบไปแล้วละหนา เกือบโดนชกจากคนเมาละเมอเสียแล้ว...
"ไอ้ชัยหอกหักเอ้ย"

อันดับที่ 7
ได้แก่: นังมิ้นท์
Username: ไก่ย่างห้าดาว
Mode: เมาสด
ในยุคเฟื่องฟูที่โคตรถ่อยของเรามีตติ้งกันเป็นว่าเล่น ก็ปรากฏสาวน้อย (น้อยรึเปล่า) คนหนึ่งเข้ามาร่วมกลุ่มด้วย
มีอยู่วันหนึ่งพวกเราชาวโคตรถ่อยเกิดอาการ "สด" อยากไปดูบ้านผี ก็เลยนัดแนะกันพร้อมรถเก๋งหนึ่งคัน
(ของไอ้ริยำหมาบอย) อัดกันไปเป็น 10 ไปเที่ยวบ้านผีต่าง ๆ ใน กทม. แต่ก็ยังไม่หนำใจ
พวกบอกให้ไปชมบ้านผีที่บางแสนดีกว่า ก็กระเตงอัดกันไป เดินทางกันเป็น 100 กิโลเมตรเพื่อไปดูบ้านผุ ๆ
ไปดูเศษซากอารยธรรมของคนตายที่ไม่มีเฮี้ยไรเล้ย...

เข้าเรื่อง... ระหว่างเดินทาง เราก็แวะปั๊มน้ำมันซื้อของบ้าง (เน้นเหล้า) เข้าห้องน้ำบ้าง ก็ตามอัธยาศัย
แต่... สาวน้อยคนนี้เธอคงปวดรุนแรงหรืออย่างไรไม่ทราบ ถึงปั๊ม ลงจากรถได้ก็รีบแจ้นเข้าห้องน้ำโดยพลัน

เสร็จภารกิจ เธอเปิดประตูห้องน้ำเดินหน้าบานออกมายังไม่ถึงหน้ากระจก เสียงร้องโวยวายก็ดังขึ้น
"กรี๊ด!" ผู้ชายโรคจิต... เธอตาตื่นรีบวิ่งหนีออกมา พวกเราต่างวิ่งตาตื่นเข้าไปหาถามว่าเกิดอะไรขึ้น
"ผู้ชายคนนึง เเม่งเข้าห้องน้ำหญิง กุเดินออกมาเห็นพอดี" พวกเราต่างตกใจยกใหญ่
ว่าแล้วเธอก็แหงนหน้ามองป้ายหน้าห้องน้ำแล้วก็เบิกตาโต หัวเราะแหะ ๆ

"เอ่อ! กุเข้าห้องน้ำผิด"

-_-" เอากะมันสิ

เรื่องยังไม่จบแค่นั้น ขากลับจากไปดูบ้านผีที่บางแสน พวกเราก็แวะที่แหลมแท่นนั่งโจ้เบียร์กัน
สาวน้อยคนนี้ไม่รู้นึกอะไร (ก็คงจะเมาสดน่ะแหละ) อยู่ดี ๆ ก็กระโดดลงกระไดลงไปตรงตะไคร่สีเขียว
ที่เกาะอยู่ตรงลานด้านล่างของแหลมแท่น
"วืด!!!" ตินของเธอไถลกับตะไคร่ชี้ขึ้นฟ้า ขวาที ซ้ายที เหมือนนักกายกรรมผสมบัลเล่
ก่อนจะร่วงเผละลงไปกองเสียงดังสนั่น
"เบะ!" ตูดกระทะของเธอจ้ำเบ้าอยู่ตรงลานตะไคร่เสียงดังสนั่น ท่ามกลางเสียงเฮ! ของผู้คน

เมาสดจริง ๆ นะแม่คุณเอ๋ย

อันดับที่ 6
ได้แก่: ไอ้ต๋อย
Username: Free
Mode: เมาหลับ
Detail: ใครบ้างล่ะ ที่เมาแล้วจะไม่หลับ คนเราเมาแล้วต้องหลับใช่ไหมครับมันถึงจะไม่ไปรบกวนใคร
นั่นเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง แต่... โคตรถ่อยก็สอนให้เรารู้ว่า ถ้าเมาแล้ว "อย่าเสือกหลับต่อหน้าเพื่อน ๆ"
เพราะอะไรน่ะหรือ หึหึ

เหตุการณ์อันน่าสลดนี้เกิดขึ้นกับไอ้ต๋อย เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่ไปเเดกเหล้ากันมาจนตี 2
ผับเลิกแล้วก็ยังไม่หนำใจ ตกลงปลงใจไปต่อกันที่ห้องไอ้ชัย
"เฮ้ย! ขอตัวว่ะ เมาชิบหาย" ไอ้ต๋อยเริ่มก่อน ว่าแล้วท่านก็ล้มตัวลงนอนแล้วก็ผล็อยหลับไป...
เรื่องมันน่าจะจบแค่นั้น ถ้าเหล่าพวกจังไรที่ยังคงแหกขี้ตาตื่นเเดกเหล้าอยู่ไม่คิดแผนการชั่วร้ายขึ้นมาโดยการ
ตระเตรียมวัตถุดิบ ซึ่งประกอบไปด้วย 1. หนังสือโป๊ 2. กระดาษทิชชู่ 3. กล้องถ่ายรูป

เมื่อครบแล้วก็จัดฉาก ถกกางเกงของไอ้ต๋อยให้เลิกขึ้นพอเห็นง่ามตูด แล้วเอากระดาษทิชชู่ยัดใส่เข้าไป
มืออีกข้างจัดฉากแผนการฆาตกรรมโดยให้มันถือหนังสือโป๊ที่กางหน้าชายหญิงกำลังสังวาสกันโชว์หลา
เน้นแสงเงาให้พองาม แล้ว...
"แชะ!"
เรียบร้อย

ไม่นานภาพนั้นก็ถูกแพร่กระจายตามเว็บไซด์ใต้ดินต่าง ๆ จนถึงทุกวันนี้

จากเหตุการณ์ดังกล่าว ทางโคตรถ่อยได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนขึ้นมาถึงผลกระทบกับพฤติกรรมของคนในห้อง
ด้วยมติเอกฉันท์จากผู้ทรงคุณวุฒิได้จัดทำบทบังคับ เป็นข้อบัญญัติของห้องในการประชุมสมัยวิสามัญเลยเชียวว่า
"ไปมีตติ้ง... อย่าหลับ"

อันดับที่ 5
ได้แก่: ไอ้ชิ
Username: จำไม่ได้ว่ะ
Mode: เมา(เผื่อ)หมา
Detail: เป็นอีก 1 คนที่จัดให้อยู่ใน mode เมา(เผื่อ)หมา เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม ปี พ.ศ.
จำไม่ได้ น่าจะสัก 4-5 ปีแล้วกระมัง ที่รู้ว่าเป็นวันนี้ก็เพราะว่าไอ้ชิเสือกมาเกิดวันเดียวกันกับข้าพเจ้า
ก็เลยจำได้ เราไปฉลองวันเกิดกับเพื่อน ๆ ในโคตรถ่อยที่ผับแห่งหนึ่งย่าน ม. หอการค้า
หลังจากที่เมากันได้ที่จนร้านปิดแล้ว ก็พากันออกมาหาทางกลับบ้าน พี่ชิเราก็นั่งแหมะอยู่ข้างถนน
ทำปากเจ่อ ตาลอยไม่คุยกับใคร ขณะที่บางคนกำลังโบกแท็กซี่ ตาชิก็ชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า
จ้องมองปลายนิ้วตัวเอง ทุกคนมองตามกันสลอน เกรงว่าพี่ชิเราจะเห็น UFO เข้าหรือไร

"ดูนี่" เขาเอ่ยขึ้นมา ว่าแล้วพี่ชิเราก็อ้าปากกว้าง ๆ พ่นลมออกจากปากมา "ฮ่าาาา" แล้วปฏิบัติยุทธการ
"ดัชนีทะลวงคอหอย" ด้วยการเอานิ้วชี้นั่นล้วงเข้าไปในปากวนนิ้วไปมาในลำคอของตน 3-4 ตลบ
ผู้คนรอบข้างต่างตะลึงงัน...

มันได้ผลทันตา เศษซากของเหลวอินทรีย์ย่อยสลายสีเขียวอื๋อของน้ำย่อยที่ผสมกับอาหารประกอบด้วย
สีแดงของถั่วบดและเศษไส้กรอก เม็ดข้าวผัดสีเหลือง ๆ ที่ยังย่อยไม่หมด ผสมกับโค้ก โซดา และเหล้าบลูอีเกิ้ล
เป็นสีสันสวยงามตาทะลวงออกมาจากหลอดอาหารผ่านลูกกระเดือกผ่านลิ้น
ผ่านไรฟันและริมฝีปากออกมากองรวมกันอยู่ในน้ำฝนที่เพิ่งตกพร่ำ ๆ เจิ่งอยู่บนถนน

เขาทำเช่นนั้นอยู่ 2-3 รอบ โดยไม่อายผู้คนที่เดินไปมา เมื่อเขาคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นมารกระเพาะ
ได้ถูกขับถ่ายออกมาหมดแล้วเขาก็จดจ้องที่นิ้วชี้นิ้วนั้นของตัวเอง พร้อมกับตั้งคำถามในใจว่า
"แล้วนิ้วที่เปื้อนอ้วกนี้ล่ะ กุจะเอายังไงกับมันดี"

ว่าแล้วพี่ชิของเราก็สร้างเซอร์ไพร้ส์ให้กับพวกเราอีกคราด้วยสมองอันชาญฉลาดของเขา

...
พี่ชิเอานิ้วชี้นั่นจุ่มลงไปกับน้ำฝนที่เจิ่งอยู่บนถนนนั่น (ที่ตนเพิ่งอ้วกใส่ลงไปเมื่อครู่) แล้วคน ๆ ไปมา
ตะแคงซ้ายทีขวาทีจนนิ้วของพี่ท่านสะอาดเอี่ยมแล้วก็เอามาป้ายกับกางเกงของตัวเอง
เพื่อเช็ดทำความสะอาดแล้วลุกขึ้นมาโบกแท็กซี่กลับบ้านเฉย เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

ทิ้งไว้เพียงสายตาที่มองตามพี่ท่านไปด้วยความอึ้งและคำถามมากมายต่อไป จนถึงทุกวันนี้...

อันดับที่ 4
ได้แก่: นังแคท
Username: C_CAT
Mode: เมาหลอน
Detail: สืบเนื่องมาจากมีตติ้งชมบ้านผี ที่ทำให้พวกเราต่างตั้งคำถาม ถามตัวเองว่า "กุมาทำอะไร"
ค่ำ ๆ มืด ๆ มาเดินดูฝาผนัง เศษกระเบื้อง เศษขยะและซากหนูเน่า หวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าเผื่อจะเจอผีโผล่มา
แต่โบราณว่าไว้ว่า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ แต่พวกกุก็ทั้งลบหลู่ ทั้งท้า ว่าออกมาเท้อออออ
กุอยากเจอผี แต่ก็เงียบ ไม่มีออกมาให้เห็นซักตัว...

แต่... ไสยศาสตร์มีจริงครับ คนมีบุญเท่านั้นจึงจะได้เห็น ผู้มีบุญาธิการคนนั้นก็คือเธอผู้นี้ "C_CAT"
ไม่ว่าจะไปที่ไหน สถานที่แห่งนั้นจะน่ากลัวเพียงใด ลองเธอได้เหล้าเข้าปากเมื่อใด...
เธอจะเห็น... เห็นมัน... เห็นสิ่งที่ทุกคนหวาดสะพรึง เห็นอยู่คนเดียวไม่เผื่อใครด้วย

"มืงเห็นไหมเงานั่นน่ะ" เธอปิดหน้าก้มลงมือไม้สั่น แล้วชี้ไปบนฝ้าทีบาร์ของอาคารแห่งหนึ่ง
ในซอยย่านรามคำแหง พวกเราต่างวิ่งมาดูและแหงนคอมองตามนิ้วที่เธอชี้ อา... ปรากฏว่า...
ทุกคนหน้าตาแตกตื่น นั่น... นั่น... นั่น... สุดยอด เจ้าพระจ๊อด ไม่มีเฮี้ยไรเล้ย สาดดด

ยังครับ ยังไม่หมดแค่นั้น เราไปต่อกันที่ซอยวัชรพล ความเมาเริ่มได้ที่ ทานโทษเถิด ยังไม่ทันลงจากรถ
ไอ้แคทก็เห็นอีกแล้ว ผู้ชายยืนอยู่ข้างรถ เธอก้มหน้าสายตาหวาดระแวงไม่แกล้งหลอก
ชี้นิ้วไปที่เจ้าสิ่งนั้น... นั่นไง... นั่น... น่ากลัวยิ่ง...
นั่น... โอ้ว! สุดยอด เจ้าพระจ๊อด สาด ไม่มีเฮี้ยไรเลย...

ทุกวันนี้พวกเราประจักษ์แล้วว่า การไปบ้านผีในครั้งนี้ ไม่ใช่ผีหรอกหนาที่น่ากลัว แต่มันคือ... ไอ้แคท...

อันดับที่ 3
ได้แก่: ไอ้ดิว
Username: เฮี้ยไรจำไม่ได้
Mode: เมาเผื่อหมา (อีกแล้ว)
Detail: เมาครั้งนี้เป็นวันเดียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับไอ้ชิ ไอ้ดิวผู้ช้ำรัก หรือช้ำชอก
หรือช้ำห่ะไรของเเม่งก็ไม่อาจทราบได้ พวกสดครับ สดมาก ล่อออนเดอะร็อคเพียว ๆ
น้ำแข็งไม่ใส่ 1 แก้ว 2 แก้ว 3 แก้ว แล้วก็ต่อไปเรื่อย ๆ เเดกได้หน้าตาเฉย พวกเราต่างก็เหวอกันตามกัน

ถึงคราร้านปิด ไม่รู้จะไปนอนที่ไหน ก็ตกลงกันว่าจะไปนอนห้องเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ
แถว ม. หอการค้านั่นแหละ เพื่อนคนนี้ก็อัธยาศัยดีมาก ให้พวกเรานอนกัน โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่า
นรกกำลังไล่ล่าเธอมาในอีกไม่ช้านี้

พอขึ้นห้องได้ ไอ้ดิวก็นอนเผละ หลับเป็นตาย ก็ไม่มีอะไรครับ ระหว่างที่พวกเรากำลังนั่งคุยกันอยู่ จู่ ๆ
ก็เกิดเหตุการณ์แห่งความทรงจำ (โดยเฉพาะเจ้าของห้อง) ที่โจษจันกันไปอีกนาน

จู่ ๆ ไอ้ดิวนอนหงายหน้า อ้าปาก ทำตาเหลือกเหมือนเจอผี และแล้ววัตถุของเหลว
และของแหลกเหลวที่ยังย่อยไม่หมดก็ปะทุออกมาจากช่องปากห้อย ๆ ของมัน ดั่งเขื่อนป่าสักแตก
"บล้วก ๆ ๆ บล้อก ๆ ๆ" เสียงประมาณนี้แล

อา... มันยังได้สติ รีบยกมือป้องปากไว้ แต่อนิจจาของเหลวจากด้านในก็ยังคงปะทุไหล
แทรกออกมาตามง่ามนิ้ว หากท่านยังนึกภาพไม่ออก ก็ให้เช่าหนังเรื่อง ดังเต้พีค หรือวอลคาโน่
ซึ่งเป็นหนังเกี่ยวกับภูเขาไฟระเบิดและลาวาทะลักมาดูนะครับ นั่นแหละ ภาพนั้นเลยเชียว

สิ่งแหลกเหลวที่ประกอบไปด้วยเหล้าเพียว ๆ ผสมกับเม็ดข้าวผัดกุ้งที่ยังย่อยไม่หมด
ไหงย้อยลงหมอนที่มันนอน หยดแหมะลงที่นอนสีขาวสะอาดต่อหน้าต่อตาเพื่อนผู้เป็นเจ้าของห้อง
ที่ยืนเอามือกุมหัวทำตาตื่นด้วยอารมณ์ประมาณว่าทีมฟุตบอลทีมโปรดถูกยิงประตูและแพ้ในต่อเวลานาทีสุดท้าย

ข้าพเจ้าแลจะได้สติก่อนใคร
"เฮ้ย! ไอ้ชัย มืงจัดการ" ข้าพเจ้าบอกไอ้ชัยไปเช่นนั้น ไอ้ชัยร้อง "ฮึ้ย!"
"ต้องเป็นผมเหรอพี่" ไอ้ชัยตีหน้าเบ้
"เออ! มืงน่ะแหละ"

แต่ก่อนที่ไอ้ชัยจะจัดการกับสิ่งใด ซากศพที่ตายแล้วของเฮี้ยดิวก็เด้งผ่างลุกขึ้นยืน
แล้วเดินตุปัดตุเป๋เข้าห้องน้ำแล้วล้มลงเผละที่ขอบโถชักโครกแล้วหลับไปอีกครา...

ยังไม่จบแค่นั้น ระหว่างที่พวกเรากำลังเก็บทำความสะอาดเศษอาเจียนของมัน ด้วยจิตใจขนพองสยองเกล้า
มันก็เสือก... เสือกลุกขึ้นยืนอีกครั้งในสภาพที่ยิ่งกว่าผีตายซากในภาพยนตร์เรื่องใดที่เคยชมมา
เศษซากอาเจียนเปื้อนหน้า แข้งขาเปียกซก กลิ่นเหล้าเคล้าอ้วกคลุ้งไปทั่ว แล้วมันก็ใช้ปากห้อย ๆ
ของมันเปล่งเสียงแหบ ๆ ออกมาว่า...
"ผม... อยู่ต่อไม่ได้แล้ว" มันกลืนน้ำลายเข้าคอ (แต่คงมีแต่อ้วกนั่นแล ที่มันกลืนเข้าไป)
แล้วเว้นจังหวะนิดหนึ่งก่อนเอ่ยต่อ
"ถ้าผมอยู่ต่อ... เอิ๊ก!"
"ผมเป็นหมาแน่ ๆ "

ข้าพเจ้าส่ายหน้าแล้วบอกมันว่า "มืงไม่ต้องไปไหนแล้ววว ไอ้ห่ะเอ้ย... มืงนอนไปเห้อ...
ที่เป็นอยู่ตอนเนี้ย มืงน่ะ... เป็นหมาไปตั้งนานแล้ว ไอ้สาด"

อันดับที่ 2
ได้แก่: ไอ้เอก
Username: Amuro
Mode: เมาร้องไห้
Detail: งานเดียวกะไอ้ชิ ที่ร้านแถว ม. หอการค้าอีกนั่นแล งานนี้ทำให้เราเห็นธาตุแท้ของใครได้หลายคนเลยแฮะ
มาจะกล่าวบทไปถึงไอ้เอก ลูกครึ่งญี่ปุ่น-ไทย หรือฉายา "ไอ้ผีญี่ปุ่น" ฉายานี้มีที่มาครับ มีที่มาก็จากงานนี้นั่นเอง

วันนั้นมันเป็นอะไรของมันไม่มีใครทราบได้ กินเหล้าไปก็พร่ำไปไม่หยุด พร่ำแบบเริงร่า
เหมือนเเดกเหล้าผสมยาบ้าก็ไม่รู้ มันยิ้มแย้มและคึกผิดปกติจนน่าสงสัย
แต่แล้วมันก็ได้ทำสิ่งที่ขัดแย้งกับท่าทีแรกเริ่มของมันนั่นก็คือ

"เพี้ย!" เพื่อน ๆ หันไปมองเสียงที่เกิดขึ้น...

ไอ้เอก มันตบหน้าตัวเอง ตบในที่นี้ไม่ใช่ว่าแบบเบาะ ๆ แต่มันตบชนิดที่ว่า
ทุ่มสุดแรงจนหน้าที่แดงด้วยฤทธิ์เหล้าอยู่แล้วกลับแดงเข้าไปอีก
"เพี้ย ๆ ๆ ๆ !" มันสลับมือซ้ายมาตบแก้มขวา สลับมือขวามาตบแก้มซ้าย สลับมือซ้ายมาตบแก้มซ้าย
สลับมือขวามาตบแก้มขวา
เอ้า...ตบแผละ ๆ ๆ ด๊ะ... ด๊ะ... ดา... ดา... ดา...
มันตบไป หัวเราะไปดั่งคนบ้า ปนเสียงหัวเราะร่า

เท่านั้นยังไม่พอ...

"อะนิ...กุชิวะ... ตาเซะ... อีก๊ะ... อีกิ๊... อีเต๊ะ... อีเงะ...อีสาด... ฯลฯ" ห่ะเหวอะไรของมัน
เป็นภาษาญี่ปุ่นฟังไม่ได้ศัพท์ จนเพื่อน ๆ ทนไม่ไหว ต่างต้องดึงมือมันเพื่อห้ามไม่ให้มันตบหน้าตัวเองกันพัลวัน
ทีนี้มันเริ่มร้องไห้ซบไหล่คนนู้นทีคนนี้ทีแล้วก็สงบ...

มันนิ่งได้สักครู่อยู่ดี ๆ มันก็ขึ้นไปเฟี้ยวบนเวที เต้นส่ายไปมาไปแถกับคนเล่นกีตาร์จนเพื่อน ๆ
ต้องดึงลงมาแล้วร้องถามมันว่า "มืงเป็นเฮี้ยไรเนี่ย" แต่คำตอบที่ได้มากลับกลายเป็น
"อะนิ...กุชิวะ... ตาเซะ... อีก๊ะ... อีกิ๊... อีเต๊ะ... อีเงะ...อีสาด... ฯลฯ" เหมือนเดิม...

ยังครับ ยังไม่จบ หลังจากเลิกงานวันเกิด ณ ห้องของเพื่อนผู้ใจดี ที่ไอ้ดิวไปอ้วกใส่หมอนและที่นอนน่ะแหละ
ไอ้เอกกลับยังไม่หลับไม่นอน แต่ไปพร่ำร้องห่มร้องไห้อยู่หน้าระเบียงเป็นภาษาญี่ปุ่น
"อะนิ...กุชิวะ... ตาเซะ... อีก๊ะ... อีกิ๊... อีเต๊ะ... อีเงะ...อีสาด... ฯลฯ" อีกตามเคย
สักพักมันก็เดินเข้ามาในห้อง พร่ำไปสะอึกไปน้ำหูน้ำลายไหลย้อยน่าเห็นใจ -_-"
"ลุง... ช่วยผมด้วย" มันพร่ำ
"ผมพูดภาษาไทยไม่ได้" นั่นเป็นคำพูดไทยประโยคแรกที่ข้าพเจ้าได้ยิน ข้าพเจ้าเลยบอกมันว่า
"เฮี้ย... แล้วที่มืงถามกุอยู่เนี่ย ไม่ใช่ภาษาไทยเร้อ"

อันดับที่ 1
ได้แก่: นายโย
Username: {``-_-}{-``-}{-_-``}
Mode: เมารัก
Detail: เมื่อใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ที่ใดมีทุกข์ที่นั่นมีเมา... ถือเป็นสัจธรรมเฉพาะกลุ่ม
ของกลุ่มพวกขี้เหล้าที่เอะอะอะไรก็เมาเเม่งหมด

นายโย (หรือลุงโยที่เพื่อน ๆ รู้จัก) ก็เป็นหนึ่งในบุคคลที่ตกอยู่ในวังวนแห่งความรักและสุรา
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ห้องของเขากับผู้ร่วมเหตุการณ์อีก 2 คน วันนั้นนายโยของเราถูกปฏิเสธรัก
จากหญิงนางหนึ่ง จึงซัดเหล้าเสียเมามาย นั่งขัดสมาธิอยู่บนที่นอนในห้องที่รกรุงรัง
เพื่อน ๆ 2 คนก็นั่งดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ ในระยะประชิด เกรงว่าจะเกิดอะไรที่ไม่ดีขึ้น
เพราะคนอกหักแล้วเมานี่อันตรายใช่หยอก

"อึก ๆ ๆ ๆ" นายโยของเรายกก้นเหล้าขึ้น จ่อปากขวดลงกับปากของตน แล้วซดทีเดียว 4 อึกรวดเพียว ๆ
ก่อนจะยกมือปาดน้ำลายน้ำเหล้าที่มุมปากทำตาขวางส่ายมองเพื่อน ๆ เหมือนเฮี้ยจ้องไก่
จนเพื่อนทั้งสองต้องสะกิดส่งซิกกันว่าจงอย่าคลาดสายตา ไม่งั้น...

และแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับประกาศก้อง...
"กุจะลงไปโทรหา...(สงวนชื่อ) คุยให้รู้เรื่อง" ว่าแล้วก็เอามือล้วงกระเป๋าเพื่อควานหาเหรียญ
(สมัยนั้นไม่มีมือถือหรอก เงินจะเเดกห่ะยังไม่มี)
"เงินกุไปไหนวะ" อนิจจา สิ่งที่เขาล้วงลงไป นั่นไม่ใช่กระเป๋ากางเกง แต่เป็นขอบกางเกง
"พี่โยจะควานหากระโปกเร้อ" หนึ่งในเพื่อนที่นั่งเฝ้าเหตุการณ์ร้องทัก
ว่าแล้วนายโยของเราก็ตุปัดตุเป๋เดินไปเปิดประตูห้อง
"งั้นกุไปหาที่บ้านเลยละกัน" ชิบหายละ ขนาดล้วงกระเป๋ายังล้วงผิดล้วงถูก แล้วจะเอาปัญญาที่ไหน
ไปหาหญิงเจ้าละนั่น ทั้ง 2 จึงลุกเดินตามมา ก็เห็นเจ้าของเรื่องนอนล้มลงตรงหน้าลิฟท์
โดยที่ครึ่งตัวบนเลยเข้าไปในลิฟท์ นอนหายใจระรวย

ประตูลิฟท์ปิดมาชนกับสะโพกของเขาแล้วเปิดอ้าออกครั้งแล้วครั้งเล่า
เพื่อนทั้งสองต้องหิ้วปีกพยุงออกมาด้วยความระอา มีชาวบ้านชาวช่องเห็นสภาพอยู่ 3-4 คน

เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็โยนนายโยตัวปลิวเข้ามาฟุบที่ฟูกของตน แต่เขาก็หาได้หยุดนิ่งไม่
กลับพยายามตะเกียกตะกายคลานแบบผีญี่ปุ่นดูน่ากลัวจะออกไปหาหญิงสาวเจ้าให้ได้
แต่ก็ต้องสิ้นฤทธิ์อยู่ตรงปากประตูห้องทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดแล

นายโยแน่นิ่งไปได้สักครู่ก็ลุกขึ้นมานั่งทำตาเหม่อลอย
มือซ้ายลูบคลำรองเท้าหนังสีน้ำตาลข้างหนึ่งที่อีกข้างของมันและคู่อื่นกระจัดกระจายตกจากชั้นวาง

"ผู้หญิง... เเม่งก็เปรียบเหมือนส้นตินแหละ" เขากล่าวตาขวางพลางแสยะยิ้ม...
ในบัดดล นายโยก็ทำในสิ่งที่เพื่อน ๆ ไม่คาดคิด จนทั้งสองต้องอ้าปากค้าง
"ผัว ๆ ๆ ๆ!" มันเป็นเสียงหนัก ๆ ของวัตถุสองสิ่งกระทบกัน

"ที่เหยียบย่ำอยู่บนหัวกุนี่ไง" ใช่แล้ว... นายโยของเรานำรองเท้าข้างนั้น
กระหน่ำฟาดเข้ากับหัวด้านขวาของตัวเองเป็นสิบ ๆ ทีอย่างเมามัน
"ผั่ว... ผั่ว... ผั่ว"
เขาฟาดเน้น ๆ จนฝุ่นที่จับอยู่กับรองเท้ากระจายเต็มผม
เท่านั้นยังไม่พอ เขายังเอาหัวด้านซ้ายของตัวเองกระแทกเข้ากับผนังห้องอีกด้วย ในจังหวะ
"ผั่ว... โจ๊ะ... ผั่ว ๆ ... โจ๊ะ"

เพื่อนทั้ง 2 ได้สติ จึงเข้าขวางสถานการณ์ก่อนที่เจ้าของเรื่องจะหัวแตกตายเสียก่อน...

นี่ละหนา พิษรัก ทำให้คนเละได้ถึงขนาดนี้เลยเชียว...

ด้วยความสุดยอดและหักมุมตอนจบ จึงขอจัดเหตุการณ์นี้ให้เป็นอันดับ 1 แล

...
ครับ จบแล้วละ... สะท้อนใจกันสักนิดนะครับ นี่ก็เข้าพรรษาแล้ว เลิกเหล้ากันก่อนเน้อ
แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่กับเรื่องการอดเหล้าเข้าพรรษา

เพราะคนที่คิดเรื่องอดเหล้าในช่วงนี้นี่ได้ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่ "เกิน limit" กันทั้งนั้นแล
เอาเป็นว่า เเดกกันให้เมาพอดีนะครับ ด้วยความเป็นห่วง จากทีมงานโคตรถ่อย
เอาไว้คราวหน้าเราจะมา update กันอีกนะครับผม

Create Date : 30 กรกฎาคม 2548

Last Update : 30 กรกฎาคม 2548 1:33:31 น.

15 comments

Counter : 786 Pageviews.

โดย: FaCtOrY cHeeSeCaKe

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:1:53:33 น.

เล่าได้เห็นภาพมากๆเลย
ตลกดีเนอะเรื่องคนเมา

โดย: fakeplasticgirl

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:2:23:08 น.

เมาไม่ขับ

โดย: Angel Tanya

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:2:53:31 น.

ยายเมาไม่กลับ แต่ไม่ได้เมาเหล้า

หากเป็น เมารัก

นี่................

โดย: น้าสือ (โสมรัศมี

) วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:49:33 น.

ระวัง เมาไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มีเน่อ

โดย: รสา รสา

วันที่: 8 สิงหาคม 2548 เวลา:21:26:19 น.

อ่านแล้วเห็นภาพ

ยิ่งนึกถึงหน้าแต่ละคน

ฮาคับยอมรับว่าฮา

โดย: ปอโกะ IP: 61.7.137.183 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:3:40:10 น.

สัจธรรมบังเกิด

เมื่ออ๊วกทะลัก

เล่าได้ถึงอารมณ์มาก

ขำเรื่องเอก

คนไทยรึป่าว

โดย: แม่มดแห่งทะเลทราย IP: 58.11.38.55 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:24:54 น.

กลับมาอ่านอีกทีก็ยังขำตาย..

โดย: ชมทะเล IP: 203.113.33.12 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:12:32:27 น.

ขอเป็นกำลังใจให้ แด่ มารสุรา ((( เหมือนกัลล์ )))
ประสบการณ์ ควาย ๆ งี้ชอบคับ.....คอเดียวกัลล์
mail มานะ...namoreclub@hotmail.com
" ข้า ฯ ชื่นชอบในรสชาดของสุราไม่......
แต่ข้า ฯ ชื่อชอบของบรรยากาศ ในการร่ำสุรามากกว่า "

โดย: มอมแมม IP: 203.147.59.177 วันที่: 7 มีนาคม 2549 เวลา:1:38:04 น.

...
..
.

แห๊มๆๆ อ้ายลุง

ของเมิง... เสือกแหว๋วซะงั้นนะ

เมารัก...

... อยากปาข้าวเหนียวใส่เมิงจริงๆ...

โดย: ไก่ย่างห้าดาว` IP: 203.170.242.131 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:55:41 น.

ขอแนะนำว่าให้ลงรูปประกอบด้วย ฮ่าๆๆ

โดย: นู๋วัน IP: 124.120.243.254 วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:18:10:21 น.

เยี่ยมจริงๆ วีรกรรมวีรเวรของแต่ละคน เล่าได้เห็นภาพมั่กๆ
แต่ว่าไอ้ที่น่ากลัวนี่ว่าเมาหลับน่ากลัวแล้ว แต่เมารักเนี่ย
น่ากลัวกว่าเป็นไหนๆ ...555... โถทำไปได้ ก็มันเมาอะนะ
อยากรู้นักถ้าไม่เมาจะทำยังไงหว่า

โดย: มณีนาคา IP: 58.9.147.225 วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:2:34:39 น.

แล้วของคนเล่า ไม่มีเหรอคะ หรือมี...แต่ไม่บอก 555

โดย: บีบี IP: 65.2.181.228 วันที่: 18 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:32:54 น.

ลุงโย จะขึ้นไปที่โครงการ 3 เมื่อไร จะได้ฝากของไปด้วย โทรมาบอกหน่อยนะ 086-3583865 ด่วนมาก ๆๆๆๆ

โดย: nancy145us IP: 58.137.53.241 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:16:43 น.

อ่านกี่ทีๆ ก็ฮา

โดย: แคท IP: 210.86.214.154 วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:48:41 น.