Bloggang.com : สมจ๊อด : วันส้นตีน (จริง ๆ)

วันส้นตีน (จริง ๆ)

เพื่อน ๆ เคยเจอกับ... "วันส้นตีน" ไหมครับ
ในคำจำกัดความของผม หมายถึง วันที่ทำอะไร ก็แล้วแต่ มันจะซวยไปหมด

ครับ วันนี้ก็เป็น "วันส้นตีน" วันหนึ่งจริง ๆ

...
ขอกล่าวย้อนไปถึง...
เมื่อสองวันที่แล้ว กระผมแวะตลาดซื้อรองเท้าหนังมา 3 คู่ ราคารวมอยู่ที่ 540 บาท

ตกแล้วราคาคู่ละ 180.

ถูกโคตร... ถ้าเทียบกับลักษณะหนังนิ่ม ๆ ดูดี หรูเลิศของมัน...
...
และแล้ว เหตุการแห่งความทรงจำก็เกิดขึ้น...
เมื่อเช้านี้ ไม่แน่ใจว่ากระผมก้าวเท้าไหนออกจากประตู
เหตุการณ์มิได้ส่อเค้าว่ามันจะเป็นวันส้นตีนแต่อย่างใด
อย่างว่า... ทะเลสงบ มักมีพายุเสมอ

ฝนฟ้ามันส่อเค้าเมื่อตอนที่ผมเผลอเอาบัตรรถไฟใต้ดินจะมาแตะตรงแท่นสอดบัตรรถไฟฟ้าสถานีชิดลม
พระคุณเจ้า!!!
อะไรจะควายปานนั้น สมาธิไม่เคยได้อยู่กับตัวเลยหนอ...

นั่นแหละ หลักจากได้อายต่อหน้าประชาชีมา 2 คน เดินมาได้สักพัก
ก็เกิดอาการผิดปกติบางอย่าง ที่ด้านล่าง...
เอ๊ะ! อะไรมันหนืด ๆ ตีน...

ฉิบหายแล้ว!! ส้นเกือกรองเท้าด้านซ้ายของกระผมมันทำท่าจะหลุดเสียให้ได้
มันห้อยสะพายแร่ง รุ่งริ่งจะออกมากลิ้งเสียให้ได้

ทำอย่างไรดี ๆ ๆ

กระผมก็ได้แต่ประคับประคองมันไปเรื่อย ๆ ด้วยจิตใจหวาดผวา

ครับ ใครไม่เป็นผมคงไม่รู้หรอกหนา
ว่าการเดินแบบสัมผัสรับรู้ทุกอณูย่างก้าวแบบเบาหวิวชนิดที่สัมผัสได้ถึงจังหวะชีพจร
ที่เต้นตุบ ๆ อยู่ที่ฝ่าตีนน่ะ มันเป็นเยี่ยงไร

เบาวาบ...เบาวาบ
ผมต้องค่อย ๆ ย่อง และเสียวแปร๊บทุก ๆ ครั้งที่ตีนข้างซ้ายยกจากพื้น...
ถ้าส้นมันหลุด... จะขายหน้าประชาชีขนาดไหนหนอ

และแล้ว... ผมก็ยังอุตส่าห์โขยกมาถึง
ณ หน้าอาคารดิออฟฟิศ แอท เซ็นทรัลเวิลด์
ออฟฟิศสุดหรูย่านใจกลางเมือง ที่ที่กระผมทำงานอยู่..

ตรงหน้ากะได
ผู้คนมากมายเดินเข้าตึก

นั่นคือ...วาระสุดท้ายของมัน
และแล้ว...เจ้าส้นรองเท้ามันก็สิ้นใจตาย... หลุดหายไปจากส้นตีนและชีวิตผม
ท่ามกลางเขาและเธอ และเขา และเธอ และเขาและเธอ อีก 7-8 ชีวิตที่เดินตามผมมา
ก็ฮาสิครับ...

พระคุณเจ้า นั่นยังไม่รวมหญิงชายในตึกที่กำลังเดินออกมาทำหน้าประหลาด
กับซากศพส้นรองเท้าของผมนะครับ

ผมค่อย ๆ หันกลับไปดูด้วยอาลัย.. นั่นพื้นรองเท้าด้านซ้ายของผม นอนตายหงายหน้าแผ่หลา
อนิจจา ไม่มีแม้ผ้าหรือหนังสือพิมพ์คลุมศพ
ช่างอุจาดตายิ่งนัก

ด้วยจิตละอาย เพราะคนมองกันตรึม
ผมจึงรีบเดินกระโดกกระเดกจากมา
ทิ้งส้นร้องเท้าให้กลายเป็นศพไร้ญาติอยู่อย่างนั้น...

ลองนึกภาพของคนที่พยายามเดินให้ปกติ
โดยที่ตีนมันไม่เท่ากันสิครับ มันจะน่ารักปานใด

ลาก่อน.... ขออภัยเถิดนะ เจ้าส้นรองเท้าสุดที่รัก... มันจำเป็น

อายชิบหายแล้ว...

...

พอขึ้นออฟฟิศได้ผมก็เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะและลงมาเก็บศพ
ปรากฏว่า มูลนิธิแม่บ้าน ท่านได้นำส่งถังขยะ ฌาปนกิจไปเรียบร้อยแล้ว
ทิ้งให้รองเท้าข้างซ้ายของผมต้องทนทุกข์เพราะเป็นม่ายเพราะขาดส้นมาเป็นที่พึ่งพิง...

วันนี้จึงเป็นวันส้นตีน...จริง ๆ ครับ

Create Date : 21 กันยายน 2548

Last Update : 21 กันยายน 2548 1:41:08 น.

9 comments

Counter : 789 Pageviews.

555555555555 วันส้นตีนจริงๆด้วย

โดย: coldfusionCF

วันที่: 21 กันยายน 2548 เวลา:2:42:38 น.

น่าฉงฉาน

โดย: เฉดน้อย คอยรัก IP: 203.146.104.41 วันที่: 22 กันยายน 2548 เวลา:11:14:03 น.

บรรยายได้ถึงอารมณ์มากครับ
ว่าแต่ผมสงสารผู้หญิงที่ส้นรองเท้าหักมากกว่านะครับ
เคยช่วยเพื่อนดึงส้นจากตะแกรงท่อน้ำ
หักซะงั้น -_-" เลยต้องช่วยพยุงกันยกใหญ่ เหอๆ

โดย: Mint@da{-"-}

วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:19:47:23 น.

เขียนเรื่องเศร้าให้ขำได้

add ค่ะ

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 13 ตุลาคม 2548 เวลา:14:06:38 น.

เอาน่า...

เค้า (หมูพี) บอกว่า รองเท้าส้นหลุด = โชคดี...

วิธีปลอบตัวเอง น้ำขุ่นๆอ่ะค่ะ

^^"

โดย: p_jung IP: 61.47.111.24 วันที่: 13 ตุลาคม 2548 เวลา:21:05:20 น.

พรปีใหม่ จากสมเด็จพระญาณสังวรฯ ๒๕๔๙

เจริญพรสาธุชนทั้งหลาย ในวารดิถีขึ้นปีใหม่ พุทธศักราช 2549 นี้ นับเป็นปีมหามงคลอีกปีหนึ่ง เพราะเป็นปีที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงครองราชย์ถ้วน 60 ปี

จึงใคร่ขอเชิญชวนพสกนิกรชาวไทยพร้อมใจกันถวายพระพรชัยมงคล
ขอจงทรงพระเจริญยั่งยืนนาน

ขอให้ทุกคนสำรวจตนเองว่า ในรอบปีที่ผ่านมา มีอะไรบกพร่อง จะปรับปรุงแก้ไขตนเองอย่างไร วันเวลามีค่า มีความหมาย ก็เพราะเราใช้ทำสิ่งที่มีคุณค่า ประกอบด้วยธรรม มีความหมายต่อชีวิต

ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและอำนาจบุญกุศล
อำนวยให้ท่านทั้งหลาย เจริญสิริสวัสดิพิพัฒมงคล ตลอดไปทั่วกัน ขออำนวยพร

โดย: ป่ามืด

วันที่: 31 ธันวาคม 2548 เวลา:22:14:44 น.

Happy New Year 2006

Wishing U the best in everything U do
with good health, wealth and family.

มาอวยพรค่ะ อาจจะช้าไปหน่อย แต่มาด้วยใจค่า....

โดย: เนตรนภัส

วันที่: 3 มกราคม 2549 เวลา:8:38:23 น.

5555555555555555555555555555
สุดขีดดดดดดดดเลย ฮู้

โดย: surely

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:41:50 น.

น่าฉงฉานเจงๆ แต่ขอขำหน่อยเหอะ อยากบอกว่าเคยเป็นเหมือนกันแบบไม่ทันตั้งตัวไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน แถมผ่านมาไม่นานนี้เมื่อวันที่ 7 มิถุนานี่เอง ที่สยามซะด้วยเหอๆ แบบว่าต้องเดินเท้าเปล่าไปซื้อรองเท้ากันแถวนั้นแบบปัจจุปันทันด่วนเลยอะ

โดย: มณีนาคา IP: 58.9.147.225 วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:2:43:27 น.