ส้มจี๊ด ดีใจที่เราได้พบกันแม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
แถวบ้านเรามีแมวจรตัวนึง ใส่ชื่อว่าหางกุดหางนางจะกุด แววตาดูผ่านอะไรมาประมาณนึงเป็นแมวตัวผู้ ดูท่าทางไม่แข็งแรง แต่ก็แวะมากินข้าวบ้านเรามาปีนึงแล้วอยู่ๆวันนึงนางก้อพาลูกนางมาแปะไว้ที่บ้านเราเดาเอานะว่าเป็นลูกนาง ก้อไม่รู้ว่าใช่รึเปล่าเราก้อเลยใส่ชื่อว่าส้มจี๊ด เพราะหน้าหวานๆนึกว่าเป็นตัวเมียที่แท้เป็นแมวตัวผู้ส้มจี๊ดเป็นแมวที่อ้อนมากถ้าเราออกจากบ้านนางจะพุ่งเข้ามาพร้อมเอาหัวถูขาเราไม่ว่าจะหลบยังไงก็ไม่พ้น ไม่เอาๆๆๆๆ หัวส้มจี๊ดเป็นโรคคค อย่าๆๆๆๆๆๆ อย่ามาถูหัวนางเป็นโรคผิวหนังแล้วนางก้อเกาจนเหวอะหว่ะเราก็ให้ข้าวนางประมาณซํกสองอาทิตย์ทนความพุ่งเอาตัวเข้ามาถูไม่ไหวเป็นอะไรของเธอห๊ะะะะ เธอรู้ไหมว่าโรคเธออาจจะติดเราแล้วเอาไปติดลูกเราในบ้านเลยตัดสินใจซื้อตะกร้าจับไปหาหมอไปหาหมอครั้งแรก ฉี่แตกในตะกร้าในรถคงกลัว ไม่เคยนั่งรถหมอก็บอกว่าเป็นเรื้อนแห้ง ให้หยอดยากับเอายาแก้คันมากินตั้งแต่นั้นมาตอนเย็นก็มีหน้าที่เพิ่มคือเอายามาผสมอาหารเปียกให้ส้มจี๊ดกินก็ดูโอเคขึ้นนะ แต่แผลก้อยังไม่หายดีก็คิดว่าน่าจะใช้เวลานานล่ะมั้งโรคผิวหนัง พอผ่านไปประมาณ 3 อาทิตย์ ก็พานางไปหาหมออีก บอกว่า หมอ ดูโรคผิวหนังยังไม่ดีขึ้นเลย หมอก็หยอดยาอีกตัวมาให้เป็นตัวใหม่พร้อมกับโรคใหม่ที่ได้มาคือเชื้อรา ส่วนเราเองก็ตัดสินใจประกอบกรงให้นางหน้าบ้านก่ะว่าจะไม่ให้ไปไหนซักพักจะได้หายดี ผ่านไปประมาณห้าวัน แผลก็ดูดีขึ้นแล้ว แต่ส้มจี๊ดทำไมซึมๆนะหรือว่าซึมเพราะอยู่กรง ก็เลยปล่อยออกมาข้างนอกแต่พอออกมาข้างนอกก็ซึมต่อเนื่องเลยโดนจับไปหาหมออีกหมอบอกว่าส้มจี๊ดตัวเหลืองและมีไข้ให้เอาไปหาหมอใหม่พรุ่งนี้หมอจะตรวจแบบละเอียดสุดท้ายส้มจี๊ดโดนจิ้มยามาเข็มนึงก็สดชื่นขึ้นและแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นส้มจี๊ดป่วยเป็นโรคใหม่โรคแพ้ภูมิตัวเองหมอบอกว่าตรวจทุกอย่างแล้วไม่มีโรคแต่ไม่มีเม็ดเลือดเลย พลาสมาก็เป็นสีเหลืองดูเหมือนจะเป็นโรคที่เม็ดเลือดขาวกินเม็ดเลือดแดงตัวเอง วิธีการรักษาคือให้สเตียรอยด์กดเม็ดเลือดขาวไว้ไม่ให้กินเม็ดเลือดแดงเห้อ ส้มจี๊ดเอ๊ยยยย ทำไมต้องมาป่วยเป็นเยอะแยะด้วย ก็รักษาต่อไปต่อไป และต่อไปท่ามกลางความทรมานจิตใจของเราหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ก็ยังไม่ดีขึ้น ส้มจี๊ดยังตัวเหลืองต่อเนื่องแต่ยังกินอะไรได้อยู่หมอบอกว่าต้องปรับโดสเป็นโดสที่แรงขึ้นนะ เราอยากยอมแพ้ ไม่อยากรักษาแล้ว บอกหมอว่าถ้าทำให้เค้าทรมานก็พอแล้วก็ได้ค่ะหมอหมอบอกว่าลองดูอีกครั้งไหมถ้าครั้งนี้ไม่ได้ก็คงไม่ได้แล้วแหละต้องบอกก่อนว่าเราเคยขังส้มจี๊ดไว้สามวันแล้วก็ไม่ได้ขังอีกเลยเพราะคิดว่านางคงไม่แฮปปี้วันนึงที่นางหายไป เราก็นึกว่านางจะไม่รอดแล้ว แต่สุดท้ายผ่านไปสองวันนางก็กลับมารอบนี้นางหายไปอีก เราก็หวังว่านาจจะกลับมา กลับมารับยา แต่การกลับมาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายส้มจี๊ดมาด้วยอาการขาดน้ำขาดอาหารและตัวเหลืองมาก เหมือนยากระตุ้นเลือด ยาบำรุง ยาสเตียรอยด์ต่างๆที่ฉีดไปไม่ได้ผลเลยเราก็พาส้มจี๊ดไปหาหมอ ฉีดน้ำเกลือกับยามาแล้วหมอบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังไหวก็เอามาเติมน้ำเกลือและฉีดยานะ ตอนเช้า เราเห็นส้มจี๊ดนอนอยู่ตรงสวนหน้าบ้านนอนกระตุกๆก็เลยรู้แล้วว่าส้มจี๊ดคงไม่ไหวแล้วนางพยายามหายใจ แต่เม็ดเลือดแดงนางคงไม่พอจริงๆ ตัวนางเหลืองไปหมดเราก็เลยเอาผ้ามาห่มให้นางกับลูบตัวนางบอกว่าถ้าไม่ไหวก็ไปนะ ไว้เจอกันใหม่ ไว้มาเกิดใหม่ดีๆแล้วมาเป็นแม่ลูกกันเราซื้อดอกไม้มาใส่ให้ส้มจี๊ดจะได้ไปเกิดในที่ดีๆ อย่าต้องมาเป็นแมวจรอีกจริงๆทั้งหมดทั้งมวลก็ประมาณสองเดือนได้ตั้งแต่ส้มจี๊ดมากินข้าวบ้านเราจนกระทั่งส้มจี๊ดโกอินเตอร์เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสความรู้สึกที่สัตว์เลี้ยงตาย อ่ะ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงนางโดยตรงแต่ก็รู้สึกเหมือนเลี้ยงเพราะส้มจี๊ดชอบมาอย่บริเวณบ้านเราตลอดร้องอยากเข้าบ้านตลอดเต้าฮวยกับน้ำขิงก็รู้จักส้มจี๊ดแล้วเพราะนางอยู่นอกบ้านตลอดมีครั้งนึงส้มจี๊ดเปิดประตูมุ้งลวดเข้ามานอนในบ้านเองส่วนเรานอนหลับอยู่ในห้องไม่รู้เรื่องเอ๊ะ ใครมานอนตรงไมโครเวฟ นางก็ทำหน้าใสๆ ประมาณว่าอยากมาอยู่ด้วยจริงๆคิดว่าจะไม่ร้องไห้แล้วนะตอนเขียนบลอคนี้ก็ร้องจนได้จะพูดว่ายังไงดีดีใจที่ครั้งนึงเราได้เจอกันนะส้มจี๊ดครั้งนึงที่เราได้อุ้มเธอถึงจะเป็นการอุ้มเพื่อไปหาหมอได้ลูบหัว ได้ให้ข้าวให้น้ำเธอส้มจี๊ดเก่งมากๆ สู้มากๆแต่ส้มจี๊ดคงไม่ไหวเพราะโรคที่เป็นก็ร้ายแรงมากแล้วนางก้อดูไม่แข็งแรงมาตั้งแต่ต้นจริงๆก็บอกว่าถ้าหายจะให้เข้าบ้านมาเป็นลูกบุญธรรม เป็นแมวตัวที่สามของบ้านแต่ไม่หายแต่ก็ไม่เป็นไรนะ ไว้มาเกิดใหม่ มาเป็นแม่ลูกกันส้มจี๊ดเองก็คงไม่อยากให้ม่ะม้าเศร้าเพราะงั้นตอนนี้ม่ะม้าก็เลยไม่เศร้าเวลาที่คิดถึงส้มจี๊ดก็พยายามคิดเรื่องดีๆแล้วก็ได้แต่บอกตัวเองว่าส้มจี๊ดไปดีแล้วเราทำดีที่สุดแล้วแล้วเราคงจะได้พบกันอีกในซักวันนะป.ล. ตอนนี้ให้ข้าวหางกุดอยู่ทุกวัน บอกหางกุดว่าห้ามเอาลูกมาฝากไว้ที่บ้านเราอีกแล้วนะเอาจริงๆก็รู้ดีว่าความสูญเสียเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ก็อดเสียใจไม่ได้นั่นแหละเห้อส่งท้ายบลอคนี้ไม่ให้เศร้าเกินไปแปะรูปเจ้าเต้าฮวยกับน้ำขิงหน่อยแล้วกันม่ะม้าไม่ขออะไรขอแค่หนูร่างกายแข็งแรงอยู่กับม่ะม้าไปนานๆก็พอคุณชายเต้าฮวยกับคุณหนูน้ำขิงของแม่แม่sinein_nop
21 กรกฎาคม 2564 14:48:54 น. 
ri'na~riN:a
FicTiOn
เรื่องแต่ง
ไปหาหมอครั้งแรก ฉี่แตกในตะกร้าในรถ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [