Bloggang.com : ShrimpPuff : เมื่อเราโดนถอดเล็บเท้า

เมื่อเราโดนถอดเล็บเท้า

**เล็บเท้านะคะ ใครไม่อยากดูกรุณาอย่าดูเพราะไม่น่าดูเลยแต่ขอบันทึกไว้เตือนตัวเองให้ระวังกว่านี้**

ครั้งหนึ่งในชีวิต แต่ขอให้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะ (สาธุ

)

เสาร์13 มีนาคม 2553 วันแดงเดือด แดงทั้งในจอที่กลุ่มเสื้อแดงบุกกรุง และแดงนอกจอแบบเลือดกระฉูดเมื่อเราโดดถอดเล็บ

(คำโปรยอลังการเชียว

)

ก็ไม่มีอะไร แค่คนซุมซ่ามคนนึงที่แตะกองสายไฟในบ้าน อาจเพราะเล็บมันยาวด้วยมั้ง

มันเลยเปิดขึ้นไปนิดนึง ความรู้สึกแรกคือปวดนิดๆ เราก็นึกว่าโดนถากๆแบบทุกที

ที่เรามักเตะโน่นชนนี่ประจำ ที่ไหนได้พอก้มลงดู เฮ้ยยย เลือดดอ่ะ เต็มเลย กลัวๆ

เราลองแงะเล็บดูมันเปิดขึ้นตรงข้างเล็บสองฝั่ง เหลือไว้แต่ตรงกลางที่ยังติดหนังอยู่

แม่ก็บอกว่า"ต้องไปรพ.แล้วล่ะ ไปให้เค้าถอดเล็บออกไหนๆมันก็หลุดแล้วนี่"

แต่เรายังคิด(คิดเองเออเอง)ว่าพันแผลไว้แน่นๆ ทายาบ่อยๆมันก็น่าจะติดเองได้น่า

เพราะมันยังเหลือที่ติดกับเนื้ออีกหน่อยนึง ก็เลยทำแผลเอง แล้วงนั่งเล่นเกมส์ต่อ

แม่ก็ว่า ตามใจไม่ไปรพ.ก็ไม่ไป และเค้าก็ไปธุระแป๊บนึง

เราก็โทรหาผู้ชายเล่าให้เค้าฟัง เค้าพูดเหมือนแม่เลยว่าต้องไปถอด

มันไม่ติดกันหรอก ทิ้งไว้เล็บงอกใหม่จะซ้อนกับเล็บเก่าที่หลุดด้วยนะ

แถมว่ามาขู่ว่าทิ้งไว้ให้เป็นเยอะๆ เป็นหนองจะเจ็บกว่านี้อีก

เอาไงดี โทรไปหาคุณพยาบาลที่รพ.ก่อน ขอความเห็นอีกหนึ่งเสียง

สรุปคุณพยาบาลว่าเอาไปให้คุณหมอดูแผลก่อน แล้วค่อยว่ากัน

นั่งรอ 15 นาทีคุณนายกลับมาเราก็บึ่งไปรพ.

ไปถึงหมอขอดูแผล แต่เค้าแค่ดูเฉยๆไง เพราะแตะปุ๊บเราโอ๊ยยทันที

เค้าเลยว่าให้พยาบอลลองตัดเล็บที่ฉีกออกก่อน คงไม่ถึงกับถอดหรอก

พร้อมสั่งฉีดยากันบาดทะยัก1เข็ม แล้วปล่อยเรากลับบ้านเลย

โอ้ววว ใจชื้นเลยเรา

แต่เมื่อคุณพยาบาลทำแผลก็ พบความจริงว่า มันหลุดออกมาจากเนื้อเยอะพอสมควร และคงต้องถอดเล็บเรา

พยาบาลบอกว่าอย่าดูเดี๋ยวกลัว ยังกะไม่ดูแล้วจะไม่กลัวงั้นแระ

ฉีดยาชาไป 3เข็มก่อนจะดึงเล็บน้อยๆของเราออกมา (เขียนไปยังเสียวท้องอยู่เลย สยองมาก

)

ตามด้วยบาดทะยักอีก 1เข็ม และมีกำหนดฉีดซ้ำ 1 เข็มดือนเมษา และ 1 เข็มเดือนกันยา

ตอนนั่งรอรับยากับเอาใบนัด ต่อมน้ำตาทำงานดีมาก กระหึกๆ

ตลอดเลย

ถามว่าเจ็บไหม ไม่ค่อยอ่ะ สะเทือนใจมากกว่า เรามันพวกดราม่าด้วยไง

ฉีดยาก็เฉยๆ ตอนฉีดยาชาก็เจ็บหน่อย ตอนโดนดึงเล็บก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว

แต่มันกลัวไง ไปคนเดียว เหมือนโดนทิ้งให้เผชิญอันตรายตามลำพัง(ลิเกจัง)

แต่ตอนนั้นกลัวจริงๆนะ แต่ไม่รู้จะเอาไคมาด้วยอ่ะ แม่ไม่ว่าง ผช.ก็อยู่ไกล

กลับบ้าน คุยกับแม่แป๊บนึง โทรไปร้องไห้กะผช.ต่อ แล้วนอนจนถึงบ่าย 3 โมง

แม่เรียกให้ตื่นมารับของที่มีคนมาส่ง 2 ราย เดินเป๋ๆไปทำธุระที่ตลาดนิดนึง

6โมงเย็นก็ปิดบ้าน กินข้าวแล้วก็มาเขียนบันทึกไว้ดู

ขณะนี้ 3 ทุ่มกว่า ยังระบมนิดๆ พรุ่งนี้มีนัดไปล้างแผล ขอให้เจอพยาบาลมือเบาๆนะ

ภาพผู้ได้รับบาดเจ็บ

Create Date : 13 มีนาคม 2553

Last Update : 26 เมษายน 2555 22:28:19 น.

0 comments

Counter : 5999 Pageviews.