BlogGang.com : : secret garden : เพราะเหตุนั้น...ฝนจึงตก

เพราะเหตุนั้น...ฝนจึงตก

ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเราจะใจร้ายกันได้ถึงเพียงนี้ ...
ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องทำกันถึงขนาดนี้หรอก ฉันยอมแล้ว ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวอะไรขนาดนั้นสักหน่อย ขอเพียงถ้อยคำดี ๆ สักคำก็พอ เท่านั้นแหละที่ต้องการ
มากมายเกินไปหรือเปล่านะ...
แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาล่ะ ฉันมอบให้เธอมากมายเพียงใด ฉันไม่เคยคิดและไม่อยากจะพูดแบบนี้เลย คงเป็นเพราะความน้อยใจมากกว่าที่มันอัดอั้นอยู่ข้างใน ช่างมันเถอะ ๆ
ฉันขอเก็บเธอไว้นะ รูปสักใบฉันก็จะไม่ฉีกทิ้ง
จะมีประโยชน์ใดเล่ากับการทำแบบนั้น
ก็ฉันรักเธอนี่...
แม้ฉันจะไม่ค่อยได้บอกกับเธอเลยก็ตาม เธอเคยบอก...ยังจำได้ ฉันมันคนขี้อายชอบเก็บตัว เธอก็รู้ฉันแสดงความรักทางคำพูดไม่เก่งหรอก และพอพูดออกมาทีไร เธอก็มักบอกว่า “เช๊ย เชย” ทุกที
แต่เธอรู้ไหมว่ามันจริงใจนะ...แม้จะเช๊ย เชย

คืนนั้นฝนตกหนักเธอชวนฉันไปนั่งที่ร้านเดิม ฝนตกแบบฟ้ารั่วอย่างนี้ดูท่าทางตกอีกนาน ไปหาอะไรกินกันก่อนค่อยกลับจะดีกว่า เธอว่า
วันนั้นฉันไม่อยากไปเลย ไม่รู้อย่างไรอยากกลับบ้านมากกว่า แต่ทำอย่างไรได้ฟ้าฝนก็เหมือนกลั่นแกล้งเป็นใจได้ซะขนาดนั้น
เข้าไปในร้าน คนบางตา ยิ่งฝนตกด้วยแล้วคนน้อยไปกันใหญ่ แต่ก็เป็นปกติของร้านนี้ในวันธรรมดา แล้วเราก็ไม่เคยมากันในวันเสาร์สักที เพราะเธอรู้ว่าฉันชอบแบบนี้มากกว่า
ตรงดิ่งไปที่โต๊ะเดิม เก้าอี้ตัวเดิม...
ไม่เบื่อหรือไงมากี่ทีก็เห็นนั่งแต่โต๊ะนี้มุมนี้ เธอถาม
ไม่เบื่อหรอก ฉันไม่ค่อยชอบเปลี่ยนแปลงอะไรถ้ามันดีอยู่แล้ว ฉันมันคนปรับตัวยากไม่ชอบอะไรที่ไม่คุ้นเคย...ก็รู้นี่
เธอยิ้มหลังคำตอบ ยิ้มในแบบของเธอ ยิ้มแบบที่ไม่เห็นฟันสักซี่น่ะ เป็นยิ้มที่ดูลึกลับ ฉันคิดแบบนั้น

จำได้ไหมเราเจอกันครั้งแรกที่ร้านนี้ เสื้อฝ้ายผ้าดิบแบบโปร่ง ๆ กับกระโปรงยาวคลุมเข่าลายดอกไม้ ที่ฉันบอกเธอว่าเหมือนผ้าถุง เป็นดอกอะไรฉันก็จำไม่ได้ วันนั้นเธอแต่งตัวแปลก ๆ แต่มันก็ดูเข้าดูเหมาะกับเธอดี
เธอเคยใส่กางเกงบ้างหรือเปล่านะ... ทำไมฉันจำภาพที่เธอใส่กางเกงไม่ได้เลย
เหตุอะไรกันที่ทำให้เราเจอกันในวันนั้น ไม่มีหรอก...ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรหรอก คงเป็นใครบางคนกำหนดไว้มากกว่า
ฉันไม่เชื่อในความบังเอิญ โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอก ฉันบอก
เธอหัวเราะกับคำพูดเชย ๆ ของฉันอีกแล้ว
แล้ววันนี้จะเอาอะไรดี
เหมือนเดิมก็แล้วกันเธอบอก
ไม่ดีหรอก วันนี้ฉันไม่อยากดื่มเลย เอาเป็นอย่างอื่นได้ไหม...บอกเธอไปอย่างนั้นเอง
สิ้นเสียงไม่นานเธอก็หันไปบอกเด็กเสิร์ฟ จากนั้นน้ำสีชาระเรื่อในขวดเหลี่ยม ๆ ยี่ห้อเดิม ก็มาวางบนโต๊ะ
เธอร้ายมากอย่างนี้แหละ บอกอะไรไม่เคยฟัง ยังดีนะที่เธอไม่สูบบุหรี่ ผู้หญิงอะไรกินเหล้ายังกับผู้ชาย แถมคอแข็งกว่าฉันอีกต่างหาก
ก็ผู้หญิงที่ร้ายมากไง เธอตอบยียวน อมยิ้มเล็ก ๆ
แล้วอะไรหนอที่ทำให้ฉันหลงรักเธอได้ซะขนาดนี้…ไม่รู้สิ

วันนั้นฉันเมาหรือเปล่านะ เธอบอกว่าฉันพูดอะไรแปลก ๆ กับเธอมากมาย ฉันจีบเธอหรอ วันแรกที่เราเจอกันน่ะ ไม่ใช่หรอก เธอนั่นแหละที่จีบฉันก่อน
เธอปฏิเสธ ฉันปฏิเสธ คนเรานี่ก็แปลกทั้งที่รู้ว่ารักเขา ยังจะมาทำปากแข็ง
เธอชงเหล้าให้ฉัน ไม่ต้องบอกเธอรู้ดี ว่าถ้าเป็นเหล้าฉันคอไม่แข็งเอาเสียเลย โซดา น้ำเยอะ ๆ น้ำแข็งล้นแก้ว เธอว่าดีไม่เปลืองเหล้า
ก็ฉันมันคอเบียร์มากกว่านี่นา...ฉันไม่ชอบดื่มจนถึงขนาดเมามายหรอก ชอบดื่มบรรยากาศมากกว่า
ความเมามายไม่ได้ทำให้เราหลงรักอะไรได้เนิ่นนานหรอกจริงไหม... แม้แต่เธอ
จริงเหรอ เธอถาม
ไม่จริงหรอก ฉันรีบปฏิเสธ กลัวเธอโกรธ ฉันก็พูดไปพล่อย ๆ อย่างนั้นแหละ คำพูดของฉันมักพล่อยเสมอในบางครั้ง ถ้าไม่ได้ออกมาจากใจ
แต่คำนี้ออกมาจากใจนะ “เธอคือ.......................”
เช๊ย เชย
เชยอีกแล้ว เธอพูดคำว่าเชยเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วหนอ อยากจะจดไว้จริง แต่ฉันก็ลืมเสียทุกที

นักดนตรีกำลังเช็คเสียงกันอยู่ วงนี้เธอชอบมาก เล่นทุกคืนวันพุธ นักร้องนำเป็นสาวฟิลิปปินส์ ร้องเพลงของ Lisa Ono ได้บาดใจจริง ๆ เธอชวนฉันมาวันพุธบ่อย ๆ ก็เพราะเหตุนี้
วงเริ่มเล่นเพลง I wish you love เธอชอบเพลงนี้มากมาย เคยเปิดให้ฉันฟังอยู่บ่อย ๆ
งั้น...ฉันมอบเพลงนี้ให้เธอแล้วกัน

I wish you bluebirds in the spring
To give your heart a song to sing
And then a kiss
But more than this
I wish you love

And in July a lemonade
To cool you in some leafy glade
I wish you health
And more than wealth
I wish you love

My breaking heart and I agree
That you and I could never be
So with my best, my very best
I set you free

I wish you shelter from the storm
A cozy fire to keep you warm
But most of all
When snowflakes fall
I wish you love

ข้างนอกฝนยังคงตกไม่หยุด อาจซาลงบ้างแล้ว มองจากข้างในเห็นสายฝนไล้ผ่านกระจกลงมาเป็นสาย พร่ามัว
นั่งฟังเพลงโปรดเพลงแล้วเพลงเล่า ผ่านพ้นไปใจยิ่งเปียกปอน
ฉันไม่อยากกลับแล้วล่ะ อยากให้ตกลงมาอย่างนี้ทั้งคืนเลย

...คืนนั้นเธอยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้ฉันดู บอกให้อ่านตรงที่ขีดเส้นใต้ไว้

“ความรักไม่รู้จักความลึกล้ำของตนเอง จนกว่าจะถึงชั่วโมงของการจากพราก”

คงจริงอย่างที่หนังสือเล่มนั้นว่าไว้....
ฉันขอเก็บเธอไว้นะ รูปสักใบฉันก็จะไม่ฉีกทิ้ง
จะมีประโยชน์ใดเล่ากับการทำแบบนั้น
ก็ฉันรักเธอนี่... แม้เธอจะร้ายมากก็ตาม
“เช๊ย เชย” เธอคงพูดแบบนี้ถ้าได้ยิน

แล้วอะไรหนอที่ทำให้ฉันรักเธอได้ซะขนาดนี้…ไม่รู้สิ
บางสิ่งบางอย่างไม่ต้องการเหตุผลหรอก

Create Date : 24 เมษายน 2551

Last Update : 24 เมษายน 2551 17:59:32 น.

1 comments

Counter : 305 Pageviews.

เพราะเช่นนี้เอง
ฝนถึงตก

ถ้าตกตลอดเวลาก็คงจะดี...

ปล. เพลงนี้เข้ากับวันเวลาที่ฝนตกทุกวันแบบนี้จัง

โดย: pangz

วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:12:49:59 น.