^_^ สับสนในสิ่งที่ทำ ^_^

วันนี้เป็นวันที่ 50 แล้วกับการที่ผมเข้ามาฝึกงานที่กรุงเทพ อีกแค่ 2เดือนเศษๆ ผมก็จะเรียนจบ ต้องหยุดชีวิตการเรียนอยู่เพียงแค่นี้ แค่คิดก็เหนื่อยแล้วครับ ต่อไปจะไม่สามารถขอเงินพ่อกะแม่ได้แล้ว เฮ้อ!!!

ช่วงนี้เพื่อนๆผมเค้าก็กำลังวุ่นกับการสมัครงาน หลายคนกลัวไม่ได้งานทำ ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น มีกระแสว่าคนจะตกลงานกันเยอะด้วย ผมก็แอบกลุ้มเหมือนกันครับ แต่นี่ยังไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่าไหร่คับ สำหรับผม สิ่งที่ใหญ่กว่าก็คือ ผมเริ่มมานั่งคิดกับตัวเองว่า ต่อไปผมจะต้องทำในสิ่งนี้ไปตลอดชีวิตผมหรอ ผมเริ่มรู้สึกเบื่อกับการฝึกงานที่ทำให้ผมได้เรียนรู้ถึงชีวิตของคนที่ทำงานแบบเดียวกับผม

จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าผมจะเพิ่งมารู้ตัวว่ามันไม่ใช่ตอนนี้หรอกนะครับ ผมรู้มาตลอดแหละ แต่ด้วยความลังเลความไม่กล้าตัดสินใจของผมเอง ทำให้ผมไม่กล้าที่จะลาออกไปเรียนคณะอื่นที่ชอบ ความกลัวที่จะตกงาน ถ้าเรียนในสิ่งที่เราชอบ หลายๆอย่างครับ จนมาถึงตอนนี้ผมรู้ว่ามันสายไปแล้วที่จะลาออก เลยอดทนเรียนมาจนเหลืออีกแค่เทอมเดียว แต่พอใกล้จะจบผมก็ยิ่งมั่นใจตัวเองมากขึ้นว่า มันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากทำเลย ผมพยายามบอกตัวเองว่าเราทำได้น่า แต่ก็อย่างที่บอกครับ ตอนนี้มันสับสนจนบอกไม่ถูก ผมไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดี

เฮ้อ ถ้าผมเกิดมารวยกว่านี้ ก็คงดีเนอะ เรียนอะไรก็ได้ที่อยากเรียนโดยไม่ต้องมาคิดว่าจบมาจะทำไรกินนะ แต่ทำไงได้คับ ชีวิตก็คงต้องดำเนินต่อไป ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้ ก็แค่ พยายามไม่คิดอะไร เอาไว้เรียนจบค่อยมาเครียดอีกทีก็ยังไม่สาย 555+

Create Date : 19 ธันวาคม 2551 Last Update : 19 ธันวาคม 2551 21:01:16 น. Counter : 488 Pageviews.		2 comments
Share Tweet