Bloggang.com : salanare : ชีวิตน่าเบื่อ เพราะ

ชีวิตน่าเบื่อ เพราะ

เอามาจาก fwd mail ที่ถูกรื้ดขึ้นมาอ่าน ....

อ่านแล้วน้ำตาไหล ...... เหมือนกับที่พี่คนนึงเคยเตือนว่า

"บางทีเราอาจจะลืมว่าสิ่งที่เป็นอยู่ เป็นความสุข"
ถีงคนที่แต่งงานแล้วและยังไม่ได้แต่ง
>> เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วกินใจมาก
>>ลองอ่านและซึมซาบความรู้สึกอย่างช้า ๆ “
>>เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป.... เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป
>>”
>>
>> ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน
>>รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า
>>ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน ดังนั้นผมจึงทำตาม
>>เธอเขินอายในอ้อมแขนผม
>> ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก...
>>นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม
>>เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว...
>> เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น...
>>ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน...
>>
>> ทุก ๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน
>>ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน
>>ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก... แต่แล้ว
>>ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย....
>>
>> เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน...
>>เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง.. หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก...
>>ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ...เธอบอกว่า
>>คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุก คน ถวิลหา...
>>คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม... ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ
>>..เธอบอกว่า วันที่ คุณประสบความสำเร็จ
>>ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา... ผมเริ่มรู้สึกลังเล...
>>ผมรู้ว่าผมกำลัง ทรยศภรรยาผม... แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว....
>>ผมปลีกตัวออกจากเจน “ วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ
>>ผมต้องเข้าออฟฟิศ ” ... แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก
>>เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะ ไปด้วยกัน...
>>ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม....ทั้งที่จริงๆ
>>แล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
>>
>> แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม....
>>ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด... เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน...
>>จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก... ทุก ๆ เย็นเธอจะวุ่นวายกับการ
>> ทำอาหาร..ในขณะที่ผมนั่งอยู่หน้าทีวี
>>ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน... หรือ...
>>ถ้าผมจะเลือกเป็น...นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์....
>>มองเรือนร่างอันงดงามของเจน... ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง
>>
>>
>>วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากัน...
>>เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร..เธอ
>> มั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก...ผม
>>นึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริง...
>>เธอจะเป็นอย่างไร
>>วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี...
>>พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก...
>>เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ....
>>เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆ
>>กับพนักงานทุกคน....แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น
>>
>>
>>ในที่สุด...เจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะ..แล้วเราอยู่ด้วยกัน..ผมพยักหน้า....
>>ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ..ผมมีอะไรจะบอกคุณ...
>>เธอนั่งทานอาหารอย่าง เงียบ
>>ๆ...ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ...มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก...แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป...ผมต้องการหย่า...เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย...ผมย้ำกับ
>>
>>เธออีกครั้ง...เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง...แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า..คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น...
>> เธอร้องไห้ อย่างหนัก...
>>ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงาน
>>ของเรา...แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ...ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก...
>>
>>
>>ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน...ทุก ๆ
>>อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด....
>>เธอเหลือบมองกระดาษที่
>>ผมร่างขึ้น...แล้วฉีกมันทิ้ง...มันทำให้ผมรู้สึก
>>เจ็บปวดมากขึ้น...ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน...ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้...เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด...สำหรับผมแล้ว...การ
>>
>>ร้องไห้ของเธอเหมือนเป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง...หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม..ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริง
>>ๆ เสียทีคืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อน
>>ข้างดึก...เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ..ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย...ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า...เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม...แต่เธอต้องการให้ผมให้
>>
>>เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า...และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ...ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน..เธอไม่อยากให้
>> ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อนเวลานั้นจะ
>>
>>มาถึง...รัชต์..คุณจำได้มั๊ย...วันที่เราแต่งงานกัน...คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ..ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรง
>>
>>จำที่ดีที่สุดของชั้น...ชั้นมีเรื่องขอร้อง...ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้องนอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน
>> ผม ยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า
>>เธอคิดถึงวันดีๆ
>>เหล่านั้น...และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี
>>
>>
>>ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง...เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข....ภรรยาผมบอกกับผมว่า
>>ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...
>>เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้...
>>คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง....
>>
>>
>>เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า...ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป...พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก...ลูกชายเราตบมือ
>> แล้วพูดด้วยความดีใจว่า ว้าว...
>>วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น......เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา...ผมพยักหน้า...ด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม...ผมขับรถ
>> ไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..แล้วเลยไปออฟฟิศ
>>
>>
>>วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป...เธอซบบนอกผม...เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ...ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว...เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น
>>
>>
>>ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย...ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก...ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป...วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่อง
>> เล็กๆน้อยๆ
>>เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน..ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร...และอื่นๆ
>>อีกมากมาย...ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย...
>>
>>
>>ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย...หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น...แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่
>> ใช่อย่างที่ผมคิด...เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่
>>สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้..นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น
>>ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้... ลูกของเราร้องขึ้นว่า
>>พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ...สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็น
>>
>>ภาพที่เขามีความสุขที่สุด....เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...ผมทนมองภาพนั้นไม่ได้จริง
>>ๆ ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย
>>
>>
>>และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด...เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก......เธอบอกกับผมว่า...ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เถ้า...ผมกอดเธอแน่น...และผมก็ตระหนักว่า..
>>
>>ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน...ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่..ผมลังเลเล็กน้อย..แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็มาพบเจนจนได้....เธอเปิดประตูออก...ผมบอกเธอว่า
>>เจน..ผมขอโทษ... ผมจะไม่หย่า....เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม..
>> คุณสบายดีหรือเปล่า
>> เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...
>>ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม...ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็นเพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย...ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มันไม่
>> ได้
>>หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน....ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....ว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน...เธอมีลูกให้ผม...ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่...
>>เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม....ระหว่างทาง
>>กลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้.... พนักงานขาย
>>ดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร....ผมให้เธอเขียนว่า...ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่

Create Date : 27 มิถุนายน 2552

Last Update : 27 มิถุนายน 2552 22:16:56 น.

14 comments

Counter : 910 Pageviews.

แวะมาทักทายค่ะ

โดย: CrackyDong

วันที่: 27 มิถุนายน 2552 เวลา:23:53:02 น.

อ่านแล้วซึ้งจนน้ำตาจะไหลจริงๆค่ะ

โดย: bee (pinkpandalady

) วันที่: 28 มิถุนายน 2552 เวลา:20:34:09 น.

คุณทำให้ผมรู้ว่า ผมแย่ที่สุด

โดย: kim IP: 192.168.50.148, 110.164.9.223 วันที่: 30 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:25:21 น.

เรื่องของคุณทำให้ฉัน มีกำลังใจ ข้อคิดและใจดีมากขึ้น สามีเป็นคนอารมณ์รุนแรง ขี้หงุดหงิด ชอบเอาชนะ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเหตุผล ฉันเงียบจนบางครั้งฉันจะทนไม่ไหวต่อความรู้สึกที่จะอดทน ทุกอย่างพยายามแล้วทำไม....คำถามเดิม ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าแต่มันก็ยังหาคำตอบ สำหรับคำถามไม่ได้ ฉันเก็บกดมากไม่อยากจะอยู่แล้วถ้าไม่ห่วงลูก

โดย: jaa IP: 180.180.61.62 วันที่: 15 มีนาคม 2553 เวลา:17:56:38 น.

เห็นด้วยกับ jaa IP ทำไม่เราต้องอดทนแบบนี้ด้วยนะ ทรมานจังเลย อดทนทุกวันนี้ก็เพราะลูกเท่านั้น ชดใช้กรรมต่อไป ขออโหสิกรรมให้จบกันในชาตินี้เถอะนะ ขอบคุณที่รับผิดชอบชีวิตๆ หนึ่งให้เรา

โดย: r-da IP: 202.149.25.225 วันที่: 22 เมษายน 2553 เวลา:13:53:52 น.

ฉันจะใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของเรา ฉันจะได้ไม่เข้าใจผิดว่าเราไม่ได้รักกัน ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่บอกเราให้ฉันฟัง ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอให้คุณอุ้มเธอจนถึงแก่เถ้านะค่ะ

โดย: แก้ม IP: 124.122.134.59 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:41:55 น.

ฉันก็จะใสใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของเรา เพื่อที่จะไม่ทำให้ฉันไม่เข้าใจผิดว่าเราไม่ได้รักกัน ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่มอบให้นะค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอให้คุณอุ้มเธอจนแก่เถ้านะค่ะ

โดย: แก้ม IP: 124.122.134.59 วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:44:39 น.

ดีอะ ถ้าใครบางคนใส่ใจเราเหมือนอย่างนี้บ้างก็คงดี

โดย: ... IP: 58.8.90.243 วันที่: 22 มิถุนายน 2554 เวลา:16:27:43 น.

ฉันเลยจุดที่จะหวนกลับคืน

โดย: 4444 IP: 183.89.227.45 วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:22:31:26 น.

ฉันกำลังจะหย่าขาดจากสามี

โดย: k IP: 110.49.250.15 วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:15:14:18 น.

ก้อดีครับ สำหรับเรื่องสนุกๆฆ่าเวลาก่อนนอน มีเรื่องอะไรที่แต่งเสร็จแล้วอีกอะ

โดย: กบยักษ์ IP: 125.24.118.161 วันที่: 20 ธันวาคม 2554 เวลา:23:54:51 น.

ชีวิตคู่ของคนทุกคนมันไม่ได้เหมือนกันทุกคู่ไป บางครั้งการพูดคุยก็ไม่ใช้คำตอบของชีวิตคู่

โดย: ชีวิตคู่ก็เหมือนกับ แก้วที่ใส่นำ้ที่ไม่มีวันเต็มอยู่ตลอด IP: 27.55.1.29 วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:20:29:52 น.

ถ้ามีผู้ชายคิดได้และกลับใจได้ทุกคน คำว่าเมียคงไม่ต้องเจ็บซ้ำเหมือนทุกวันนี้ แต่เท่าที่เห็นผู้ชายคิดไม่ได้สักที ผู้หญิงทุกวันนี้ถึงเป็นโสดกันเยอะ เข็ดชั่วชีวิตค่ะ

โดย: เย็นชา IP: 115.67.64.48 วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:20:21:20 น.

..ก้อหวังว่าเค้าจะกลับมารักเราเหมือนเดิมได้ในซักวันเพราะเราก้อยังเชื่อ..ว่าเค้าคือรักแท้

โดย: อัจฉรา เทพเวียน IP: 171.5.16.25 วันที่: 19 สิงหาคม 2556 เวลา:10:32:46 น.