*** ไปรษณีย์ สื่อรัก *** (ชื่อบังคับ)
ข้อตกลงก่อนจะอ่าน Blog ผมนะครับ ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม ให้ทราบไว้ก่อนนะครับว่าที่ตรงนี้ เป็นที่ส่วนบุคคล ผมเป็นเจ้าบ้าน ท่านทั้งหลายที่เข้ามา เป็นแขก ผมจะต้อนรับขับสู้อย่างไร มันเป็นเรื่อง ของผม ผมอาจจะหื่น กาม ทะลึ่ง เพ้อเจ้อ พูดจาส่งเดช ไม่เข้าหู ใคร มันก็เป็นเรื่องของผม ไม่พอใจกรุณาปิดไปเลย อย่าอ่านให้เสีย เวลา เพราะมันอาจะไร้สาระ รวมถึง สร้างความรำคาญให้แก่ท่าน แล้วอย่าได้พยายามมาเปลี่ยนนิสัยของผม เพราะจะเสียเวลาเปล่าๆ มัน ไม่สำเร็จหรอกครับ เพราะ Blog นี่ผมสร้างเพื่อมาระบายความเครียด ทั้งหมดของผมที่มีมาจากชีวิตในแต่ละวันให้หมดไป
เตือนครั้งที่ ๒ ผู้ที่ไม่สามารถแยกแยะโลกของชีวิตจริง กะโลกใน อินเตอร์เน็ตออกจากกันได้ กรุณาออกไปจาก Blog ผมซะ อย่าให้ ผมต้องออกแรงไล่ไปมากกว่านี้
ที่สำคัญ ข้อความหลังจากนี้ จะเป็นอะไร ช่างแม่งเหอะ แต่. หากท่านเลื่อนลงไปอ่านแล้ว หมายความว่าท่าน ยอมรับข้อ ตกลงของผมแล้ว ดังนี้คือ ท่านจะยินยอมที่จะไม่ฟ้องร้อง ผม ทุกรณี แม้ว่าผมจะกำลังด่าพ่อ แม่ ของท่านอยู่ก็ตาม และ ท่านไม่มีสิทธิในการเอาข้อความข้างล่างนี้ ไปเป็นของตัวเอง ทุกประการ บอกให้คนอื่นทราบ ก็ไม่ได้ เพราะถือว่าท่านยิน ยอมแล้ว เราถึงให้ท่านได้อ่าน หากไม่ยินยอม กรุณาออกไป ด้วยครับ ... การตัดท่อนใดท่อนหนึ่ง ในหน้า Blog ของผมออก ไปข้างนอก แปลว่าท่าน ละเมิดข้อตกลงนะครับ ซึ่งจะถือเอา ตัวเลขเวลา จากระบบคอม เป็นเครื่องยืนยันได้
====================================
ฮ้า .... วันนี้ หลังจากรอคอย บุรุษไปรษณีย์ อยู่ ๓ ชั่วโคตร ในที่สุด ผมก็พบกะเขาจนได้ เพราะว่า วันนี้ รู้ตัวเลยว่า ของที่ สุดที่รักส่งให้จะมาถึงวันนี้ ของมาถึงราวๆ บ่ายสามโมงเห็นจะได้ กะ กล่องพัสดุที่ ใหญ่โตเอาการเลยครับ ขนาดประมาณ ๒ หมายิ้ม เห็นจะได้ครับ (แล้วมันใหญ่แค่ไหนวะ)

ว่าแล้วก็เลยเปลื้องอาภรณ์เธอออกซะเลยครับ สะใจดี ... ต๊กกะจายยย หนักกว่าเก่าอีก ที่รักส่งโทนเนอร์ของ HP มาให้เราทะมายอ่ะ เง้อ อาตมามิได้มีเครื่องพิมพ์เลเซอร์ ของ HP ที่อาศรมซักกะหน่อย สงสัยต้อง จูบสั่งสอนซะแล้ว หนอย เราใช้ Canon ดั้นลามก(ทะลึ่ง) ส่ง HP มาให้ จับชะแด๊ปปป ซะดีไม๊นี่ ห๋า

ด้วยความสงกะสัย ก็เลยว่า ไม่มั้ง มันคงเป็นกล่องยัดไส้มากกว่า เพราะ ที่รักผมจะส่งโทนเนอร์มาเพื่ออะไร กินก็ไม่ได้ จริงป่ะ พลิกไปพลิกมา ก็เจอ แถบกงเต๊ก เอ้ย สก๊อตเทปใส(หัว) แปะไว้อย่างแน่นหนา แกะเลยครับ ในที่สุดก็พบกะ รังหมู เอ้ย รังหนู แบบที่เห็นนี่แหละครับ งงเลย ที่รักผม สงหมู เอ้ย หนูมาทำไม บ้านผมมันก็อยู่กันเยอะจนเป็นบ้านมันไปแล้ว ป๋าเป็นผู้ขอมันอาศัย

ไม่สิ .. รังหนูก็รังหนูวะ รื้อเลย เผื่อเจอหนูตะเภา จะได้จับแกงซะเลย เหอๆ ให้มันรู้มั่ง ดีไม่ดี อาจจะมี DIY โชว์วิธีการนำหนู มาทำเป็นอาหาร (คนจน) โชว์ชาวบล๊อคซะเลย ปรากฎว่า ไม่ใช่ครับ ข้างใน เป็นของมีค่าหลายรายการเลย (พูดให้หรูงั้นแหละ ความจริง ปาท่องโก๋ ๒ ตัวก็มีค่าสำหรับผมแล้ว) มาดูรวมๆ กันก่องดีกั่ว
 อันนี้ ของที่ที่รัก เอามาให้เขมือบ
 อันนี้ บรรดาสายดาต้าลิงค์ เอาไว้ต่อกะโทรหั่น (ให้มาตอนสาย เสียแล้ว คอมพ์กะลังจะเดี้ยง) นั่นๆ ในซองสีน้ำตาล มีอะไรก็ไม่รู้ ยังไม่ได้แกะเลย เหอๆ ... อาจจะเป็น อัลบั้มลับเฉพาะ หนูซึ อิน บิกินี่ที่ขอไปก็ได้ XXXX ดีแท้
ช่างมัน มาลองดูของกินเรียงชิ้นดีกว่า มันคืออะไรบ้างก็ไม่รู้ คนบ้านนอกไำม่รู้จักอ่ะ


 แล้วก็จัดการโซ้ยยยลงกระเพาะไป โดยที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แล้วกินเข้าไปได้ไงวะ เหอๆ เถื่อนดีจริงๆ ขาดนิดเดียว ทำไมที่รัก ไม่มาป้อนซะด้วยเลยให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แหม.. มันน่านัก
เหอๆ ... ไงหล่ะ เห็นแล้วน้ำลายยืดเลยแหละครับ มานั่งนึกอีกที ว่าทำไมวันนี้ ไปรษณีย์มาส่งช้า สงสัยเป็นเพราะ บ้านป๋า กันดารชัวร์เลยอ่ะ ดูเอาเองดิ มองๆ แล้วได้อารมณ์เหมือนบ้าน ที่ใช้ถ่ายทำหนังผีเลย (ขออนุยืด เซ็นเซอร์บ้านนะ กันดารโคตรๆ เลยอ่ะ ใครมันจะกันดารกว่ากู คงไม่มีแล้วมั้ง)

เหอๆ .. เข้าเรื่องต่อ มาม๊ะ มาแกซองสีน้ำตาลออกดีกว่า ว่ามันจะมีอะไรอยู่ข้างใน (ในใจภาวนาว่า อย่าเป็นซองผ้าป่าเลย) แต่แล้ว ก็เป็นดังคาดครับ มันเป็น เอ่อ ... ซิม แล้วก็ บัตรเติมเงินครับ อิอิ ฟลุ๊คโคตร มีคนซื้อให้ อิอิ แฟนตรู โคตรน่ารักเลย มาม๊ะจุ๊บทีสิ (ช่วยเติมเงินให้ด้วยดิ ป๋าหมดตรูดแล้ว)

ดีใจอยู่ได้พักหนึ่งครับ สายตาก็ดันกวาดไปมองเห็นอะไรแว๊บๆ ข้างๆ ตา ฉับพลันก็ต้องตกใจกะ ซากอารยะธรรม ที่แม่ทูนหัวผม ยัดเข้ามาในกล่องด้วย (ต้องเอาไปต้มกิน) กองเป้งเลยครับพี่น้อง งงอยู่เหมือนกัน สงสัยแม่ทูนหัวผมคิดการณ์ไกล กะให้ผมเอากระดาษไปชั่งโลขายด้วย อิอิ น่ารักเกิ๊นนน

เหอๆ .. เอาแค่นี้ไปดูก่อน เดี๋ยวถ้ามันใช้ประโยชน์ได้แค่ไหน ป๋าจะเอามาให้ที่รักดูอีก ตอนนี้กะลัง งงกะ DTac อยู่อ่ะ ลงทะเบียนไม่ได้ (ในเว็บ) มันบอกว่า ไม่มีเบอร์ที่ที่รัก ส่งมาให้ป๋าอ่ะ โทรได้ แต่บอกว่าไม่มี หมายความว่าไงฟระ 
ปล. การถ่ายทำครั้งนี้ ใช้กล้องจากมือถือห่วยๆ ดังนั้น ห้ามติว่า ไม่ชัดเป็นอันขาด เพราะ ตูมีแค่นี้ อย่าบ่น ถ้าบ่น กรุณาซื้อกล้อง หรือจะเป็นมือถือห่าเหวอะไรก็ได้ มาให้ผมซะ คราวหน้าจะได้ชัดๆ
อนึ่ง ผู้ที่ประสงค์จะลงรูปอะไรก็ตามใน Blog ผม กรุณากำหนดขนาด ของความกว้างด้วย ห้ามเกิน ๔๕๐ Pixel ครับผม ถ้าเกิน ผมอาจจะลบทิ้ง เพราะ มันทำให้ Blog ผมดูน่ารัก และ หวานแหววน้อยลงได้
สุดท้าย คราวหน้า หากมีโอกาส ผมจะทำแบบนี้ กะ พัสดุที่ บรรดาสมาชิกท่านอื่น ส่งมาถึงผมบ้าง แต่ที่เมื่อก่อนไม่ได้ทำ เพราะ ไม่มีสายต่อกะคอมพ์อ่ะ เหอๆ ...
----------------------------------------------------------------
ที่รักจ๋า หนมอาหย่อยอ่ะ ส่งมาใหม่จิ ส่งของกินมาให้คนที่ เห็นแก่กินอย่างป๋าแบบนี้ รักตายเลย (นี่ตรู คิดอารายออกไปว๊า) 
เสียดาย คนร้องเพลงนี้เป็นแมลงปอ จริงๆ อยากให้ ใครคนนั้น ร้องมากกว่าอีก
Create Date : 30 สิงหาคม 2549 |
|
54 comments |
Last Update : 3 กันยายน 2549 17:36:15 น. |
Counter : 2277 Pageviews. |
|
 |
|
อิอิ อ่านไป อมยิ้มไป อิอิ
ขำดี ..
ว่าแต่ใครส่งไปอะ เอิ้กๆ