รองเท้าราคาแพง

วันขึ้นปีใหม่ ใจอยากใส่รองเท้าคู่ใหม่ ราคาเกือบพันไปอวดเพื่อน เร็วดั่งใจคิด เลยคว้ารองเท้าคู่นั้นใส่ทันที

ระหว่ารอรถโดยสาร มีชายชราชาวบ้านมารอรถด้วย ท่าทางคงไม่ใช่คนแถวนี้ พอรถมาขึ้นไปนั่งตรงข้ามกัน ในรถมีวัยรุ่น 4-5 คน พกสัมภาระพะรุงพะรัง บ่งบอกว่ากำลังจะไปเที่ยว ด้วยความอยากรู้เลยแอบฟัง

“ เดี๋ยวลงปากทาง แล้วต่อรถไปอีก หรือจะเหมาไปก็ได้ ที่พักจองไว้แล้ว เป็นบ้านพักอุทยาน” “ ขากลับค่อโบกรถกลับก็ได้ ” เด็กคุยกันเพลินจนเริ่มเงียบลง ๆ แล้วเผลอหลับไปทีละคน

ปกติถ้านั่นงรถไกลขนาดนี้ ก็ของีบเหมือนกัน แต่วันนี้คงจะดีใจที่จะได้เจอเพื่อน สายตาเลยวอกแวกผิดปกติ มองออกไปนอกรถ เจอแต่นักท่องเที่ยวมาเป็นกลุ่มบ้าง เป็นคู่บ้าง เป้นครอบครัวบ้าง ตามประสาคนหยุดงานหลายวัน บ้างมากับรถตู้ บ้างมากับทัวร์ บ้างขับรถส่วนตัวมา บ้างก็บึ่งชอปเปอร์คันโตมา ห้วงเวลานี้มองไปทางไหนก็มีแต่ความสุขไปหมด

มองออกไปนอกรถนานจนปวดตา เลยขยับโฟกัสเข้ามาที่ชายชราชาวบ้านใส่เสื้อม่อฮ่อมสวมหมวกสีเทา คนที่ขึ้นรถมาพร้อมกัน แต่ได้ถูกลืมไปจากความคิดของฉันเกือบชั่วโมงแล้ว

ภาพแวบแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกวูบ และรีบหลบสายตาจากภาพนั้น ฉันรู้สึกถึงอาการเย็นตามปลายประสาท ตามปลายเท้า สับสนและขัดแย้งขึ้นมาในความคิด

ชายชราคนนั้นหอบผ้าขาวม้า ห่อวัตถุบางอย่างอยู่ข้างใน มันเป็นขวดน้ำพลาสติก 3 ใบมีริบบิ้นติดอยู่.....มันเป็นของขวัญปีใหม่

ท่าทางของชายชราดูไม่ระแคะระคายกับอาการของฉันเท่าใด สายตาที่ทอดมองไกลออกไป ไม่สนใจต่อสิ่งรอบข้าง อยู่กับโลกส่วนตัวและของที่อยู่ในมือ

ชายชราคงไปเยี่ยมลูกที่แยกเรือออกไป ลูกหลานเลยให้ของขวัญกลับมา 1 ชิ้น

มันเป็นความรู้สึกอะไรสักอย่างจุกอยู่ที่คอหอย ฉันรีบหดรองเท้าคู่ใหม่ที่ใส่อยู่เข้ามา รู้สึกกลัวชายชราคนนั้นจะรู้ว่า รองเท้าเมื่อเทียบเป็นราคาสามารถซื้อของที่อยู่ในมือแห้งกร้าน และเหี่ยวย่นนั้นได้หลายสิบอัน

ภาพวัยรุ่น ภาพนักท่องเที่ยวที่มาเป็นครอบครัว เป็นคู่ๆ เป็นกลุ่ม ๆ เมื่อตะกี้ กลับเป็นอะไรที่ง่ายสำหรับความคิดขณะนั้น ....ที่ยุ่งยากในสมองที่สุด คือภาพของชายชรา หอบของขวัญปีใหม่กลับบ้าน ด้วยท่าทางเปี่ยมสุข

................................................

จากการรับรู้เพียงชั่วขณะเวลาทั้งหมด จิตใจได้ถูกกระทำด้วยอารมณ์ทั้งมวลเท่าที่จะมีได้ ดีใจ ตื่นเต้น อิจฉานักท่องเที่ยว สะเทือนใจ สงสาร อึดอัด ขัดแย้ง กลัว อีกมากมายหลายความรู้สึกที่เรียกชื่อไม่ถูก

แต่หากวันนั้น....ฉันไม่ได้ใส่รองเท้าคู่นี้มา ...วันนั้นคงไม่เข้าใจความหมายของการ “ มีราคา ” กับ “ มีค่า” อย่างลึกซึ้ง

Create Date : 10 ธันวาคม 2550		1 comments
Last Update : 10 ธันวาคม 2550 23:13:51 น.
Counter : 569 Pageviews.
Share Tweet