Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2560
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728 
 
17 กุมภาพันธ์ 2560
 
All Blogs
 

พ่อของลูก





ธารารินเดินออกมาจากคลินิกเยียวยาผู้มีบุตรยากอย่างเลื่อนลอยแล้วนั่งแหมะลงอย่างหมดแรงที่ข้างประตูด้านนอก คำอธิบายและขอโทษของเจนก้องดังไปมาอยู่ในหัว

‘เป็นความผิดพลาดของเราเองค่ะเราดูตารางผิดปี ดิฉันพยายามติดต่อคุณแล้วแต่เบอร์ที่คุณให้ไว้ไม่สามารถติดต่อได้หลังจากที่ดิฉันโทรแจ้งวันนัดกับคุณขอโทษจริงๆ นะคะ ดิฉันเสียใจด้วย แต่วันนี้คุณคงต้องกลับไปก่อน’

‘กลับไป...ทั้งที่ฉันมาอยู่ตรงนี้แล้วน่ะเหรอคะ’

‘เกรงว่าจะใช่ค่ะแต่คุณสามารถกลับมาใหม่ได้ในอีก 1 ปีข้างหน้า’

‘หนึ่งปี...มันนานเกินไปค่ะฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้น’

‘ทุกคนที่มาหาเราล้วนไม่มีเวลามากพอที่จะรอและต้องการสิ่งเดียวกับคุณทั้งนั้นค่ะดิฉันเสียใจ’

รอยยิ้มปลอบโยนของเจนไม่ได้ช่วยอะไรนี่เป็นเรื่องผิดพลาดที่ไม่ควรเกิดขึ้น แม้อยากโยนความผิดให้เจนแล้วเรียกร้องคิวในวันนี้เป็นการชดเชย แต่สำนึกผิดชอบชั่วดีเตือนว่ามันไม่ยุติธรรมต่อคนที่มาก่อนอีกทั้งยังรู้ดีว่าตัวเองก็มีส่วนผิดในเรื่องนี้ด้วย

หลังได้รับการติดต่อจากคลินิกเธอก็ปิดมือถือ เก็บกระเป๋าหนีคนที่เมืองไทยมาแผ่นดินอเมริกา เพราะเตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้มานานแล้วจนตอนนี้เธอยังไม่ได้เปิดเครื่องเลยและจะเปิดไม่ได้จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

ความผิดหวังความอัดอั้นตันใจประดังประเดเข้ามาพร้อมกันจนเธออยากกรีดร้องอาละวาดให้สุดเสียงแต่ทำได้เพียงนิ่งอั้น ตลอดชีวิตที่ผ่านมาธารารินไม่เคยเหวี่ยงวีนใครเลยเธอจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอพอจะทำได้คือกล้ำกลืนยอมรับความผิดหวังเอาไว้เสียเอง

ฌอนเพิ่งมาถึงเพราะเหตุไฟไหม้ทำให้การจราจรติดขัดและต้องวนรถหาที่จอดอยู่พักหนึ่งพอเห็นหญิงสาวนั่งเหม่อลอย ไม่สนใจใครที่เดินผ่านไปผ่านมาแม้แต่น้อย ก็นึกแปลกใจ

“แธมทำไมมานั่งตรงนี้ครับ”

ธารารินรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอจึงเงยหน้าขึ้นมองหาต้นเสียงอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะไม่อยู่ในอารมณ์จะสนใจผู้คนรอบข้างแต่พอเห็นว่าเป็นฌอน เธอก็นิ่งงันไป จู่ๆความคิดบ้าบอคอแตกที่สุดเท่าที่เธอจะคิดได้ก็ผุดขึ้นมา

“ตอนนี้คุณควรอยู่ข้างในไม่ใช่เหรอ”ชายหนุ่มถามอีกเมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าเขา ไม่พูดไม่จา

เธอกะพริบตากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากเย็น เมื่อข่มความกระดากอายเพื่อเอ่ยกับเขาว่า “ฉันรอคุณค่ะเผื่อคุณอยากเปลี่ยนใจฉัน”

คิ้วหนาเลิกสูงมองหญิงสาวอย่างค้นคว้า ดวงตาสีนิลคู่งามที่ช้อนมองเขาดูสับสนกังวลใจก็คงเหมือนคนทั่วไปที่มักเกิดความสงสัยในวินาทีสุดท้ายว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำนั้นถูกต้องหรือไม่ สำหรับเขาเรื่องนี้ไม่มีผิดถูกขึ้นอยู่กับความพร้อมของเธอล้วนๆ แต่เขาอาจเสียใจไปตลอดชีวิต หากปล่อยให้เธอกระโดดข้ามขั้นจาก‘หญิงสาว’ ไปเป็น ‘แม่’ เลย โดยไม่ทันจะได้เป็น ‘ผู้หญิงที่มีความรัก’ สักครั้งในชีวิต

แต่การเปลี่ยนใจเธอไม่จำเป็นต้องรีบนักการทำเด็กหลอดแก้วต้องใช้เวลาเตรียมความพร้อมระยะหนึ่งไม่ใช่มาคลินิกวันนี้แล้วจะทำได้เลย ฌอนรู้ขั้นตอนพอสมควรเพราะพี่สะใภ้ของเขาเคยผ่านมันมาแล้ววันนี้เขาจึงไม่ได้พยายามห้ามปรามเธอตั้งแต่แรกแต่หวังจะสร้างความคุ้นเคยแล้วค่อยๆ เปลี่ยนใจเธอด้วยความรู้สึกที่มีต่อเขาแต่เมื่อหญิงสาวมาถามกันแบบนี้ เขาก็จะตรงไปตรงมากับเธอเช่นกัน

ฌอนยิ้มอย่างที่รู้ว่าใครเห็นก็ต้องประทับใจย่อตัวลงนั่งบนพื้นข้างเธอแล้วหันมาสบตากัน“รู้ใช่ไหมว่าการทำเด็กหลอดแก้วไม่ใช่วิธีเดียวที่จะทำให้คุณมีลูกได้”

ธารารินรู้สึกว่าแก้มร้อนมากแต่ยังฝืนประสานสายตากับเขา“อย่างเช่นอะไรบ้างคะ”

“มีความรักและแต่งงานเหมือนที่ผู้หญิงทั้งโลกก็ทำกัน”

“ฉันไม่มีเวลามากพอจะสร้างความสัมพันธ์ระยะยาวค่ะ”

“แต่คุณสมควรได้รับสิ่งนั้นนะ”

“ถ้าฉันปฏิเสธล่ะคะ”

“งั้นคุณก็ไม่เหลือทางเลือกให้ผมมากนัก”

“คุณจะเสนอทางเลือกที่เหลือกับฉันหรือจะปล่อยให้ฉันเข้าไปข้างในคะ”

ฌอนรู้สึกเหมือนถูกต้อนให้มาถึงทางเลือกสุดท้ายโดยไม่รู้ตัวเขาสบตาเธออย่างค้นคว้า หญิงสาวมองตอบโดยไม่หลบเลี่ยงเช่นกันแก้มสีน้ำผึ้งเนียนละเอียดจับสีเลือดฝาดอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาสีนิลมีแววหวาดหวั่นให้เห็นอยู่บ้างแต่ดูเหมือนเธอไม่คิดจะถอยกลับ

ลำคอเขาแห้งผากไม่ปฏิเสธหรอกว่าอยากนอนกับเธอตั้งแต่แวบแรกที่สบตาเลยด้วยซ้ำ แต่เงื่อนไขของหญิงสาวเป็นเรื่องละเอียดอ่อนแธมต้องการลูกแต่ไม่พร้อมสร้างความสัมพันธ์กับใครส่วนเขาต้องการสร้างความสัมพันธ์ก่อนและจะต้องการลูกก็ต่อเมื่อมั่นใจว่านี่เป็นความสัมพันธ์ระยะยาวเท่านั้นความต้องการของเขาและเธอสวนทางกันโดยสิ้นเชิง

“แธม...ผม...”

“ขอโทษค่ะฉันคงทำให้คุณลำบากใจมาก ฉันว่าฉันไปดีกว่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ ลาก่อน”

เธอรีบลุกขึ้นด้วยความกระดากอายและขายหน้าอย่างที่สุดหันหน้าเข้าหาคลินิก ตั้งใจว่าจะขอเข้าห้องน้ำสักพักใหญ่ๆเพื่อรอให้ฌอนจากไปก่อนค่อยออกมา ตอนนี้แทบไม่กล้ามองหน้าเขาแล้ว

ฌอนคิดว่าหญิงสาวจะเข้าไปพบผู้เชี่ยวชาญเพื่อดำเนินการเรื่องทำเด็กหลอดแก้วตามความตั้งใจเดิมและหลังจากนี้เธอคงไม่ให้โอกาสเขาอีกแน่ เพราะเธอได้มอบโอกาสให้เขาแล้วแต่เขากลับปฏิเสธมัน ชายหนุ่มไม่อาจพลาดโอกาสเดียวที่เขามีไม่อยากต้องมานั่งเสียใจและก่นด่าตัวเองไปจนตายหากวันนี้เขาปล่อยให้เธอหลุดมือไปโดยไม่มีวันได้รู้ว่า...แธมเป็นคนที่ใช่สำหรับเขาหรือไม่

ชายหนุ่มลุกขึ้นยึดข้อมือเรียวบางของธารารินไว้อย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวเสียหลัก ถลาเข้ามาชนอกเขาอย่างจังและได้รับข้อเสนอสุดเร้าใจโดยไม่ทันตั้งตัว

“ทำไมต้องทำเด็กหลอดแก้วให้เจ็บตัวนอนกับผมไม่ง่ายกว่าเหรอ”

หญิงสาวกะพริบตาถี่รัวใจเต้นโครมๆ ผิวแก้มร้อนผ่าว ยอมรับว่าแอบคาดหวังสิ่งนี้ไว้ตั้งแต่เห็นฌอนปรากฏตัวอีกครั้งแต่พอเขาพูดออกมาตรงๆ กลับอายเกินกว่าจะตอบรับ

“ให้ตายผมไม่เคยเสนออะไรแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลยนะ ผมเชื่อในความสัมพันธ์ เชื่อมั่นในสถาบันครอบครัวแต่ผมปล่อยคุณไปแบบนี้ไม่ได้”

“งั้นก็อย่าปล่อย”ธารารินพูดออกมาในที่สุด แน่ละว่าเธอเขินมาก มากที่สุดในชีวิตแต่พอได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าท่าทางแสนลำบากใจเธอก็รู้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้เหมาะจะเป็นพ่อของลูกเธออย่างที่สุด

“ฟังนะแธมผมรู้ว่าผมพูดออกไปแล้ว แต่จะดีมากถ้าคุณจะให้โอกาสผมได้เปลี่ยนใจคุณอีกครั้ง”

คิ้วได้รูปเลิกสูงจ้องมองเขาอย่างสงสัย

“ผมอยากให้คุณรู้จักผมอยากสร้างความสัมพันธ์ก่อนที่เราจะ...”

ธารารินแตะริมฝีปากเขาไว้ไม่ให้พูดต่อ

“เกรงว่าฉันจะไม่มีเวลาให้คุณมากขนาดนั้นค่ะ”

ฌอนส่ายหน้า“ผมไปหาคุณที่เมืองไทยได้นะ ผมมีงานต้องทำ แต่ผมก็มีเวลาสำหรับใช้ชีวิตด้วย”

“คุณมีเวลาแต่ฉันไม่”

หญิงสาวรีบควักสมุดโน้ตกับปากกาในกระเป๋าออกมาจดเบอร์โทรศัพท์ที่โรงแรมให้เขา

“โทรหาฉันตอนห้าโมงนะคะถ้าคุณไม่โทร ฉันก็จะรู้เองว่าคุณเปลี่ยนใจ ฉันเข้าใจค่ะและจะไม่โกรธเคืองอะไรคุณเลย”

ชายหนุ่มรับเบอร์ติดต่อมาจากหญิงสาวอย่างงุนงง“เดี๋ยวแธม นี่หมายความว่ายังไง”

เธอถอยห่างจากเขาสองสามก้าว“ฉันมีอะไรต้องจัดการนิดหน่อย คุณยังมีเวลาตัดสินใจจนกว่าจะห้าโมงเย็นนะคะ”

แล้วเธอก็หันหลังให้เขาเดินจากไปดื้อๆ ฌอนวิ่งตามอย่างไม่ยอมแพ้

“แธมนี่เราจะไม่เดตกันเหรอ”

“ไม่ค่ะเราจะไม่ทำแบบนั้น” เธอยืนยันขณะมองตรงไปข้างหน้า ไม่ยอมประสานสายตากับเขาอีก

“ถ้ารู้จักผมมากขึ้นคุณอาจเปลี่ยนใจก็ได้นะ”

“ฉันไม่มีเวลาสำหรับการเปลี่ยนใจค่ะถ้าคุณไม่โทรมา ฉันก็ต้องเดินหน้าเรื่องทำเด็กหลอดแก้วต่อไป ถ้าคุณไม่โอเคไม่ว่าวันนี้หรือพรุ่งนี้ นั่นคือสิ่งที่ฉันจะต้องทำอยู่ดีค่ะ”

“ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้”เขาโพล่งขึ้นอย่างหมดความอดทน อะไรคือเหตุผลที่เธอต้องมีลูกโดยไม่มีพ่ออะไรคือเหตุผลที่เธอไม่สามารถรอนานกว่านี้ได้ ตอนนี้เขาไม่แค่อยากนอนกับเธอเท่านั้นแต่อยากรู้จักหญิงสาวด้วย และให้ตายความกระหายในอย่างหลังเริ่มจะมีมากกว่าอย่างแรกเสียแล้ว

ธารารินหยุดเดินและหมุนตัวกลับไปจ้องหน้าเขม็งริมฝีปากอิ่มขบกันแน่นอย่างใช้ความคิดครู่ต่อมาก็แย่งกระดาษโน้ตมาจากมือเขาและเอ่ยอย่างจริงจัง “เอางี้ดีกว่าค่ะคุณไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้ ฉันจะมองหาคนอื่นก็แล้วกัน”

ฌอนเลิกคิ้วสูงมองเธออย่างตกตะลึงเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นผู้หญิงคนไหนจะต้องการน้ำเชื้อของเขามากกว่าที่ต้องการร่างกายของเขา...อย่างที่ผู้หญิงคนนี้เป็นซ้ำร้ายเมื่อเขามีท่าทีจะสร้างปัญหา เธอก็บอกปัดง่ายดายเหมือนไม่ได้สนใจจริงๆว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นใคร เธอแค่ต้องการใครสักคน ใครก็ได้ที่พร้อมจะทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง

ชายหนุ่มเท้าสะเอวมองผู้หญิงรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมคนนั้นเดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยวไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับ เขาไม่เคยโมโหผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต

“นรกเอ๊ย!” ฌอนสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะพ่นลมหายใจเฮือกแล้วก้าวยาวๆไปดักหน้าหญิงสาวเอาไว้

ธารารินหยุดกึกมองเขาอย่างประเมินสถานการณ์ ใบหน้าที่เคยแต้มรอยยิ้มอบอุ่น ทรงเสน่ห์ และชวนให้ผู้คนอยากเข้าหาบัดนี้บึ้งตึงราวกับจะไล่คนให้หนีห่าง แล้วฌอนก็เอื้อมมือมาฉวยกระดาษโน้ตไปจากมือเธอ

“ผมจะโทรหาตอนห้าโมง”

แล้วเขาก็เดินหนีไปเลย

หญิงสาวยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นกุมหน้าอกยังรู้สึกได้ชัดเจนถึงจังหวะการเต้นถี่รัวของหัวใจใต้ฝ่ามือ เธอหลับตาลงทั้งโล่งใจระคนหวาดหวั่น

ที่เล่นละครไปเมื่อกี้นึกว่าเขาจะไม่เอาด้วย เกือบต้องกลับบ้านมือเปล่าแล้วไหมล่ะ!

ธารารินไม่ได้มีธุระอะไรมากมายให้จัดการนอกจากเก็บข้าวของลงกระเป๋า เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางโทรศัพท์แจ้งสายการบินเพื่อเลื่อนวันเดินทางกลับไทยให้เร็วขึ้น จะเรียกว่าโชคยังเข้าข้างเธออยู่บ้างก็คงได้มีที่นั่งว่างสำหรับเธอในวันพรุ่งนี้ แม้ต้องจ่ายเพิ่มอีกหน่อยก็ไม่ใช่ปัญหา และสุดท้ายจองโรงแรมที่จะนัดพบกับฌอนในค่ำคืนนี้

เธอไม่แน่ใจนักว่าฌอนจะมาแต่เธอปรารถนาให้เขามา...

หญิงสาวรู้สึกหวั่นวิตกอย่างมากกับเส้นทางที่เลือกทว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมาธารารินไม่เคยมีโอกาสเลือกอะไรให้กับตัวเองเลยคราวนี้เธอจึงตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเลือกพ่อของลูกเอง ต่อให้ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไรเธอก็พร้อมยอมรับมัน ฉะนั้นต่อให้หวาดกลัวกับอนาคตเพียงใด ก็บอกตัวเองว่า ‘ไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด’

ธารารินกำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเมื่อเสียงโทรศัพท์ภายในห้องกรีดร้องเธอเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง ห้าโมงเย็น คงเป็นฌอน

เธอรับสายบอกชื่อโรงแรมและหมายเลขห้องแก่เขา ก่อนปิดท้ายว่า “เจอกันตอนสองทุ่มนะคะ”

“แล้วสามชั่วโมงก่อนหน้านั้นล่ะแค่กินอะไรกับผมซักมื้อ คุณก็จะไม่ทำใช่ไหม” ชายหนุ่มย้อนถาม น้ำเสียงฟังดูขุ่นเคือง

“ฉันมีหลายอย่างต้องทำค่ะแล้วเจอกัน”

ธารารินวางสายอย่างรวดเร็วรู้ว่าฌอนไม่พอใจจากน้ำเสียง แต่เธอไม่อยากให้เรื่องนี้ซับซ้อนกว่าที่มันควรเป็นดังนั้นเธอจะไม่เสี่ยงทำอะไรให้ตัวเองต้องเสียใจหรือเจ็บปวดในภายหลัง

ฌอนนึกเวทนาตัวเองอย่างไม่เคยเป็นหลุบตามองเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เขาสวมเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการออกไปข้างนอก กลอกตาและถอนใจเฮือกก่อนวางโทรศัพท์ไร้สายลงแล้วเดินกระแทกส้นไปที่ตู้เย็น หยิบเครื่องดื่มมารินใส่แก้วยกขึ้นชนกับอากาศ

“แด่การได้รับเลือกเป็น‘พ่อพันธุ์’ ครั้งแรกในชีวิต”แล้วก็นิ่วหน้า โคลงศีรษะอย่างไม่ชอบใจ “ให้ตาย ไม่ขอให้มีครั้งต่อไปจะดีกว่า!”

จากนั้นก็ซัดเหล้าลงคอรวดเดียวหมด

สถานที่นัดพบเป็นโรงแรมห้าดาวในเบเวอร์ลี่ฮิลส์ฌอนประชดหญิงสาวด้วยการสวมสูท ผูกหูกระต่ายเสียเต็มยศ เพื่อพาตัวเองมาบรรณาการเธอถึงห้องพักในโรงแรมระดับหรู

ชายหนุ่มแจ้งที่ล็อบบี้ว่ามีนัดห้องไหนดูเหมือนหญิงสาวจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว พนักงานเชิญเขาขึ้นลิฟต์ และมาส่งจนถึงหน้าห้องพร้อมบริการเคาะประตูให้ด้วย

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกเขาก็ต้องตะลึงตาค้างไปกับสิ่งมหัศจรรย์เบื้องหน้าแธมอยู่ในชุดราตรีสีแดงเพลิงยาวแนบเนื้อคอคว้านลึกลงไปจนเห็นเนินอกอิ่มรำไรล่อสายตา ใบหน้างามได้รับการตบแต่งจนสวยเฉี่ยวโดยเฉพาะริมฝีปากอิ่มตึงสีเดียวกับชุดนั่นเล่นเอาเขาลำคอแห้งผากราวกับเดินหลงทางอยู่กลางทะเลทราย

ธารารินส่งทิปให้พนักงานแทนคนที่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงหน้าเธออีกฝ่ายโค้งให้อย่างงามและรีบถอยออกไปอย่างรู้หน้าที่

“คุณจะเข้ามามั้ยคะ?”

เสียงถามของเธอทำให้เขากะพริบตาหลุดจากภวังค์ ต้องแสร้งกระแอมให้ลำคอโล่งก่อนเผยยิ้มกรุ้มกริ่มเพื่อไม่ให้เสียเชิงหนุ่มเจ้าเสน่ห์

“คุณสวยมากครับ”

“ฉันพยายามไม่ให้คุณเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้ายค่ะ”

เธอรู้วิธียั่วผู้ชาย...

ฌอนลงความเห็นเมื่อหญิงสาวเผยยิ้มเชิญชวนหลอกล่อเขาหารู้ไม่ว่าธารารินสั่งให้ตัวเองสวมบทนางร้ายจอมยั่วยวนในค่ำคืนนี้นี่ไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด!

“ถ้าผมจะเปลี่ยนใจผมไม่มาอยู่ตรงนี้กับคุณแน่”

ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องหญิงสาวปิดประตูลงและกดล็อก

เขากวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างนึกทึ่งแสงสว่างนวลตาที่นำพาบรรยากาศให้โรแมนติกดั่งค่ำคืนแรกของการฮันนีมูนเป็นแสงจากโคมไฟเพียงไม่กี่ดวงและแสงระยับไหวจากเชิงเทียนบนโต๊ะริมกระจกที่มองออกไปเห็นสีสันละลานตายามราตรีของเบเวอร์ลี่ฮิลส์กรุ่นกลิ่นเทียนหอมอบอวลทั่วห้อง ให้ความรู้สึกหวานละมุนรัญจวนใจถ้าเพียงแต่เขาจะไม่นึกถึงเงื่อนไขของเธอเสียก่อน

“คุณลงทุนไปไม่น้อยเลยนะแธม”

เขาเหน็บแนมเธอจนได้!

ธารารินยิ้มหวานรินไวน์ชั้นเลิศที่ถูกเตรียมไว้บนโต๊ะใส่แก้วแล้วส่งให้ฌอนก่อน

“ฉันอยากให้คุณประทับใจค่ะ”

“ทำไมจะไม่ล่ะแค่ตัวคุณ ผมก็ไม่ปฏิเสธแล้ว”

“ดื่มค่ะ”เธอชนแก้วกับเขาและช้อนดวงตาสีนิลขึ้นส่งยิ้มยั่ว

แม้จะดื่มย้อมใจก่อนเขามาถึงกระนั้นความกระดากอายยังร่ำๆ จะโผล่มาขัดจังหวะ โชคดีที่แต่งหน้าอย่างหนาไม่เช่นนั้นเขาคงมองเห็นสีระเรื่อที่จับพวงแก้มของเธอแล้ว

ชายหนุ่มหัวเราะหึในลำคอบอกไม่ถูกว่าถูกใจหรือโมโหเธอมากกว่า

“คุณคงไม่คิดจะมอมตัวเองหรอกใช่ไหม?”

ใจกระตุกวูบรอยยิ้มเลือนหายจากใบหน้างามชั่ววินาทีแล้วเธอก็เสจิบไวน์และมองออกไปยังแสงสีด้านนอกเพื่อไม่ต้องสบตาเขาและถูกขุดค้นความรู้สึกจากภายใน

“ไม่หรอกค่ะถ้าทำแบบนั้นฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่เปลี่ยนใจทีหลัง”

“งั้นผมควรต้องแน่ใจก่อนสิว่าคุณไม่เปลี่ยนใจ”

เธอหันกลับมาสบสายตาคมกล้าของเขาอย่างไม่เข้าใจแล้วพลันรู้สึกว่าแข้งขาไร้เรี่ยวแรงจะยืนหยัด ฌอนวางแก้วลงบนโต๊ะเอื้อมมือออกมารั้งตัวเธอเข้าไปโอบไว้หลวมๆ พร้อมโน้มใบหน้าลงมาใกล้

“จูบผม”

ใจเต้นระรัวเหมือนถูกกระตุกซ้ำแล้วซ้ำเล่าดวงตาเบิกกว้างก่อนกะพริบถี่ ตื่นตระหนก

จูบยังไงเล่าเธอไม่เคยนี่...

“ทำไมอย่าบอกผมนะว่าเราจะไม่จูบกัน งั้นผมคงหมดอารมณ์แน่”

หญิงสาวจิกเล็บกับต้นแขนแกร่งภายใต้เนื้อผ้าเป็นปฏิกิริยาเหนี่ยวรั้งโดยอัตโนมัติเมื่อเขาปล่อยมือจากเอวเธอและทำท่าจะผละไป

“เดี๋ยวค่ะฉันจะทำ”

เขาหยุดก้มลงสบตาหญิงสาวอย่างท้าทาย “งั้นก็เอาสิ เริ่มเลย”

ก็แค่ปากประกบปากเขาคงช่วยเธอเองหลังจากนั้น...

ธารารินปลอบตัวเองก่อนเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย เพราะแม้จะสวมรองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดแต่เขายังสูงกว่าเธออยู่ดี บังคับสายตาให้จ้องมองเพียงแค่ริมฝีปากหยักลึกของเขาเพื่อไม่ให้ตัวเองปอดแหกและวิ่งหนีชายหนุ่มไปเสียเองเมื่อรู้ว่าไม่พลาดเป้าแน่ก็หลับตาปี๋

ฌอนหลับตาลงเมื่อริมฝีปากสีแดงเย้ายวนอ่อนนุ่ม สัมผัสกับเรียวปากเขา ต้องบังคับตัวเองอย่างหนักไม่ให้เป็นฝ่ายเริ่มเขาอยากรู้ เธอเก่งแค่ไหน

หญิงสาวลืมตาและถอยออกมาเมื่อเขานิ่งเฉยทำให้ชายหนุ่มพลอยลืมตาไปด้วย

“หยุดทำไม?”

“งั้นคุณเฉยทำไม?”

ดวงตาคู่งามเผยแววตื่นตระหนกสีหน้าแลยุ่งยากใจ ไม่ดูยั่วยวน จัดเจน เช่นตอนที่เปิดประตูต้อนรับเขาอีกแล้ว

“ผมอยากเห็นความมั่นใจของคุณไม่เอาน่าแธม ก็แค่จูบ”

แค่จูบบ้าบออะไรเธอไม่เคยทำ จะรู้ไหมว่าเขาต้องทำกันยังไง!

ธารารินได้แต่ร้องตะโกนจากภายในน้ำตาคลอ บทบาทที่พยายามสวมพังทลายลงอย่างสิ้นหวัง

“ฉันต้องบอกคุณอีกครั้งใช่ไหมว่าฉันไม่มีแฟนไม่เคยมี แล้วตอนนี้ฉันต้องทำยังไง ต้องขอร้องอ้อนวอนคุณด้วยรึเปล่า?”

ฌอนมึนงงอยู่ชั่วขณะเขาจำได้ เธอบอกว่าไม่มีแฟน แต่เขาไม่คิดว่านั่นจะหมายความรวมถึงว่าเธอไม่เคยมีแฟนและไม่เคย...

นรกเถอะ! แธมยังเวอร์จิ้น!

“นี่คุณไม่เคยแม้กระทั่ง...”ชายหนุ่มคราง คำว่า ‘จูบ’ ถูกกลืนหายลงไปในลำคอของเขา

“คุณจะเปลี่ยนใจใช่ไหม?”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาวิงวอนโดยไม่รู้ตัว

“เดี๋ยวนะแธมขอผมทำความเข้าใจก่อน คุณอยากมีลูก อยากสร้างความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ให้ตัวเองแต่คุณไม่เคยแม้กระทั่งจะหาความสุขให้ตัวเองเลยน่ะเหรอ”

“ฉันบอกคุณแล้วว่าชีวิตฉันไม่ง่ายอย่าถามเลยค่ะ ถ้าคุณจะเปลี่ยนใจตอนนี้ ฉันก็เข้าใจ”

รอยยิ้มแสนเศร้าของเธอทำให้เขาอยากจะบ้าตายผู้หญิงแบบไหนกันที่อยากมีลูก แต่ไม่รู้จักแม้กระทั่งการใช้ชีวิตเขาไม่ได้พูดถึงเพียงเรื่องเซ็กซ์ แต่รวมถึงการมีความรัก สุขสมหวัง หรือแม้แต่เสียใจกับมันนั่นคือชีวิตที่เขาหมายถึง

ฌอนถอนหายใจเฮือกหนึ่งพลางโคลงศีรษะมองเธออย่างตำหนิ “รู้ไหมว่าคุณทำให้ผมโมโหมากแค่ไหน”

ธารารินพยักหน้ารับจ๋อยๆ“ฉันรู้ค่ะ ฉันขอโทษ”

“ถ้าคุณเป็นเด็กตัวเล็กๆผมคงจับมาตีก้น แต่นี่คุณโตแล้ว บอกหน่อยได้ไหมว่าคุณอายุเท่าไหร่แน่”

“ยี่สิบหกค่ะ”

ชายหนุ่มพยักหน้า“ยี่สิบหก ผมไม่ลงโทษผู้หญิงอายุยี่สิบหกด้วยการตีก้น”

“นี่คุณพยายามทำให้ฉันหัวเราะอยู่เหรอคะ”บอกตรงๆ มันได้ผลอยู่บ้าง แต่เธอหดหู่เกินกว่าจะหัวเราะออก...

เขาส่ายหน้าแววตาจริงจัง ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นลึกลับ เอื้อมมือไปรั้งต้นแขนกลมกลึงเข้ามาใกล้กอดเอวบอบบางไว้หลวมๆ และโน้มใบหน้าลงต่ำพร้อมเสียงกระซิบแผ่ว“ผมจะสาธิตวิธีลงโทษสาวสวยแต่อ่อนหัดอย่างคุณให้หายโมโห”

นัยส์ตาสีนิลเต็มไปด้วยความฉงนฉงายเขาชี้ที่ริมฝีปากตัวเอง

“มองตรงนี้”

เธอมองตามและรู้สึกว่ามันเคลื่อนใกล้เข้ามาทุกทีจนวินาทีสุดท้ายถึงรู้ว่าเขาจะทำอะไร ไม่มีเวลาพอให้ทำอย่างอื่นนอกจากหลับตาลงพร้อมเสียงหัวใจเต้นถี่รัว

ฌอนไม่เคยจูบใครอย่างอ่อนหวานเช่นนี้มาก่อนแธมเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาอยากทะนุถนอม และค่อยๆสอนให้เธอเรียนรู้การหาความสุขจากชีวิต ความอ่อนหวานจับจิตค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรุ่มร้อนโหยหา

ธารารินเคยแต่สงสัยว่าทำไมผู้หญิงในหนังในละครถึงมีท่าทางเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตของผู้ชายไม่รังเกียจน้ำลายในปากของอีกฝ่ายบ้างหรือ วันนี้ฌอนทำให้เธอหายข้องใจและสอนให้รู้ว่าจูบเป็นเรื่องที่สวยงามและอันตรายในเวลาเดียว

“รู้ไหมทำไมผมถึงโมโห” เขากระซิบถามเสียงแผ่วชิดเรียวปากอิ่มเมื่อถอนริมฝีปากออกมาในที่สุด

หญิงสาวยังคงมึนงงหรืออาจจะมึนเมาเพราะจูบแรกในชีวิต ได้แต่ปรือตาขึ้นมองเขาอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ ถ้าไม่ได้ชายหนุ่มโอบประคองไว้ก็คงจะทรุดลงกองกับพื้นเพราะเข่าอ่อนไปหมดแล้ว

“เพราะผมต้องหักห้ามใจอย่างหนักไม่ให้ใจร้อนกับคุณไงล่ะ”

ธารารินกะพริบตาพยายามทำความเข้าใจกับเสียงแผ่วนุ่มที่เหมือนจะเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก ขมวดคิ้ว“งั้น...คุณก็ยังไม่เปลี่ยนใจใช่ไหมคะ?”

“ให้ตายเถอะแธมไม่มีทาง!”

+++++++++++++++++++++++++++

เพิ่งเห็นว่าการอัพในรูปแบบใหม่เว้นวรรคจะแปลกๆ ไม่ตรงกับต้นฉบับ เวลาอ่านอาจทำให้สับสนเล็กน้อยนะคะ แต่เค้าไม่มีเวลามานั่งเคาะใหม่ อีกทั้งอัพแบบใหม่มันไม่ต้องทำอะไรเลย ก๊อปมาวาง เสร็จละ ง๊ายง่าย อิอิ เลยขออัพแบบนี้ต่อละกันเนาะ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและแวะพูดคุยค่ะ ^______^




 

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2560
2 comments
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2560 9:10:09 น.
Counter : 1074 Pageviews.

 

รอตอนต่อไป ^__^

 

โดย: sakeena IP: 14.207.3.232 17 กุมภาพันธ์ 2560 11:42:28 น.  

 

สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ

 

โดย: สมาชิกหมายเลข 4057910 23 สิงหาคม 2560 17:58:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ระตา
Location :
นครปฐม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




รู้สึกอยู่เสมอว่าการได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้คือความมหัศจรรย์...และการอ่านออกเขียนได้คือรางวัลของชีวิต...
Friends' blogs
[Add ระตา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.