ตอนพิเศษ : วุ่นนักรักต้องอุ้ม (จบ)

ตอนจบ _____________________________________________________ ปานไพลินลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านในเช้าวันอาทิตย์ที่แสนสดใส เธออยากนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงชิลล์ๆ ตลอดทั้งวัน แต่ฝันนั้นช่างไกลเกินเอื้อม “ที่รัก...ผมรู้ว่าคุณตื่นแล้ว” เสียงนั้นทำลายความฝันแสนสวยงามของเธอเสียป่นปี้ หญิงสาวเหลือบตาขึ้นมองมารความสุข เขายิ้มอย่างสดใสจนเธอรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นทำให้แสบตา “ผมมีตัวเลือกให้คุณสองข้อ หนึ่งทำอาหารเช้า สองช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้ลูก” ปรมัตถ์นั่งลงบนเตียง หญิงสาวขยับลุกอย่างไม่มีทางเลือก ใช้มือสางเส้นผมลวกๆ วันนี้ปานไพลินไม่ได้เป็นเพียงคุณหนูเอาแต่ใจลูกสาวคนเดียวของเสี่ยยิ่งยศคนเดิม แต่เธอยังเป็น ‘ภรรยา’ และ ‘คุณแม่’ ที่มีลูกสาววัยสี่ขวบกับลูกชายวัยสามขวบอีกคนให้ต้องดูแล ก่อนแต่งงานครั้งที่สองหญิงสาวไม่ได้วาดหวังว่ามันจะยืนยาวและเป็นเรื่องจริงได้ถึงขนาดนี้ แต่ปรมัตถ์ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเป็นได้ทั้งสามีและพ่อที่ดีในเวลาเดียวกัน ก่อนตัดสินใจเริ่มต้นใหม่อีกครั้งกับปรมัตถ์ ‘จริงๆ’ เธอไม่ได้นึกถึงความรัก คิดเพียงว่าต้องใช้ชีวิตเพื่อลูกและถ้าเธอจะหาความสุขให้ตัวเองบ้างระหว่างนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร ในเมื่อเขาเป็นพ่อของลูกเธอและเป็นผู้ชายที่เธอจดทะเบียนสมรสด้วย แต่พออยู่ด้วยกันไปทุกวัน ความเอาใจใส่ที่เขามีให้ก็ทำให้เธอค่อยๆ ตกหลุมรักผู้ชายคนนี้วันละนิดจนเต็มหัวใจ “ผมเคยบอกรึยังว่าผมห้ามตัวเองไม่ให้ตกหลุมรักผู้หญิงที่ยิ้มสวยขนาดนี้ไม่ได้เลย” เขาโน้มตัวเข้าไปจูบหน้าผากหญิงสาวอย่างอ่อนโยนและทำท่าว่าจะจูบริมฝีปากอิ่มนุ่มนั่นด้วย แต่หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ฉันยังไม่ได้แปรงฟัน” “ผมเคยจูบคุณทั้งที่ยังไม่ได้แปรงฟันตอนเช้ามาตั้งกี่ครั้งแล้ว” “คุณไม่คิดว่านานเกินไปเหรอสำหรับเวลาห้าปี” เธอย้อนถามยิ้มๆ “ไม่เลย ผมอยากทำแบบนี้ไปจนกว่าจะไม่มีแรงช่วยคุณอาบน้ำนั่นแหละ” เขากระซิบชิดกลีบปากอ่อนนุ่มของหญิงสาวก่อนจะบดเคล้า ครอบครอง ดื่มกินอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ปานไพลินตอบแทนความน่ารักของสามีด้วยจูบแสนหวาน ขณะที่มือเริ่มม้วนเส้นผมซึ่งยาวเป็นลูกคลื่นขึ้นและเอื้อมหาตัวหนีบผมจนเจอที่หัวเตียง แต่ก่อนที่เธอจะได้ม้วนผมสมความตั้งใจ ชายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากออกมากระซิบแผ่วพร่า “ผมมีตัวเลือกให้คุณอีกข้อ” เขาแย่งตัวหนีบผมจากมือภรรยาและโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นสางเส้นผมนุ่มลื่นของเธอให้สยายเต็มแผ่นหลัง กดท้ายทอยหญิงสาวเข้าหาตัวพร้อมก้มลงไปจูบริมฝีปากอิ่มนุ่มอย่างเร่าร้อน “ให้ผมช่วยคุณอาบน้ำ” ว่าพลางใช้มือซุกซนวุ่นวายกับชุดนอนของหญิงสาว เธอยิ้มหวาน “ฉันชอบตัวเลือกนี้” ว่าแล้วก็โอบรอบลำคอของคุณสามี โน้มใบหน้าเขาลงมาจูบอย่างดูดดื่ม แต่พอปรมัตถ์ปีนขึ้นมาบนเตียงและกดร่างของเธอลง หญิงสาวก็รีบถอนริมฝีปาก ตบแก้มเขาเบาๆ “แต่เด็กนรกกำลังจะมา คุณรับปากหมอเขื่อนแล้วนี่ว่าจะช่วยดูแลลูกให้เขาหนึ่งวัน ไปทำกับข้าวเถอะค่ะ ฉันจะไปช่วยพี่เลี้ยงอาบน้ำแต่งตัวให้ลูก ไม่ชอบเลยจริงๆ วันนี้ต้องนรกคูณสามแน่” หญิงสาวกลอกตาเซ็ง รีบลุกไปหยิบตัวหนีบมาม้วนผมลวกๆ ส่งจูบให้คุณสามีหนึ่งทีแล้วออกจากห้องนอนไปยังห้องของลูกๆ อย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มนอนแผ่บนเตียง เหลือกตามองเพดานพลางถอนใจเฮือก “มีลูกแล้วเวลาจู๋จี๋กับเมียก็น้อยลง แล้วยังจะมีมารคอหอยมาเพิ่มอีกสามหน่อ คอยดูเถอะ อาทิตย์หน้าจะเอาลูกไปฝากไอ้เขื่อนกับคุณมี่บ้าง ฮึ่ม!” ปรมัตถ์เดินผ่านหน้าต่าง เห็นเด็กๆ กำลังเล่นบอลกันอยู่ในสนาม โดยแบ่งเป็นสองฝ่าย เด็กชายคนใดคนหนึ่งของบ้านเทพอินทรซึ่งมีใบหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะและเขาไม่สามารถแยกออก จับคู่กับ ‘น้ำปิง’ ลูกสาวคนโตของเขา อีกฝั่งคือเจ้าเด็กแฝดสองคน เขาแยกไม่ออกอีกเช่นกันว่าเป็นแฝดคนโต คนกลาง หรือคนเล็ก ส่วนเด็กชาย ‘ไปป์’ วัยสามขวบนั่งเล่นรถอยู่บนเสื่อริมสนามกับพี่เลี้ยง เขามองไม่เห็นภรรยาจึงเดินออกมาดูที่ริมเฉลียง เธอนั่งปั้นลูกชุบอยู่ที่ชุดเก้าอี้สนามใต้ร่มชมพูพันธุ์ทิพย์ต้นใหญ่ซึ่งปลูกอยู่ข้างตัวบ้าน บนโต๊ะนั้นยังมีคุกกี้ใบเตยและอุปกรณ์ทำน้ำผลไม้ปั่นวางอยู่ด้วย หญิงสาวคอยมองเด็กหญิงน้ำปิงกับเจ้าตัวแสบทั้งสามเป็นระยะ ท่าทางวิตกกังวลอยู่มาก แน่ละ ทีมตะกร้อของหมอเขื่อนขึ้นชื่อในเรื่องความแสบซนเป็นที่หนึ่ง คราวก่อนที่ปล่อยน้ำปิงไปเล่นกับเด็กทั้งสามที่บ้านเขมินทร์ ลูกสาวเขากลับมาพร้อมปลาสเตอร์ยาแปะกลางหน้าผาก สอบถามได้ความว่าวิ่งชนกับขุนพลจนได้มะนาวที่กลางหน้าผากมาคนละลูก มิถุนาขอโทษแล้วขอโทษอีก เขาไม่ถือสาอะไรเพราะเด็กเพียงเล่นซนกันตามประสา แถมยายหนูน้ำปิงของเขายังดูท่าจะชอบเพื่อนทั้งสามคนมากด้วย แต่ปานไพลินไม่ชอบใจนัก เธอว่าลูกเป็นเด็กผู้หญิงจะให้เล่นซนเป็นจอมทโมนอย่างลูกหมอเขื่อนได้ยังไง กว่าจะโตคงมีแผลเป็นเต็มตัวไปหมด อดสวยกันพอดี แต่เขาคิดว่าเป็นเพราะมิถุนาคือคู่แข่งคนสำคัญของปานไพลินมากกว่า ดูเหมือนสองสาวจะพยายามแย่งชิงตำแหน่งคุณแม่สุดสวยอย่างไม่มีใครยอมใคร เรื่องความสวยความงามนี่สาวๆ ยอมกันไม่ได้อยู่แล้ว เขารู้จักผู้หญิงดี ปรมัตถ์ไม่เคยหึงหวงปานไพลินกับเขมินทร์ แม้ในอดีตหญิงสาวจะเคยแสดงออกว่าคลั่งไคล้เพื่อนเขาอยู่มาก แต่เขามั่นใจว่าตอนนี้เธอรักเขาเต็มหัวใจ ไม่ใช่เพราะเขามั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองจนไม่ลืมหูลืมตา แต่เป็นเพราะเขามีความสุขมากกับการแต่งงานครั้งนี้และดูออกว่าเธอก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายเจ้าชู้ที่ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยอย่างเขาจะไม่เบื่อหน่ายกับการอยู่กับผู้หญิงเพียงคนเดียวเป็นเวลาถึงห้าปี เขายอมรับว่ามีบ้างที่มองสาวสวยหุ่นดีที่เดินผ่านสายตาไป แต่ก็แค่มองพวกเธอเหมือนมองดอกไม้สวยๆ ในสวนหลังบ้าน ไม่ได้มีความรู้สึกว่าอยากเด็ดดมแต่อย่างใด เขารู้ตัวว่าไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอะไรหรอก มันก็แค่เขาได้พบเจออะไรมาเยอะ รู้จักสาวๆ มามากมายและสนุกกับชีวิตจนสุดเหวี่ยงมาแล้ว และที่สำคัญ เขารู้จักตัวเองดี ปานไพลินคือคำตอบที่ใช่สำหรับเขามากที่สุด นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ลังเลที่จะรับผิดชอบเด็กในท้องของเธอ และเด็กหญิงน้ำปิงก็คือผลลัพธ์ที่ทำให้เขาได้รู้คำตอบของหัวใจ ชายหนุ่มเดินมาหยุดข้างหลังภรรยา ก้มลงจูบแก้มเธอเบาๆ หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเพราะมัวแต่จ้องเด็กๆ ในสนาม “คุณมาพอดีเลย ดูลูกแป๊บนึงสิคะ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เธอวางมือจากลูกชุบที่ปั้นเป็นรูปร่างบิดๆ เบี้ยวๆ “ไม่ต้องรีบก็ได้นะ แอนก็ดูอยู่ทั้งคน” เขาหมายถึงพี่เลี้ยงของน้ำปิงและไปป์ เธอพยักหน้ารับแต่เขารู้ว่าหญิงสาวจะรีบอยู่ดี คล้อยหลังผู้เป็นแม่ไปไม่นานเด็กหญิงน้ำปิงก็นำขบวนหนุ่มๆ มาขอน้ำดื่ม “คุณพ่อขา น้ำปิงอย่างกินน้ำแตงโมปั่นค่ะ” ผู้เป็นพ่อมองแก้มแดงปลั่งของลูกสาวด้วยความเอ็นดู และมองเลยไปยังทีมตะกร้อของหมอเขื่อน แต่ละคนหน้าตามอมแมมทั้งนั้น แต่เขาก็ยังแยกไม่ออกอยู่ดีว่าใครชื่ออะไร แอนที่นั่งอยู่กับน้องไปป์ไม่ห่างจากเก้าอี้สนามนัก ได้ยินเข้าจึงเสนอตัวมาช่วยทำน้ำปั่นให้เด็กๆ เพราะถือเป็นหน้าที่ของพี่เลี้ยง “ไม่เป็นไรแอน ดูน้องไปป์ไปเถอะ เดี๋ยวฉันทำเอง” เขายิ้มให้พี่เลี้ยงของลูกสาว ก่อนจะหันมาคุยกับเด็กๆ “น้ำแตงโมปั่นนะ เอาเหมือนกันทุกคนก็แล้วกัน” ปานไพลินกลับมาที่สนามหน้าบ้าน เห็นสามีกำลังเทน้ำปั่นแจกเด็กๆ คนละแก้วก็อดยิ้มไม่ได้ เขาส่งแก้วน้ำให้ลูกสาวตัวเองเป็นคนสุดท้ายและถือโอกาสจูบแก้มเด็กหญิงด้วยความรักใคร่ ก่อนจะเดินไปเล่นกับลูกชายโดยให้แอนเปลี่ยนมาดูแลเด็กอีกสี่คนแทน เธอย้อนนึกถึงอดีต หลังให้กำเนิดเด็กหญิงน้ำปิงไม่กี่เดือนเขาก็ขอให้เธอมีลูกให้อีกคน เธอไม่ได้ตกลงด้วยแต่ชายหนุ่มก็มีวิธีทำให้เธอท้องได้อยู่ดี ทว่าปรมัตถ์ก็เป็นพ่อที่น่ารักและมีความรับผิดชอบสมกับที่อยากมีลูกหลายคน เขาหยุดงานทุกวันเสาร์อาทิตย์เพื่อจะได้มีเวลาอยู่กับเธอและลูก ช่วยเลี้ยงลูกและทำได้ทุกอย่างที่แม่จำเป็นต้องทำ แม้แต่การเปลี่ยนผ้าอ้อมและให้นมลูก เด็กๆ โชคดีที่มีเขาเป็นพ่อ และเธอก็โชคดีที่มีสามีน่ารัก... หญิงสาวเดินเข้าไปหาสามี ก้มลงจูบแก้มน้องไปป์ทีก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้คนเป็นพ่อ “ใกล้เที่ยงแล้ว เดี๋ยวฉันไปอุ่นอาหารนะคะ” อาหารที่ว่านั้นปรมัตถ์สั่งมาจากรีสอร์ตชิดตะวันและให้คนมาส่งในตอนสาย ป่านนี้ก็คงจะเย็นหมดแล้ว เธอจึงอาสาไปอุ่นให้ เขาจะได้เล่นกับลูกอีกสักหน่อย ชายหนุ่มเห็นด้วย หญิงสาวจึงกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง หลังอาหารมื้อเที่ยงจบลงเด็กๆ ก็เริ่มหมดฤทธิ์ไปทีละคน จนสุดท้ายก็ไม่มีใครฝืนความหนักอึ้งของเปลือกตาได้ ปรมัตถ์ช่วยพี่เลี้ยงอุ้มเด็กๆ เข้ามานอนในห้อง เปิดเครื่องปรับอากาศและห่มผ้าให้ ปานไพลินตามมาหลังจากเก็บล้างจานชามเสร็จ “หลับปุ๋ยสิ้นฤทธิ์กันทุกคนเลยค่ะ” แอนบอกพร้อมรอยยิ้มที่แสดงถึงความเอ็นดูเด็กๆ ในความดูแล ปรมัตถ์จูบแก้มลูกสาวลูกชายคนละที แล้วหันไปพูดกับพี่เลี้ยงเด็ก “งั้นฝากแอนดูเด็กๆ ด้วยนะ ฉันมีเรื่องสำคัญต้องทำ” “คุณมีงานค้างเหรอคะ งั้นเดี๋ยวฉันชงกาแฟให้นะ” ปานไพลินอาสาด้วยความเต็มใจ เธออยู่กับเขามานานพอจะรู้ว่าสามีชอบดื่มกาแฟรสไหน “ขอบคุณ” เขาบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปก่อน หญิงสาวฝากฝังพี่เลี้ยงของลูกอีกที ก่อนจะไปชงกาแฟให้สามีและยกขึ้นไปเสิร์ฟบนห้องทำงานแต่ก็หาตัวเขาไม่เจอ เลยเดินไปหาที่ห้องนอน ถึงตอนนั้นจึงได้รู้ว่าเรื่องสำคัญที่คนเจ้าเล่ห์ต้องทำคือสานต่อกิจกรรมเมื่อยามเช้า “นี่เหรอเรื่องสำคัญของคุณ?” เธอกลั้นยิ้มและทำหน้านิ่งเมื่อถูกแย่งกาแฟไปวางบนโต๊ะแล้วอุ้มตัวลอยเข้ามาในห้องน้ำ “ใช่ ในวันหยุดแบบนี้ไม่มีอะไรสำคัญกับผมมากไปกว่าการเลี้ยงลูกและอาบน้ำให้เมียอีกแล้ว” เขากระซิบข้างใบหูหอมกรุ่นของเธอ ปล่อยพวงผมที่หญิงสาวม้วนไว้หลวมๆ ให้สยายเต็มแผ่นหลัง เริ่มพรมจูบไปทั่วดวงหน้างามและลำคอระหงอย่างหลงใหลในขณะที่มือซนๆ ก็ลอกคราบคุณภรรยาไปด้วย ปานไพลินพริ้มตาหลับอย่างเคลิบเคลิ้มพลางโอบเรียวแขนไปรอบลำคอของเขา ครางแผ่วเบากับสัมผัสที่ให้ความรู้สึกแสนพึงใจจากคุณสามี แต่ก่อนที่อารมณ์จะกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้เธอก็กระซิบเตือนเขา “คุณปอ...ปิดประตูก่อนค่ะ” ชายหนุ่มเหมือนจะเพิ่งนึกได้ เงยหน้าขึ้นจากซอกคอหอมละมุนของหญิงสาวและอมยิ้มกรุ้มกริ่ม “ลืมไป เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆ ไม่เกี่ยว” แล้วปรมัตถ์ก็ปิดประตูห้องน้ำลง การอาบน้ำให้เมียของเขายังคงเป็นความลับของจักรวาลต่อไป... ______________________________________________ ตอนสุดท้ายสั้นกว่าที่คิดค่ะ แต่ก็ฟินได้อยู่เนาะ พอถูไถ 5555 ขอไปรีไรท์ จัดหน้า ทำอีบุ๊กก่อนนะคะ เสร็จแล้วจะมาส่งลายแทงค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามจ้า ขอให้ฟินกันถ้วนหน้า จุ๊บบบบบ ++++++ คุณ goldensun มี่ต้องคงคอนเซ็ปต์ สวย งก ไร้สติค่ะ 5555 คุณ sakeena มันเป็นความลับของจักรวาลค่ะ สระผมด้วยรึเปล่าอันนี้รตาก็ไม่รู้กับเขา อ๊ายยยยย พี่หมูน้อย ไปญี่ปุ่นอีกรอบแล้วเหรอคะ แอร๊ยยยย อิจฉาครอดๆๆ

Create Date : 03 สิงหาคม 2559		5 comments
Last Update : 3 สิงหาคม 2559 16:50:53 น.
Counter : 2154 Pageviews.
Share Tweet