เจ็บแล้วจำ นั่นคือตัวผม

สิ่งที่ทำกันไว้สองครั้งสองคราช่วงสงกรานต์ มันยากจะลืมเลือน ผมเป็นคน ผมเจ็บ ผมจำ ดังนั้นทำให้ผมไม่เลือกคนที่เผาบ้านเผาเมือง จริง ๆ ไม่อยากใช้คำว่า "คน" อยากใช้คำว่า "สัตว์เดรัจฉาน" มากกว่า

บ้านเมืองมีบุญคุณ แต่ตอบแทนด้วยการเผาทำลาย

ตอนก่อนเผา ก็ปลุกระดม สัตว์ไกลบ้านก็ป่าวร้องให้ออกมา เปรียบเสมือน ผู้ปกครองเห็นลูกผิด แต่ไม่ห้ามปราม ดันไปยุยงส่งเสริมให้ทำผิด

พอทำผิด สัตว์ไกลบ้านก็ร้องโหยหวนว่าไม่เคยคราง ไม่เคยเห่า ไม่เคยหอน ไม่เคยสำรอกเรื่องพรรค์นั้นนั้นออกมา

ที่สำคัญ ไอ้แกนนำแต่ละตัว ดันเสือกไปอยู่ในปาร์ตี้ลิสต์อันดับต้น ๆ ได้อย่างไม่อายบ้านอายเมือง หัวหน้าพรรคก็ไม่ว่าอะไร แถมยังส่งเสริมกันไปอีก

ถ้าลำดับต้น ๆ ยังเลือกคนดีกว่าสัตว์เดรัจฉานเหล่านี้ไม่ได้ ก็อย่าไปทำมาหากิน มาปกครองประเทศเลย แค่เลือกคนมาอยู่ในปาร์ตี้ลิสต์ ยังทำไม่ได้ แล้วจะบริหารคนอื่น ๆ คนอื่น ๆ จะฟังหรือ


ผมเป็นคน ผมเจ็บ ผมจำ
แต่พวกเจ็บแล้วไม่จำ คืออะไร

Create Date : 21 มิถุนายน 2554		2 comments
Last Update : 1 กรกฎาคม 2554 22:33:01 น.
Counter : 1131 Pageviews.
Share Tweet