Bloggang.com : Sassykik : ๐"♠"๐ ครั้งแรกกับการเขียนไดอารี่บนอินเตอร์เน็ท : .......(ไม่มีชื่อเรื่อง

๐"♠"๐ ครั้งแรกกับการเขียนไดอารี่บนอินเตอร์เน็ท : .......(ไม่มีชื่อเรื่อง - -") ๐"♠"๐

เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่,,ก็คนมันฟุ้งซ่าน....อิ อิ ดูวันที่ด้านล่างเจ้าค่ะ

เมื่อวานเย็นไปว่ายน้ำเจอคุณพี่ทหารคนนั้นอีกละ อุตส่าห์รีบไป รีบว่าย จะได้รีบกลับ แต่ไม่ทันเจอจนได้

มาถึงก็ว่ายแถมาเชียว “เนี่ยว่ายเนียนขึ้นตั้งเยอะนะ” “เวลาว่ายอย่ารีบดึงมือสิ” “อย่าเงยหน้าเยอะสิ” บลา บลา บลา….เว้ยยย!!! แล้วพี่สอใส่เกือกทำไมฟระ?

จะว่ายยังไง? เหนื่อยไม่เหนื่อยก็ปอดของนู๋ ยุ่งจริงๆเลย น่ารำคาญ...ช่วงนี้เจอแต่คนน่ารำคาญ น่าเบื่อ อะไรก็ไม่รู้ หงุดหงิดๆ ชั้นต้องเจอไอ้หน้าหม้อนี่ที่สระทุกครั้งที่ไปว่ายใช่มั้ยเนี่ย? เออ...งั้นกรูเลิกว่ายก็ได้!!! แต่คนเค้าไม่พูดด้วยยังงี้แล้วยังหน้าด้านก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะ,,เมื่อวานเลยว่ายแค่ 45 นาทีก็ขึ้นแล้ว เหม็นหน้ามัน

แต่เราก็ว่ายตามขวางสระได้ 20 เที่ยวเชียวน้า... อิ อิ เราคงมีความสุขมากถ้าในสระไม่มีไอ้หน้าหม้อคนนั้น ฮึ่มๆๆๆ

ตอนกลางวันไปกินข้าวที่ Terrace เซ็นทรัลชิดลม,,สั่งกันกระจายไม่จ่ายซักบาท อิ อิ,,ก็พี่เค้าเลี้ยงที่ไปช่วยเค้าทำงาน (โห...ขายแรงแลกข้าว

)

จริงๆวันนี้เรามีนัดด้วยก็เลยขอเลื่อนเค้าออกไปก่อน เพราะไม่ได้เลี้ยงเราคนเดียว เดี๋ยวเค้าจะหาว่าเรื่องมาก แต่ที่เลื่อนออกไปนี่เป็นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ 555+

เราว่าการที่คนเรามีนัดเดทกัน (เรียกว่าเดทได้ป่าวหว่า? ไม่รู้อ่ะ เรียกงี้แหละ ง่ายดี) ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นแฟนกันในตอนจบเสมอไปนะ มันเหมือนการทำความรู้จักกันให้มากขึ้น จากความสนใจที่เรามีต่อกันและกันแล้วมากกว่า แล้วการเดทหลายๆคนก็ไม่ได้ผิดอะไรนิ เพราะเราก็ไม่เคยไปหลอกว่าชั้นเดทอยู่กับเธอคนเดียวนะ ก็บอกว่ามีคนอื่นอยู่ อันนี้ไม่ใช่ว่า “มั่ว”นะ แค่กินข้าวเฉยๆ อย่าคิดไปไกล แล้วเราก็ขอหารด้วย ไม่ได้ให้ออกคนเดียวซะหน่อย เหมือนมาเป็นเพื่อนกันมากกว่า เราก็มีเพื่อนจากการเดทหลายคน วันไหนว่างๆก็ไปกินข้าว เดินเล่นกัน ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป จบ ง่ายดี แต่ถ้าเกิดอยากจะคบจริงจังขึ้นมา ก็ต้องมาคุยกันละว่าจะรับได้ระดับไหน? แต่ก็ต้องระวังเหมือนกันนะเนี่ย...เพราะว่าบางคนอาจเข้าใจผิดนึกว่าเราโอเชซิกาแลตแล้ว เหมือนที่เราเคยเจอบ่อยๆนี่ไง

ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องซะตั้งแต่แรก

เอาเหอะ,,ของแบบนี้นานาจิตตัง ทำยังไงสบายใจ ไม่เดือดร้อนใคร ก็ทำไปเหอะ...เนอะ?

เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง...เค้าว่าการที่คนเราตั้งสเป็คคนที่ชอบไว้ในใจ,,ก็เหมือนเวลาเราไปซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วก็จดรายการไปด้วย,,แต่พอซื้อจริงๆ เรามักจะได้ของที่เกินจากรายการที่จดไว้เสมอ,,แล้วก็มักจะลืมของที่เราตั้งใจมาซื้อในตอนแรก,,เพราะเมื่อเดินเข้าไปตามชั้นสินค้าต่างๆ มีตัวเลือกมากมายภายในสินค้าประเภทเดียวกัน,,อันโน้นก็น่าซื้อ,,อันนี้น่าอร่อย,,อันนี้ลดราคา,,เลยรีบซื้อตุนไว้ก่อน,,แต่ของที่เราจำเป็นจริงๆอาจมีแค่ไม่กี่รายการเท่านั้น

ก็เหมือนกับสเป็คของคนที่เราตั้งเอาไว้,,เราควรตั้งสเป็คเอาไว้บ้าง,,และควรซื่อสัตย์กับตัวเองในข้อนี้,,เพราะมันเป็นคุณสมบัติหรือความต้องการที่อยู่ในใจของเราจริงๆ,,อย่างเช่น ต้องการแฟนที่สูงกว่า..ก็ต้องดูก่อนเลยว่าสูงกว่าเรามั้ย? ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว เพราะไม่ว่าเค้าจะมีความหล่อหรือความฉลาดมาทดแทน,,แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการตั้งแต่แรกแล้ว ซึ่งอันนี้มันเป็นบทความเดียวกับเรื่องออกเดทที่พูดข้างต้นอ่ะแหล่ะ,,ไม่รู้เกี่ยวกันรึป่าว? แต่เราอ่านแล้วก็ว่าดีนะ

ก็เลยลองคิดตามจากสิ่งที่หนังสือบอกไว้,,ได้ความว่า "ไม่มีใครหรอกที่ไม่มีสเป็คไว้เลย มันควรมีไว้บ้าง จะได้ไม่ทำให้เราเสียเวลากับคนที่ไม่ใช่ และเราก็อย่าไปหลงทางกับคุณสมบัติอื่นๆของเค้า ที่ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ" ไม่ยังงั้นถ้าคบไปแล้ว สุดท้ายไม่ใช่ ก็จะเสียเวลากันทั้งสองฝ่าย...อะไรประมาณนั้นล่ะ

เมื่อวานเราไปซื้อชุดแฮบปี้มีลมาแล้วล่ะ คิตตี้น่ารักมากๆเลย เค้าว่ากำไรของแม็คโดนัล 70% มาจากการขายชุดแฮบปี้มีลนี่ล่ะ ,,เอาของมาล่อ,,แต่เราก็ไม่ยักกะเห็นเด็กมันซื้อปแฮะ,,ตอนรอต่อแถวซื้ออยู่เมื่อวานเห็นเด็กๆมันก็เฉยๆ มีแต่พวกผู้ใหญ่สมองเด็กอย่างเราเนี่ยแหละ,,ที่กรี๊ดๆกร๊าดๆกัน,,แหม! ของพวกนี้ว่าไม่ได้นะ อยู่ที่ความชอบของแต่ละคนมากกว่า อย่างเราชอบพวกตัวการ์ตูนน่ารักๆอ่ะ เวลาใช้ เวลาหยิบมันมีความสุขดี

แล้ววันนี้ก็ฆ่าเวลาตายไปหลายตัว,,วันนี้จะเรียกว่าว่างมั้ย?... ก็ไม่นะ,,เมื่อเช้าโคตรยุ่งเลย พอตอนเกือบเที่ยง (อีก 10 นาทีอ่ะ) โทรศัพท์ที่โต๊ะดัง เพิ่งเดินกลับมาเลยนะนั่น รับปุ๊บ ความซวยมาเยือนทันที เค้าเอาเครื่องเดโมสแกนมา จะสอนให้ แล้วอีคนสอนมันว่าตอนบ่ายไม่อยู่ ต้องสอนเดี๋ยวนี้ โห..คิดไรอยู่ฟระ!!! นี่มันเที่ยงแล้วนะ แกนั่นแหละ ทำไมเพิ่งมา? ที่พี่เค้านัดเลี้ยงตอน 11.45 น. กว่าจะได้ไปก็เกือบๆเที่ยงครึ่งอ่ะ รอเราคนเดียว แล้วที่ได้ไปเนี่ย เพราะเรายืนมองคนสอนประมาณว่า "เที่ยงแล้วเฟร้ยย!!! ถ้าไม่หยุด ชั้นจะกินหัวแกเดี๋ยวนี้แหล่ะ แง่มมมม"

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไปบ่าย 3 อีตาคนสอนก็ยังอยู่ค่ะ มันน่า...ซักทีมะ

กินเสร็จกลับมาบ่ายสอง ฮี่ๆๆๆ อิ่มมากๆเลยขอบอก กินไรไปมั่งไม่รู้ จำไม่ได้ รู้แต่ยิ่งง่วงหนักกว่าเก่าอีกง่ะ

วันนี้วันเกิดเอก,,เมื่อเช้าโทร.ไปกะจะแฮบปี้เบิร์ธเดย์,,ดันไม่รับซะงั้น,,พอตอนกินข้าวอ่ะ โทร.มาทุกที

พูดถึงเรื่องโทรศัพท์ เอกแมร่งชอบโทร.มาไม่รู้จักกาละเทศะ เมื่อคืนตอนตีสองครึ่งก็โทร.มา เรากดทิ้งโดยอัตโนมัติ ก็คนมันง่วงอ่ะ จะนอน เลยบอกว่าถ้ามีโทร.มาดึกๆนี่ต่อไปชั้นจะด่าเลยนะเฟ้ยย ก็ไม่มีไร ก็อวยพรวันกิดธรรมดาปกติ บอกให้ไปทำบุญซะมั่ง เผื่อจะได้สบายใจขึ้น แต่ไอ้ที่จะให้ไปคบสนิทใจแบบเพื่อนนี่..คงไม่อ่ะ แค่คุยโทรศัพท์กัน ก็พอ แต่ถ้าโทร.มาบ่อยๆก็คงหงุดหงิดอ่ะ บังเอิญว่าไม่ใช่คนติดโทรศัพท์อ่ะนะ แล้วยิ่งบ้าๆบอๆอย่างเรา อยู่ๆก็อารมณ์เสีย รับไปก็เสียความรู้สึกกันเปล่าๆ

วันนี้รู้สึกเวลาผ่านไปเร็วจัง ไม่ค่อยได้ทำอะไรเลยนะเนี่ย อ๋อ...รู้ละ สงสัยเพราะเราแอบไปสัปงกในห้องน้ำมาแน่ๆเลยอ่ะ 555+