๐"♠"๐ My Diary_July ,2006 : ชีวิตเป็นของใคร??? ๐"♠"๐
เรื่องเก่าเล่าใหม่...ไม่ว่างแต่ก็อยากอัพบล็อกใหม่ๆกะเค้ามั่งง้ะ,,ทนอ่านกันไปจนกว่าจะถึงของเดือนตุลาคมนะคะ
~* ชีวิตเป็นของใคร??? *~
คนเราจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน?,,เวลามีเหลือกันเท่าไหร่?
คนเราจะมีลมหายใจอีกกี่ครั้ง?...ใครจะรู้???
คนเรายังมีสมองที่แตกต่างกัน,,ยังมีความฝันได้มากมาย
คนเราถ้ามีชีวิตแล้วไม่ได้ใช้?,,,คงน่าเสียดาย,,,
,,,ต้องขออภัยจริงๆ ที่ฉันไม่ได้ไปด้วย,,,
กับเส้นทางของใคร...ที่เขาคิดว่าดี!!!
วันนี้ไม่ได้เดินตาม,,,แต่ฉันก็เต็มที่
กับเส้นทางของฉัน...วันนี้...
"ชีวิตจะเป็นแบบไหน?",,,คงต้องเลือกเอา,,,
ก็ตัวของเรา!!! ก็ใจของใครของมัน!!!
,,,ชีวิตที่เป็นแบบนี้...คงไม่ว่ากัน,,,
ก็ - ชี - วิต - มัน - เป็น - ของ - เรา !!!
คนเราจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน?,,,เวลามีเหลือกันเท่าไหร่?
คนเราจะมีลมหายใจอีกกี่ครั้ง?,,,ยังไม่รู้เลย?
ให้คิดที่ทำตามใคร?,,,ก็รู้ว่าคงดีแน่,,,
แต่เกิดมาทั้งที,,,ต้องทำที่ใจอยาก
ชีวิตที่เป็นตัวเอง....ก็รู้ว่ามันยาก....
,,,แต่มันต้องขอลองสักครั้ง!!! ,,,
ชีวิตจะเป็นแบบไหน?,,,คงต้องเลือกเอา,,,
ก็ตัวของเรา!!! ก็ใจของใครของมัน!!!
ชีวิตที่เป็นแบบนี้,,,คงไม่ว่ากัน
"ก็ชีวิตมันเป็นของเรา"
๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐,,๐"๐
เคยสงสัยกันมั้ยว่า...ชีวิตเป็นของเราแน่เหรอ?,,ทำไมเราต้องทำอะไรตามที่คนอื่นเค้าว่าดี?,,ทำไมต้องเรียนจบ ป.ตรี,,จบแล้วก็ต้องมีการมีงานทำ,,แล้วก็ต้องซื้อรถ,,ซื้อบ้าน,,มีครอบครัว...เพื่อให้พ่อ แม่สบายใจ
ทำไมเรียนจบ ป.ตรี แล้วออกมาทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้?,,หรือเพราะใบปริญญามันค้ำคออยู่?,,ทำไมเรียนจบ ป.ตรีแล้วออกมาเป็นยิปซีไม่ได้เหรอไง?
หรือเพราะเราเกิดมาในสังคมทุนนิยม...เราเลยต้องทำงานเพื่อหาปัจจัยในการดำรงชีวิต,,เพราะถ้าไม่มีเงินเราคงดำเนินชีวิตลำบาก,,ซึ่งตอนนี้ก็ยอมรับว่าเราก็นับถือ "ลัทธิบูชาเงิน" อยู่,,แต่พอเครื่องเซ่นหมด เทพเจ้าเงินตราท่านก็เลยไม่เมตตาซักเท่าไหร่....
ตอนนี้เลยออกแนวต้องปากกัดตีนถีบนิดนึง,,พออยากออกมาทำอะไรตามใจตัวเองซักหน่อย,,เลยเกิดอาการ "ชักหน้าไม่ถึงหลัง" ,,ระดมทุนเท่าไหร่ก็ไม่พอซะที?,,แถมยังเป็น "โรคทรัพย์จาง" ขาดวิตามิน M (Money) ด้วย 555+ ,,วิธีแก้ก็มีเหมือนกัน...คือ...ก้มหน้าก้มตาทำๆงานไปซะ!!! ทำทั้งๆที่ไม่ชอบ!!! ไม่อยากทำ!!! อึดอัดโว้ยยย!!! แล้วก็รอรับเงินตอนสิ้นเดือน...แล้วก็ตายคาออฟฟิศไปเลย...
ปล่อยให้ความฝันมันเป็นแค่ความฝันต่อไป,,ไม่งั้นเดี๋ยวตอนนอนจะไม่มีเรื่องให้คิด,,หรือถ้าจะลุกขึ้นมาตามหาความฝัน...ก็จะต้องโดนทดสอบความอดทนด้วยการยอมไม่มีรายได้ที่แน่นอน,,วันๆมีแต่ความตื่นเต้นว่า "กรูจะเอาเงินจากไหนมาว้า?",, "แล้วเดือนนี้จะรอดมั้ย?" ,,หรือไม่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าช้ำในไปเลย,,ถ้าเข้มแข็งพอก็ลุกขึ้นมาสู้ใหม่...ท่านเทพเจ้าอาจเมตตาให้ตั้งตัวได้,,ไม่งั้นก็ให้เลิกเหอะ!!!
แล้วกลับมาเป็นคนดีที่สังคมการันตีคุณภาพมาตรฐานด้วยการมาเป็นมนุษย์เงินเดือนที่รายได้มั่นคงแน่นอน,,และอาจจะมั่นคงเท่าเดิมไปตลอดชาติ!!! เพราะใครๆก็เป็นแบบนี้หมด โอ้...คิดแล้วสยอง
ห้องสี่เหลี่ยม,,วันๆก็เห็นแต่อีหน้าหนอนข้างๆ (ถ้าโชคร้ายมาเจอแบบเราอ่ะนะ )
ทั้งบริษัทมีตำแหน่งหัวหน้าแค่ไม่กี่ตำแหน่ง?...แต่พนักงานมีเป็นร้อย!!! ก็เคยนั่งคิดเล่นๆ "แล้วคนอายุเท่าๆพวกผู้บริหารนี่เค้าไปไหนกันหมด? ทำไมมีแต่เด็กๆรุ่นเรา?" ,,แล้วโดยส่วนตัวไม่ชอบการแข่งขันซะด้วย...เพราะงั้นถ้าจะเอาดีทางนี้คงไม่รุ่ง
แล้วไอ้ความสามารถที่มีก็ไม่ได้สนับสนุนหน้าหน้าที่การงานเอาซะเล้ย...ย!!! คราวนี้ก็อยู่ที่เราแล้วล่ะว่าจะเลือกเดินทางไหน?
แต่ตอนนี้เราว่าเรารู้แล้วนะว่า...ชีวิตน่ะเป็นของใคร?....
ชีวิตไม่ได้เป็นของเราจริงๆหรอก,,แต่ช่วงเวลาหนึ่งเราต้องใช้ชีวิตนี้เพราะฉะนั้นเราควรหาความสุขไว้ให้มากๆ,,เพราะเราคงไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้,,หากเรามีความสุขในเส้นทางที่เราเลือกจะไปแล้ว...ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นทางที่เดินลำบาก มีพายุ มีขวากหนามบ้าง?...แต่ถ้าหากเราผ่านไปได้,,เราจะได้สัมผัสถึงความสุขมากกว่าคนที่ไม่เคยเจอแบบนี้นะ
ชอบประโยคหนึ่งในเพลงฤดูที่แตกต่าง...ที่ร้องว่า
....หากไม่รู้จักเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ...
เขียนเมื่อ 13 July , 2006
|
|
|
|
|
Create Date : 06 ตุลาคม 2549 |
Last Update : 12 เมษายน 2550 11:20:32 น. |
|
3 comments
|
Counter : 465 Pageviews. |
|
|
|