มิตรภาพดีๆ...ที่จากไป อย่างที่บอกไป เพื่อนสำหรับแป๋วคือบุคคลที่สำคัญในชีวิต ไม่ว่าจะยังไง อยู่ที่ไหน เพื่อนก็สำคัญเสมอ แป๋วอาจจะเป็นคนขี้บ่น ขี้โวยวายไปบ้าง แต่ถ้าเพื่อนมีเรื่องเดือดร้อน ให้ช่วยเหลือ แป๋วเต็มใจช่วยโดยไม่เกี่ยงงอน ถ้าแป๋วช่วยได้ แป๋วเป็นคนพูดจาตรงๆ ไม่เสแสร้ง คิดอะไรก็พูดแบบนั้น บางทีสมองยังไม่สั่งการ ปากก็ไปก่อนซะแล้ว บางครั้งก็อาจจะทำให้เพื่อนๆ ไม่พอใจ แต่แป๋วก็รู้กาลเทศะบ้างนะคะ แป๋วก็รู้ว่าเวลาไหนควรพูด เวลาไหนไม่ควรพูด แต่เพื่อนที่สนิทๆ กันอยู่แล้ว ก็น่าจะรู้กัน ว่าแป๋วเป็นคนยังไง แป๋วไม่ได้ต้องการที่จะให้เพื่อนมายอมรับในสิ่งที่เป็นแป๋วให้ได้ทั้งหมด คนเราต่างที่ต่างทาง ถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน เมื่อมาอยู่รวมกันในสังคม สภาพแวดล้อมเดียวกัน ก็ต้องมีการปรับตัวเข้าหากันเป็นเรื่องธรรมดา แป๋วก็ทำแบบนั้น แป๋วรู้ตัวว่าแป๋วมีนิสัยที่ไม่ดีหลายๆ อย่าง แป๋วก็พยายามยั้งตัวเอง ถ้ารู้ตัวว่าตัวเองโมโหแล้วจะปากเสียใส่ใคร แป๋วก็จะเลี่ยง ไม่พูดไม่คุยกับใคร เพราะไม่อยากอารมณ์เสีย แล้วไปพาลใส่คนอื่น แต่ถ้าใครมาตามตอแยแป๋วเอง อันนั้นก็ช่วยไม่ได้ ถือว่าเป็นคราวซวยของคนๆ นั้น เพราะแป๋วถือว่า แป๋วเลี่ยงแล้ว ถ้าแป๋วอารมณ์ไม่ดี แป๋วก็จะบอก ว่าอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ อย่าเพิ่งมายุ่ง แต่ถ้ายังไม่เลิก คนนั้นก็จะกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของแป๋วไป แป๋วเป็นคนที่ให้ใจกับเพื่อนแบบเต็มร้อย มีร้อยให้ร้อย มีพันให้พัน แป๋วไม่เคยเสแสร้งกับใคร แต่ทำไม แป๋วถึงกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาเพื่อนอยู่เสมอ แป๋วเป็นนางมารร้าย ที่คอยพูดจาว่าร้ายนางเอกผู้น่าสงสาร ทั้งๆ ที่แป๋วไม่เคยใส่ร้ายใคร ถ้าคนๆ นั้นไม่ทำจริงๆ แป๋วก็จะไม่พูด และแป๋วก็ไม่เคยไปใส่ร้ายใคร ให้ใครอีกคนฟัง ไม่เคยทำแบบนั้น ถ้าแป๋วจะว่าใคร แป๋วก็จะว่าเจ้าตัวไปตรงๆ บอกแล้ว แป๋วไม่ชอบเสแสร้ง แต่คำพูดที่เพื่อนๆ คนอื่นรับรู้ กลายเป็นว่า แป๋วไปว่าเพื่อนคนนั้นเสียๆ หายๆ หลายอย่าง ทั้งๆ ที่ไม่ใช่คำพูดของแป๋วเลย แป๋วโดนแบบนี้มาหลายครั้ง ทั้งๆ ที่แป๋วไม่เคยไปทำใครก่อน ไม่เคยว่าใครก่อน แต่ถ้าใครกล้าแหยมกับแป๋วแม้แต่นิดเดียว แป๋วก็สวนกลับคืนแบบไม่ไว้หน้า ตอนนี้แป๋วชักจะเริ่มชินกับการเป็นแบบนี้ และเริ่มปลงกับตัวเอง เพื่อนคนไหนที่รู้จักแป๋ว ก็จะไม่ถามให้มากความ รู้อยู่แล้วว่าแป๋วเป็นยังไง แต่ถ้าใครจะคิดว่าแป๋วเป็นคนแบบนั้น แป๋วก็เลิกใส่ใจไปแล้ว ปากคนจะพูดยังไงก็พูดได้ แป๋วคงไม่เก็บมาเป็นอารมณ์อีก เพียงแค่ตอนนี้แป๋วเสียดายความรู้สึก มิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่เราเคยมีให้กัน จากเพื่อนที่เคยสนิทกันมากๆ จากนี้ไป คงกลายเป็นแค่ความทรงจำเก่าๆ ที่แป๋วจะยัดมันเก็บไว้ให้ลึกที่สุด ไม่ขอรับรู้เรื่องราวของใครคนนั้นอีกแล้ว ส่วนใครจะคิดยังไงแป๋วก็จะไม่สน ขอเพียงคนที่เข้าใจ ยังเข้าใจแป๋วอยู่ มันก็เพียงพอแล้ว แป๋วคงไม่สามารถทำให้ใครมายอมรับในทุกอย่างที่แป๋วเป็น หรือเชื่อทุกอย่างที่แป๋วพูดได้ แป๋วเสียน้ำตาให้กับเพื่อนคนนี้มาหลายครั้ง และเค้าก็คงเจ็บไม่แพ้กันจากคำพูดเชือดเฉือนของแป๋ว แต่จากวันนี้ไป เราคงไม่ต้องมาทนเจ็บปวดเพราะกันและกันอีก เรียนจบ แป๋วก็ขอจบมิตรภาพของเราไว้เท่านี้ เพราะแป๋วไม่อยากทรมาน เจ็บปวดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนสำคัญในชีวิตอีกแล้ว   Create Date : 13 มีนาคม 2551 16 comments Last Update : 13 มีนาคม 2551 7:17:37 น. Counter : 564 Pageviews. Share Tweet

เพื่อนที่ดีเหมือนดวงดาว เราจะมองไม่เห็นเข้าตลอดเวลา แต่เรารู้ว่าเค้าจะอยู่ตรงนั้นเสมอ เก็บความทรงจำดี ๆ ไว้ในยามคิดถึงนะจ๊ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 13 มีนาคม 2551 6:10:06 น.

หวัดดียามเช้าค่ะ จ๊ะ..รับฟังแล้ว เข้าใจน้องสาวจ๊ะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 13 มีนาคม 2551 7:22:55 น.

สวัสดีค่ะ น้องแป๋วเขียนดีจัง อ่านแล้วเข้าใจรับรู้ความรู้สึกได้ค่ะ พี่น่ะสมัยเรียนเป็นประจำแบบนี้ มันเป็นแค่ช่วงหนึ่งของชีวิต เดี๋ยวโตขึ้นเพื่อนก็จะกลับมาหาเราเหมือนเดิมค่ะ มันเหมือนกับว่าเวลาที่ผ่านไปทำให้นั่งนึกทบทวนได้ แล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันดังเดิมค่ะ เขียนบ่อยๆ นะ พี่จะแวะมาอ่านอีก   โดย: Neilnuch_T 13 มีนาคม 2551 9:11:22 น.

ผ่านแล้วก็ให้ผ่านไป เริ่มใหม่ยังไม่สาย   โดย: รอวันที่จะโดนทิ้ง IP: 124.120.192.33 13 มีนาคม 2551 9:33:49 น.

โดย: a_mulika 13 มีนาคม 2551 10:43:04 น.

นู๋แป๋ว อยู่บ้านหรือเปล่าไป ทดสอบอะไรหน่อยได้หรือ เปล่าครับ แค่ทดสอบว่า ผมอยู่ในสายตาหรือเปล่า นู๋แป๋วหรือเปล่า และผมจะรอนะครับ   โดย: รอวันที่จะโดนทิ้ง 13 มีนาคม 2551 17:15:07 น.

[widget.sanook.com - *More Feel*]   โดย: Neilnuch_T 13 มีนาคม 2551 17:53:16 น.

ขอบคุณนะครับ นู๋แป๋ว   โดย: รอวันที่จะโดนทิ้ง 13 มีนาคม 2551 18:36:34 น.

สวัสดีตอนเย็นจ๊ะ น้องสาวไปทานข้าวนอกบ้าน แต่บอกว่าไปไม่ไกล อย่ากลับดึกนะจ๊ะ อนุญาตให้กลับเช้าจ๊ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 13 มีนาคม 2551 18:57:06 น.

เห็นด้วยกับพี่ฝิ่นทุกประการจ๊ะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 13 มีนาคม 2551 20:42:42 น.

พี่รัตน์ย่องมาดูว่าน้องสาวกลับมายัง.. ดึกแล้ว ฝันดีนะคะ   โดย: รัตตมณี (kulratt ) 14 มีนาคม 2551 2:10:32 น.

มาทักทายสาวน้อยหนีเที่ยว กลับเที่ยงคืนถือว่าปกติ แล้วรองเท้ากลับครบคู่หรือป่าว อย่าลืมตื่นแต่เช้านะจ๊ะ เจ้าชายจะได้เอารองเท้ามาคืน   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 14 มีนาคม 2551 6:46:41 น.

ยังงี้และครับ ยิ่งสังคมข้างนอกยิ่งหนัก บางทีอยู่เฉยๆเพื่อนโกรธเราก็ยังมีเลยครับ บ้านนี้สีหวานมากเลยครับ   โดย: ค่ำคืนหน้าหนาว 14 มีนาคม 2551 8:48:24 น.

อิอิละครนั้นดูดิบ้านเรา เราก็ต้องดูดิ 555   โดย: boatboat 14 มีนาคม 2551 12:31:53 น.

ขอโทษ นู๋แป๋วด้วยครับ มารายงานตัวช้า วันนี้วันศุกร์ งานเยอะมากเลยครับ แต่ตอนนี้พอจะว่างก็เลยแวะ มาส่ง กลอน เพราะ ครับ ..เธอนั้นก็เปรียบเหมือนรูปภาพ.. ..แม้จะขาดสีโดดเด่นเช่นรูปอื่น.. ..เน้นดำนิดขาวหน่อนแล้วกลมกลืน.. ..ดูแล้วชื่นสุขใจในอุรา.. ..มองดูกี่ครั้งยังไงก็ไม่เบื่อ.. ..มันเหลือเชื่อดลใจให้หรรษา.. ..ยิ่งตอนที่เธอนั้นยิ้มส่งมา.. ..เหมือนกับว่าโลกนี้สีชมพู.. ขอบคุณสำหรับข้อความนะ ครับ...นู๋แป๋วก็อยู่ในสายตา ผมเช่นกันครับ ดูแลตัวเอง หน่อยนะครับ...   โดย: พี่คิด (รอวันฯ) IP: 124.120.183.76 14 มีนาคม 2551 13:44:45 น.

เหอ ๆ นิสัยพอ ๆ กับเราเลย แต่เราอาจจะหนักกว่าตรงที่ว่า ถ้าเราห้ามแล้วมันทำ ถ้ามันทำพลาด เรากระหน่ำซ้ำเติมมันไปเลย ชนิดที่ว่า ถ้ามันไม่พูดว่าต่อไปไม่ทำอีก จะไม่เลิกพูดเลย อย่างเรื่อง ไปไหว้พระไหว้เจ้าขอให้สอบผ่านงี้ ก็ถามมันว่าไปไหว้แล้วอ่านหนังสือปล่าว มันก็ตอบว่าไม่ เลยบ่นไปซะ ชั่วโมงไอ้คนโดนบ่นก็ต่อมน้ำตาแตกเลย เฮ้อ...   โดย: Gmmu IP: 125.26.81.231 30 พฤษภาคม 2551 8:29:12 น.