กลับ กลับ กลับ
ที่เขาว่ากันว่า..เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปรวดเร็ว + ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่มีวันเลิกรา มันก็ุคงจริงดังเขาว่าหน่ะแหละ...เฮ้ออออผมอยู่ซานฟรานซิส-สะ-โก มาได้เกือบอาทิตย์....เช้าวันเสาร์ฤกษ์งามยามดีที่ผมควรจะกลับบ้านเกิดเมืองนอนซะที(พูดเหมือนมาเรียนเป็น3ปีเลยนะ!!) จริงๆผมสามารถอยู่ได้อีก2วันเลยครับ..แต่ไฟลท์ค่อนข้างน่ากลัวว่าจะเต็มแล้วถ้าเกิดผมตกเครื่องโดนหัวหน้าออกใบWarning แน่ๆ..กีซซ์ ไม่เสี่ยงดีกว่า อย่างน้อยก็คิดว่ากลับไปพักก่อนอีกสัก1-2วันค่อยทำงานนะ...คืนก่อนกลับพี่ๆเขาก็ยังอุตส่าห์พาไปเที่ยวผับ(ไทย)จนได้นะ..จัดเป็นธีมใส่หน้ากากกันด้วย ลำบากกุอี๊กกก(..แต่ก็นั่งทำหน้ากากยันตี3อ่ะนะ)..คนไทยเยอะเหมือนกันนะที่นู่นผมว่า บางทีไปเดินๆตามซูเปอร์มาเกตก็เจอ เออ ดี..พอเช้าวันเสาร์ก็ล่ำลาพี่ๆน้องๆทุกคนครับ..เฮ้ออออ จะได้เจอกันอีกตอนไหนเนี่ย คิดถึงจัง แต่ไม่ร้องไห้นะ แอบเหงาเฉยๆ อยากอยู่สักเดือน..พี่เต็มขับรถไปส่งที่แอร์พอร์ตครับ เพราะเป็นทางผ่านพี่เขาไปทำงานพอดีผมกลับด้วยไฟลท์ UA838 SFO-NRT then connect to UA891 NRT-BKK ครับบบ...โชคดีที่ไฟลท์ออกจากซานฟรานฯค่อนข้างว่าง เลยได้นั่งบิสเนส งามๆ ครับ ฮี่ๆๆ บินตั้งเกือบ10ชม.แหน่ะ ค่อยยางชั่วววว..ขอสัก1แชะก่อนปิดกล้องเพื่อเตรียมเทคออฟครับ..เครื่องไต่ระดับได้ที่แล้วครับ...ขอแชะสักหน่อย เออ!! อีกอย่างตอนแรกได้ที่นั่งริมทางเดินครับ ผมก็ขอเปลี่ยนเขาเป็นริมหน้าต่าง ซึ่งโชคดีมีว่าง..และแถมยังได้ข้างบนอีกด้วย ดีจังๆๆๆเหมือนเดิมครับ..คอมพลิเมนทารีต่างๆในบิสเนส ก็มีหมอน ผ้าห่ม(ที่หนากว่าเอโคโนมีคลาสนิดหน่อย)ถุงยังชีพ..ไม่ใช่สิ! พวก Toiletries อ่ะครับ แปรง ยาสีฟัน ครีม ถุงเท้า...อ๊อ! ของยูเอเขาใช้ผลิตภัณฑ์ของ H2Oครับ..เป็นสัดส่วนดีครับ นอนได้180องศาเหมือนเดิม ทีวีจอ17นิ้ว...แล้วก็ตามด้วยเมนูอาหารเหมือนเดิมครับโชคดีอีกแล้ววววว!!...ปกติไฟลท์ไปกลับระหว่าง Usa - Japan จะมีอาหารญี่ปุ่นในเมนูด้วยครับ ที่โชคดีก็คือส่วนมากอาหารญี่ปุ่นจะขายดีมากกกก ไม่ค่อยตกมาถึงท้องแสตนด์บายอย่างพวกผม..แต่วันนี้ได้กินแฮะ!!เป็นปลาอะไรสักอย่างย่างกินกับเห็ดอะครับ แล้วก็เครื่องเคียงแบบญี่ปุ่นเล็กน้อย อร่อยดี จืดๆตามสไตล์เอาใจฝรั่งหน่ะ!!(ตกลง อร่อย หรือ ไม่ วะนี่?)..ระหว่างอิ่มมื้อหลักผมก็ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยเปื่อยครับ..นั่งชั้นบนมันจะดีตรงที่ด้านข้างของเก้าอี้เราจะมีช่องและบานพับให้เก็บของได้ครับ...ปุ่มรีโมทในการควบคุมโปรแกรมต่างๆก็อยุ่ด้านข้างขาเรา สบายยยย..มาต่อกับเค้กเลมอนซอสราสแบร์รี่ครับ แล้วก็ผลไม้กับโยเกิรต์ก่อนเครื่องแลนด์....ลงมาถึงสนามบินนาริตะ โตเกียว อย่างปลอดภัยขนาดเพิ่งจะกินบนเครื่องมาแม๊บบบแม่บนะเออ....ผมยังอุตริไปหาซื้ออะไรจิปาถะกินจนได้อีกสิน่า ตอนแรกกะจะกินซึชิครับ แต่คนเยอะจังเลยหากินแถวแคนทีนเอา...ก็ล่อไปเกือบ1500เยนนะ..ใช่ย่อยที่ไหน!!ดูกะโหลกกะลามากเลย ในรูปก็มีไก่คาราเกะ ขนมจีบที่ทำจากเนื้อไก่ แล้วก็..เขาเรียกว่าไรอ่ะ? โอเด้ง มั๊งครับ มันมีไข่ ไชเท้า และก้ชิกุวะอ่ะ..อร่อยดีๆๆ คาร์โบไฮเดรตล้วนๆมื้อนี้ เง้ออออ....ก่อนขึ้นเครื่องสักครึ่งชม.ครับ...ขอสตารบัคส์อีกแก้วนะ แก้วใหญ่ขนาดventi ราคา450เยน ไม่อยากกินกาแฟเพราะผมกะจะหลับบนเครื่องแน่ๆๆๆๆๆแต่....ไฟลท์ค่อนข้างเต็มครับ ได้ที่นั่งในเอโคโนมีคลาด แถมตรงกลางอีก..กรรม ทรมานโคตรๆๆๆ หลับก็หลับไม่สนิท...นี่ขนาดนั่งแค่6ชม.นะ เฮ้อออออ แต่ก็ดีกว่าตกเครื่องวะหมดและครับ ทริปทัวร์ป่วยๆของผม แหะๆ มีแต่รูปคนซะส่วนใหญ่เน๊อะ...เห็นกล้องกันไม่ได้แต่ละคนไว้เด๋วได้ไปไหนมาอีกจะแชะภาพมาฝากอีกครับๆๆๆ....หนาวแล้วดูแลตัวเองด้วยค้าบบบบ
ถ้าอยากได้คืนก็ลองพยายามลองหาดูอาจจะอยู่ในที่ ๆเรามองข้ามไปก็ได้...อาจมีจุดที่เราหลงลืมไป...ในระหว่างทางที่คบกัน......
...
แต่ถ้าไม่อยากได้คืน ก็จำไว้เป็นบทเรียนว่า ถ้าเราพบเจออีกครั้ง.....
เราจะไม่ทำมันหล่นหายไป......
...
ปล.สุดหล่อน้องเลิฟเจ้าหญิงน่ารักทุกรูป 55555 รู้ใช่มะว่าหมายถึงใคร....