เอาเป็นว่า...

ขอให้เงินเดือนพอใช้ พอเก็บ ทุกๆ เดือนนะครับ

เสียใจด้วยเรื่องเพื่อน
เห็นได้ชัดเลยว่าสติสำคัญกว่าสตังค์ เพราะฉะนั้นรักษาไว้ด้วยนะครับ

+ พี่ขอเสนอแนะว่าคุณน้องป่อยยย สมควรจัดระเบียบการเงินของตัวเองใหม่ (อย่างแรง) อ่ะครับ อะไรที่คิดว่าไม่จำเป็น ให้ทำการคิดซักหลายๆ ตลบก่อนค่อยตัดสินใจจ่าย มะงั้นชีวิตนี้ก็จะไม่มีเงินเก็บซักที หรือไม่อีกทีก็อาจใช้มุก หัก 25% (ยกตัวอย่าง) ทุกเดือน เอาไปยัดไว้อีก บช. แล้วแข็งใจไม่ใช้ ไม่ถอนจาก บช. นั้น พอนานๆ ไป มันก็น่าจะเป็นเงินก้อนได้อ่ะครับ

+ เรื่องเพื่อน ... ช่างน่าเศร้าจริงๆ อายุยังน้อย ยังผ่านโลกมาไม่กี่ฝนเอง ... เคยอ่านมาเค้าบอกว่าคนที่ (มีแนวโน้มจะ) ฆ่าตัวตาย มักมีอาการของโรคซึมเศร้าอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่คนใกล้ชิดใครจะสังเกตเห็นรึเปล่าอ่ะครับ

+ ของพี่ ช่วงนี้ที่บริษัทก็กำลังตุปัดตุเป๋เหมือนกัน รอบที่แล้ว (ปี 40) โดนลดเงินเดือนไป 1 ปี แล้วแช่แข็งอีก 1 ปี (สรุปเหมือนหายไป 3 ปี) ... ส่วนรอบนี้ ยังไม่ลด แต่เลย์ (แบบสมัครใจ + ชี้นิ้วจิ้ม) ออฟไปแล้วหลายเปอร์เซ็นต์ อ่ะครับ กำลังหนาวๆ ร้อนๆ เก้าอี้ขาสั่นๆ อยู่เนี่ย

+ แต่ก็เอาน่ะ วิกฤติ ทำให้คนเราแกร่งขึ้นเสมอ ถ้าเราผ่านมันไปได้ สู้ๆ นะครับผม

คับกายอยู่ง่าย คับใจอยู่ยาก

สังคมทำงานมีความสุข หาได้ไม่ง่ายน่ะครับในยุคนี้

ว่าแต่เมื่ออาทืตย์ก่อนผมเดินทางไปด้วย สายการบินไทย
แปลกใจว่าทำไม แอร์ไทยแสนสวยของผม จึงทั้ง แก่ ทั้งอ้วนดำ เครียดจังครับ
(เห็นพี่ไกด์บอกว่า อยู่มานานเลยได้บินไฟล์ตไกลๆ ไม่ยอมเปลี่ยน ไม่ยอมลง )

จริงหรือนี่

เศรษฐกิจแบบนี้ ต้องเตรียมรัดเข็มขัดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆครับ ไม่รู้ว่าจะยวบไปอีกนานแค่ไหน


ว่าแต่ว่า....


ว่าใครเป็นลุงฟระ

สู้ๆ