| |
ตอน Between Us # 4 (rate 25+) ก่อนลงตอนนี้ขออนุญาตเกริ่นว่าตอนนี้มีบทแรงนิดๆนะคะ ซึ่งทั้งหมดเป็นแค่จินตนาการของคนแต่งทั้งสิ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆ หากใครรับไม่ได้กรุณาอ่านข้ามบทมีตัวอักษรเปลี่ยนสีไป หรือกดปิดหน้าต่างนี้ไปเลยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมค่ะ ^0^ P&Kongs Stories: เรื่องของเขา...เราอยากจิ้น ตอน Between Us --- 4 --- เป็นเวลาหลายอึดใจกว่าใบหน้าทั้งสองจะเคลื่อนออกห่างจากกัน ต่างหอบหายใจพลางสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก้องนอกจากจะใบหน้าร้อนฉ่าแล้วยังรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาเต้นอยู่นอกอกยังไงยังงั้น น่าอายชะมัดเรา.....ดันเผลอเคลิ้มไปกับพีจนได้ >///< เมื่อเหลือบมองหน้าพี ก็เห็นฝ่ายนั้นอมยิ้มกริ่มจ้องมองเขาอยู่ก่อนแล้วด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ เล่นเอาหนุ่มหน้าหวานเขินจัดจนทำอะไรต่อไม่ถูก เป็นอะไรเล่า! ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่าการเหวี่ยงกลบเกลื่อนได้อีกแล้ว หึหึ ก็เป็น......เป็นแฟนคุณไงครับคุณก้องบดินทร์.....แล้วที่ผมยิ้มเนี่ยเพราะผมว่าผมรู้สึกได้ว่าก้อนเนื้อน้อยๆที่อกข้างซ้ายของคุณนี่จะเต้นรัวผิดปกตินะ เต้นแรงขนาดนี้ไม่รู้เพราะดีใจที่ได้อยู่ใกล้ๆเจ้าของมันรึเปล่าน้า? ชายหนุ่มไม่พูดเฉยๆแต่เลื่อนตัวลงเอียงหน้าแนบแผ่นอกแบนราบนั้นด้วย เอ๋?.....รู้สึกเหมือนได้ยินมันเรียกชื่อผมด้วยนะ อย่างนี้เขาเรียกเสียงเรียกร้องจากหัวใจรึเปล่าครับคุณก้อง พีพูดต่อด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ฮึ้ย!! น้ำเน่าตลอดเลยนะคุณอ่ะ พอเลยลุกออกไปได้แล้ว นอนทับอยู่บนตัวผมอย่างนี้มันอึดอัดนะ! สองมือที่โอบรอบคอชายหนุ่มเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นออกแรงดันไหล่อีกฝ่ายแทน จริงเหรอคร๊าบบบ....คุณหนักเหรอ?....งั้นเปลี่ยนให้คุณมาอยู่ข้างบนแทนดีไหม เปลี่ยนเป็นก้องบดินทร์ ออน ท็อปตลอดทั้งคืนเลยผมก็ไหวนะ พี!!! คุณเนี่ยนะ....ฮึ้ยยย!!!! ก้องเอ็ดเสียงดุ จริงๆก็คือเขินจัดจนไม่รู้จะเถียงกลับยังไงแล้ว คนบ้าอะไรหาเรื่องมาพูดให้เลือดแข่งกันวิ่งสูบฉีดมาขึ้นที่หน้าได้ตลอดเวลา เอ้า!! ผมแค่บอกว่าถ้าผมนอนกอดคุณอย่างนี้แล้วคุณหนักก็เปลี่ยนเป็นให้คุณมานอนอยู่ข้างบนให้ผมกอดแทนก็ได้เท่านี้เอง คุณจะมาดุผมทำไมเนี่ย ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย ผมรู้หรอกว่าคุณตั้งใจจะสื่ออะไร พูดให้มันฟังสองแง่สองง่ามแบบนั้นน่ะ แหม....คุณก็หัวไวเรื่องแบบนี้เหมือนกันนะเนี่ย พียิ้มกว้างให้อย่างล้อเลียน เรียกว่าผมรู้ทันคนทะลึ่งแบบคุณต่างหาก หึหึ ครับๆ แฟนผมฉลาดตลอดแหละ พูดเสร็จก็ฉวยโอกาสสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งจากพวงแก้มของก้องอีกหนึ่งฟอดใหญ่ หนุ่มน้อยทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอเบาๆ เพราะโดนเอาเปรียบแบบไม่ตั้งตัวอีกแล้ว พีรวิชญ์กอดร่างนุ่มนิ่มไว้แน่น ลำตัวแนบสนิทกันแทบไม่เหลือช่องว่างให้อากาศลอดผ่าน หน้าคมคายซุกซบลงที่ซอกคอขาวนวลแล้วอยู่นิ่งแบบนั้นเป็นนานสองนานซึ่งก้องเองก็ยอมนอนเฉยให้กอดโดยดี ถึงจะแกล้งบ่นแกล้งเหวี่ยงบ้างแต่ใจจริงแล้วเขาก็ชอบที่จะอยู่ในอ้อมกอดของคนรักเหมือนกัน.....อาณาเขตที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย และเป็นที่ของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น .ก้อง.....คุณก็รู้ใช่ไหมว่าผมเป็นคนขี้เหงา ผมไม่เคยมีใครที่ผมจริงจังอยากจะใช้ชีวิตร่วมกันแบบคุณมาก่อนเลย......ผมรู้ตัวบางทีผมก็อาจทำตัวติดอยู่กับคุณมากเกินไปจนคุณอึดอัด.....ถามตรงๆนะคุณเคยเบื่อผมบ้างรึเปล่า? คุณบอกผมได้นะ....ผมจะพยายามปรับปรุงตัว.....ผมจะพยายามทำทุกอย่างที่คุณพอใจ อยู่ๆพีก็เอ่ยขึ้นเบาๆ แต่ใบหน้าที่อยู่ชิดใกล้ใบหูอย่างนั้นทำให้ก้องได้ยินชัดเจนทุกคำพูด ทำไมถามผมอย่างนี้ล่ะพี ที่คุณทำทุกอย่างเพื่อผมมาตลอดผมก็พอใจอยู่แล้วนะ คุณน่ะไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเองเพื่อผมหรอก เสียงหวานนุ่มเอ่ยบอก ไม่รู้สิก้อง.....บางครั้งคุณก็ดูเหมือนจะไม่ชอบให้ผมเข้าหาคุณมาก หรือมีเรื่องอะไรคุณก็เลือกที่จะพูดกับคนอื่น ไม่ใช่ผม.....จนในบางทีผมก็รู้สึกเหมือนมันมีอะไรบางๆมากั้นระหว่างเราทั้งที่เราอยู่ด้วยกันแทบทุกวัน.....คุณเห็นผมเป็นคนสำคัญเหมือนทุกคนในครอบครัวของคุณไหม? พีค่อยๆพูดออกมาด้วยเสียงติดจะแกว่งเล็กน้อย ทำให้ก้องพอจะจับความหมายในน้ำเสียงนั้นได้ว่าพีคงจะมีอารมณ์หวั่นไหว น้อยใจ และไม่มั่นใจปนเปกันในความรู้สึก ทั้งยังแรงโอบรัดที่กระชับแน่นขึ้นราวกับกลัวว่าจะสูญเสียเขาไป ก้องบดินทร์จึงยกทั้งสองแขนขึ้นโอบกอดชายหนุ่มบ้าง มือเรียวค่อยๆลูบไล้แผ่นหลังกว้างเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่นจากตัวเองกลับไปให้คนขี้เหงาของเขา พี.....คุณฟังผมให้ดีนะ....ตั้งแต่เราได้รู้จักกัน.....คุณก็คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผม.....แต่บางทีผมก็เป็นแบบนี้.....เป็นคนไม่กล้าแสดงออก ผมอายเวลาคุณแสดงความรักโจ่งแจ้งต่อหน้าคนอื่น แล้วที่นี่สังคมยังไม่เปิดกว้างยอมรับเรื่องของเราเหมือนในอเมริกาที่คุณเคยอยู่หรอก แล้วตอนนี้คุณก็ต้องทำงานแทนพี่ชาย เป็นถึงผู้บริหารแล้ว....มีหน้ามีตา มีชื่อเสียงในสังคมถึงคุณจะบอกว่าไม่แคร์สายตาใครก็ตาม แต่คุณก็ต้องเป็นห่วงภาพลักษณ์ตัวเองบ้างนะ.... แต่ยังไงผมก็ต้องขอโทษจริงๆที่ทำให้คุณคิดมากเรื่องผม....อีกอย่าง การที่ผมไม่ได้แสดงออกบ่อยๆหรือบอกรักคุณทุกวัน แต่ไม่ได้หมายความว่าผมรักคุณน้อยกว่านะครับคุณพีรวิชญ์ เพราะฉะนั้น.....คุณเชื่อมั่นในตัวผมนะ หนุ่มน้อยใช้มือประคองใบหน้าคมเข้มให้มาอยู่ตรงหน้าเพื่อให้เห็นแววตาจริงใจที่เขาพยายามสื่อออกมาให้อีกคนได้รับรู้ว่าทุกคำที่พูดออกมานั้นกลั่นออกมาจากหัวใจจริงๆ แต่ถ้าคุณอยากฟังให้มั่นใจ ผมจะบอกให้ฟังอีกครั้งก็ได้......ผมรักคุณครับ คุณพีรวิชญ์.....คุณคือเจ้าของหัวใจของผม.....วันนี้และตลอดไป พูดจบรอยยิ้มสดใสโชว์เขี้ยวเสน่ห์ที่ก้องบดินทร์หลงรักก็ปรากฏให้เห็น พีโน้มใบหน้าจูบแผ่วเบาที่ปลายจมูกโด่งรั้นก่อนจะแนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มเนียนของคนรัก ผมรักคุณจังเลยก้อง .....เอ....แต่ว่าผมขอความมั่นใจอีกนิดนะ นอกจากคำพูดของคุณแล้ว พิสูจน์ด้วยอย่างอื่นด้วยได้ไหม พีทำเสียงอ้อน เฮ้อ ~ โลภมากจริงคุณเนี่ย.....จะให้ผมพิสูจน์ยังไงก็ว่ามา ก็เค้าว่ากันว่า สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นหรือจะสู้มือคลำใช่ม้า....... ผมอยากรับความรักจากคุณทางการสัมผัสมั่งได้ไหมครับก้อง คนนอนฟังอยู่หน้าแดงเข้มกับคำขอนั้น ไอ้ที่ว่า การสัมผัส ในความหมายของพีเนี่ย ก้องรู้ได้ทันทีว่าหมายถึงอะไร.....แล้วก็เข้าใจหาสำนวนมาเปรียบเปรยเพิ่มน้ำหนักให้คำพูดตัวเองนะคุณพีรวิชญ์ ทีหลังคงต้องปรามๆให้พี่ตุ่มเลิกสอนอะไรต่อมิอะไรที่พีจะใช้มาเล่นใส่เขาบ้างแล้ว ชักจะรู้เยอะขึ้นทุกวัน มากไปแล้วมากไป ได้คืบจะเอาศอกอยู่เรื่อยนะคุณอ่ะ ก็รักนี่ครับ สำหรับคุณน่ะ....ได้เท่าไรก็ไม่พอหรอก ท้ายประโยคพีรวิชญ์จงใจทำเสียงกระซิบแหบพร่ายั่วเย้าริมใบหูเล็ก ถึงจะมองไม่ชัดนักในความสลัวของห้องแต่ก้องก็ยังเห็นประกายแห่งความปรารถนาอยู่ในสายตาคมที่มองประสานกันอยู่ ทำเอาหนุ่มน้อยสะเทิ้นอายทำอะไรต่อไม่ถูกอีก.....นอกจากจะค่อยๆปิดเปลือกตาลง เมื่อใบหน้าที่ลอยเด่นอยู่เบื้องหน้าโน้มต่ำลงมาประชิดขึ้นทุกที สัมผัสอุ่นนุ่มที่ริมฝีปากอิ่มได้รับยังคงอ่อนหวานน่าหลงใหลเหมือนทุกครั้งที่เคยได้รับจากชายคนนี้....ก่อนจะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่ลึกซึ้งชวนให้ดื่มด่ำถลำลึกไปกับความรู้สึกวาบหวาม.....จูบที่ก้องบดินทร์รู้ดีว่าจะไม่หยุดอยู่แค่จูบเท่านั้น..... แต่จะสำคัญอะไรในเมื่อตอนนี้ตัวเขาเองก็ต้องการเรียนรู้การถ่ายทอดความรักทางการสัมผัสจากพีรวิชญ์ไม่ต่างกัน...... มืออุ่นลูบไปตามเนื้อตัวของคนหน้าหวานผ่านเนื้อผ้าบางเบา.....พีปลดเปลื้องชุดนอนของคนรักออกอย่างชำนาญ......ความเย็นของเครื่องปรับอากาศในห้องทำให้ผิวกายเนียนละเอียดที่เปลือยเปล่าต้องขนลุกชัน แต่แค่เพียงครู่เดียวความหนาวเย็นก็กลับถูกแทนที่ด้วยไออุ่นจากผิวกายของพีที่จัดการกับอาภรณ์ของตัวเองแล้วเช่นกัน......ดวงหน้าอ่อนใสร้อนซู่ขึ้นทันทีเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ทาบทับอยู่บนตัวเขา....เนื้อแนบเนื้อ....ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่พูดตามตรงก้องก็ยังไม่ชินสักที.....มือของพีค่อยๆลูบไล้ผิวเนียนไปทั่วราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของร่างนี้เสียเอง.......ในขณะที่ริมฝีปากก็ยังทำหน้าที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างกลีบปากอวบอิ่ม.....อุณหภูมิเย็นเยือกภายในห้องไม่อาจต้านทานอุณหภูมิที่กำลังพุ่งสูงขึ้นของสองร่างใต้ผ้านวมผืนหนาได้เลย.....หัวใจก้องกระตุกวูบไหวไปกับทุกสัมผัสของฝ่ามือใหญ่ที่กำลังสำรวจเรือนกายเขาอย่างสนอกสนใจ.....จากบั้นเอวลงมาที่สะโพกและหยุดหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวเป็นนานสองนาน.....ความร้อนระอุจากมือที่สัมผัสอยู่กระตุ้นให้ความรู้สึกบางอย่างยิ่งทะยานสูงขึ้นจนยากจะควบคุมตัวเอง.....ริมฝีปากถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระเมื่อคนหน้าเข้มเปลี่ยนเป้าหมายเป็นซอกคอขาวนวลแทน....ก้องจึงต้องพยายามสะกดกลั้นเสียงที่จะเล็ดลอดผ่านลำคอด้วยการเม้มปากสนิท.....ขณะที่อารมณ์ภายในกำลังปั่นป่วนราวคลื่นในทะเลที่บ้าคลั่ง.....ยิ่งพีรุกเร้ามากเท่าไรก็ดูเหมือนจะสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองมากเท่านั้น......เด็กหนุ่มจึงใช้หลังมือยกขึ้นปิดปากตัวเองไว้แน่น..... ปิดทำไมก้อง......เสียงคุณเพราะออก.....ผมอยากได้ยินนะ พีกระซิบเสียงพร่าข้างซอกคอขาว แต่ก้องกลับส่ายหน้า.....อายเกินกว่าจะยอมปล่อยให้อารมณ์ที่กำลังพลุ่นพล่านหลุดออกจากปากของเขา อีกทั้งยังกลัวความเงียบสงัดยามรัตติกาลจะนำพาเสียงที่น่าอายทะลุผ่านกำแพงกั้นห้องไปแว่วเข้าหูคนอื่นในบ้าน พีหัวเราะเบาๆในลำคอ แวบหนึ่งที่ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตาเหมือนก้องจะเห็นประกายความเจ้าเล่ห์ในแววตาคมกริบคู่นั้น......แล้วอยู่ๆพีดึงมือข้างนั้นออก สอดประสานนิ้วเข้าด้วยกันแล้วกดลงกับพื้นเตียง.....พร้อมทั้งจงใจเพิ่มแรงสัมผัสกับความอ่อนไหวที่อยู่ในอุ้งมืออีกข้าง อ๊ะ...พี.....ไม่นะ....อื้อ .อย่าแกล้งผม....อ่า.... เสียงหวานขาดห้วง พยายามที่จะเปล่งออกมาเป็นคำพูดซึ่งดูจะเป็นเรื่องยากเหลือเกินในยามนี้ .....ก็คุณน่ารักนี่ก้อง....น่ารักจนผมอดใจไม่ไหว..... พีว่า พี!! คุณนี่มัน.....อืมมม..... ถึงจะอยากเหวี่ยงคนขี้แกล้งแค่ไหนตอนนี้ก้องก็ไม่สามารถทำได้.....ใบหน้าหวานพลิกซุกลงกับหมอนหนุนรองศีรษะเพื่อซ่อนเร้นเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอแทนมือที่ถูกยึดไว้ หึหึ ขี้อายจริงๆเลยนะก้อง พีอมยิ้มขำคนใต้ร่างก่อนจะก้มลงจูบหนักๆที่พวงแก้มใสอย่างหมั่นเขี้ยว มืออุ่นลูบเคล้าคลึงสะโพกมน.....ปลายนิ้วเคลื่อนสำรวจช่องทางอ่อนนุ่ม......ก้องกลั้นหายใจ.....สติสัมปชัญญะในการควบคุมร่างกายเลือนรางลงทุกขณะเมื่อถูกพีเล้าโลมหนักขึ้น......มือเรียวอีกข้างขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นจนยับย่นเพื่อพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ทะยานขึ้นเรื่อยๆอย่างสุดความสามารถ.....ไม่ไหว.....หัวมันเบลอไปหมด......ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาดูเหมือนจะยินยอมพร้อมใจให้ถูกชายตรงหน้าชักจูงไปโดยไร้ซึ่งแรงต้านทานหมดแล้ว.... พี....พอเถอะ.....อา.....ผมจะ...ไม่ไหวแล้ว... ก้องบดินทร์ร้องขอ ซึ่งไม่บอกพีเองก็แทบทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.....ทั้งเสียงคราง ปฏิกิริยาตอบรับ สีหน้าและท่วงท่าแบบนั้นของก้องเหมือนเป็นการเย้ายวนให้เขายิ่งต้องการคนๆนี้มากขึ้นไปอีก..... ผมรักคุณนะ....ก้องของผม เสียงทุ้มนุ่มที่เอื้อนเอ่ยออกมาเบาๆก่อนจะประกบปิดปากอิ่มเอิบตรงหน้า.....เป็นการกระทำที่อ่อนหวานเสียจนก้องอดที่จะมอบจุมพิตตอบรับที่หวานไม่แพ้กันไปให้ไม่ได้ มือเรียวที่หลุดจากการเกี่ยวรัดเอื้อมโอบรอบลำคอแกร่ง ปล่อยตัวปล่อยใจให้สุดแต่พีรวิชญ์จะนำพาไป.....ก้องหลับตาลง กัดริมฝีปากตัวเองเมื่อรับรู้ถึงความอบอุ่นที่แทรกผ่านเข้ามา.....แรงปรารถนาของสองร่างกำลังจะถูกเติมเต็ม.....พีขบกรามแน่น อดทนต่อการบีบรัดของอีกฝ่ายที่ทำให้อารมณ์แทบประทุ......เขาต้องการที่จะอ่อนโยนและทนุถนอมร่างนี้ให้มากที่สุด.....อยากให้คนรักของเขาซึมซับรสสัมผัสที่เกิดจากความรัก มิใช่เพียงความใคร่......และเก็บค่ำคืนนี้เป็นความประทับใจที่จะอยู่ในความทรงจำของเราทั้งคู่ไปอีกแสนนาน..... ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไปอย่างนุ่นนวลเพื่อให้คนหน้าหวานตามได้ทัน แล้วพีรวิชญ์เริ่มก็ชักพาไปสู่ท่วงทำนองที่สร้างความหฤหรรษ์มากขึ้น.....การเคลื่อนไหวที่ค่อยๆเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆทำให้ก้องอารมณ์กระเจิดกระเจิงราวกับถูกฉุดดึงขึ้นไปสู่ที่สูง.....เนื้อตัวเบาหวิวคล้ายล่องลอยได้.....ในหัวขาวโพลนไปหมด.....ไม่รับรู้อะไรนอกจากสัมผัสแห่งปรารถนาและเสียงที่พร่ำเรียกชื่อของชายคนรัก..... ......แล้วบทเพลงรักที่ทั้งคู่ร่วมกันบรรเลงก็ยังคงดำเนินไปตามครรลองที่ควรเป็น.....จนไปสู่จุดที่ทั้งสองได้หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว......ทั้งกายและใจ...... ....................................... ............................. ................... ........... ..... ก้องบดินทร์เดินลงบันไดมาในตอนสายวันใหม่ เห็นเจ๊ตุ่มยืนจัดโต๊ะอาหารอยู่ก็นึกสนุกแกล้งย่องเข้าไปจี้เอวที่เต็มไปด้วยเนื้อพอกพูนนั้นเล่น อุ๊ยแม่แหก!!! โธ่เอ๊ย ~ น้องก้องเองเหรอคะ เล่นอะไรแบบนี้คะเนี่ยพี่เกือบหัวใจวาย สาวไม่แท้ร่างท้วมยกมือทาบอกแสดงอาการออกจะดูโอเว่อร์แอ็คติ้งจนก้องขำพรืด แหม พี่ตุ่มก็ทำขวัญอ่อนไปได้ แค่แหย่เล่นแค่เนี๊ยะ......แล้วนี่ทำไมบ้านดูเงียบๆจังครับ แม่กับพี่เจ๋งไปไหน? น้องแก้วมาชวนป้าฟองไปซื้อของที่จะไปทำบุญถวายสังฆทานกันอาทิตย์หน้าตั้งแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ ไอ้เจ๋งเลยไปเป็นคนช่วยถือของด้วย เจ๊ตุ่มบอกพลางจัดโต๊ะต่อ ว่าแต่นี่น้องก้องจะไปทำงานแล้วเหรอคะ? ครับ วันนี้ก้องมีเคสข้างนอกตอนบ่าย งั้นทานข้าวต้มกุ้งเลยไหมคะ กำลังร้อนๆเลยเดี๋ยวพี่ตักให้ เจ๊ตุ่มใจดีอาสา ขอบคุณครับพี่ตุ่ม ก้องยิ้มหวานให้แล้วนั่งรอที่โต๊ะ ครู่เดียวชามข้าวต้มร้อนๆก็มาวางเสิร์ฟตรงหน้า กลิ่นหอมยั่วใจโชยเข้าจมูกก้องจึงไม่รอช้ารีบจัดการทันที แล้วนี่น้องพียังไม่ตื่นอีกเหรอคะ เอ....ปกติถึงจะเป็นวันหยุดน้องพีก็ไม่ค่อยตื่นสายนี่นา เจ๊ตุ่มเดินไปทำความสะอาดมุมอื่นต่อแต่ยังส่งเสียงดังมาถาม เอ่อ.....พีเขา......เขาคงจะทำงานหนักเลยเพลียน่ะครับ วันนี้เลยตื่นสายหน่อย ก้องชะงัก อึกอักนิดหน่อยก่อนจะหาข้ออ้างมาตอบได้ อ๋อ นั่นสินะคะ แถมเมื่อคืนก็เข้านอนดึกด้วย......อุ๊ย! พูดถึงเลยนึกขึ้นได้ ตกลงเมื่อคืนนี้น้องพีกับน้องก้อง... แค่กๆๆๆๆ ยังไม่ทันจบคำถามเจ๊ตุ่ม ก้องตกใจจนเผลอกลืนข้าวต้มที่เพิ่งตักเข้าปากลงคอทั้งๆที่เพิ่งเคี้ยวไม่กี่คำ ส่งผลให้หนุ่มน้อยสำลักไอหน้าดำไอหน้าแดงอย่างหนัก จนน้ำหูน้ำตาเล็ด ว้าย!! ติดคอเหรอคะน้องก้อง นี่ค่ะน้ำๆๆ ตัวต้นเหตุรีบวิ่งกุลีกุจอมาเทน้ำใส่เต็มแก้วแล้วส่งให้ก้อง ใช้มืออวบหนาลูบแผ่นหลังให้ก้องเป็นการใหญ่ จนอาการค่อยทุเลาลง เอ่อ.....เมื่อกี้พี่ตุ่มจะถามอะไรเหรอครับ ก้องแกล้งถามต่อ......ใจนึกตุ้มๆต่อมๆกลัวพี่สาวร่างท้วมจะล่วงรู้อะไรต่อมิอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก็พี่จะถามว่า ตกลงน้องพีกับน้องก้องได้คุยกันรึยังคะ? เรื่องที่พี่พูดเมื่อคืนน่ะค่ะ อ๋อ เรื่องนั้นเราเคลียร์กันเข้าใจแล้วครับ ก้องแอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก นึกว่าพี่ตุ่มจะรู้อะไรซะแล้ว แหม รู้อย่างนี้ค่อยหายห่วงหน่อย.....ว่าแต่เคลียร์กันยังไงคะพี่อยากรู้ พี่ตุ่มยังถามอย่างสนใจใคร่รู้ต่อ ก้องเห็นท่าไม่ดีว่าถ้าเกิดอยู่นานกว่านี้พี่ตุ่มต้องซักไซ้จนเขาเผลอแสดงพิรุธออกมาแน่ ว่ากันว่าสตรีข้ามเพศอย่างพี่ตุ่มเนี่ยมีลางสังหรณ์และต่อมรับความรู้สึกไวว่าคนอื่นหลายเท่านัก ก็สงสัยจะจริง....เพราะพี่ตุ่มนี่แหละที่มองความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพีออกเป็นคนแรก ขอโทษนะครับพี่ตุ่ม ก้องต้องรีบไปทำงานก่อนแล้วไว้ค่อยเจอกันตอนเย็นนะครับ คว้ากระเป๋าสะพายพาดไหล่ได้ก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากบ้านไป อะ อ้าว.....ไปซะแล้ว ยังไม่ทันรู้เรื่องเลยวุ้ย เจ๊ตุ่มชะโงกมองตามร่างเล็ก เกาหัวตัวเองงงๆ ปนเสียดายเพราะเรื่องที่อยากรู้ก็ยังไม่ทันกระจ่างเลย แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ในบ้านยังมียผู้นอนหลับไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหลืออยู่อีกคน ไม่เป็นไรเดี๋ยวรอถามน้องพีก็ได้ อิอิ ว่าแล้วก็เดินฮัมเพลงอย่างเบิกบานไปทำงานบ้านต่อ..... ************************************************ THE END OF THIS PART
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด
เรื่องของเขา...เราอยากจิ้น เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ โดย: ภัทร IP: 124.122.245.8 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:16:38 น.
ขอบคุณนะคะสำหรับ 'เรื่องของเขา...เราอยากจิ้น'
ตอน Between us คุณพียังคงความอบอุ่น ชัดเจน และเจ้าเล่ห์ ส่วนน้องก้องก็ยังขี้อายได้น่ารักที่สุด คนอ่าน อ่านไปเขินไปโดยเฉพาะตอนนี้เขินไม่ไหวแล้ว (ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเค้าแต่เขินทำไมไม่รู้ อิอิ) จะรอติดตามเรื่องราวของคุณพีน้องก้องตอนต่อๆ ไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณแมวสีฟ้าฯ ค่ะ โดย: daydream IP: 222.123.134.27 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:53:20 น.
โหย ตอนนี้พี่ชมพูยกให้น้องลูกหว้าเป็นเจ้าแม่บทอัศจรรย์แข่งกะเพื่อนดาแล้วนะคะ อิอิ ขนาดอีก 2 ป้าย จะถึงหลัก 4 อย่างพี่ยังอ่านไปเขินไปเลยอ่ะ
โดย: พี่ชมพูค่ะ IP: 203.185.131.97 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:31:28 น.
ชอบชื่อเรื่องนี้มากเลย " เรื่องของเขา เราอยากจิ้น " แบบว่าดูเหมือนเป็นคนข้างบ้านแล้วแอบปีนรั้วดูข้างบ้าน ดูพีก้องหน่ะ มันดูสอดรู้สอดเห็นดี ไม่ใช่ไม่ดีนะ คิดว่ามันใช่เราเลยค่ะ อ่านตอนนี้แล้วหายใจแทบไม่ทัน ตื่นเต้นแทนก้อง รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
โดย: aumaum IP: 58.9.19.100 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:04:26 น.
^^
“อ๋อ เรื่องนั้นเราเคลียร์กันเข้าใจแล้วครับ” เค้าเข้าใจกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วยแหละ .. เจ๊ตุ่ม .. อิอิ โดย: sky IP: 110.168.22.174 วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:15:32 น.
อ่านจบแล้วจานอนหลับม้ายเนี่ย...
อยู่คนเดียวด้วยอ่ะ..แหะแหะคิดถึงใครบางคนซะแล้วววว น้องลูกหว้าจ๋า..จินตนาการล้ำลึกจริงๆนะหนู ทำเอาคนเลยหลักสี่มาแล้วนี่ก็ใกล้หลักห้าอยู่รอมร่อ..เขินอายได้เหมือนกันอิอิ..เป็นกำลังใจให้น้องลูกหว้าคนสวยนะคร้า.. โดย: พี่ปูเป้ IP: 110.49.193.79 วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:2:06:02 น.
อ่านมาครบทั้ง 4 ตอน
555 ตอนแรกๆ แค่เลือดกำเดาไหลเยิ้ม อ่านไป...อ่านมา เลือดชักจะไม่เยิ้มซะแล้ว กระฉูดดดดดดดดดด เลยขอรับ ขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้สำหรับงานเขียนในตอนต่อๆ ไป สู้...สู้ นะขอรับ โดย: auntieaui IP: 10.3.59.106, 10.1.5.11, 58.137.129.220 วันที่: 6 สิงหาคม 2553 เวลา:16:05:58 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เลือดกำเดาไหลทะลักเจ้าค่ะ แอร๊ยยย จิ้นไกลไปแล้วช้าน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โดย: opor IP: 124.122.200.151 วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:11:36:54 น.
แต่งต่ออีกซิค่ะ มีคนรออ่านนะ
โดย: aumaum IP: 58.9.16.157 วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:0:00:29 น.
ก้องกับพีเคลียร์กันแล้ว แต่คนอ่านยังไม่เคลียร์
ขอ fic ต่ออีกหน่อยน๊ะ อิ่มเอมกับสองคนมาก รอมาต่ออยู่ค่ะ โดย: เสือน้อย IP: 115.87.171.52 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:13:10:24 น.
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ ทั้งคนที่บังเอิญขาจรแวะมา และคนที่ติดตามมาตลอด
เร็วๆนี้จะเอาตอนใหม่มาลง เป็นตอนสั้นๆค่ะ ตอนนี้ก็กำลังปั่นอยู่สุดฤทธิ์ เหอๆ โดย: แมวสีฟ้าผู้ว้าเหว่ IP: 118.174.168.148 วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:14:48:33 น.
เย้ ดีใจจังที่จะมีตอนใหม่มาลง มาไวไวนะค่ะ อยากอ่านจังเลย
โดย: aumaum IP: 61.90.100.77 วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:10:36:37 น.
เลือดพุ้ง
โดย: ชิดแต่ IP: 118.175.207.42 วันที่: 6 มกราคม 2554 เวลา:17:52:53 น.
น่ารักทุกตอนเลยอ่ะ
โดย: เดือน IP: 125.26.149.178 วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:9:42:53 น.
|
Poohwha
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
แหะ แหะ เราไม่ใช่พี่ตุ่มน๊า แค่นิสัยคล้ายๆ กัน
ชอบนะคับ ขอให้ต่อมจิ้นทำงานไวๆ นะ
รออ่านอยู่คับ