ตอน Between Us # 3

P&Kong’s Stories: ‘เรื่องของเขา...เราอยากจิ้น’

ตอน Between Us


--- 3 ---

ประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมเด็กหนุ่มเนื้อตัวสะอาดสอ้านที่สวมใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วก้าวออกมา ใบหน้าหวานหันมองไปที่เตียง เห็นร่างของคนรักนอนหงายเปลือกตาปิดสนิท แผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงช้าๆอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขาคนนั้นคงจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว ก้องบดินทร์ย่างเท้าเดินไปใกล้พลางอมยิ้ม เพ่งพินิจมองใบหน้าไร้เดียงสายามหลับของพีรวิชญ์ที่ตอนนี้ดูจะไร้พิษสงดี ทั้งที่ตอนปกติเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง ทะเล้น ยียวนกวนประสาทได้ทุกวัน...... แต่เมื่ออยู่ในสถานการณ์จริงจังก็กลับอบอุ่น อ่อนโยน และเป็นที่พึ่งพิงให้เขาได้เสมอ.......แต่ไม่ว่าจะเป็นพีรวิชญ์ในแบบไหน ผู้ชายคนนี้ก็คือคนที่หัวใจของเขาเลือกแล้ว.....

ก้องบดินทร์ไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตนี้นอกจากคนในครอบครัวแล้ว เขาจะสามารถ ‘รัก’ ใครสักคนได้มากขนาดนี้ และไม่เคยคิดเลยว่าในโลกนี้จะมีใครที่รักเขาได้มากมายอย่างคนคนนี้ด้วย

‘....ผู้ชายดีๆอย่างน้องพีหายากนะคะ พี่หามาทั้งชีวิตยังไม่มีโผล่มาให้เห็นเลย น้องก้องโชคดีมากนะคะที่เจอและได้รับความรักจากเขา’ ... คำพูดของพี่ตุ่มแวบเข้ามาในหัวให้คิด.....นั่นสินะ.....ไม่ว่าจะเรียกว่าความบังเอิญ โชคชะตา หรือพรหมลิขิตก็ตามที่ทำให้เขาได้มารู้จักกับพีรวิชญ์จากในจำนวนผู้คนเป็นพันเป็นหมื่นที่พบเจอ แต่เขาอยากจะขอบคุณสิ่งๆนั้นเหลือเกินที่นำพาสิ่งที่ดีที่สุดเข้ามาในชีวิตของเขา…..

ไม่กี่คนที่จะเคียงข้างกัน ไม่กี่คนที่จะคอยร่วมทุกข์ใจ
และไม่ทิ้งฉันไว้ลำพัง ไม่ว่าเจอเรื่องร้ายใดๆ ก็พร้อมเดินไปกับฉัน
ไม่กี่คนที่จะรักฉันจริง ทำให้ยิ้มในชั่วโมงที่เหงาใจ
ในชีวิตที่ล่วงเลยมา ไม่กี่คนที่ฉันไว้ใจให้กุมมืออยากฝากชีวิต

และหนึ่งในนั้นก็คือเธอคนดี ที่ฉันนั้นโชคดีที่เราได้พบกัน
จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน
ได้มาร่วมทางเดิน ให้หนึ่งใจฉันได้เจอกับรักดีๆ

ไม่กี่คนที่จะคอยหวังดี มีแค่เพียงไม่กี่คนให้เชื่อใจ
ในชีวิตที่ล่วงเลยมา ไม่กี่คนที่ฉันให้ใจ แค่บางคนที่อยากบอกรัก

และหนึ่งในนั้นก็คือเธอคนดี ที่ฉันนั้นโชคดีที่เราได้พบกัน
จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน
ได้มาร่วมทางเดิน ให้หนึ่งใจฉันได้เจอกับรักดีๆ …….อยากบอกว่าฉันรักเธออีกครั้งคนดี……..

 

“ขอบคุณมากนะพีที่รักผม แล้วก็ขอโทษด้วยที่บางครั้งผมทำตัวไม่ดีกับคุณ....ผมสัญญาว่าต่อไปผมจะใส่ใจความรู้สึกคุณให้มากกว่านี้ ผมจะดูแลและทนุถนอมความรักของเราอย่างดีที่สุด” ก้องโน้มตัวเข้าไปใกล้ใบหน้าคมคายเอ่ยเสียงแผ่วเบาราวเสียงกระซิบของสายลม

หยดน้ำเล็กๆจากปลายเส้นผมที่เปียกชื้นตกกระทบลงบนผิวแก้มของชายหนุ่ม คิ้วเข้มได้รูปขมวดนิดๆเหมือนจะรู้สึกตัวแต่ในที่สุดก็กลับสู่อาการสงบนิ่งเหมือนเดิม นี่พีคงจะทำงานหนักเลยอ่อนเพลียมากจึงหลับง่ายเช่นนี้

ก้องผละความสนใจออกจากร่างคนรัก เดินไปนั่งหน้ากระจกเงาใช้ผ้าขนหนูขยี้เบาๆเช็ดความเปียกชื้นออกจากเรือนผมจนแห้งหมาดก่อนหวีให้เข้ารูปเข้าทรง ทาแป้งจนเนื้อตัวหอมกรุ่นแล้วก็เดินกลับไปที่เตียง สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนเสร็จก็เหลือบมองคนนอนข้างกายอีกครั้งพลางยิ้ม ดึงผ้านวมที่ร่นลงไปอยู่ที่เอวขึ้นมาห่มคลุมไหล่ให้ชายหนุ่ม ก่อนจะสอดกายเข้าไปอาศัยความอบอุ่นจากผ้าห่มผืนเดียวกัน

“ราตรีสวัสดิ์ครับพี”


.........................
..................
...........
......
...


ขณะก้องกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ อยู่ๆก็รู้สึกถึงไออุ่นโอบล้อมกาย และจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้ที่นอนร่วมเตียง สัมผัสโอบรัดเอวทำให้ก้องเลื่อนมือขึ้นคลำที่มานั้นทั้งที่ยังหลับตาพริ้ม มือเรียวสวยวางทาบทับกับมืออุ่นที่โอบกอดมาจากข้างหลังและรับรู้ถึงอกกว้างที่แนบชิดติดกับแผ่นหลังของเขา เปลือกตาบางจำต้องเปิดขึ้นก่อนที่ก้องจะค่อยๆพลิกตัวหันเข้าหาเจ้าของวงแขนแกร่ง แสงสว่างจากไฟนีออนในสวนหน้าบ้านที่เปิดไว้ตลอดทั้งคืนเล็ดลอดผ่านผ้าม่านผืนบางทำให้ภายในห้องมีแสงสลัวพอมองเห็นอยู่บ้าง เมื่อปรับสายตาให้เคยชินกับความมืดสักพักก็มองเห็นความเป็นไปต่างๆในห้องได้ลางๆ ดังนั้นพอก้องหันมาจึงประสานเข้ากับสายตาคมกล้าที่วับวาวอย่างไม่มีแววความง่วงงุนในความสลัวนั้นในระยะประชิดแค่คืบ

“พี?......คุณหลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” ก้องถามพึมพำเสียงเบา

“.....ผมจะหลับสนิทได้ยังไงก้อง.....ถ้าไม่ได้นอนกอดหมอนข้างของผม ก็ผมติดหมอนข้างนี่”

“หมอนข้างคุณก็มีอยู่ฝั่งนู้นไง” พูดถึงหมอนข้างที่ถูกวางนิ่งอยู่ข้างหลังชายหนุ่ม

“ไม่อ่ะ ผมติดเฉพาะหมอนข้างที่ชื่อก้องบดินทร์คนนี้ต่างหาก” พีบอกพลางกระชับอ้อมกอดคนรักให้แน่นขึ้น ชายหนุ่มขยับมาชิดร่างนุ่มนิ่มมากขึ้นจนศีรษะเลื่อนไปหนุนนอนบนหมอนใบเดียวกัน ใบหน้าคมเข้มเคลื่อนเข้าใกล้จนก้องบดินทร์รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รินรดผิวหน้าอ่อนใสของตนอยู่

“มั่วนิ่มนี่ ผมไปยอมเป็นหมอนข้างให้คุณตั้งแต่เมื่อไหร่” ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้นแต่ก้องบดินทร์กลับไม่ได้ผลักไสอ้อมกอดนั้นออกไปสักนิด

“.....เอ.....แต่จะว่าไปไม่ให้คุณเป็นหมอนข้างแล้วดีกว่า เพราะหมอนข้างแค่เอาไว้นอนกอดได้เฉยๆ แต่คุณ......ทำอะไรได้มากกว่านั้น....” ท้ายประโยคพีจงใจพูดเสียงกระเซ้าอย่างหยอกล้อที่ริมใบหูเล็ก

“ทะลึ่ง! นี่คุณจะทำอะไรผมเนี่ย” กำปั้นน้อยๆทุบอั่กเข้าที่หัวไหล่คนขี้แกล้ง นี่ถ้าห้องนี้สว่างพอพีรวิชญ์คงเห็นพวงแก้มแดงปลั่งของคนน่ารักแล้วล่ะ

“อ๊ะๆ ผมยังไม่ได้บอกว่าจะทำอะไรคุณเลยนะ.......แต่พอคุณพูด ผมก็เริ่มคิดแล้วล่ะ” ยังคงแหย่ก้องต่อไป พีพลิกตัวใช้ศอกยันกายให้สูงขึ้น แขนอีกข้างเอื้อมข้ามตัวก้องไปเท้ากับที่ว่างของเตียงข้างกายหนุ่มน้อย ตอนนี้ก้องบดินทร์เลยตกอยู่ภายในพื้นที่กรอบแขนของคนหน้าคมราวกับพันธนาการที่กักขังให้ไม่สามารถหลบเลี่ยงไปไหนได้

“...พะ...พี....นี่มันดึกมากแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้ผมก็ต้องไปทำเคสคนไข้ข้างนอกตอนบ่ายด้วย” ก้องรีบระล่ำระลักบอก

“.....แล้วยังไงครับ....หืม?...” เสียงพีถามอยู่ชิดริมฝีปากอิ่ม

“ก็....ก็หมายความว่าวันนี้.....ผมไม่....อื้อ...” ก้องพูดไม่ทันจบประโยคดีก็โดนจู่โจมจากเรียวปากชุ่มชื่นของอีกฝ่ายซะก่อนแล้ว ชายหนุ่มมอบจุมพิตให้อย่างคนหน้าหวานไม่ทันได้ตั้งเนื้อตั้งตัว แต่ความอบอุ่นและนุ่มนวลราวกับการเว้าวอนก็ทำให้ก้องเคลิบเคลิ้มและตอบรับสัมผัสนั้นกลับอย่างเผลอไผล สองเรียวแขนยกขึ้นโอบรอบคอแกร่ง ดื่มด่ำไปกับรสชาติอันหอมหวานที่คนรักมอบให้.........


.......................................
.............................
...................
...........
.....

TBC.

Create Date : 12 กรกฎาคม 2553 Last Update : 12 กรกฎาคม 2553 1:24:46 น. Counter : 662 Pageviews.		8 comments
Share Tweet