มีนาคม 2555

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
9 มีนาคม 2555
Short Fic : Top Secret (Part : Passion)
ฟิคขัดตาทัพระหว่างยังดองฟิคแมวเหมียวจ้า =^w^= แต่งแบบสุกเอาเผากินไม่ค่อยได้ตรวจทาน (แอบอู้แต่งระหว่างทำงาน อิอิ)


คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดก็ตามในชีวิตจริง ขอความร่วมมือห้ามนำไปเผยแพร่นอกบล็อคนี้ให้เกิดความเสียหายแก่ผู้แต่งหรือบุคคลอื่นนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^

*********************************************************************

Top Secret
Part : Passion



‘มันนานเกินไปแล้วนะ...เวลา 3 อาทิตย์กว่ามันนานเกินไปแล้ว!....ถ้าวันนี้พี่ยังไม่ติดต่อมา เราได้เห็นดีกันแน่!!’

ผมตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเหมือนอย่างเช่นหลายๆวันที่ผ่านมา หยิบมือถือขึ้นมาดูก็ไร้ Missed Call จากเบอร์ของใครคนหนึ่งที่ผมอยากให้ปรากฎขึ้น....ดูเวลาที่หน้าจอมือถือก็บอกเวลาเกือบจะเที่ยงวันเข้าไปแล้ว
.....ใจคอนี่เขาก็ไม่เป็นฝ่ายโทรหาผมก่อนบ้างเลยเหรอ....นึกแล้วอดน้อยใจไม่ได้…..

แต่ก็ได้แค่คิด....จนแล้วจนรอดผมก็อดรนทนไม่ไหวกดโทรออกไปยังเบอร์ที่คุ้นเคยอยู่ดี...เบอร์ของเขา….
ได้ยิน calling melody เพลงโปรดที่เขาชอบฮัมเบาๆให้ได้ยินอยู่บ่อยๆดังอยู่สักพักใหญ่ ก็มีเสียงทุ้มดังขึ้นมาตามสาย

#ว่าไงคร้าบบ~ ไอ้ตัวยุ่ง#

“เรียกฟลุคอย่างนี้อีกแล้วนะ....ฟลุคไม่ได้เป็นตัวยุ่งซะหน่อย”

#ใครว่า.....ก็เป็นตัวยุ่งมาวิ่งอยู่ในหัวใจพี่ตลอดเลยไง~# ได้ยินแค่เสียงที่แจ่มใสตอนนี้ก็พลางนึกภาพออกว่าตอนนี้พี่โอคงจะยิ้มกว้างจนอวดเขี้ยวแหลมเล็กที่มุมปากนั้นอยู่แน่ๆเลย เพียงนึกมโนภาพขึ้นมาอารมณ์ขุ่นมัวของผมก็เบาบางลง....ทุกอย่างที่เป็นเขาส่งผลต่อจิตใจผมได้จริงๆ

“เสี่ยวอ่ะพี่โอ”

#ทำเป็นว่าพี่.....ตอนนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ใช่ไหมล่ะ# เขาเดาถูก.... ผมกำลังยิ้มแก้มปริเพราะมุขเสี่ยวๆที่ว่าอยู่จริงๆ

“เปล่าสักหน่อย”

#หึหึ นอกจากเป็นตัวยุ่งแล้วยังปากแข็งด้วยนะเรา#

“พี่โอจะกลับวันนี้แล้วใช่ไหมฮะ”

#ใช่ครับ พี่ออกจากที่นี่เย็นๆก็จะถึงที่นั่นประมาณ 3 ทุ่ม#

“งั้น....พอพี่โอกลับมาถึง แวะมาหาฟลุคเลยได้ไหม”

#ได้สิคร๊าบบบ.....ว่าแต่ฟลุคมีอะไรรึเปล่า#

“ก็.....คือฟลุค.....”

#ฮัลโหล...เดี๋ยวนะ...สัญญาณไม่ดีเลย...โหล...ฟลุคครับตอนนี้พี่อยู่บนเกาะ ไว้พอขึ้นฝั่งแล้วพี่ค่อยติดต่อกลับไปนะ#

###ตื้ดๆๆๆ###

เขาตัดสายไปแล้ว ผมยังพูดไม่จบเลย ผมแค่อยากบอกว่า “ฟลุคคิดถึงพี่โอนะ” ให้เขาได้รับรู้...... ผมคิดถึงเขาเหลือเกิน....เกือบครบ 1 เดือนที่เราไม่ได้เจอกัน......ช่วงนี้พี่โอต้องทำงานหนักทุกวัน แล้วพอจะมีวันว่างบ้างก็มีเพื่อนเขาจากต่างประเทศมาหา พี่เขาเลยทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีตะลอนพาเพื่อนไปเที่ยวหายไปเป็นอาทิตย์ ความจริงตอนนั้นพี่โอเคยเอ่ยปากชวนผมไปด้วย แต่ผมรู้ดีว่าถ้าผมไปจะทำให้พี่เขาลำบากใจกับการต้องระมัดระวังตัวจากสายตาคนนอกที่มองมาอีก เพราะเรื่องของเรามันยังไม่ใช่เรื่องที่จะเปิดเผยให้ใครรับรู้ได้…..

ผมทิ้งตัวนอนคว่ำหน้าฟุบลงกับหมอนหนุนใบใหญ่ผ่อนลมหายใจออกมาหนักๆ…...พี่โอบ้า! เล่นหายหน้าไปนานขนาดนี้ รู้บ้างไหมเนี่ยว่าฟลุคคิดถึงใจจะขาดอยู่แล้วนะ!


…………………………...
…………………….
……………..
…………
……


.....บ่าย 4 โมงแล้ว......

เข็มนาฬิกาวนผ่านตัวเลขเดิมมาหลายต่อหลายรอบแล้ว.....เขาก็ยังไม่โทรกลับมาหาผมเลย
‘คงกำลังเที่ยวเพลิน สนุกจนลืมกันไปแล้วมั้ง’ ……คิดแล้วน้ำตามันก็รื้นขึ้นมา ความรู้สึกน้อยใจวิ่งขึ้นมาเป็นริ้วๆจนจุกในอก
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมรีบวิ่งมาคว้ามือถือที่วางทิ้งไว้บนเตียงมาดูด้วยใจที่พองโต แต่แล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้งเมื่อชื่อที่ขึ้นโชว์หน้าจอขณะนี้ไม่ใช่คนที่ผมกำลังรอสายอย่างใจจดใจจ่อ

“....ครับ....”

#โห....ทำไมเสียงอ่อยขนาดนั้นนะเนี่ย แกเป็นอะไรรึเปล่าฟลุค# เสียงห้าวๆของ AR สาวหล่อดังมาตามสาย

“เปล่าครับ.....ว่าแต่มีอะไรเหรอพี่ไอชา”

#คืนนี้มีนัดเลี้ยงวันเกิดไอ้น้ำอ่ะ แกจะมารึเปล่า?# อารมณ์นี้.....จริงๆผมไม่มีกะจิตกะใจจะไปฉลองกับใครที่ไหน อีกอย่างพี่โอกำลังจะกลับมาแล้ว ผมอยากเจอคนคุ้นใจของผมมากกว่า.....

แต่แล้วในห้วงหนึ่งของความคิด....ผมก็เกิดทิฐิขึ้นมาในใจว่าทำไมผมต้องเป็นฝ่ายรออยู่ข้างเดียวล่ะ?.....ใช่.....ถ้าพี่โอไปเที่ยวสนุกสนานโดยไม่ห่วงผมได้ ผมก็ทำอะไรตามอำเภอใจโดยไม่ต้องคำนึงถึงเขาได้เหมือนกัน!!

“โอเค ฟลุคจะไป...เลี้ยงที่ไหน? กี่โมง?....”

*********************************************************************

เสียงเพลงดังแว่วมาจากแหล่งสถานบันเทิงที่อยู่ห่างออกไปไม่ใกล้ไม่ไกลทันทีที่ผมเปิดประตูก้าวออกจากรถคันเก่ง เมื่อยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูก็เห็นว่าเวลายังไม่ถึงเวลานัดด้วยซ้ำ แต่อยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่านผมเลยรีบออกมาหาเพื่อนๆดีกว่า พอเดินห่างจากรถมาไม่ทันไรโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น....และคราวนี้หน้าจอเจ้าเครื่องมือสื่อสารก็โชว์ชื่อของเขา....คนที่ปล่อยให้ผมคิดถึงมาตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา……ใจผมเต้นแรงขึ้นด้วยความดีใจ แต่เอ๊ะ! ผมกำลังโกรธเขาอยู่นี่นา งั้นก็ไม่ควรแสดงอาการเปิดเผยออกไปสินะ

“ฮัลโหล.....” ผมพยายามปรับเสียงให้เรียบเฉยที่สุดเท่านั้นจะทำได้

#ฟลุคครับ ตอนนี้พี่ถึงสนามบินแล้ว อีกประมาณครึ่งชั่วโมงพี่จะไปหาที่คอนโดเรานะ#

“แต่ตอนนี้ฟลุคอยู่ข้างนอก พี่โอยังไม่ต้องมาวันนี้ก็ได้ฮะ”

#อ้าว....ฟลุคอยู่ไหน? แล้วจะกลับเมื่อไหร่ล่ะครับ?#

“ฟลุคมาเลี้ยงวันเกิดพี่น้ำคิดว่าคืนนี้คงดึก พี่โอไม่ต้องรอหรอกฮะ...กลับไปพักผ่อนเถอะ”

#ไม่เป็นไร พี่อยากเจอฟลุค....งั้นพี่ไปรอก่อนก็ได้ แต่ว่าพี่ขอให้กลับไม่เกินเที่ยงคืนได้ไหมครับ# แค่ได้ยินคำว่า “อยากเจอ” ที่เขาพูดออกมา ใจผมก็หวั่นไหว.... ไม่ได้ๆ ต้องเตือนตัวเองให้ทำใจแข็งไว้

“ตามใจพี่โอแล้วกันฮะ” ผมพูดห้วนๆจบบทสนทนาไว้แค่นี้ แล้วก็ตั้งใจว่าจะเป็นฝ่ายคุมสถานการณ์บ้าง....ฮึ! เดี๋ยวฟลุคจะใจร้ายปล่อยให้พี่เป็นฝ่ายรอบ้างคอยดู!!’


……………………….
…………………
………….
…….


สถานบังเทิงมีระดับ ณ ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ผมและก๊วนเพื่อนๆมักจะนัดพบปะสังสรรค์กันเป็นประจำอยู่แล้ว พนักงานทุกคนในร้านคุ้นเคยกับผมดี มาที่นี่จึงได้บรรยากาศที่เป็นกันเอง ช่วงเวลายังไม่ดึกนักผับจะเปิดเพลงสไตล์ไม่หนักมากแต่ก็มีจังหวะพอโยกตัวตามได้ บริเวณที่กลุ่มเรานั่งคือโซนข้างนอกร้านเพื่อว่าเสียงเพลงจะไม่ดังเกินไปจนพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมนั่งฟังคนรอบๆตัวคุยเล่นกันอย่างสนุกสนานตามประสาคนคุ้นเคยแต่อารมณ์นี้ผมก็ไม่ค่อยได้ร่วมวงเม้าท์ด้วยเท่าไร เพราะตอนนี้ในหัวผมกำลังคิดไปถึงใครอีกคน.....ไม่รู้ป่านนี้จะยังรอผมอยู่ที่คอนโดอย่างที่บอกรึเปล่านะ

“ฟลุค ส่งแก้วมาสิเดี๋ยวเติมให้” พี่คนหนึ่งในกลุ่มบอก เมื่อเห็นในแก้วของผมเหลือแต่น้ำแข็งเปล่าๆ ผมก็ยื่นให้ไปอย่างว่าง่าย

“นึกแล้ว ก็ว่าวันนี้รู้สึกเหงาๆหูยังไงไม่รู้ ที่แท้ไม่ค่อยได้ยินเสียงไอ้ตัวแสบนี่เอง....เป็นไรเปล่าเนี่ย” เจ้าภาพวันเกิดหันมาทัก แน่นอนว่าผมต้องปฏิเสธกลับไป เพราะไม่มีใครรู้เรื่องของผมกับพี่โอ.....เรื่องของเราเป็นความลับ ที่แม้แต่คนใกล้ชิดผมก็ไม่ได้บอก......

“แปลกเว้ย....วันนี้มาโหมดเงียบ ทำตัวยังกะคนอกหัก”

“บ้าดิ! จะอกหักได้ไงก็ฟลุคยังโสดสนิทอยู่เลย ก็ว่าจะมาหาที่นี่คืนนี้เนี่ยแหละ”

“เออ จะจีบใครดูตาม้าตาเรือด้วยแล้วกัน เดี๋ยวไปทับ line ใครเข้า ถ้าโดนตื้บไม่ไปช่วยนะเว้ย” พี่ชาส่งเสียงแซว เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนในกลุ่มได้
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมเหลือบมองหน้าจอเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะแล้วก็ต้องรีบคว้าขึ้นมาเมื่อเห็นว่าโชว์ชื่อของใครอยู่จึงขอตัวเดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อหามุมเงียบๆ

#ฟลุค ยังไม่กลับอีกเหรอ นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ#

“ก็พี่ๆเค้ายังไม่กลับ แล้วฟลุคจะกลับได้ไง”

#ขอตัวกลับมาก่อนไม่ได้เหรอ พี่รอฟลุคอยู่นานแล้วนะครับ#

“ฮึ! เพิ่งไม่กี่ชั่วโมงเองนะครับ แค่นี้พี่โอก็รอไม่ไหวแล้ว ทีฟลุคล่ะ...”

#หืม? ฟลุคหมายความว่าไง?#

“ไม่มีอะไรหรอก เอาเป็นว่าฟลุคยังไม่กลับแล้วกัน ถ้าพี่โออยากรอก็รอไปก่อน แต่ถ้ารอไม่ได้จะกลับไปก่อนฟลุคก็ไม่ว่านะฮะ”

#ฟลุค…..เป็นอะไร?? ทำไมอยู่ๆดื้อกับพี่อย่างนี้# น้ำเสียงพี่โอชักจะเข้ม คงชักจะหงุดหงิดกับผมแล้วล่ะสิ แต่คราวนี้ผมไม่ผิดนี่.....พี่ไม่พอใจเป็นคนเดียวรึไง ฟลุคก็ไม่พอใจเหมือนกันนะ!

“ฮึ! ใช่สิ ฟลุคมันดื้อ มันไม่ดีไม่ใช่ล่ะ! งั้นพี่โอก็ไม่ต้องมายุ่งเลย แค่นี้นะ ฟลุคจะกินเหล้าต่อ!” ผมสวนกลับไปด้วยเสียงเหวี่ยงอย่างที่ผมไม่เคยทำกับเขามาก่อนแล้วกดตัดสายเอาดื้อๆ

*********************************************************************

ผมกดปิดเสียงให้เหลือแค่ระบบสั่นเตือน ไม่รู้ว่าพูดไปขนาดนั้นแล้วเขาจะโกรธไหม ยังจะโทรกลับมาอีกรึเปล่า.....แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะที่กลุ่มเพื่อนยังนั่งกันอยู่เหมือนเดิมครบองค์ประชุม ผมทิ้งตัวลงนั่งไม่พูดไม่จากับใคร คว้าแก้วน้ำสีอำพันยกมือดื่มลงคอรวดเดียวหมดแก้ว

“เติมให้หน่อย” ยื่นแก้วไปให้มือชงประจำโต๊ะ

“เฮ้ยๆ ใจเย็น อะไรวะไอ้นี่....ยกซดยังกับน้ำเปล่าเลย เดี๋ยวก็เมาแอ๋หรอก” พี่ไอชาทัก

“เมาก็ดี....คืนนี้ฟลุคอยากเมา เอ้า! มาๆชนแก้วฉลองให้พี่น้ำกันหน่อยเร้วววว~” ผมลุกขึ้นยืนชูแก้วไปกลางวง ทุกคนหยิบแก้วของตัวเองมาชนกับผมแบบงงๆ ได้ยินเสียงพี่น้ำกับพี่ไอชาหันมาคุยกันเบาๆ

“มันเป็นอะไรของมันวะ?”

“ไม่รู้ดิ นึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะมั้ง....ติสท์แตกแบบนี้กูชินแล้ว”


……………………….
…………………
………….
…….


ยิ่งตกดึกผู้คนยิ่งหลั่งไหลกันเข้ามาในผับ จังหวะเพลงก็เปลี่ยนเป็นเร็วและเร้าใจมากขึ้น.....ยิ่งดึกก็ยิ่งมันส์....
วงดนตรีขึ้นแสดงสดก็เล่นอย่างร้อนแรงถึงใจ เรียกเสียงกรีดร้องจากผู้ชมและการขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวโชว์ลีลาการเต้นกันไปทั่วผับ
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกมึนๆกรึ่มๆบ้างแล้ว หลังจากดื่มหมดไปหลายแก้วพอสมควร แต่ก็ยังมีสติรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็ผมน่ะคอแข็งจะตาย.....ผมรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของมือถือเครื่องน้อยในกระเป๋ากางเกงเป็นระยะๆ คาดว่าคนโทรมาก็คงเป็นเขานั่นแหละ ดึกป่านนี้แล้วถ้าไม่มีธุระอะไรคงไม่มีใครโทรเข้ามา แต่ผมก็ทำนิ่งเฉยไม่สนใจจะรับสายหรือแม้จะหยิบออกมาดู อยากให้เขารู้สึกร้อนใจเวลาที่ผมเงียบหายไปดูบ้าง....เรียกง่ายๆก็คืออยากแก้เผ็ดคืนนั่นแหละ

ผมกระดกแก้วในมือเทเหล้าเข้าปากไปอีกอึกใหญ่แล้วก็ลุกเดินออกไปเข้าหากลุ่มคนที่เบียดเสียดกันอย่างเนืองแน่น กระโดดเหยงๆอยู่เต็มพื้นที่รอบเวที แล้วผมก็นึกคึกอย่างขยับแข้งขยับขาบ้าง ลีลาการเต้นของผมก็ไม่ใช่เล่นหรอกนะ แต่ก็ไม่ถึงขั้นสเต็ปเทพท่าเป๊ะแบบพี่โอ ก็ขานั้นเป็นถึงแดนเซอร์เก่าเลยนี่นา เอ๊ะ! ไปๆมาๆทำไมผมต้องนึกถึงเขาอีกแล้วเนี่ย ไม่เอาแล้ว เลิกคิดดีกว่า!

ผมขยับตัวโยกย้ายพริ้วไหวไปตามจังหวะดนตรี เพลงฮิตต่างๆถูกนำมาร้องเมดเล่ย์ติดต่อกันไปเรื่อยด้วยเสียงคุณภาพของนักร้องนำทำให้ความมันส์ไม่ขาดช่วง แต่แล้วก็มีมือเล็กของใครคนหนึ่งมาคว้าแขนและลากผมออกมาจากกลุ่มคนเหล่านั้นกะทันหัน ผมหันมองคนที่มาขัดอารมณ์สนุกอย่างขัดใจ

“อะไรเนี่ยพี่ไอชา! ลากฟลุคออกมาทำไมคนกำลังมันส์เลย”

“เมื่อกี้พี่โอเค้าโทรมาเข้าเครื่องฉัน บอกว่ามีธุระจะคุยกับแก แต่ว่าแกไม่ยอมรับสายเค้า”

“เหรอ....แล้วไงอ่ะ”

“แล้วไง?....นี่แกมีปัญหาอะไรกับพี่โอรึเปล่าเนี่ย”

“ไม่มีอะไร ก็แค่ขี้เกียจคุยด้วย....แล้วในนี้ก็เสียงดัง คุยไปก็ไม่ได้ยินหรอก” พี่ไอชาทำหน้าบ่งบอกว่าไม่เชื่อกับเหตุผลข้างๆคูๆที่ผมยกมาอ้างเท่าไร

“เอาเถอะ…..แกไม่ต้องบอกก็ได้ แต่แนะนำให้กลับเหอะว่ะ ถ้าทะเลาะกันอยู่ก็ไปคุยกันให้รู้เรื่อง.....นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำโทรมาอีกแล้วเห็นไหม” สาวหล่อร่างเล็กยื่นมือถือที่กำลังสั่นมาให้ผมดู ชิ่อ ‘พี่โอ’ พร้อมโชว์รูปเจ้าของชื่อปรากฎกลางหน้าจอ พี่ไอชาพยักเพยิดพลางส่งให้ผมรับสาย แต่เพราะทิฐิในใจทำให้ผมยังทำดื้อต่อไป....ดันมือที่ถือโทรศัพท์เครื่องนั้นออกห่างตัว

“พี่รับเถอะ ฟลุคไม่อยากคุย.....ถ้าพี่เขาถามถึงฟลุคก็บอกไปว่าฟลุคยังไม่อยากกลับแล้วกัน ถ้าอยากให้กลับนักก็ให้มารับเองเลยสิ!” ที่บอกไปอย่างนั้นเพราะรู้ดีว่าพี่เค้าไม่กล้ามาหาผมในที่แบบนี้หรอก.....พูดจบผมก็เดินหนีกลับเข้าไปฝูงนักเที่ยวในผับเป็นการตัดบทสนทนาโดยไม่ฟังเสียงโหวกเหวกโวยวายของพี่ไอชาอีก


*********************************************************************


เสียงเพลงดังอึกทึก.....เสียงกรีดร้องอย่างเมามันส์ของบรรดานักท่องราตรี....แสงสีไฟกระพริบวูบวาบ.....มันกำลังทำให้ผมมึน
หรืออาจจะเป็นเพราะเครื่องดื่มสีอำพันไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้วที่พวกแขกขาประจำของร้านส่งให้ชนแก้ว

.....อืม....ตามันชักเบลอๆจนมองภาพพร่าเลือน ตอนนี้รู้สึกตัวโคลงเคลงอย่างกับกำลังยืนอยู่บนเรือยังไงอย่างงั้น

ผมพยายามแทรกตัวเดินฝ่ากลุ่มคนเบียดเสียดหนาแน่นออกไปหาพวกพี่ๆที่โต๊ะด้านนอก แต่ก็เป็นไปด้วยความลำบากเพราะขนาดพื้นที่ยืนยังแทบไม่เหลือ ผมถูกคนที่พยายามกรูสวนทางเข้าไปหน้าเวทีชนจนเซเกือบจะล้มอยู่แล้ว ดีว่ามีมือใหญ่ของใครบางคนฉุดแขนผมไว้ ออกแรงกระชากจนตัวผมปลิวเข้าไปปะทะกับแผ่นอกแกร่ง

“โอ๊ะ!! ขะ..ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยปากขอบคุณคนที่ช่วยผมไว้ ก่อนจะพยุงร่างตัวเองขึ้นยืนให้เต็มความสูงโดยที่ใช้มือยึดตัวชายหนุ่มตรงหน้าไว้เป็นหลัก

“เมาจนยืนจะไม่ไหวแล้วยังซ่าส์ไม่ยอมกลับอีกเหรอเรา” เสียงนี้....ทำไมถึงคุ้นโสตประสาทผมเหลือเกิน.....ด้วยความสงสัยผมจึงยื่นหน้าเข้าไป พยายามเพ่งตามองหน้าอีกฝ่ายท่ามกลางความสลัวของแสงสีที่สาดส่องไปมา

อ๊ะ! ไม่จริงน่า.....ผมฝันไปรึเปล่า??

“ไง....เมาจนลืมหน้าพี่แล้วหรือยัง”

“พะ...พี่โอ!?!”


*********************************************************************


ในที่สุดผมก็กึ่งประคองกึ่งลากเจ้าตัวดีมาถึงลานจอดรถจนได้ และเนื่องจากระยะทางระหว่างสถานเริงรมย์นั้นกับที่ที่ผมจอดพาหนะคู่ใจไว้ก็ไกลกันพอสมควร กว่าจะพากันมาถึงก็เล่นเอาซะเหนื่อยเพราะว่าน้องมันยอมเดินตามมาง่ายๆที่ไหนล่ะครับ งอแงมาตลอดทาง.....

“ไม่อาววว~ ฟลุคยังไม่อยากกลับ”

“นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วฟลุค ไหนบอกว่าถ้าพี่มารับจะยอมกลับดีๆไม่ใช่เหรอ”

“ทำไมเล่า! ก็ฟลุคเอารถมาเอง จะกลับเมื่อไรก็ได้”

“จอดรถไว้ที่นี่แหละแล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอา เมาเละเทะแบบนี้จะขับกลับเองไหวได้ไง”

“ฮึ!! พี่โอไม่ต้องมาสนใจฟลุคหรอก ไม่กลับๆๆได้ยินม๊ายยย~ ฟลุคจะอยู่กับพี่ไอชา!” ว่าแล้วไอ้ตัวยุ่งก็ตั้งท่าจะเดินเป๋กลับไปทางเดิมที่เพิ่งเดินจากมา ทำให้ผมที่ต้องรีบคว้าตัวเขาไว้ก่อน

“พี่ไม่ให้ไปไหนแล้ว มานี่เลย!” แล้วผมก็ต้องออกแรงอีกรอบทั้งดึงทั้งลากน้องที่ดีดดิ้นไม่ยอมหยุดยัดเข้าไปนั่งในรถ ประจำที่ด้านข้างตำแหน่งคนขับ เฮ้อ......เปลืองแรงโดยใช่เหตุจริงๆ -*-

แต่พอเข้าไปนั่งในรถได้ฟลุคก็ดูจะสงบลง เจ้าเด็กดื้อบ่นงึมงำๆ พอจับใจได้ว่ากำลังต่อว่าผมนั่นแหละ

“….พี่โอบ้า....บ้า.....งี่เง่าที่สุดเลย.....” ผมส่ายหน้าปลงๆ ไม่รู้ว่าคราวนี้โกรธอะไรผมอีกถึงทำได้ตัวดื้อประชดแบบนี้ ผมโน้มตัวเอื้อมมือข้ามเบาะของเขาโดยตั้งใจว่าจะปรับเบาะรถเอนลงให้เขานั่งสบายขึ้น แต่แล้วอยู่ๆเสียงเหวี่ยงวีนเมื่อสักครู่นี้ก็กลายเป็นน้ำเสียงลากยาวอย่างออดอ้อน

“พี่โอออออ~~” เจ้าของดวงหน้าหวานช้อนตาฉ่ำเยิ้มขึ้นมองผมในระยะประชิด แล้วเรียวแขนอ่อนก็ยกขึ้นพาดไหล่ทั้งสองข้างของผม

“......จูบหน่อย.....” ผมแปลกใจเล็กน้อยที่เขาเปลี่ยนอารมณ์พลิกจากหลังมือเป็นหน้ามือ แต่ก็เข้าใจได้ว่าน้องกำลังเมาคงไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไร

“ฟลุคเมามากแล้วนะครับ”

“...ไม่อยากจูบฟลุคเหรอ....”

“...........” เสียงหวานอ้อนพร้อมกับเรียวแขนที่โอบกระชับรอบคอเกี่ยวรั้งใบหน้าคมของผมให้เคลื่อนเข้าไปใกล้ริมฝีปากสีแดงอิ่มเย้ายวนนั้นขึ้นเรื่อยๆจนรับรู้ถึงลมหายใจเจือกลิ่นเหล้า ซึ่งปกติผมเองก็ไม่ใช่นักดื่มจึงไม่ค่อบชอบพวกกลิ่นเครื่องดื่มมึนเมาพวกนี้เท่าไร แต่แปลกที่พอได้กลิ่นจากเขากลับรู้สึกว่ามันกระตุ้นอารมณ์บางอย่าง...ไม่รู้เพราะอะไร....

แผงขนตางอนยาวเป็นแพสวยทาบลงบนผิวใสเมื่อดวงตาฉ่ำวาวคู่นั้นค่อยๆผลุบลงจนปิดสนิท ผมจ้องมองใบหน้างดงามที่กลายเป็นสีชมพูระเรื่อไปทั่วทั้งหน้าด้วยฤทธิ์แอลกฮอล์อย่างไม่วางตา คล้ายกับมีแรงดึงดูดให้ผมเผลอไผลทาบเรียวปากของตัวเองลงประทับบนกลีบปากหอมหวานที่เผยอเชิญชวนอยู่ตรงหน้านั้นจนได้

“.....อืมมม....” เสียงครางเบาๆของฟลุคเกิดขึ้นในลำคอแสดงถึงความพอใจ....แต่ดูเหมือนว่าน้องเขาจะต้องการอะไรมากกว่านั้น.....ผมรู้สึกถึงรสชาติขมปร่าของสุราจากปลายลิ้นเล็กที่พยายามสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของผม…...เรียวลิ้นเล็กซุกซนไล่พัวพันกับลิ้นร้อนของผม ในขณะที่เรียวแขนที่โอบรัดรอบคอผมค่อยๆเลื่อนออก และเปลื่ยนตำแหน่งทาบลงวางบนแผ่นอกแทน..... จูบที่มีเขาเป็นฝ่ายเริ่มยิ่งเพิ่มดีกรีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ....ความอุ่นของปลายนิ้วเรียวที่ค่อยๆแทรกผ่านสาบเสื้อมาลูบไล้แผงอกกว้างของผม....ริมฝีปากของเราบดเบียดเคล้าคลึงแทบจะเป็นหนึ่งเดียวกัน....ลิ้นอุ่นชื้นของเราก็โรมรันกันอย่างเร่าร้อน.....ร้อนจนผมเกรงว่าถ้าไม่หยุดเอาไว้ตอนนี้ อาจจะเลยเถิดจนผมไม่สามารถควบคุมได้....และในที่สุดผมก็ต้องเป็นฝ่ายตัดใจดันไหล่ของเขาออกพร้อมกับเลื่อนใบหน้าห่างออกมา

“อื้อออ....พี่โอ~” น้องพยายามใช้มือดึงรั้งใบหน้าผมให้รับจุมพิตที่เร่าร้อนนั้นอีกครั้ง แต่ผมฝืนต้านทานแรงเอาไว้

“เดี๋ยวฟลุค! พอก่อน”

“อะไรล่ะฮะ...” เจ้าตัวดีทำเสียงงอแงเมื่อโดนขัดใจ

“ที่นี่มันไม่เหมาะ”

“ก็ฟลุคคิดถึงพี่โอ.....พี่โอไม่คิดถึงฟลุคบ้างเหรอ”

“คิดถึงสิครับ”

“งั้นจูบฟลุคอีกทีสิฮะ....น้า~”

“พี่ว่าฟลุคเมามากแล้วนะ ดูไม่ค่อยมีสติอยู่กับตัวแล้ว”

“ไม่เมาซะหน่อย....ฟลุคยังไหว ลองดูไหมล่ะ” นัยน์ตาหวานหยาดเยิ้มหรี่ปรือ แก้มแดงปลั่งด้วยเลือดสูบฉีด น้ำเสียงทอดหวานเซ็กซี่ผิดปกติแบบนี้.....น้องเมาชัดๆ!

“เฮ้อ…… เรารีบกลับกันเถอะ มีอะไรค่อยไปว่ากันที่ห้องดีกว่า” ผมรีบจัดแจงปรับเบาะเอนลงพร้อมทั้งคาดสายเข็มขัดนิรภัยให้น้อง แล้วขยับตัวกลับมานั่งหลังตรงหน้าพวงมาลัย ให้ตายสิ....ผมเผลอตัวทำอะไรประเจิดประเจ้อกับฟลุคในที่สาธารณะแบบนี้ไปได้ยังไง ดีนะที่ฟิลม์รถผมค่อนข้างทึบและยังไม่ใช่เวลาผับปิด จึงไม่มีคนเดินผ่านไปมาที่ที่จอดรถกันพลุ่กพล่าน....

ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ยกมือลูบหน้าลูบตาตัวเองพลางรวบรวมสติให้กลับเข้าที่ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องยนต์ขับออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด


……………………….
…………………
………….
…….


“พี่โอ~ ฟลุคร้อนอ่ะ....” โธ่....อย่าเพิ่งเรียกกันด้วยเสียงทอดหวานแบบนี้ได้ไหมคร๊าบบบ....คนยิ่งไม่ค่อยมีสมาธิอยู่ด้วย >.<

ผมต้องพยายามตั้งสมาธิมองตรงไปแต่ทางข้างหน้า ไม่หันไปมองตัวกวนข้างๆซึ่งอาจจะทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงได้อีก พอผมทำเงียบไม่ตอบโต้อะไรเสียงน้องก็เงียบตาม พอทำให้โล่งใจขึ้นบ้าง....แต่อีกครู่ต่อมา....อะไรบางอย่างที่ลอยแว่บผ่านหางตาไปทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองด้วยความสงสัย.....

“เฮ้ยฟลุค!! ถอดเสื้อทำไม!!” ผมรีบเบี่ยงรถเข้าไหล่ทางจอดกะทันหัน ก็เจ้าตัวดีน่ะสิครับ ตอนนี้นั่งเปลือยท่อนบนอวดผิวกายขาวๆของตัวเองซะอย่างงั้น!

“ก็มันร้อนนี่...” ฟลุคตอบกลับหน้าตาเฉย....ลาดไหล่แคบบาง...แผ่นอกแบนราบสวย...อีกทั้งผิวนวลเนียนเกลี้ยงเกลาที่โดนแสงจากไฟข้างทางส่องกระทบลงมาตรงร่างเขาพอดีทำให้ร่างนี้ดูผุดผ่องน่ามองยิ่งขึ้น.....ดึงดูดสายตาของผมให้จ้องมองจนต้องลอบกลืนน้ำลาย ~โอ๊ยยย…..ใจคอจะยั่วให้พี่ตบะแตกให้ได้ใช่ไหมเนี่ย~ T^T

“เดี๋ยวพี่ปรับแอร์ให้ เราน่ะรีบใส่เสื้อกลับเข้าไปเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้เลยนะ เกิดคนข้างนอกมองเข้ามาเห็นจะคิดว่ายังไงเนี่ย” ผมทำเสียงเข้มเพื่อดุให้เขาเลิกก่อกวน แต่ดูน้องจะไม่สลดลงเลยกลับหัวเราะคิดคักเสียงใสเสียอีก ผมก็เลยต้องเอี้ยวตัวไปคว้าเสื้อยืดที่ฟลุคถอดโยนทิ้งไว้ที่เบาะหลังมาส่งคืนให้

“อยากให้ฟลุคใส่....งั้นพี่โอก็ใส่ให้หน่อยสิ”
ผมไม่อยากเถียงอะไรต่อให้เวลามันยืดเยื้อมากกว่านี้จึงจัดแจงสวมเสื้อให้ตามคำขอ จังหวะที่ผมเขยิบไปใกล้ชิดใบหน้าหวานนั้นก็เอียงเข้ามา สัมผัสจากปลายลิ้นนุ่มชื้นที่ลากเลียเบาๆที่ใบหู ลามลงมาถึงซอกคอทำให้ผมขนลุกเกรียวไปทั้งตัว

“ฟลุค!?!”

ผมรีบผงะถอยห่างออกมา ทันได้เห็นดวงตาฉ่ำหวานที่มีประกายเต้นระริกกำลังมองมาอย่างยั่วเย้า! ให้ตายสิไม่รู้น้องเขาไปจำวิธีแบบนี้มาจากไหนกัน!?!

“เอ้า! ทีนี้ก็นั่งเฉยๆดีๆ ห้ามทำอะไรแปลกๆอีกนะ เข้าใจไหม!” ผมพูดเสียงเข้มกำชับ แต่ไม่รู้สักพักจะนึกทำอะไรพิเรนท์ขึ้นมาอีกรึเปล่า ทางที่ดีผมควรจะรีบบึ่งรถกลับให้ถึงที่หมายโดยไวที่สุด

…..ฟลุคกลายเป็นลูกแมวยั่วสวาทไปแล้ว!.....

ผมต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองอย่างสุดความสามารถพยายามท่องไว้ในใจ ‘ใจเย็นๆ.....ทนไว้....อนุชิตเอ๋ย....อดทนไว้ก่อน!!’


OFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOF


TBC.

อ่านจบตอนแล้วช่วยติชมแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ ตอนหน้าอินเนอร์มาเมื่อไรจะจัดเต็มให้!!! หึหึ.....



Create Date : 09 มีนาคม 2555
Last Update : 9 มีนาคม 2555 19:04:06 น.
Counter : 2872 Pageviews.

19 comments
  
กรี๊ดดดดดดดดดดดพี่ลูกหว้า ชอบอ่ะ ชอบมาก ฟลุคเป็นลูกแมวยั่วสวาท >.< แต่ช่วงแรกๆ นี่ก็อึนเหมือนกันนะ พี่โอใจร้ายไม่ติดต่อน้องบ้างเลย แต่นะ น้องน้อยเองก็ฤทธิ์เดชใช่ย่อยแก้เผ็ดจนพี่อดรนทนไม่ได้ต้องรีบมาหา หุหุ กดไลค์ประโยคนี้ด้วย "ติสท์แตกแบบนี้กูชินแล้ว" 5555 โดนใจ
โดย: biomedical_girl วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:18:56:38 น.
  
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มีอีกม๊ายยยมีอีกม๊ายยย
ร้อนครับมันร้อนพี่น้อง
เรียกรถดับเพลิงด่วน
ไฟป่าได้โหมกระหน่ำ
เป็นไฟรักแล้วคร๊าบเพ่น้อง...
โดย: miyukik IP: 110.49.236.4, 141.0.9.131 วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:18:57:52 น.
  
ไม่มีกฎ อ่านได้คนละรอบใช่ป่ะ
เพราะจะอ่านซ้ำอีกหลายๆๆๆๆๆรอบ
ให้เลือดกำเดากะฉูด เลือดสูบฉีดอย่างแรง
โอ๊ยยย ใครจะทนเสน่ห์แพรวพราวของด็กแสบได้
อยากให้ถึงบ้านเร็วๆนะเนี่ย
โดย: Neshumah IP: 110.168.100.56 วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:19:56:40 น.
  
การีสสสสสสสสสส น่ารักน่าปล้ำ

ลูกหว้าจ๋า มาปล้ำ เอ๊ย! มาต่อด่วน!!!!!!!!!
โดย: คณบดีพุงโต IP: 10.75.84.125, 110.49.236.194 วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:23:05:48 น.
  
โอย!!!!หัวใจมันจะวาย อิๆๆ มันร้อน มันรุ่ม ไป กับเขาด้วย ตายๆๆๆๆงานนี้ อนุชิต จะรอดม้ายยยยยย แต่ดิชั้น ไม่อยากให้รอดไปได้เลยค่ะ writer จัดเต็ม มาเลย นะคะ (ใจจิขาด ) อยากรู้ มันจะเกิดอะไรขึ้น กับคนคู่นี้ มาเร็วๆ นะคะ ทั้งตั้งหน้าและล้างตารอ ทุกลมหายใจ ^___^".
โดย: lek^lek IP: 223.205.132.88 วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:23:22:24 น.
  
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟลุคยั่วพี่โอ แอร๊ยยยยย โอ้ยยยยย ชอบๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ >///////<
โดย: Hikari Bass วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:23:43:55 น.
  
การี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มายั่วให้อยากเเล้วจากไป พี่หว้าทำไมทำงี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ยั่วยวนมากกกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจริงๆค่า อรั้กๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าพี่โอจะรอดพ้นเงื้อมือบอร์นดิสเวย์เรอะ ไม่มีทางงงงงงงง อ้ากๆๆๆๆๆๆๆ ชอบบบบบบบบบบบบบบ

ขอบคุณพี่ลูกหว้ามากๆค่า มาต่อเร็วๆนะคะ
โดย: แป้ง วารุณี IP: 58.9.115.3 วันที่: 10 มีนาคม 2555 เวลา:13:59:42 น.
  
อนุชิต...ใจเย็นๆ

โอยยยย แต่ตอนนี้คนอ่านร้อนมาก

ชอบมากค่ะ..^^



โดย: Aum IP: 115.87.37.87 วันที่: 10 มีนาคม 2555 เวลา:14:50:15 น.
  
เอ่อ ....
เม้นไม่ออกเลย รู้แแต่ว่า ยิ้มหน้าบาน หุบไม่ลงอ่า~~
เขินมากๆๆ แบบว่า ฟลุคยั่วสุด ๆ
สงสาร อนุชิตจริงจริ๊งงงง
...
ว่าแต่ สติกระเจิงแบบนี้จะขับรถกลับคอนโด ถูกม้ายยยยย 555เอิ๊ก ๆ

ขอบคุณนะคะ .. มีความสุขที่สุดเลยค่ะ ที่ได้อ่าน เรื่องของ OF
และขอบคุณสำหรับลิงค์บล็อกนะค้า!! ^^
โดย: sky IP: 124.121.42.147 วันที่: 10 มีนาคม 2555 เวลา:16:07:50 น.
  
ไหงพ่อหนุ่มขี้งอน ถึงได้กลายเป็นลูกแมวยั่วสวาทไปได้ล่ะเนี่ย เหอๆๆ

หรือเป็นเพราะฤทธิ์น้ำเปลี่ยนนิสัย...แต่เปลี่ยนเป็นแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะ กร๊ากกก

เฮือกกกก ร้อนรุ่มรุ่มร้อนแท้ พชรเอ๊ย ยั่วได้เซ็กกุซี่นัก คนอ่านเลือดกำเดาจะทะลัก อ๊ากกกก


มันเริดดดดดมากค่ะ ลูกหว้าขราาาา..... ขอบการเขียนของลูกหว้า น่ารักน่าอ่านทุกฟิคเลยค่ะ เยี่ยมมม !!!

ขอบคุณลูกหว้ามากกกกค่ะ รอตอนต่อไปนะ ^^
โดย: พี่ hunny IP: 10.135.154.141, 1.20.0.141 วันที่: 10 มีนาคม 2555 เวลา:21:21:29 น.
  
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

น่าร๊ากกกกกกกกกกกอ่า แน่ใจนะว่าฟุคเมาอ่ะ 555 ตั้งใจยั่วพี่โอชั๊ดๆๆๆ

อินเนอร์ลูกหว้า จงมาๆๆๆๆ จัดเต็มตอนหน้าให้เร็วๆน๊า

ขอบคุณลูกหว้ามากน๊าาาาาาาา ที่จัดฟิค อฟ ให้อ่า ค่อยหายคิดถึงหน่อย
โดย: พี่พร (drugcafe ) วันที่: 11 มีนาคม 2555 เวลา:16:53:43 น.
  
รักษามาตรฐานได้อย่างสม่ำเสมอเลยนะเพื่อน แนวหวานๆ น่ารักๆ พออิ่มๆ ไม่อึดอัด

จัดอันนี้มาเพื่อขัดตาทัพฟิคเมี๊ยว อยากจะบอกว่ามันไม่ใช่เลย ยิ่งเขียนดีแบบนี้ ยิ่งอยากอ่านเมี๊ยวหื่นมากขึ้นไปอีก ได้ข่าวว่าลงมือเขียนแล้วได้ตั้งสองบรรทัด รีบไปเขียนต่อให้จบเร็วๆ เลย

เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .... อย่ามายั่วให้อยากแล้วจากไป :P
โดย: เพื่อนเมี๊ยวหื่น~ IP: 27.55.3.22 วันที่: 11 มีนาคม 2555 เวลา:23:17:20 น.
  
หวานจัง ชอบอ่ะ คนน้องแบบรุกจัง พี่จะทนจนถึงบ้านได้ไหมเนี่ย
โดย: Destiny20 IP: 125.26.143.141 วันที่: 22 มีนาคม 2555 เวลา:3:36:17 น.
  
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จังหวะที่พี่โอโน้มตัวจะไปปรับเบาะให้แล้วฟลุคบอกให้จูบ ใบหน้าชิดกัน วงแขนโอบไหล่กว้าง มันแบบว่า แบบว่า..อร๊ากกกกก เป็นโมเม้นที่เซ็กซี่ น่ารัก โรแมนติกมากมากกกกกกกกก

ชอบหมดเลยยย ฟุคยั่ว อุวะฮ่าๆๆๆ

แต่แว่..

ลงไปตอนมีนา ทำไมเค้าเพิ่งมาเห็น พอดีว่าจะมาอ่านฟิคตอนเก่าๆ T T
โดย: ปุยหมาม่วง IP: 223.206.58.79 วันที่: 8 เมษายน 2555 เวลา:10:39:57 น.
  
hello !!!!! writer !!!! where are you ? อย่ามัวเที่ยวสงกรานต์เพลิน จนลืมมาต่อ ฟิค นะคะ เพราะยังมีใครๆ อีกหลายคน ยังรอให้ writer มาต่อลมหายใจอยู่ นะจ๊ะ นายจ๋า อิๆๆๆ^____^". คิดถึงค่ะ..
โดย: lek^lek IP: 171.5.69.201 วันที่: 9 เมษายน 2555 เวลา:0:13:22 น.
  
อืม!!! มันนานจริงๆด้วยล่ะ ^___^". คิดถึงจังเลยตัวเอง ....
โดย: lek^lek IP: 49.48.154.106 วันที่: 22 สิงหาคม 2555 เวลา:23:11:57 น.
  
เร็วเลยคะอยากรู้จะได้กันไหม 55555+
โดย: เดือน IP: 125.26.128.253 วันที่: 8 กันยายน 2555 เวลา:8:28:44 น.
  
แอบเข้ามาอ่านหลายรอบแล้ว ขอบคุณนะค่ะ ชอบมากๆเลย
โดย: Pigyui IP: 27.55.12.237 วันที่: 29 กันยายน 2555 เวลา:11:31:07 น.
  
ดีต่อใจอย่างมากมายยยยย
โดย: รัดจัง IP: 110.169.249.97 วันที่: 18 มีนาคม 2560 เวลา:11:40:07 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Poohwha
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]