ตุลาคม 2553

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
8 ตุลาคม 2553
ตอน Together (NC - 25)
สวัสดีมิตรรักแฟนฟิคทุกท่านค่ะ ห่างหายไปนานขนาดนี้จะมีใครยังจำเค้าได้ไหม อยากจะบอกว่าถึงเค้าจะหายหน้าหายตาไปแต่ก็แอบซุ่มอยู่หลังพุ่มตลอดนะ เนื่องจากหายไปนานวันนี้ก็เลยเข็นเอาฟิคพี-ก้องตอนสั้นๆมาฝาก (แต่จะว่าไปมันก็ไม่สั้นเท่าไรนะ) จริงๆก็ชั่งใจอยู่หลายทีว่าจะเอามาลงดีไหม เพราะมันแบบว่า....เอ่อ....อาจจะเซ็กซี่ไปนิ๊ดดดด (เหรอ?).....แต่ก็นะ มันเป็นจินตนาการที่บรรเจิดเตลิดเปิดเปิงของคนแต่ง ไม่เหมาะกับเยาชน สตรีมีครรภ์ และผู้ที่ต่อมจิ้นยังอยู่ในระดับประถมนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณกันเอาเอง 55555

************************************************

P&Kong’s Stories: ‘เรื่องของเขา...เราอยากจิ้น’

ตอน Together

************************************************

วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งประจวบเหมาะเป็นวันหยุดตรงกันของพีรวิชญ์และก้องบดินทร์ โดยที่คนอื่นๆในบ้านต่างพากันไปเที่ยวบ้านพักตากอากาศของปรมินทร์พี่เขยของก้องกันตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว เลยเป็นอันว่าวันนี้ทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสองในบ้าน ตอนแรกพีก็ลองชวนคนหน้าหวานไปดูหนัง เดินห้างเล่นด้วยกัน แต่ก้องก็ปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่า

“วันหยุดพักผ่อนทั้งที ผมอยากอยู่กับบ้านมากกว่า ไม่อยากไปเดินเบียดเสียดกับคนเยอะๆ”

แล้วดูสิ....ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาก้องก็เอาแต่ทำงานบ้าน ทำอาหารเช้า แล้วนี่ก็กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆคนเดียว แล้วอย่างนี้วันหยุดพิเศษทั้งที่มันก็ไม่มีความหมายน่ะสิ พีแอบยืนกอดอกมองหนุ่มหน้ามนที่ดูเหมือนกำลังมีสมาธิอยู่แต่กับตำรากายภาพในมือซะจนไม่สนใจอื่นๆรอบตัวรวมทั้งเขาซึ่งเป็นคนรักด้วย.....อย่างนี้พีรวิชญ์ยอมไม่ได้!

ชายหนุ่มก้าวตรงไปหาและทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาข้างๆกัน ก้องก็ยังเฉย......ต้องเรียกร้องความสนใจซะหน่อยแล้ว

“ก้อง....ก้องครับ” ส่งเสียงเรียกอ้อนๆ

“มีอะไรเหรอพี?” ก้องขานรับแต่หน้าก็ไม่ยอมเงยขึ้นจากหนังสืออยู่ดี

“อยู่บ้านเฉยๆมันน่าเบื่อออก ไม่มีอะไรให้ทำเลย.....เราออกไปเที่ยวกันเหอะนะ” พีพูดพลางเอนกายนอนบนโซฟาโดยวางศีรษะหนุนตักนุ่มๆของคนหน้าหวาน

“ไม่อ่ะพี ผมเหนื่อยกับงานมาหลายวันแล้วอยากพักผ่อนในบ้านมากกว่า ถ้าคุณอยากไปเที่ยวทำไมตอนแรกไม่ไปบ้านพักตากอากาศกับพวกพี่แก้วพี่ปอล่ะ”

“โธ่.....ถ้าคุณไม่ไปด้วยแล้วผมจะไปทำไมล่ะ.....ก็ผมอยากอยู่กับคุณนี่นา” คำตอบจากปากพีทำให้ก้องยิ้มออก ยอมลดหนังสือในมือลง แกล้งใช้มือหยิกแก้มชายหนุ่มเบาๆอย่างหยอกล้อ

“แต่พออยู่กับผมคุณก็บ่นว่าเบื่อเนี่ยนะ”

“ผมไม่ได้หมายความว่าเบื่อคุณซะหน่อย ผมหมายถึงอุตส่าห์หยุดตรงกันทั้งที เราน่าจะหากิจกรรมอะไรทำด้วยกันนะ.....ให้วันหยุดของเรามันมีความหมาย” พีว่าพลางดึงมือข้างที่สัมผัสแก้มเขาอยู่ออกมากุมไว้แนบอกแทน

“แล้วคุณอยากทำอะไรล่ะครับคุณพีรวิชญ์” ก้องลองถาม

“อืม.......ทำอาหารดีไหม เนี่ยผมเองก็ทำเป็นอยู่ไม่กี่อย่างพวกง่ายๆอย่างผัดกะเพรา ข้าวผัด ไข่เจียว.......คุณช่วยสอนผมทำอาหารอย่างอื่นหน่อยสิ”

“นึกยังไงของคุณถึงอยากเรียนทำอาหารขึ้นมา” ก้องหลุดหัวเราะเบาๆ อยู่ๆหนุ่มไฮเปอร์อย่างพีอยากจะเรียนทำอาหารขึ้นมาซะงั้น

“เวลาคุณไม่อยู่ผมจะได้ไม่อดตาย ทำอะไรกินเองเป็นไง.......อีกอย่าง ผมจะได้ไว้โชว์ฝีมือทำให้คุณกินบ้าง”

“ถ้าคุณทำเก่งแล้วงั้นอีกหน่อยคุณก็ไม่ต้องง้อผมแล้วสิ” คนหน้าหวานแกล้งว่า

“ง้อสิคร้าบบบบ.....ยังไงสำหรับผมอาหารฝีมือคุณก็อร่อยที่สุดนี่ เพราะตอนทำคุณใส่ความรักลงไปด้วยไง” พียิ้มประจบส่งสายตาให้คนที่ก้มลงมองสบตาอยู่อย่างหวานเยิ้ม ก่อนจะยกมือเรียวที่กุมไว้ขึ้นมาจุ๊บเบาๆลงบนข้อนิ้วสวย แก้มใสระบายสีชมพูเข้มขึ้นอย่างเขินๆแต่ก็แอบอมยิ้มกับท่าทางและน้ำเสียงออดอ้อนของคนรัก

“ทำเป็นพูดดีคุณนี่......เอาเหอะ ถ้าอยากเรียนจริงๆผมก็จะสอนให้ก็ได้ งั้นคุณก็ลุกขึ้นได้แล้ว” ยกศีรษะชายหนุ่มขึ้นจากหน้าตักตัวเองแล้วก็ลุกขึ้นดุ่มๆไปทางครัวโดยมีว่าที่ลูกศิษย์สุดหล่อเดินยิ้มกริ่มตามมาติดๆ

......................................
..............................
.....................
.............
.......

เมนูที่จะสอนพีทำก็คือแกงส้มกุ้งยอดกระถิน (ที่พีรีเควสเอง) ปลากะพงทอดสามรส และแกงจืดสาหร่ายใส่หมูสับ......หลังจากก้องรื้อหาวัตถุดิบและอุปกรณ์ต่างๆเตรียมพร้อมแล้ว ก็เริ่มสอนภาคทฤษฎี บอกขั้นตอนต่างๆโดยรายละเอียดรวมทั้งเคล็ดลับของแต่ละเมนู ดูลูกศิษย์คนนี้จะตั้งอกตั้งใจฟังเป็นพิเศษถึงจ้องมองเขาตาแป๋วเชียว เห็นแล้วก็รู้สึกปลื้มใจนิดๆ

“เอาล่ะ.....งั้นเริ่มกันเลยนะ คุณเอาผักไปล้างให้สะอาด แล้วก็หั่นแยกแต่ละชนิดเอาไว้นะ”

“........”

“พี คุณได้ยินที่ผมพูดไหม?” ก้องขมวดคิ้วจ้อง เห็นพียังคงยืนอมยิ้ม ไม่ขยับไม่ไหนก็เดินเข้าไปใกล้ลองโบกมือไปมาตรงหน้า

“พี!!” เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งโหยง

“อะไรก้อง อยู่ๆก็เสียงดังผมตกใจหมด”

“คุณนั่นแหละเป็นอะไร......ผมพูดด้วยก็ไม่ตอบ นี่ตกลงไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลยใช่ไหม” ก้องทำหน้าเหวี่ยงใส่ ทีแรกนึกว่าเงียบเพราะตั้งใจฟังเราซะอีก ที่แท้ก็เอาแต่เหม่อ ฮึ!

“ถ้าคุณไม่ตั้งใจอยากจะทำอาหารจริงๆแล้วจะให้ผมสอนทำไม”

“โธ่~ ไม่ใช่อย่างนั้นก้อง ผมขอโทษ ผมแค่คิดอะไรเพลินๆไปหน่อย” พีรวิชญ์รีบแก้ตัวยกใหญ่

“คิดฟุ้งซ่านอะไรของคุณอีกล่ะ”

“ก็เห็นคุณใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้แล้วรู้สึกว่าน่ารักดี ก็เลยคิดไปว่าตอนที่เราเข้าครัวด้วยกันอย่างนี้ ดูเหมือนคู่แต่งงานกันใหม่ๆเลยเนอะ.....คุณว่าไหม?” ชายหนุ่มอมยิ้มจ้องมองคนรักไม่วางตา สายตาคมกริบแต่ทอประกายอ่อนโยนอีกทั้งเนื้อความตามที่พูดนั้นทำเอาก้องบดินทร์ชักเขินๆ แกล้งผลักอกให้คนหน้าคมถอยห่างออกไปก่อนจะหมุนตัวหันหลังให้ซ่อนรอยยิ้มจากสายตาคู่นั้น

“บ้า! ไม่ต้องพูดมากแล้ว รีบไปล้างผักแล้วเอามาหั่นเลย ผมจะไปเตรียมเครื่องปรุงให้”

การเปิดคอร์สสอนทำอาหารของก้องครั้งแรกถือว่าประสบความสำเร็จอย่างดี อาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยออกมามีหน้าตาผ่านและรสชาติถูกปาก แต่กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหนื่อยและกินเวลาไปเยอะ เพราะลูกศิษย์รูปหล่อคอยแต่จะหาเรื่องเย้าแหย่บ้าง แอบแต๊ะอั๋งบ้าง จึงต้องหันไปดุหรือแกะมือแกะไม้ที่มาพัวพันเป็นปลาหมึกอยู่เรื่อย อาหารมื้อกลางวันนี้กว่าจะได้กินจึงปาเข้าไปเกือบบ่าย 3 โมง.....แต่จะว่าไป......นี่ก็เป็นการเข้าครัวทำอาหารที่ก้องรู้สึกสนุกและมีความสุขที่สุดตั้งแต่เคยทำมา เพราะมีพีรวิชญ์คนนี้อยู่ใกล้ๆ......การได้ใช้เวลาร่วมกันคนที่รักมันเป็นช่วงเวลาที่ดีเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสักแค่ไหน.......

“ผมบอกคุณแล้วว่าอย่ามือหนักใส่ของซะเยอะ เห็นไหมกินกันจนพุงกางแล้วก็ไม่หมด ไหนจะที่เหลือในหม้ออีก พวกแม่กับพี่ตุ่มก็ไม่อยู่ใครจะช่วยกินล่ะเนี่ย” ก้องบ่นอุบขณะเก็บจานชามบนโต๊ะหลังมื้ออาหารฝีมือเชฟมือใหม่ผ่านพ้นไป

“แหม ก็นานๆผมจะเข้าครัวโชว์ฝีมือสักทีผมก็เลยทำให้มันเยอะไว้ก่อนสิ ไม่เห็นเป็นไรเลยก้อง.....มื้อนี้ไม่หมดก็เอาไว้กินมื้อต่อๆไปก็ได้ อีกสัก 3-4 มื้อก็หมด” พีบอกพลางเอาผ้าขี้ริ้วเช็ดทำความสะอาดโต๊ะทานข้าวไปด้วย

“แล้วคุณอย่ามาบ่นว่ากินแต่อาหารเดิมๆจนเบื่อแล้วกัน”

“ไม่บ่นหรอกคร้าบบบ.....ก็ขนาดคุณก้องบดินทร์ที่ผมได้กินบ่อยๆ ผมยังไม่เบื่อเลย” ชายหนุ่มตอบขณะส่งสายตากรุ้มกริ่มให้

“พี!!! ทะลึ่งอีกแล้วนะ!” หน้าหวานๆแดงซ่านในคำพูดชวนคิดลึกของคนรัก

“อะไร? ผมแค่จะยกตัวอย่างให้ฟังเท่านั้นเอง” พีแกล้งตีหน้าซื่อ

“ยกตัวอย่างอะไรให้มันไกลตัวผมหน่อยได้ไหมเล่า!”

“เอ้า! ก็ในหัวผมมีแต่เรื่องคุณอ่ะ”

“ฮึ่ยยย!! ไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย พูดมากดีนักงั้นคุณยกจานไปล้างให้หมดเลย อะไรเลอะเทอะในครัวก็จัดการให้เรียบร้อยด้วย” เมื่อไล่จอมกะล่อนไม่จน ก้องก็ขี้เกียจจะต่อปากต่อคำด้วยให้เข้าเนื้อตัวเองอีก หนุ่มหน้าหวานเลื่อนกองจานชามที่เก็บซ้อนแล้วทั้งหมดส่งให้พี จัดการใช้งานคนกวนประสาทซะเลย

“โห......ได้ที่ชี้นิ้วสั่งใหญ่เลยนะ ก็ได้ๆเห็นว่าเป็นสุดที่รักของผมหรอกนะเลยยอมให้......เชิญคุณก้องไปนั่งพักผ่อนให้สบายเลยนะครับ” พีแกล้งร้องโอดโอยเมื่อถูกใช้แรงงานแต่ใบหน้ากลับฉาบรอยยิ้มกว้างที่เป็นเอกลักษณ์ ก่อนจะยกกองจานทั้งหมดเดินหายเข้าครัวไปโดยไม่อิดออด ก้องส่ายหัวยิ้มขำกับความทะเล้นขี้เล่นของชายหนุ่ม

......................................
..............................
.....................
.............
.......

พีรวิชญ์เก็บล้างจานชามในครัวเสร็จก็เดินหาคนรักซะทั่วบ้าน คนที่ควรจะพักผ่อนอยู่ในห้องนั่งเล่นกลับหายตัวไปเสียนี่ ชายหนุ่มเดินวนเข้าห้องนู้นออกห้องนี้ทั้งชั้นบนชั้นล่างก็ไม่พบ พอดีแว่วได้ยินเสียงน้ำมาจากหน้าบ้านจึงชะโงกมองจากหน้าต่าง ที่แท้ก้องก็รดน้ำต้นไม้อยู่ข้างนอกนั่นเอง

“ก้อง....มาอยู่นี่เอง ผมเดินตามหาคุณในบ้านตั้งนาน”

“ผมออกมารดน้ำต้นไม้น่ะพี”

“ให้ผมช่วยไหมครับ”

“ไม่ต้องหรอก แค่นี้ผมทำเองได้.....ถ้าคุณอยากช่วยงั้นช่วยขยับรถคุณมาจอดข้างหน้าดีกว่า รดน้ำต้นไม้เสร็จแล้วเดี๋ยวผมจะล้างรถต่อ”

“ไม่เป็นไรก้อง ไว้พรุ่งนี้ผมค่อยเอารถไปให้เขาล้างให้ที่คาร์แคร์ก็ได้”

“ทำเองได้ก็ทำสิจะไปเสียตังค์ให้สิ้นเปลืองทำไม คุณนี่ใช้เงินจนเคยตัวแล้วนะ” ก้องเอ็ด

“โธ่....ไม่ใช่อย่างนั้นนะก้อง ผมแค่ไม่อยากให้คุณต้องเหนื่อยนี่นา” พีรวิชญ์รีบแก้ตัวที่โดนกล่าวหา

“เรื่องแค่นี้ผมก็ไม่ได้ลำบากอะไรซะหน่อย ใจคอคุณจะให้ผมเอาแต่นั่งๆนอนๆอย่างเดียวรึไง” ตั้งแต่พีมาอยู่ด้วย ก็คอยดูแลเอาใจใส่ก้องในเกือบทุกเรื่องเสมอ แต่ก้องเห็นว่าพีออกจะประคบประหงมเขามากไปนิด นอกเหนือจากทำอาหารแล้วนู่นนี่ก็แทบไม่ได้แตะเพราะพีคอยทำแทนตลอด จนก้องรู้สึกว่าชักจะสบายตัวสบายใจเกินไปจนน้ำหนักตัวเริ่มขึ้นมากไปซะแล้วช่วงนี้ T.T

“เข้าใจแล้วคร้าบคุณก้อง......ล้างเองก็ได้ งั้นเรามาช่วยกันล้างรถแล้วกัน”

เวลาบ่ายแก่ๆที่แสงแดดเริ่มอ่อนแรง สองหนุ่มสรรหากิจกรรมยามว่างเวลานี้ทำด้วยการช่วยกันล้างรถเล็คซัสคันงามของพีรวิชญ์ ก้องแอบชำเลืองมองดูชายหนุ่มที่กำลังขมีขมันกับการเช็ดกระจกพาหนะคู่ใจคันเก่งอยู่อีกฟาก ชายหนุ่มรูปหล่ออยู่ในชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีดำกับกางเกงขาสั้นสีเขียวขี้ม้า อีกทั้งใบหน้าคมเข้มที่ยังดูอ่อนเยาว์สดใสกว่าอายุจริงๆทำให้ดูราวเด็กหนุ่มธรรมดาๆมากกว่าจะเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ใครๆรู้จักกันในวงสังคม ก้องบดินทร์อมยิ้มนึกขำขณะมองคนรักเพลินตา.....คงไม่มีใครรู้จักพีรวิชญ์ทุกแง่ทุกมุมได้เท่าเขาหรอก....นักเรียนนอกผู้สวมมาดเพลย์บอย ภายนอกดูแข็งกระด้างแต่เนื้อแท้กลับมีความอ่อนโยน จริงใจ และเป็นคนเหงาที่น่าสงสาร.....จะเพราะเขามองลึกเข้าไปเห็นตัวตนของผู้ชายคนนี้หรือเปล่า ถึงทำให้รู้สึกประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่พบพาน และยิ่งพบเจอ พูดคุย ใกล้ชิดกันเพียงหลังจากนั้นไม่กี่ครั้ง เจ้าของรอยยิ้มสะกดใจคนนี้ก็ขโมยพื้นที่ในหัวใจเขาไปจนหมด.....แต่ความลับนี้เขาไม่เคยปริปากบอกพีหรอก....บอกไปคนขี้แกล้งจะยิ่งได้ใจใหญ่น่ะสิ......

“ก้อง! คุณเป็นอะไรรึเปล่า? เหนื่อยเหรอ? คุณไปนั่งพักเถอะผมล้างต่อคนเดียวก็ได้” พีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นหนุ่มหน้าหวานยืนนิ่ง

“เปล่าๆ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ยังไหวน่า”

“ก็คุณดูเหม่อๆ แล้วก็แก้มแดงๆด้วยนี่”

“บอกแล้วไงว่าผมไม่เป็นไรจริงๆ คุณล่ะ....เป็นไงบ้าง?” ก้องถามกลับบ้าง

“ผมสบายมาก แต่วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวชะมัดเลยเนอะ” คนหน้าคมบอกพลางดึงคอเสื้อยืดที่สวมใส่กระพือขึ้นลง ยกแขนปาดซับเหงื่อที่ผุดพรายข้างขมับ

“ร้อนเหรอพี งั้นให้ผมช่วยไหม” ก้องนึกสนุกขึ้นมาแกล้งร้องถามต่อ รอยยิ้มหวานๆที่แอบซ่อนแววร้ายนิดๆไว้ประดับบนดวงหน้าขาวใส

“ช่วยยังไงเหรอก้อง?”

“ก็.......อย่างนี้ไง!” ก้องยกสายยางในมือแล้วฉีดน้ำพุ่งเข้าใส่เจ้าของใบหน้าคมเข้มเต็มเปาแบบไม่ทันตั้งตัว

“เฮ้ย!!” พีผวากระโดดถอยหลังหลบเป็นพัลวัน แต่ไม่ทัน......สภาพเขาตอนนี้เปียกโชกไปทั้งตัวเสียแล้ว

“ไงครับคุณพีรวิชญ์......เย็นยัง?” หนุ่มหน้าหวานหัวเราะชอบใจกับผลงานตัวเอง ลอยหน้าลอยตาถาม พีเงยหน้ามองก้องที่ยิ้มกวนๆส่งมาให้ ดูเจ้าตัวจะดีใจที่ได้แกล้งเขาสำเร็จ แต่ว่า.......หน้าหวานๆเวลาทำหน้ากวนใส่แบบนี้กลับดูน่าหมั่นเขี้ยวซะมากกว่ากวนประสาท.....ความคิดที่ผุดขึ้นในหัวทันทีก็คือ ‘ก้องบดินทร์น่ารักน่าฟัดเป็นบ้า’

“ก้อง นี่คุณแกล้งผมเหรอ”

“ผมช่วยคุณต่างหาก ก็เห็นบ่นว่าร้อน” แกล้งตีหน้าซื่อใส่คนตรงข้าม

“หึ.....ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมไม่ยอมเปียกคนเดียวหรอก! มานี่เลยก้อง!” พีทำท่าหมายมั่นเดินอ้อมรถย่างสามขุมเข้าหาร่างเล็ก ก้องรู้ตัวว่ากำลังจะโดนเอาคืนรีบขยับถอยหนี

“อ๊ะ! ไม่เอานะ พี! ผมไม่เล่นแล้ว!” และแล้วเกมวิ่งไล่จับกันรอบรถก็เริ่มต้นขึ้น สองหนุ่มเล่นสนุกกันเหมือนเด็กๆท่ามกลางความชุลมุนและเสียงหัวเราะแห่งความสุขใจที่บังเกิด

......................................
..............................
.....................
.............
.......

“เพราะคุณเลยพี! เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ผมเลยเปียกไปหมดแล้วเห็นไหม” หนุ่มหน้าหวานบ่นกระปอดกระแปดมาเรื่อยตั้งแต่เดินเข้าบ้านยันมาถึงห้องนอน

“คุณเปียกคนเดียวที่ไหน......ผมก็เปียก แถมเปียกไปทั้งตัวยิ่งกว่าคุณอีก” พีรวิชญ์บอกพลางกระพือเสื้อยืดที่มันแนบลู่ติดตัวออก ชายหนุ่มเปียกปอนตั้งแต่หัวจดเท้าราวกับเล่นน้ำเทศกาลสงกรานต์มาก็ไม่ปาน

“เปียกคนเดียวไม่พอ ยังมาทำให้ผมเปียกไปด้วยอีก” ก้องมิวายหันมาค้อนวงใหญ่ พีส่ายหัวยิ้มๆอย่างจนใจจะเถียงกลับ ‘ก็พีน่ะผิดตลอด ส่วนก้องถูกเสมอ’ อยู่แล้วนี่คร้าบบบ......

“จะอาบน้ำเหรอก้อง?” ถามเมื่อเห็นก้องคว้าผ้าเช็ดตัวและหยิบชุดจากตู้เสื้อผ้ากำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ

“อืม เปียกไปทั้งตัวอย่างนี้ก็ต้องอาบน้ำใหม่แล้วล่ะ เดี๋ยวคุณก็เตรียมตัวอาบต่อผมด้วยนะ ปล่อยให้ตัวชื้นนานเดี๋ยวจะเป็นหวัด”

“งั้น.....ไม่เห็นต้องรอเลย เราก็อาบน้ำพร้อมกันเลยสิ” พีผุดนึกไอเดียขึ้นมาได้......ถึงเวลาเอาคืนแล้ว......

“บ้า! ไม่เอาด้วยหรอก คุณรออยู่ข้างนอกก่อน ผมอาบแป๊บเดียวเอง” เป็นอย่างที่คาดที่ก้องรีบปฏิเสธทันที แต่มีเหรอคนอย่างพีรวิชญ์จะยอม

“ไม่เอาอ่ะ อยู่อย่างนี้มันหนาว ผมไม่รอแล้ว.....อาบพร้อมคุณเลยดีกว่า” ว่าแล้วก็คว้าผ้าขนหนูเดินตรงไปทางก้องที่ยืนค้างอยู่หน้าประตูห้องน้ำ พีดันตัวคนหน้าหวานเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันเสร็จสรรพ

“อ๊ะ! ไม่เอานะ ผมไม่เล่นแล้วนะพี”

“ก็ใครว่าล้อเล่นล่ะ” พียืนยันคำพูดด้วยการปิดล็อคประตูเรียบร้อยแถมยืนขวางทางออก.....หมดทางที่ร่างเล็กจะหนี.....

“งะ...งั้น....คุณอยากอาบก็อาบก่อนเลยก็ได้ ผมรออาบทีหลังดีกว่า”

“ไม่ได้ๆ เมื้อกี๊คุณบอกเองนี่ว่าปล่อยไว้นานๆเดี๋ยวจะเป็นหวัด.....เราก็อาบพร้อมๆกันนี่แหละ”

“แต่ผม...ผม....” ก้องบดินทร์อึกอัก ใบหน้าหวานมีสีเข้มขึ้น

“ทำไม? คุณมีปัญหาอะไรเหรอก้อง?”

“ก็ผม....ผมอายนี่.....ตั้งแต่เด็กจนโตผมยังไม่เคยต้องอาบน้ำพร้อมใครเลย ขนาดพี่สาวผมเองก็เถอะ.....” พีอมยิ้มแก้มตุ่ย นึกชอบใจสีหน้าขัดเขินจนทำอะไรไม่ถูกของคนรักแบบนี้หนักหนา

“หึหึ คุณจะอายผมทำไม อะไรต่อมิอะไรของคุณผมก็เห็นหมดแล้ว.....ดูอย่างผมสิ.....ผมยังไม่เห็นอายคุณเลย”

“ก็คุณมันหน้าด้านนี่” ก้องได้ทีเหน็บใส่

“อ้าวก้อง.....หลอกด่าผมเหรอเนี่ย งั้นมานี่เลย!” พีรู้สึกหมั่นเขี้ยวคนหน้าหวานปากเก่งนี่จริงๆ เขาสืบเท้าก้าวพรวดเดียวก็ประชิดตัวก้อง คว้าชายเสื้อยืดที่เปียกชื้นบนร่างนั้นได้ก็จัดการดึงออกทันที

“เฮ้ย! พี คุณจะทำอะไร! ปล่อยนะ!” ก้องตกใจกับการจู่โจมอย่างรวดเร็วของชายหนุ่ม แต่ก็ยังไวที่ตะครุบเสื้อตัวเองไว้ก่อนที่มันจะหลุดออกจากร่าง

“ทำอะไร....ก็ถอดชุดให้คุณไง ก็คุณเอาแต่อิดออดอยู่ได้ ไม่ได้อาบน้ำกันสักที” อ้าว! นี่ตกลงเขาต้องอาบน้ำพร้อมกับพีจริงๆใช่ไหม ดูท่าพีก็คงไม่ปล่อยให้ออกไปแล้วล่ะ เอาก็เอา....ยอมทนอายรีบๆอาบก็ได้ >///<

“รู้แล้วๆ! งั้นคุณไม่ต้องช่วย ผมถอดเองได้ คุณน่ะไปถอดชุดตัวเองเถอะ” บอกพลางจับเสื้อตัวเองไว้แน่น พีมองท่าทางหวงเนื้อหวงตัวของก้องอย่างนึกขัน จะอายไปทำไมนักหนาก้อง ยังไงคุณก็ไม่พ้นมือผมร๊อกกก.....

“โอเค อย่างงั้นก็ได้” ชายหนุ่มยอมปล่อยมือออกร่างเล็ก เดินห่างออกไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเองที่มุมหนึ่งของห้องน้ำ ก่อนจะเหลือแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวผืนเดียวเดินกลับมาที่เดิม เสียงสายน้ำไหลอยู่หลังม่านพลาสติกขาวขุ่นพร้อมกรอบเงาร่างของก้องบดินทร์ที่กำลังอยู่ใต้ฝักบัวทำให้เขารีบเอื้อมมือไปแหวกม่านกั้นน้ำนั้นออก.....เจ้าของใบหน้าหวานกำลังอาบน้ำอยู่จริงๆ แต่ว่า......

“ก้อง.....ทำไมคุณไม่ถอดชุดออกให้หมดล่ะ.....ปรกติคุณอาบน้ำทั้งอย่างนี้เหรอ?” พีมองร่างเนียนขาวที่เปลือยท่อนบนแต่กลับใส่กางเกงขาสั้นตัวเดิมอยู่ซะอย่างงั้น

“ปรกติก็ไม่ใช่อย่างนี้หรอก แต่นี่จะให้อาบน้ำพร้อมคุณโดยที่ไม่ใส่อะไรเลยเนี่ยนะ....หน้าผมยังมียางอายอยู่นะคุณ” ก้องว่าเข้านั่น.....มือก็ยุ่งอยู่กับการสระผมแต่แอบหันมาค้อนใส่คนรักได้อีก.....พีได้ฟังก็หัวเราะเบาๆ ที่แท้ก็ระแวงเขานี่เอง......ระวังตัวแจเลยนะคุณก้องบดินทร์.....แต่นึกเหรอว่าอยู่ด้วยกันในสภาพแบบนี้แล้วจะรอด หึหึ

“ก้อง.....สระผมให้ผมบ้างสิ” พีรอจังหวะพูดขึ้นหลังจากเห็นก้องล้างฟองแชมพูออกจากผมตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“คุณก็สระเองได้ทำไมต้องให้ผมสระให้ด้วยเล่า”

“โธ่ก้อง~ นานๆทีจะอาบน้ำด้วยกันอ่ะ คุณทำให้ผมหน่อยไม่ได้เหรอ”

“เฮ้อ.....งอแงเป็นเด็กๆไปได้นะคุณพี งั้นมาใกล้ๆนี่......ผมสระให้ก็ได้” นี่แหละจุดอ่อนก้องบดินทร์ ปากว่ายังไงแต่เจอลูกอ้อนลูกตื้อเข้าก็ยอมใจอ่อนทุกที.....พียิ้มแก้มปริลากเก้าอี้ตัวเล็กที่อยู่ข้างผนังมานั่ง แหงนเงยศีรษะขึ้นให้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังสระผมให้ถนัด แชมพูกลิ่นเดียวกันกับที่ก้องเพิ่งใช้ไปเมื่อครู่ถูกชโลมบนเส้นผมก่อนที่มือเรียวสวยจะลูบไล้นวดคลึงให้อย่างอ่อนโยน

“อืม.....สบายจัง......มือนุ่มๆของคุณนี่นอกจากจะทำกายภาพบำบัดเก่งแล้วยังสระผมเก่งอีกนะ” สายตาหวานเชื่อมถูกส่งไปให้ขณะเอ่ยชม

“เงียบๆเถอะคุณน่ะ หลับตาด้วย.....เดี๋ยวแชมพูก็เข้าตาหรอก” ก้องว่า.....ชายหนุ่มจึงหลับตาลง ซึมซับสัมผัสที่อ่อนโยนจากสองมือคู่สวย.....รู้สึกดี.....ที่รับรู้ทุกการกระทำของก้องที่มีต่อเขา.....เพราะเขารู้ว่าก้องทำให้ด้วยความใส่ใจและความรักจริงๆ.....

“เอาล่ะ เสร็จแล้วครับพี” ก้องบอกหลังจากฟองแชมพูมากมายบนศีรษะได้รูปค่อยๆถูกล้างออกด้วยน้ำอุ่น 2 ครั้งจนสะอาดหมดจด พีแหงนเงยศีรษะเอนไปมากกว่าเดิม เพ่งมองใบหน้าหวานที่ก้มหน้าลงส่งยิ้มให้อยู่ตรงหน้าก็อดใจไม่ไหว ยกแขนข้างหนึ่งเกี่ยวโน้มคอหนุ่มหน้าหวานลงมาชิด กดให้ริมฝีปากอิ่มสวยประกบแนบกับเรียวปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว

“ฮึ่ย!! เล่นบ้าอะไรของคุณเนี่ยพี!” ก้องโวยใส่ทันทีที่พีปล่อยให้เป็นอิสระ ยกหลังมือขึ้นปิดปาก หน้าแดงแปร๊ดเมื่อโดยขโมยจูบแบบไม่ทันตั้งตัว

“จูบแทนคำขอบคุณไงครับ”

“หาเรื่องฉวยโอกาสกับผมอยู่เรื่อย คุณนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ” ก้องบ่น....เจ้าเล่ห์ มือไว เอาแต่ใจที่สุด.....นี่แหละสโลแกนประจำตัวคุณพีรวิชญ์เค้าล่ะ

“ก้องอ่ะ.....คุณก็พูดเกินไป.....ไม่ไว้ใจผมแล้วจะไว้ใจใครได้ หือ?” พียืนขึ้นเต็มความสูง พูดไปก็ยังกลั้วหัวเราะไป คงสนุกมากล่ะสิที่แกล้งเขาได้ ชิ!

“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คุณแล้วกัน! ไปนู้นเลย ไปอยู่ไกลๆผมตรงมุมโน้น ผมสระผมให้แล้วก็ไปอาบน้ำเองเลย.....ผมจะรีบอาบน้ำต่อให้เสร็จๆสักที อยู่ในนี้กับคุณนานๆชักไม่ปลอดภัย” ก้องปั้นหน้าดุ ชี้นิ้วสั่งให้ชายหนุ่มถอยไปให้ห่างตัว แต่....คิดหรือว่าพีรวิชญ์จะเชื่อฟัง!

“แต่ผมว่า.....ให้ผมอาบให้ดีกว่านะครับคุณก้องบดินทร์ ผมจะช่วยถูหลังให้.....แล้วก็จะถูให้สะอาดเอี่ยมทุกซอกทุกมุมเลย” พียิ้มมีเลศนัยพลางเยื้องย่างเข้ามาใกล้ และปฏิกิริยารีเฟ็กซ์ก็ทำให้ก้องก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวจนแผ่นหลังสัมผัสความเย็นเฉียบของกระเบื้องจึงได้ตระหนักว่าเขาจนมุมแล้ว T.T

“อ๊ะ!! ไม่เอา อย่าเข้ามานะพี!” หนุ่มน้อยยกมือขึ้นยันอกของคนรักไว้ก่อนจะโดนเข้าประชิดตัว สีหน้าตื่นตระหนกเหมือนลูกแมวเปียกน้ำนั่นทำเอาพียิ่งนึกสนุก อยากแกล้ง....อยากทำให้ตัวสั่น....อยากกอดคนตรงหน้านี้ขึ้นไปอีก

“อะไรเล่าก้อง.....คุณปรนนิบัติให้ผมแล้ว ผมจะตอบแทนคุณบ้าง....คุณจะตกใจอะไร”

“มะ...ไม่ต้อง!....ผมไม่ใช่เด็กๆนะพี ผมอาบน้ำเองได้” ก้องรีบบอก

“อาบเองไม่สนุก ตื่นเต้น เร้าใจเท่าผมอาบให้หรอก....เชื่อผม” พอพีพูดจบมือน้อยๆทั้งสองของก้องที่ใช้ยันอกแกร่งอยู่ก็โดนรวบขึ้นกดติดผนังไว้เหนือหัวเสียแล้ว ก้องตกใจทำตาโต แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อร่างกำยำของชายหนุ่มก็เข้ามาแนบสนิท ใบหน้าหล่อที่ดูเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเหลือเกินในเวลานี้เอียงหน้าใกล้เข้ามาประกบปิดปากอ่อนนุ่มทันที

“อ๊ะ....อื้อ......” ริมฝีปากอุ่นชื้นบดเบียดกลีบปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน ชายหนุ่มขบเน้นที่กลีบปากล่างเพียงไม่นาน เรียวปากสวยก็เผยอออกอัตโนมัติ เปิดทางให้ปลายลิ้นเข้าไปสำรวจความหวานล้ำได้ตามชอบใจ.....

พีใช้มือที่ว่างอีกข้างคว้าสบู่ที่อยู่ไม่ไกลจากมือนัก ค่อยๆถูไถลูบไล้ไปตามผิวกายละเอียดอ่อนของคนรัก....ทุกซอกทุกมุมของร่างกายไม่มีตรงไหนที่รอดพ้นการสัมผัสจากมือซุกซน.....จากซอกคอ ลาดไหล่ แผ่นอก หน้าท้อง ต้นขา สะโพกกลมกลึง.....โดยที่ริมฝีปากบางยังตักตวงรสซาบซ่านในโพรงปากอ่อนนุ่มอยู่ไม่ห่างแม้สักวินาทีเดียว......สัมผัสชวนวาบหวิวนั่นทำให้ก้องไม่ทันได้รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่ากางเกงขาสั้นที่สวมอยู่หลุดออกจากตัวไปตั้งแต่เมื่อไร!?!......ร่างเล็กที่ถูกตรึงติดกับผนังเนื้อตัวสั่นสะท้าน เรี่ยวแรงจะขัดขืนมลายหายสิ้น แม้แต่แรงจะทรงตัวยืนยังแทบไม่เหลือ.....พีรวิชญ์รับรู้ได้ว่าคนหน้าหวานไม่มีแรงจะต่อต้านเขาอีกต่อไปจากมือไม้ที่อ่อนปวกเปียกทั้งสองข้างที่เขารวบเอาไว้......ชายหนุ่มกระหยิ่มยิ้มในใจพลางปล่อยมือคู่นั้นให้เป็นอิสระ......แล้วจัดแจงให้แขนเรียวยกขึ้นพาดโอบรอบคอของตนเพื่อเป็นหลักยึดพยุงร่างที่กำลังอ่อนระทวยไม่ให้ทรุดลงกองกับพื้นเสียก่อน......เรียวปากบางยอมถอยห่างออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าคนรักหายใจไม่ทัน ก้องบดินทร์หน้าแดงกล่ำ ใบหน้างดงามเชิดขึ้นพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนัก กลีบปากอิ่มสวยบวมเจ่อและมีสีเข้มช้ำ ดูเหมือนจะน่าสงสาร......แต่จะผิดไหมที่เขากลับคิดว่าดูเซ็กซี่และเร้าใจอย่างบอกไม่ถูกเสียมากกว่า.......

มือใหญ่เอื้อมไปหมุนก๊อกให้โปรยสายน้ำเย็นสดชื่นไหลลงมารินรดสองร่างที่อยู่ใต้ฝักบัว ชะล้างฟองนุ่มลื่นของสบู่ออกจากร่างขาวสะอาดจนหมดจด......พีใช้จมูกโด่งรั้นคลอเคลียพวงแก้มใสที่กำลังซับสีชมพูเข้มอย่างรักใคร่ ก่อนที่จะซุกไซร้ใบหน้าคมคายลงบนซอกคอระหง.....ดูดเม้มฝากร่องรอยเสน่หาไว้บนผิวเนื้ออ่อนบาง.....จุดแล้วจุดเล่า.....เสียงครางงึมงำแผ่วหวิวในลำคอของก้องยิ่งปลุกอารมณ์รัญจวนที่เริ่มครุกรุ่นของชายหนุ่มราวกับเชื้อไฟอย่างดี

“......พี.....อา.....อย่า.....”

“ก้อง.....ตอนนี้มันหยุดไม่ได้แล้ว.....อย่าห้ามผมเลยนะครับ.....ผมรู้.....คุณเองก็ต้องการผม.....”

“....แต่ที่นี่มัน.....”

“ที่ไหนก็ไม่สำคัญหรอก.....แค่มีเรา....นะครับ?”

ก้องบดินทร์รู้สึกอับอายเหลือเกินที่กำลังพ่ายแพ้ให้แก่ความต้องการของตัวเองอีกครั้งเมื่อต้องพยักหน้ายินยอม สายตาเร่าร้อนคู่นั้นที่จ้องลึกเข้ามาในนัยน์ตาไหวระริกของเขาเหมือนจะอ่านจิตใจได้ทะลุปรุโปร่งเสียหมดว่ากำลังรู้สึกอย่างไร.......

ชายหนุ่มมองเรือนร่างเปล่าเปลือยที่ละอองน้ำเกาะพราวไปทั้งร่างของคนรักอย่างหลงใหล ค่อยๆลูบไล้ฝ่ามือไปทั่วทุกที่ที่อยากสัมผัส.....พลางประทับริมฝีปากเคลื่อนตามลงไป.....ความเย็นฉ่ำจากสายน้ำไม่สามารถบรรเทาความร้อนของรสสัมผัสในทุกจุดที่เรียวปากนุ่มของพีลากผ่านได้เลย.....พีรวิชญ์ประทับจุมพิตลงบนแผ่นอกขาวตรงตำแหน่งของหัวใจซึ่งรู้สึกได้ว่ากำลังเต้นถี่แรงราวรัวกลองอยู่ภายใน.....ก่อนจะดูดกลืนเม็ดทับทิมสีสดสวยที่ประดับอยู่บนอกเนียนผ่องนั้นเข้าไปในปากบาง......ใบหน้าสวยแหงนเงยปล่อยเสียงครางแว่วหวานอย่างสุดกลั้น.....สัมผัสของพีช่างอ่อนหวานและวาบหวามในคราเดียวกัน ชวนให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มจนสติแทบจะหลุดลอย.......

ใบหน้าคมเข้มเลื่อนลงผ่านผิวเนื้ออ่อนละมุนต่ำลงเรื่อยๆ.......จนถึงจุดสำคัญกลางลำตัว.....ริมฝีปากอุ่นไม่รอช้าที่จะครอบครองตัวตนแห่งความใคร่ของคนรักไว้ทั้งหมด......สร้างความรัญจวนใจให้แก่หนุ่มน้อยจนแทบทรงตัวยืนต่อไปไม่ไหว......ร่างเล็กต้องเอนพิงผนังอีกทั้งใช้สองมือเกาะบ่าแกร่งของคนที่ทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเพื่อช่วยพยุงกายไว้อีกแรง.....ยิ่งพีเร่งเร้าก็ยิ่งสร้างความปั่นป่วนให้ก้องมากขึ้น......ใบหน้าสวยแหงนเงยครางกระเส่า.....หายใจหอบถี่ราวคนจะขาดใจ......รู้สึกทรมานกับการปลุกเร้านี้เหลือเกิน......เป็นความทรมานที่แสนหวาน.....ปลายนิ้วเรียวเผลอจิกเล็บลงบนไหล่ของชายหนุ่มเพื่อระบายความอึดอัดในกาย

“อ๊า....พี......อื้อออ”

ที่สุด.....ความทรมานที่แสนหวานนี้ก็ถูกปลดปล่อย......ก้องรู้สึกเหมือนถูกฉุดดึงขึ้นสู่สวรรค์.....สายตาพร่าเลือนตกอยู่ในวังวนแห่งเสน่หา.....แต่ความเร่าร้อนภายในกายก็ยังหมดสิ้น......เขายังรู้สึกต้องการมากกว่านี้......เจ้าของดวงหน้างดงามโผทั้งตัวเข้าหาชายหนุ่มเมื่อเขากลับยืดตัวยืนขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกัน.....นัยน์ตาหวานฉ่ำหรี่ลงมองออดอ้อนใบหน้าคมคาย.....เรียวแขนอ่อนตวัดโอบรอบคอแกร่งเผยอเรียวปากเอิบอิ่มเสนอให้อย่างเชื้อเชิญ.....พีรวิชญ์จึงโอบรัดเอวรั้งร่างคนรักให้เข้ามาสนิทแนบยิ่งขึ้น.....บดเบียดริมฝีปากมอบจุมพิตให้คนน่ารักอย่างดูดดื่ม.......

ผ้าขนหนูผืนใหญ่ถูกดึงจากราวแขวนมาห่อหุ้มเรือนกายขาวสะอาดไว้ พีกอดประคองพาก้องออกจากห้องน้ำ เดินรุดให้คนรักถอยร่นไปที่เตียงนอนกว้างกลางห้อง จัดแจงให้คนหน้าหวานในอ้อมกอดเอนกายลงทอดร่างบนนั้น......ผ้าเช็ดตัวถูกกระชากออกโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี.....ผิวนุ่มละมุนน่าสัมผัสจึงถูกเปิดเผยต่อสายตาคมอีกครั้ง.....ก้องบดินทร์มองแววตาที่ส่อความหมายลึกซึ้งคู่นั้นแล้วแทบละลาย.....รู้สึกสะเทิ้นอายจนร้อนวาบไปทั้งร่างกับสายตาโลมเลียของคนรัก......เขาเผยอตัวขึ้นดึงรั้งบ่าแกร่งให้ชายหนุ่มโน้มตามลงมาทาบทับบนร่างตัวเอง

“อย่ามองนานนักได้ไหม ผมก็อายเป็นนะ” เสียงร้องประท้วงเบาหวิว พีหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูสีหน้าแดงระเรื่ออย่างขัดเขินของคนน่ารัก

“หึหึ ผมก็อยากเห็นคุณชัดๆเต็มๆตาบ้างสิครับ จะอายทำไมเล่าก้อง”

“ไม่ให้อายยังไงไหว ก็สายตาคุณน่ะ.....แทบจะกินผมเข้าไปทั้งตัวอยู่แล้ว”

“หึหึ แต่ผมใช้สายตาอย่างนี้เฉพาะมองคุณเท่านั้นนะครับ.....เพราะ.....ผมรักคุณ” พีโน้มใบหน้าลงใกล้กระซิบบอกคำหวานชิดติดกลีบปากอิ่มสวย

“ผมก็รักคุณครับพี” ก้องเอื้อนเอ่ยความรู้สึกตัวเองบ้าง ก่อนที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มจะถูกปิดแนบสนิทด้วยริมฝีปากของคนข้างบน.....ชายหนุ่มดูดเม้มกลีบปากสีสดแสนเย้ายวนใจนั้นอย่างอ่อนหวานราวขออนุญาตล่วงล้ำ.....ปากน้อยๆเผยอออกต้อนรับการเว้าวอนนั้นอย่างเต็มใจ.....เรียวลิ้นทั้งสองตวัดพันเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.....ก้องค่อยๆไล้มือเรียวตามแนวลาดไหล่กว้าง สัมผัสกล้ามเนื้อบนแผ่นหลังกำยำอีกทั้งผิวกายเนียนละเอียดสีแทนไปทั่ว......ร่างกายของพีอบอุ่นและมีเสน่ห์เหลือเกิน.....ทำให้ใจสั่นไหว.....ลุ่มหลงมัวเมายามได้แนบชิดกันทุกครั้งไป.....

จูบที่นุ่มนวลในตอนแรกค่อยๆไต่ระดับความร้อนแรงขึ้นตามแรงปรารถนาที่โหมกระพือของทั้งสองร่างที่เบียดชิดกันจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างให้แม้แต่อากาศรอดผ่าน......อุณหภูมิของร่างกายสูงขึ้นจนเม็ดเหงื่อเล็กๆผุดพรายตามไรผม.....เนื้อตัวสั่นระริกเมื่อพีลูบไล้เรียวขาอ่อน ก่อนจะจับต้นขาขาวแยกออก......ชายหนุ่มค่อยๆรุกล้ำเข้ามาในช่องทางอ่อนนุ่ม.....ก้องผวากอดคนข้างบนไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม.....เสียงครางเล็ดลอดออกจากปากที่ยังเคล้าเคลียกันไม่ห่าง......พีค่อยๆเคลื่อนไหวอย่างเนิบนาบแต่ทว่าหนักหน่วงในทุกสัมผัส......ร่างกายงดงามบิดเร่าเมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านเกินจะควบคุมได้......ริมฝีปากอิ่มผละจากเรียวปากเร่าร้อนแล้วกดหน้าแนบกับซอกคอของชายหนุ่มแทน......เสียงครวญครางหวานหูของก้องช่างไพเราะน่าฟัง......ปลุกเร้าอารมณ์ของพีให้ทะยานสูงขึ้น......ก้องบดินทร์เรียนรู้ที่จะสร้างความพึงพอใจให้คนรักด้วยการขยับเคลื่อนตัวตามการชักนำ......จังหวะเพลงรักของทั้งคู่เร่งเร้ากระชั้นขึ้นเรื่อยๆด้วยแรงปรารถนาที่ขับเคลื่อนอยู่ในกาย......สอดประสานเป็นท่วงทำนองเดียวกันอย่างลงตัว......รสสัมผัสที่ร้อนแรง แต่ดื่มด่ำล้ำลึกที่ต่างมอบให้กันและกันนำพาความหฤหรรษ์เติมเต็มจนล้นปรี่ท้วมท้นในใจของสองร่างที่กอดเกี่ยวกันแนบสนิท......สัมพันธ์สวาทที่ช่วยกันถักทอผสานทั้งกายและใจให้เสมือนเป็นหนึ่งเดียว......จนถึงที่สุดของห้วงอารมณ์เสน่หาทั้งสองก็ก้าวเข้าสู่ปลายทางแห่งความสุขพร้อมกัน........

......................................
..............................
.....................
.............
.......

เสียงลมหายใจหอบกระชั้นค่อยๆเบาบางลงเมื่อพายุรักผ่านพ้นไปพักใหญ่ ชายหนุ่มลืมตามองเพดานห้องเบื้องบน ความรู้สึกอิ่มเอมในรสสัมผัสที่ถูกถ่ายทอดให้กันและกันยังไม่จางหาย.....อบอุ่นไปทั้งกายและใจ.....เขาหันไปเหลือบมองร่างขาวเนียนที่นอนทอดกายอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยซึ้งที่มองกี่ครั้งก็ตราตรึงใจกำลังสงบนิ่ง เปลือกตาบางปิดสนิททำให้แผงขนตาหนางามงอนเรียงตัวเป็นแพเห็นเด่นชัด จมูกโด่งสวยรับกับรูปหน้า และกลีบปากอวบอิ่มสีแดงเข้มนั้นก็ช่างขับให้ดวงหน้าของหนุ่มน้อยดูจิ้มลิ้มน่ารักเป็นหนักหนา งดงามราวกับผลงานประติมากรรมชิ้นเอกจากฝีมืออันประณีตของศิลปินชื่อดังระดับโลก พีรวิชญ์อดรู้สึกภาคภูมิใจไม่ได้ที่เขาได้เป็นเจ้าของ ครอบครองทั้งใจและกายของคนคนนี้

‘......ก้องบดินทร์ที่รักของผม......’

ดวงตากลมโตใสแจ๋วลืมตาขึ้นเมื่อรับรู้อุ่นไอจากมือใหญ่ที่ลูบไล้ผิวแก้มนวลเนียนของตน ชายหนุ่มข้างกายเผยอตัวขึ้นใช้ศอกยันกับที่นอนไว้และจ้องมองเขาอยู่ด้วยแววตาอ่อนโยนที่ส่งผ่านความรักความอบอุ่นมาให้อย่างท่วมท้น ก้องระบายยิ้มให้ชายผู้เป็นที่รักอย่างอ่อนหวาน

“ผมนึกว่าคุณหลับไปแล้วซะอีกนะก้อง” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย

“ยังหรอกครับ แต่ก็รู้สึกเพลียๆเหมือนกัน” ก้องบอก

“ผมทำให้คุณเพลียหนักกว่าเดิมรึเปล่าเนี่ย หืม?”

“รู้แล้วยังมาถามอีก คนบ้า!! บอกว่าจะอาบน้ำ แต่ก็หาเรื่องรังแกผมจนได้” ต่อว่าพลางทุบอกคนรักไปหนึ่งที พวงแก้มเปล่งปลั่งเจือสีแดงระเรื่ออย่างเขินอาย

“หึหึ ก็คุณมันน่ารักน่ากอดขนาดนี้ ผมจะอดใจไหวได้ไงล่ะครับ......ผมรู้หรอกน่าว่าคุณก็เต็มใจจะให้ผมรังแก ก็ทั้งออดอ้อน ทั้งยั่วยวนผมขนาดนั้นน่ะ.....” พีรวิชญ์อมยิ้ม ส่งสายตากรุ้มกริ่มสบประสานกับดวงตากลมโตจนเจ้าของใบหน้าสวยต้องผันหน้าหลบตาเจ้าชู้คู่นั้นเสียเอง

“บ้า!! ผม...ผมไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย!!”

“จริงเหรอคร้าบบบบ.....แล้วใครกันน้าที่เชื้อเชิญผมเมื่อกี้” พีกระเซ้าต่อ รู้สึกสนุกที่ได้ไล่ต้อนให้คนหน้าบางขวยเขินจนหน้าแดงเถือกไปจนถึงใบหู

“ฮึ่ยยย!! คุณอย่ามาพูดเพ้อเจ้อนะ! นี่หาว่าผมยั่วคุณเหรอ!” ร่างเล็กเหวี่ยงกลับ

“เพ้อเจ้อหรือไม่เพ้อเจ้อ ลองพิสูจน์ดูอีกครั้งไหมล่ะครับคุณก้องบดินทร์ ว่าที่ผมพูดน่ะจริงไหม” พูดจบใบหน้าขี้เล่นก็โน้มลงมาใกล้ ก้องต้องรีบยกมือยันหน้าจอมฉวยโอกาสไว้

“อย่ามายุ่งกับผมนะ! ผมเหนื่อย เพลีย แล้วก็ง่วงแล้วด้วย”

“อะไรกันก้อง! นี่เพิ่งจะหัวค่ำเองนะคุณจะนอนแล้วเหรอ ผมว่า.....คืนนี้ยังอีกยาวไกล.....เรามีเวลาพิสูจน์กันทั้งคืนเลยนะครับที่รัก”

“ไม่เอา!! ผมบอกแล้วไงว่าผมง่วง อย่ามาทำยุ่มย่ามใส่นะ! คราวนี้ผมจะไม่ยอมคุณแล้ว! คนบ้ากาม! โรคจิต! พี!! ไม่เอาแล้วนะผมยังเหนื่อยอยู่เลย.....ปล่อยสิ! ปล่อยผม!! อื้อออ!!....” พีรวิชญ์ใช้ความช่ำชองกว่าจัดการรวบรัดเด็กดื้อที่พยายามดิ้นรนขัดขืน สักพักเสียงร้องโวยวายก็ค่อยๆกลืนหายไป และถูกแทนที่ด้วยเสียงครวญครางหวานหู เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าพายุรักระลอกใหม่กำลังจะเริ่มก่อตัวขึ้นในไม่ช้า.....และอาจจะใช้เวลาอีกยาวนานกว่าจะสงบลงในค่ำคืนนี้..........

************************************************

THE END (จบเหอะ.....จบไม่ลงก็ขอจบแบบหื่นๆนี่แหละ >///<)

************************************************

ขอสารภาพในช่วงท้าย.....จริงๆฟิคตอนนี้ทีแรกเค้าไม่ได้ตั้งใจจะให้ออกมารูปแบบนี้จริงๆ กะจะเป็นตอนสั้นๆหวานๆใสๆเพื่อระบายความเครียดกับชีวิตตัวเอง แต่ไหงแต่งไปแต่งมาจบไม่ลง.....จนมาจบที่แนวติดเรทซะได้ >///< อินเนอร์มันพาไปเค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ

สำหรับผู้อ่านทุกท่านที่หลงเข้ามา (อิอิ) ขอบคุณนะคะ เชิญติชมและให้คำแนะนำได้ตามสะดวกเพื่อจะเป็นกำลังใจและปรับปรุงผลงานต่อๆไปได้ค่ะ แต่อย่าได้ถามว่าจะมีตอนต่อไปเมื่อไรเพราะคนแต่งเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน แล้วแต่อารมณ์เลย เอาแน่เอานอนกะมันไม่ได้....อยากมามันก็มา.....เพราะจริงๆแล้วก็ไม่ใช่คนที่แต่งฟิคได้เก่งกาจอะไรเลยนะ ดังนั้นกว่าจะแต่งได้แต่ละตอนเนี่ยต้องใช้เวลาและบิ้วท์อารมณ์อยู่นานมาก แต่ยังไงก็จะพยายามต่อไปนะคะ ^^ รักทุกคน & รักพี-ก้องค่ะ



Create Date : 08 ตุลาคม 2553
Last Update : 8 ตุลาคม 2553 19:21:46 น.
Counter : 7845 Pageviews.

3 comments
  
ทักทายคร้าฟ
โดย: boyalonejang วันที่: 9 ตุลาคม 2553 เวลา:21:21:58 น.
  
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก


แหมๆๆๆๆๆ น้องลูกหว้า ใช่ย่อย นะคะ หุๆ

ตอนนี้มันแอร๊ยยยยมากค่ะ น่ารัก คุณพีเนี่ย เจ้าเล่ห์จริงๆ เนียนอยากจะช่วยน้องก้องอาบน้ำ แต่ที่แท้ก็มีแผนอยากแกล้งน้องก้องชิมิค๊า...(แต่ชอบนะ แกล้งบ่อยๆเรยค่ะ...เหอๆๆ) ส่วนน้องก้องก็น่ารัก ถูกคุณพี่พี่อาบน้ำให้(แล้วก็ต่อด้วยอะไรต่อมิอะไร) ถึงกับเหนื่อยกันเรยทีเดียว แต่แหม...ไปยั่วเค้าแล้วยังมาทำเหวี่ยงอีก (อ้อ...ลืมไป....ก้องถูกซำเหมอ พีผิดตาหลอดนี่หน่า...) เดี๋ยวก็ยุให้คุณพีพิสูจน์หลายๆรอบซะเรย ฮ่าๆๆ


แต่งออกมาอีกนะ พี่จะรออ่านจ้ะ
โดย: พี่ hunny จ้ะ (hunnylovelaruku ) วันที่: 10 ตุลาคม 2553 เวลา:20:45:38 น.
  
ไม่ได้หลงเข้ามานะ

แต่ตั้งใจมาอ่านตอนจบของตอนนี้ ต่อจากในคลับอ่ะ

ตั้งจัยมากกกกกก อิอิ แล้วก้อสมกับความตั้งใจ

มันโฮกกกกกกกก จิงจัง เลือดจิหมดตัว เหอๆ

ขอบคุณน้องลูกหว้า และขอเป็นกำลังจัยให้น๊าาาาา

นอกจากโฮกแล้ว ขอชมว่าภาษาสละสลวยด้วย ชอบมั่กๆ จร้าาาาา
โดย: thenok วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:2:08:39 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Poohwha
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]