Bloggang.com : Dikie : อาทิตย์ที่ 42 กับการตั้งท้องมาราธอน

อาทิตย์ที่ 42 กับการตั้งท้องมาราธอน

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก เพื่อน พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวบล๊อคกันทุกคนนะค่ะ ที่คอยแวะเวียนมาให้กำลังใจกันอยู่เรื่อยมา ก็อย่างที่รู้ ๆ กันนั่นแหละค่ะ ท้องนี้ จะเรียกว่าท้องมาราธอนก็คงจะไม่ผิดอะไร เพราะอาทิตย์ที่สี่สิบสองแล้วแล้ว ไม่มีอาการใด ๆ เลย ที่มีเพิ่มขึ้นมาก็เพียงแค่ว่า ตัวเราบวม

เป็นจนได้ ในที่สุด บวมทั้งตัวเลย หน้า ตัว ข้อมือ ข้อเท้า เหมือนตัวอึ่งเลย มองดูตัวเองในกระจก มันเป็นอะไรที่ช่างน่าเกลียดขนาดนั้นได้

ยิ่งคิดยิ่งเศร้า ลิ่ลลี่ไทยก็ยังดิ้นเก่งเหมือนเดิม โดยเฉพาะตอนหัวค่ำ หลังจากมะม๊ากินข้าวอิ่มใหม่ ๆ ดิ้นเหมือนม้วนตัวไปมางั้นเลยแหละ บางทีท้องก็จะตุงขึ้นมาเป็นจังหว่ะ สาม สี่ ครั้ง จะว่าหนูสะอึกก็ไม่ใช่ บางทีก็จะจับได้ว่าเป็นเท้าของหนู เพราะรู้สึกว่าสัมผัสได้ว่าเป็นนิ้วเท้า คิคิคิ ตลกดี

เมื่อวานอุตส่าห์มีความตั้งใจอยากไปเที่ยวงาน อาหารไทย ในตัวเมืองกรุงออสโล มีคนเคยบอกว่าเป็นเสาร์อาทิตย์นี้ เราก็ไม่แน่ใจ ว่าเป็นวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ ก็เลยหาข้อมูลทางเน็ตดู ก็ไปเจอมีคนเขียนไว้ว่าเป็นวันอาทิตย์ เราก็หอบความตั้งใจจะไปหาซื้อส้มตำอร่อย ๆ กิน กะจะไปกินอาหารให้พุงกางไปเลย เตรียมงบประมาณไว้แล้ว พอบ่ายโมงเมื่อวานก็พากันออกบ้าน ขับรถไป สิบห้านาที ก็ถึงที่จอดใกล้ ๆ งาน และก็พากันเดินไปนิดหน่อย พอไปถึง อ้าววววว ทำไมมันไม่มีผู้คนเลยหล่ะค่ะ มีแต่เวทีว่างเปล่า พี่ไทยคนหนึ่งก็ไม่มี เคอะๆๆ

สามีถามว่า เฮ้ย.. แน่ใจป่าว ว่ามาถูกที่ เค้าจัดที่ศาลากลางป่าว เราก็นึกได้ว่ามีร้านอาหารไทยใกล้ ๆ แถวนั้น ปกติเค้ามักจะติดโปสเตอร์กันไว้ ก็พากันไปเดินดู แป่วววววววว เค้าจัดงานกันวันเสาร์เมื่อวานไปแล้ววววว วแต่คุณนายดันไปวันอาทิตย์

กรรมจริงๆ ไปผิดวัน เจ้าข้าเอ๊ยยย.... อดเลย ส้มตำไก่ย่าง ที่อยากจะกิน

อ่ะ ไหนๆ ก็มาหล่ะ ไปหาซื้อกับข้าว ที่ร้านขายกับข้าวไทยกัน ไปทำผัดไท กินให้หายช้ำใจที่บ้านกันสองคนสามีดีกว่า ในใจก็แอบหวังไว้ว่า ขอให้มีทุเรียนขายด้วยเถอะ และแล้วก็ไม่มีค่ะ มีผลไม้เป็นกล่อง ๆ ขาย ดูไม่สดเลยโครตแพงด้วย กล่องเล็ก ๆ ตั้ง 200 kr. คิดเป็นงินไทย ก็ 1000 กว่าบาท โอ๊ย... อีฉันซื้อไม่ลงค่ะ แต่ก็เดินไป เดินมา อุดหนุนร้านเค้าไปเกือบ 500 kr.

แพงยิ่งกว่าผลไม้อีก เฮ้อ... กลับมาบ้าน ก็นั่งกินไอติมแท่งหายร้อน และก็ทำผัดไทกินกันสองคน พอตกเย็น ลิ่ลลี่ไทยก็ทำการดิ้นใหญ่เลย รู้สึกเสียวตรงมดลุกที่สุดเลย ไม่ไหวแล้ว บอกสามี ขอไปนอนพักบนเตียงนอนสักพักเน้อ เดี๋ยวจะลุกมาดูหนังเป็นเพื่อน พอสะดุ้งตื่นอีกที ห้าทุ่มครึง ลุกมาแปรงฟัน หน้าไม่ล้างอ่ะ ขี้เกียจ

กลับไปนอนต่อ คราวนี้ดิ ดันเสือกนอนไม่หลับ กลับตัวไปมา จนถึงตีสองครึ่ง ลุกขึ้นมากินกล้วยหนึ่งผล เออ คราวนี้ได้ผล หลับไปถึงเช้า ตื่นขึ้นมาหกโมงเช้า รีบอาบน้ำ สระผม เพราะมีนัดกับหมอวันนี้ที่ รพ. ไว้แปดโมงเช้า เราก็กะเผื่อไว้ว่าคงจะให้ทำการอยู่ต่อเร่งคลอดเลย ก็เลยจัดกระเป๋า หอบไปด้วย

พอไปถึง รพ. เค้าก็จับให้นั่งเก้าอี้ เอาเครื่องวัดหัวใจมาคาดไว้ทีเอว บอกให้เรานั่ง ยี่สิบนาที แฟนก็รออยู่ข้างนอก เราก็ห่วงว่าเค้าจะรอจนเบื่อ เพราะพยาบาลไม่ได้บอกว่าต้องใช้เวลานานขนาดนี้ เค้าก็มาเช็คกราฟหัวใจลิ่ลลี่ไทยเต้น บอกสงสัยหนูหลับแน่เลย เค้าเลยจัดน้ำหวานมาให้ดื่มหนึ่งแก้ว เพื่อจะกระตุ้นหนู และแล้วหนุก็ยังหลับต่ออีก ไม่ค่อยจะดิ้น จนพยาบาลเค้ามาจับท้องแม่เขย่าโยกไปโยกมา ปลุกหนูให้ตื่น สักแป๊บหนึ่ง หนูก็เริ่มเล่นโยคะหล่ะ คิคิคิคิ แต่ก็ไม่ค่อยเยอะ ก็นั่งอยู่อย่างนั้นไปประมาณ ยี่สิบนาที พยาบาลก็วัดความดันให้มะม๊า ผลออกมา ปกติดี บอกให้มะม๊าเอาฉีไปตรวจ และก็ไปนั่งรอคุณหมอที่หน้าห้อง คราวนี้ปะป๊าเข้าไปฟังได้ด้วย

ในห้องของคุณหมอก็มีนักศึกษาแพทย์คนหนึ่ง หมอก็จับมะม๊าขึ้นเตียงทำการอุลตร้าซาวน์ หนูแข็งแรง ปกติดีทุกอย่าง น้ำคร่ำมีปริมาณพอเพียงที่ทำให้หนูว่ายน้ำได้ คิคิ น้ำหนักหนูหมอกะไว้ว่าอยู่ที่ประมาณ 3500 กิโลกรัมได้ สรุปแล้วทุกอย่างดูดีหมด มะม๊ามองเห็นหนูไม่ค่อยชัด เท่าไหร่ เพราะจอมันวางอยู่ส่วนใกล้ ๆ หัว หันมองลำบาก จากนั้น หมอก็บอกว่า จะทำการล้วงเข้าไปหล่ะนะ โอ้มายก๊อด.... อีกแล้วหรอ เค้าบอกว่า จะช่วยให้เร่งคลอดได้ ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เอ๊าาา.... ล้วงก็ล้วง ที่นี่ นักศึกษาแพทย์ บอกว่าอยากลองล้วงดูบ้าง

เราก็เออ ทำไงได้หล่ะ เค้าต้องเรียนรู้ เอาหล่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ล้วงกันไปเลย นศ. แพทย์ก็ล้วงไป แบบเบา ๆ คิคิ แกสงสัยกลัวเราจะเจ็บ ล้วงไปหาไม่เจอ ที่นี้คุณหมอบอกว่า งั้นผมล้วงเอง โห........ คราวนี้แหละ แม่เจ้าเอ้ยยยยยยยยยย น้ำตาคลอเบ้าเลยแหละ โครตของความเจ็บเลย เค้าล้วงไปเพื่อไปนวดและกวาดปากมดลุก คุณแม่หลาย ๆ คนอาจจะเคยโดนอย่างเรา สักพักหนึ่งพี่แกหยุด ไอ้เราก็จะตายให้ได้ เจ็บมากเลย ลงจากเตียงแทบจะไม่ได้เลย

หมอก็บอกว่า ผมจะหาเวลาเร่งคลอดให้นะ จากนั้นเค้าก็โทรไปที่ส่วนห้องคลอด สรุปแล้ว หมอให้กลับไปพรุ่งนี้ แปดโมงครึ่ง ตอนเช้า จะให้ใช้ยาเหน็บ อ้ าวว ไหน ๆก็จะเร่งให้ มาล้วงกันทำไมฟ่ะ วันนี้ โครตเจ็บเลย มะม๊าอยากคลอดหนูวันนี้ ซึ่งเป็นวันจันทร์ แต่ก็ไม่ได้อย่างนั้นซะแล้ว อาจจะเป็นพรุ่งนี้ หรือวันพุธนะ ไม่อยากคลอดวันพุธเลย ไม่ชอบวันพุธ ออกจากห้องหมอมา เดินแทบจะไม่ได้ สามีบอกให้นั่งรอตรงม้านั่งแล้วกัน เดี๋ยวไปเอารถมารับ สรุปแล้ว เรากลับมาบ้านกันวันนี้ มาสะสมพลังงาน พรุ่งนี้ มะม๊าต้องเอาหนูออกมาให้ได้ และมานั่งอัฟบล๊อคกันไว้ก่อน คราวหน้าก็คงจะต้องมาเล่าให้ฟังว่า ประสบการณ์คลอดจะเป็นยังไง

แต่ความอยากเห็นหน้าหนู ก็มีมากเกินกว่าความกลัวของมะม๊าซะแล้ว บอกกับสามีว่า พรุ่งนี้เธอก็จะได้เป็นพ่อคนแล้วนะ ส่วนแม่ย่าก็ดีเหลือเกิน ส่งข้อความไถ่ถามตลอด สงสัยอยากเห็นหลานเร็ว ๆ

ขอบคุณทุกคนนะคะ ทีแวะมาเยี่ยมเยียนและเป็นกำลังใจให้ เอาไว้เราพบกันครั้งหน้า หลังคลอดแล้วกันค่ะ