ผ่านมา 26 วัน กับความหวังที่น้อยลง

ผ่านมา 26 วันแล้ว ชีวิตในแต่ละวันยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึง นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ได้แต่บอกกับตัวเองทุกครั้ง ว่าจะต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เจ็บแค่ไหน ต้องอยู่ ต้องผ่านมันไปให้ได้ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ และมันเหลือเพียงสิ่งเดียวที่เราจะต้องทำให้เขา

ในทุกๆ ครั้งที่มีคนถามถึงเธอ ก้อนสะอื้นมันวิ่งขึ้นมาจุกที่หน้าอก หายใจติดขัดไปซะทุกครั้ง คำตอบที่บอกออกไป แม้จะต้องทำให้เจ็บปวดแต่ก็ต้องฝืน "เธอพบคนที่พร้อมจะดูแล เขาไม่ได้มีแค่หัวใจ แต่เขามีพร้อมทุกอย่าง และพร้อมที่จะสร้างฝันของเธอให้เป็นจริง บ้านหลังใหญ่ ไม่ขัดสนเรื่องเงินทอง คุณภาพชีวิตที่ดี และที่สำคัญเขาสัญญาว่า จะดูแลเธอให้ดีกว่าผม"

ในบางครั้งที่ต้องเจอกับใครๆ ผมพยายามหลบหน้า ไม่อยากคุย ไม่อยากตอบคำถาม ผมพยายามหลบหน้าเพื่อนๆ มาหลายอาทิตย์แล้ว อายที่ต้องตอบว่าจะ "ไม่มีวันแต่งงาน" ทั้งที่เหลือเวลาเพียงปีครึ่ง อายที่ต้องตอบว่าเราไม่ดีพอที่จะอยู่ข้างๆ เธอไปตลอดชีวิต

ยามค่ำคืนที่ร้อนระอุ แต่ภายในหนาวเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก และในทุกๆ คืนที่ผ่านมา ผมเผลอหลับไปกับรูปถ่ายของเธอ และถ้อยคำปลอบประโลมที่น่าสะเทือนใจในวันสุดท้าย "เค้ายังรอตะเองอยู่นะ" แม้จะรู้ว่ามันเป็นแค่คำปลอบใจ แต่ก็จะเก็บมันไว้ เพื่อหล่อเลี้ยงให้หัวใจมันเข้มแข็งขึ้นในซักวัน

วันนี้ผมแข็งแรงขึ้นอีกเล็กน้อยครับ

Create Date : 09 กรกฎาคม 2554 Last Update : 9 กรกฎาคม 2554 13:29:50 น. Counter : 672 Pageviews.		34 comments
Share Tweet