Bloggang.com : weblog for you and your gang
บล็อกนิยายหวานสดใสของพิมพ์นรายินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ^^
ลมแปร บทที่ 2
2.
เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาได้ย่างกายเข้ามาในห้องนอนของเด็กสาวคนนี้
ห้องนอนที่มีสภาพไม่ต่างอะไรกับห้องเก็บของ หรืออาจจะแย่กว่านั้น บัดนี้ที่ซอกเดิมข้างๆเตียง สาวน้อยหน้าหวานคนเดิม กับแววตาตระหนกเสียขวัญเช่นเดิมนั่งกอดเข่าตัวเองเอาไว้แน่น มองเขม็งมาที่เขาอย่างหวาดระแวงไม่หาย
ต่างกันก็แต่วันนี้เจ้าหล่อนอยู่ในชุดสุดสวยแสนน่ารักเหมือนตุ๊กตา
มัทนาลัย เขาลองเรียกเธอด้วยเสียงอ่อนโยน สงสารกับชะตากรรมของหญิงสาวมากกว่าจะโกรธที่เธอทำให้เขาต้องยุ่งยากเรื่องมาก
หากฝ่ายนั้นกลับเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น กอดเจ้าตุ๊กตาสะพายแล่งของตัวเองแน่นเข้าราวกับว่าสิ่งนั้นจะสามารถปกป้องเธอได้
มัทนาลัย จำผมได้ไหม? ชายหนุ่มเรียกเธอ ชวนคุยเพิ่มขึ้น ขณะค่อยๆสาวเท้าก้าวเข้าไปต่อหน้าคนตัวเล็กนั้น
มัทนาลัยเหลือบตามองเขาทุกฝีเก้าอย่างไม่ไว้วางใจ และเมื่อเขาเข้ามาใกล้จนได้ระยะที่เธอคิดไว้ว่าอันตราย หญิงสาวก็แยกเขี้ยวเข้าใส่เขาแววตากลมโตเคลือบแคลงเปลี่ยนเป็นดุร้าย
ใจเย็นๆ ผมไม่ทำร้ายอะไรคุณหรอกนะ เชื่อสิ คุณไว้ใจผมได้ เขายกมือขึ้นให้เธอวางใจว่าจะไม่มีอันตรายสำหรับเธอแน่ๆ มัทนาลัยมองฝ่ายตรงข้ามนิ่งอย่างลังเล หากแล้วก็ก้มหน้าลงสั่นสะอื้นกับหัวเข่าของตัวเองอย่างสับสน
เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ไม่รู้ว่าเขาเป็นมิตรหรือศัตรู ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อดีไหม ในเมื่อคุณป้ามนตราเองก็เคยดีกับเธอต่อหน้าคนอื่น แต่พอลับหลังทุกคน คุณป้าก็จะทำร้ายเธอ ทุบตีเธอเสมอ
มัทนาลัยไม่รู้ว่าเธอรอดมาได้อย่างไร เธอควรจะตายไปตั้งแต่เครื่องบินตกเมื่อหกเดือนก่อน ทำไมเธอต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้
ปล่อย ปล่อยมัทไปเถอะ อย่าเข้ามา มัทกลัว
เธอสะอื้นน้ำตาไหลพรากตัวโยนน่าสงสาร วินาทีนั้นศิคาลแทบยั้งเท้าตัวเองไม่อยู่ ความสงสารพุ่งขึ้นมาเกาะกินหัวใจแทบอยากเข้าไปคว้าร่างนั้นเข้ามากอดปลอบเดี๋ยวนี้
เขาไม่รู้ว่าเธอต้องเผชิญอะไรมาบ้าง แน่นอนว่ามันจะต้องมากมายกว่าที่เขารับรู้ผ่านจากปากของคุณนายมนตราแน่นอน ไม่อย่างนั้นมีหรือที่มัทนาลัยจะมีสภาพอย่างนี้
ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกมัทนาลัย ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ผมสัญญา
เขาไม่รู้หรอกว่าคำพูดของตัวเองจะได้ผลแค่ไหนอย่างไร เพราะมัทนาลัยยังคงเอาแต่ก้มหน้าซบกับหัวเข่าร้องไห้สะอื้นอย่างน่าสงสาร ราวกับเธอไม่ได้ยินถ้อยคำของเขากระนั้น
ศิคาลตัดสินใจในวินาทีนั้นโดยที่ไม่ทันคิดอะไรทั้งสิ้น ร่างสูงก้าวปราดเข้าไปจนถึงตัวเด็กสาว และเมื่อเธอสะดุ้งโหยง เงยหน้าขึ้นมามองตาตื่น ชายหนุ่มก็ก้มลงไปสวมกอดร่างน้อยนั้นแนบแน่น
มัทนาลัยตะลึงตาค้าง งงงัน ทำอะไรไม่ถูกและคราวนี้เองที่เสียงทุ้มของเขาแทรกผ่านเข้ามาสู่ระบบการรับรู้ของเธอ
ผมชื่อศิคาล...มัทนาลัย จำชื่อผมไว้ ผมจะช่วยคุณ คุณจะไม่ต้องทุกข์ทนมานคนเดียวอีก ผมจะช่วยคุณเองมัทนาลัย
ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเขาพูดอย่างนั้นออกไปได้อย่างไร รู้แต่ว่าสงสารเธอจับใจ ความรู้สึกอ่อนไหวบางอย่างพุ่งเข้าสู่หัวใจ ยามที่เขาสวมกอดร่างน้อยเอาไว้แนบอก
ไม่ใช่เพียงเพราะมารดาของเธอมีพระคุณช่วยชีวิตคุณแม่ของเขา แต่เพราะเขาสงสารเวทนาเธอจนทนอยู่เฉยไม่ได้ด้วยต่างหาก
ศิคาลบอกตัวเองอย่างนั้นเป็นคำตอบให้กับทุกการกระทำของตัวเองที่เขาเองก็ยังงงงันไม่อยากเชื่อ
หากแต่พริบตาเดียวที่หญิงสาวเหมือนจะนิ่งฟังนั้นเอง จู่ๆ มัทนาลัยก็กรีดร้องลั่นราวกับคนเสียสติ!!!
มือเล็กๆทุบเขาสุดแรงเกิดหมายจะให้หลุดออกจากอ้อมแขนรัดรึงอบอุ่น ศิคาลตกใจกับอาการต่อต้านของเด็กสาวจนทำอะไรไม่ถูกและเผลอคลายอ้อมแขนออกโดยไม่รู้ตัว
วินาทีนั้นร่างเล็กผลักเขาเซไป ส่วนตัวเองรีบตาลีตาลานพุ่งหนีออกไปที่ระเบียงสุดชีวิต
ชายหนุ่มตะลึงตื่นตระหนก วินาทีนั้นเองที่ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ตามด้วยร่างอวบของคุณนายมนตราที่ร้องห้ามเสียงหลง
อย่าทำบ้าๆ นะยายมัท!!!
ดวงตากลมโตหวาดระแวงอย่างยิ่งยวดของสาวน้อยในชุดสีชมพูจับไปที่หน้าของคุณนายมนตราสลับกับศิคาล มั่นใจอย่างแรงกล้าว่าทั้งสองคนนี้ต้องเป็นพวกเดียวกันแน่ๆ!!
ผู้ชายคนนี้จะมาหลอกเธอ คุณป้าคงมีแผนอะไรมาเล่นงานให้เธอทุกข์ทรมานอีก
อย่าเข้ามา เสียงเล็กๆเบาแหบเครือ และดังขึ้นอย่างคนอารมณ์ไม่ปกติ บอกว่าอย่าเข้ามาไง!!
มัท แกจะบ้าเรอะ ไม่มีใครทำอะไรแกทั้งนั้นล่ะ เลิกคลั่งเสียที!! คุณนายมนตราแผดเสียงสู้กับหลานสาวที่แสนจะชังน้ำหน้า
แต่ นึกไปอีกที ก็ดีเหมือนกัน ถ้านังมัทกลัวไปเองจนปีนระเบียงโดดลงไปพิการหรือตายไปเลย เธอก็สะใจไปอีกแบบเหมือนกัน
ลูกสาวของนังน้องตัวแสบ นังน้องทรยศ สมควรแล้วที่จะตายตกไปตามกัน!!
สาวใหญ่แสยะยิ้ม เดินย่างสามขุมเข้าไปหาร่างบางของหลานสาวที่ริมระเบียงอย่างมาดหมาย ท่ามกลางความตื่นตะลึงของศิคาล
คุณน้า จะทำอะไรครับ อย่าเข้าไปอย่างนั้น มัทนาลัยกำลังกลัวนะครับ เขาเตือนฝ่ายตรงข้าม แต่สาวใหญ่หรือจะสนใจ ที่คุณมนตราหมายมาดอย่างแรงกล้าในเวลานี้ ก็เห็นจะมีแต่ หายนะ ของหลานในไส้ที่เธอแสนชิงชังเท่านั้น!!
เลือดเนื้อเชื้อไขของน้องสาวทรยศ น้องที่แย่งกระทั่งคนรักของพี่ไปได้ลงคออย่างนังมัทรีย์!!
คุณไม่รู้อะไรหรอกค่ะคุณศิคาล ปล่อยให้ฉันจัดการเองเถอะ นังมัท เอ่อ ยายมัทเขาไว้ใจฉัน คุณเชื่อเถอะ
สาวใหญ่หันไปยืนยันกับชายหนุ่มเช่นนั้น ศิคาลเองก็ได้แต่งงงัน บางอย่างในแววตาคมกล้าดุดันของคุณมนตราทำให้เขาไม่อาจเชื่อได้เต็มหัวใจ
ก็เห็นชัดๆ ว่ามัทนาลัยกำลังขลาดกลัวไม่ไว้ใจ แล้วทำไมคุณมนตราถึงยังย่างสามขุมเข้าไปอย่างนั้น
ดวงตาคมกริบเบิกกว้างขึ้นด้วยความตระหนก เมื่อมองกลับไปที่เด็กสาวแล้วเห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังพยายามปีนลูกกรงกั้นระเบียงหนีคุณมนตราให้ได้
อันตรายมัท อย่าปีนออกไป!!
เท้าของชายหนุ่มไวกว่าความรู้สึกของเขาเองด้วยซ้ำ ศิคาลพุ่งตัวผ่านคุณมนตราพรวดไปทันคว้ามือเล็กๆของมัทนาลัยเอาไว้แน่น ก่อนที่ร่างน้อยผ่ายผอมนั้นจะกระโดดจากริมระเบียงลงไปเบื้องล่าง
ลูกตากลมโตตื่นกลัวของหญิงสาวเบิกกว้าง เพราะมือใหญ่ที่กุมกระชับมือเล็กของเธอไว้แน่นนั่น กับใบหน้าดุขรึมจากเดิมของเขา
มัทนาลัยไม่รับรู้อะไรมากไปกว่าโทสะเกรี้ยวกราดของคนตรงหน้า
ปล่อย ปล่อย เสียงเล็กๆ ออกคำสั่งทั้งที่ยังขลาดกลัว หยดน้ำใสพลันเอ่อล้นกรอบตาและหยดเผาะลงมา
อย่าขยับ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก เจ้าของเสียงทุ้มดุเข้มงวด ช้อนเอวบางของเธอเอาไว้ ยกจนตัวลอยให้ออกมาพ้นจากราวระเบียงที่เจ้าหล่อนกำลังพยายามปีนอยู่เมื่อครู่เสียเลย
หากชายหนุ่มคาดไม่ถึงเลยว่าเพียงเขากับมัทนาลัยหันกลับมาเท่านั้น คุณมนตราที่รออยู่แล้วจะก้าวพรวดเข้ามา แล้วสะบัดฝ่ามือเข้าใส่ใบหน้าขาวซีดของคนเป็นหลานเสียงดังฉาดใหญ่!!
นังตัวแสบ รู้ไหมว่าแกทำให้คนอื่นเขาต้องเดือดร้อนวุ่นวายกันขนาดไหน?
เสียงเกรี้ยวกราดเจ้าอารมณ์ของสาวใหญ่ก้องไปทั่วระเบียง มืออูมหนาตั้งท่าจะยกตบหลานแท้ๆ อีกฉาดด้วยอารมณ์อันคุกรุ่น ทว่าคราวนี้ศิคาลที่ตั้งหลักได้แล้วรีบเอาตัวเข้าบังมัทนาลัยไว้ คุณมนตราเลยมีอันต้องชะงักค้างไม่สามารถประทุษร้ายเด็กในปกครองของตัวเองได้อีกต่อไป
อย่าตีเธอเลยครับคุณน้า เธอไม่ได้ตั้งใจหรอก
ไม่ตั้งใจได้ยังไง มันทำให้คุณศิคาลยุ่งยากวุ่นวาย... เสียงแหลมกล่าวหา
ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือสา
ศิคาลแม้ไม่พอใจการกระทำของสาวใหญ่ตรงหน้า แต่ชายหนุ่มก็พยายามอย่างยิ่งที่จะข่มใจตัวเองเอาไว้
นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณมนตราได้กระทำการรุนแรงกับมัทนาลัยอีก มันจะต้องไม่มีครั้งต่อไป ตราบใดที่เด็กสาวคนนี้อยู่ในการดูแลของเขากับมารดา
เอ่อ ขอโทษค่ะ น้าไม่ได้ตั้งใจ น้าก็แค่โกรธที่นัง ยายมัททำกิริยาไม่ดีใส่คุณศิคาลเท่านั้นล่ะค่ะ คุณมนตราแก้ตัวหน้าจ๋อยไปทีเดียวกับหน้าเคร่งขรึมเอาจริงเอาจังของชายหนุ่มที่ส่งตรงให้
เธออายุปูนนี้แล้ว จะมองไม่ออกถึงแววตาไม่พอใจของศิคาลก็ใช่ที่ ถึงอย่างไรฝ่ายนั้นก็เป็นถึงลูกชายคนเดียวของคุณชนนี สาวใหญ่ไฮโซที่มีอิทธิพลอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูง มนตราไม่เสี่ยงมีเรื่องงัดข้อกับเขาตรงๆ หรอก
อย่างนังมัทนาลัย เอาไปอยู่ด้วยไม่นานศิคาลก็ต้องแจ้นเอามาส่งคืนให้เธอทรมานมันต่อ จะมีคนสติดีที่ไหนอยู่กับคนบ้าอย่างมัทนาลัยได้นาน ไม่มีใครมีความอดทนกับคนบ้าอย่างมัทนาลัยเท่าเธออีกแล้วล่ะ!!
เพียงแค่เธอรอคอย อีกไม่นานหรอก
ถ้ายังไง ผมขอตัวมัทนาลัยไปเลยแล้วกันนะครับคุณน้า
ศิคาลไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เห็นว่ามันไร้ประโยชน์ ทางที่ดีเขาควรรีบพาตัวมัทนาลัยไปให้พ้นจากผู้ปกครองหน้าดุของเธอเร็วๆ ดีกว่า
เชิญเลยค่ะ
คุณมนตราจ้องเขม็งไปที่ร่างผอมบางของหลานสาว ยามเมื่อเธอเอ่ยปากอนุญาตกับศิคาลแล้ว เขาก็ก้มลงไปช้อนอุ้มร่างบอบบางของแม่หลานสาวเธอขึ้นมาพาดบ่าทันทีทันควัน
มัทนาลัยโวยวายดิ้นรนไม่ยอมให้เขาอุ้ม แต่เรี่ยวแรงน้อยนิดของคนที่ข้าวปลาวันๆ แทบไม่ได้รับประทานของเจ้าหล่อนหรือจะสู้กับคนตัวโตแข็งแรงกว่าในทุกด้านอย่างศิคาลได้
มัทนาลัยก็เป็นแค่ลูกแมวผอมๆใกล้สิ้นแรงที่ตกอยู่ในกรงเล็บของเสือหนุ่มผู้งามสง่า เจ้าหล่อนไม่มีทางเลยที่จะต่อกรกับคนตัวโตได้ เพียงโดนเขาจับอุ้มยกลอยหวือ มัทนาลัยก็ทำร้ายเขาไม่ถนัดแล้ว
ปล่อย หนูไม่ไป จะพาหนูไปไหน ไม่ไปนะ!!
เสียงเล็กแวดๆ แหบแห้ง ขณะเจ้าตัวพยายามจะทุบแผ่นหลังของเขา ทั้งที่ตัวเองยังห้อยร่องแร่งอยู่กับบ่ากว้างนั่น
หยดน้ำตาแห่งความหวาดกลัวซึมผ่านเสื้อเชิ้ตเนื้อดีของชายหนุ่มโดยที่เขาเองไม่รู้ตัว ศิคาลเวลานี้จดจ่ออยู่แต่ความคิดที่จะเอาตัวมัทนาลัยไปให้พ้นจากบ้านหลังนี้อย่างเดียวเท่านั้น
เขาต้องทำตามที่รับปากไว้กับคุณแม่ พามัทนาลัยไปส่งให้ตามที่ท่านต้องการ จากนั้นภารกิจของเขาก็จะเสร็จสิ้น
เพราะมันคงไม่มีทางเลย ที่คนอย่างเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงสติไม่สมบูรณ์ ซึ่งเอาแต่กรี๊ดๆ ดิ้นรนป่ายปัดขัดขืนอยู่กับบ่าของเขาคนนี้ได้
เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ นอกจากสงสาร...เห็นใจและอยากช่วยให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้นเท่านั้นเอง
มัทนาลัยได้โอกาสหนีอีกครั้งก็ตอนที่ฝ่ายตรงข้ามจับตัวเธอยัดเข้าไปในรถคันหรู เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำของเขา สาวน้อยที่เอาแต่กรีดร้องหวาดกลัวมาตลอดทางตั้งแต่ชั้นบนจนลงมาที่ลานหน้าบ้านหยุดส่งเสียง แต่หันมาพยายามผลักเขาให้พ้นไปจนสุดแรง
แต่นั่นก็ไม่ต่างกับผลักดันหินผาแข็งแกร่ง เพราะแรงน้อยนิดของเธอ ไม่อาจคลอนแคลนภูผาอันมั่นคงได้เลยแม้แต่น้อย!!
อื้อ!! หญิงสาวคำรามไม่พอใจในลำคอ แววตาที่จ้องเป๋งมาที่เขานั้นขุ่นขวางไม่ไว้ใจอย่างแท้จริง
แม้ว่าชายหนุ่มจะส่งยิ้มปลอบประโลมมาให้อย่างเป็นมิตร แต่ความหวาดระแวงไม่ไว้ใจของมัทนาลัยก็ไม่เลือนหายไปไหนเลย
ไปอยู่กับผมนะมัท คุณแม่กับผม เราจะช่วยกันดูแลคุณอย่างดี ไม่ต้องให้ลำบากเลยนะครับ
เสียงเอื้ออาทรของเขาเอ่ยนุ่มนวล ใบหน้าหวานของมัทนาลัยเจื่อนไปเพราะคำว่า ไปอยู่กับเขา นี่ล่ะ
ถึงบ้านหลังนี้จะไม่สุขสมบูรณ์เหมือนเมื่อครั้งที่คุณพ่อคุณแม่อยู่กับเธออย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ที่นี่ก็มีความทรงจำอันแสนสุขของเธอมากมาย
ไม่ว่าจะมองไปทางไหน เธอก็ยังเห็นภาพของพวกท่านเดินไปมา ส่งยิ้มให้ และกอดเธอไว้ในอ้อมแขนเมื่อยามที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน
ที่นี่เป็น บ้านของเธอ แล้วจะให้ไปไหนล่ะ?
ร่างน้อยแข็งขืนยามเมื่อมือใหญ่ของคนตัวโตยืดมือน้อยที่ผลักไสของเธอเอาไว้โดยละม่อม เขาพยายามจะดันเธอกลับเข้าไปเพื่อปิดประตูรถ หากมัทนาลัยกลับนิ่วหน้าร้องลั่น
หนูไม่ไป หนูจะอยู่ที่นี่ อย่ามายุ่งกับหนู หนูไม่ไปไหนทั้งนั้น!!
มัท
ไปนะ ไปให้พ้น!! เสียงเล็กๆกรีดก้องอย่างเก็บกดเจ้าอารมณ์ มือน้อยดึงอย่างแรงจนหลุดจากการเกาะกุมของฝ่ายตรงข้าม มัทนาลัยคว้าตุ๊กตาหมีตัวโปรดบนตักขึ้นมากอดเอาไว้แน่น ซุกหน้าลงกับขนที่แห้งกรังของตุ๊กตาตัวน้อย
เธอไม่อยากได้ยินเสียงของเขา ไม่มีวันไว้วางใจพรรคพวกของคุณป้า เขาต้องพาเธอไปทิ้งที่ไหนแน่ๆ!!
ฟังผมก่อนนะมัท อย่าเพิ่งโกรธ ศิคาลใช้สายตาเข้มขรึมจริงขังของตัวเองมองฝ่ายที่ต่อต้านตาไม่กะพริบ หนักใจไม่น้อยกับกิริยาต่อต้านไม่ยอมรับความหวังดีของเขาเลย ทว่าเมื่อรับปากกับมารดาเอาไว้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องพาเธอไปส่งถึงมือท่านให้ได้
มัทนาลัยอาจไม่เข้าใจเขาในเวลานี้ แต่อีกไม่นานเธอจะเข้าใจทุกอย่างด้วยตัวเอง
ผมไม่คิดจะทำร้ายอะไรคุณ ผมมาช่วยคุณ ผมจะพาคุณไปรักษาตัว คุณจะต้องหายเข้าใจไหมมัทนาลัย
ดวงตากลมโตแสนจะสับสนงุนงงไม่เข้าใจของเด็กสาว คือคำตอบที่ชายหนุ่มได้รับจากความพยายามที่จะอธิบายให้เธอเข้าใจอย่างสุดความสามารถ
มัทนาลัยมีท่าทางลังเลสับสน ไม่มั่นใจ ศิคาลไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว นอกจะตอกย้ำให้อีกฝ่ายเชื่อที่เขาพูดให้มากที่สุด
ผมไม่ได้หลอกคุณนะมัท คุณแม่ของคุณ คุณมัทรีย์ไง ท่านฝากคุณไว้ให้คุณแม่ของผมช่วยดูแล คุณคงไม่คิดจะขัดคำสั่งของคุณมัทรีย์หรอกนะ?
ตาขุ่นของมัทนาลัยกลับเป็นกระจ่างสดใสขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อมารดาตัวเองออกมาจากปากของฝ่ายตรงข้าม
เขารู้จักคุณแม่ของเธอ ผู้ชายคนนี้รู้จักท่านด้วย
คุณรักคุณแม่หรือเปล่ามัท? จู่ๆ ชายหนุ่มก็ถามเสียงนุ่มเช่นนั้น คนฟังตาแป๋วรีบผงกศีรษะรับหงึกๆ โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดแม้แต่วินาทีเดียว
ถ้าคุณรักคุณมัทรีย์ คุณก็ต้องเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสั่งท่าน ถูกไหม? ศิคาลแย้มยิ้มถูกใจ เขาจับจุดได้ถูกทีเดียว
จากที่ต่อต้านกรีดร้องไม่ฟังเสียงกันบ้างเลยเมื่อครู่ก่อน เพียงเอ่ยอ้างชื่อคุณมัทรีย์เท่านั้น มัทนาลัยก็สงบขึ้นมากทีเดียว
ถ้าคุณไม่อยากให้คุณแม่ต้องเสียใจ ก็ควรจะทำตามคำสั่งของท่าน ผมมารับคุณตามคำสั่งของคุณมัทรีย์ไง ไม่ได้คิดร้ายอะไรกับคุณเลยจริงๆ
เขาบอกเธอเช่นนั้นแล้วก็นิ่งรอรับฟังการตัดสินใจของคนตัวเล็ก ตากลมโตสีน้ำตาลเข้มสวยจ้องมองเขาไม่วางตา ราวกับเจ้าตัวกำลังพยายามจะชั่งน้ำหนักคำพูดของเขา
การนิ่งเงียบนั่งเรียบร้อยของหญิงสาวคือคำตอบที่น่าพอใจสำหรับเขา ศิคาลไม่รอช้าที่จะปิดประตูรถทางฝั่งเธอแล้วรีบอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ โล่งใจเป็นอันมากที่ฝ่ายนั้นไม่ได้ดันประตูรถสวนออกมาอย่างที่กังวล
หากแต่เมื่อเขาเปิดประตูรถก้าวเข้าไปข้างใน ชายหนุ่มก็ต้องสะดุดลมหายใจตัวเอง เพราะคนตัวเล็กนั้นแทนจะนั่งกับเบาะให้สบาย กลับทรุดลงไปนั่งตัวลีบคู้เข่าซุกอยู่กับพื้นรถตรงซอกนั้น
มือน้อยกอดตุ๊กตาตัวโปรดของตนเองเอาไว้แน่น มิไยที่ชายหนุ่มพยายามจะเชื้อชวนให้เธอกลับขึ้นมานั่งให้สบาย แต่เจ้าหล่อนก็เอาแต่ส่ายหน้าเดียะ ไม่ทำตามแต่อย่างใด
สุดท้ายศิคาลก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ยอมตามใจเด็กสาวไปก่อน ตอนนี้ที่เขาต้องทำเป็นอย่างแรกเลยก็คือ เอาตัวของเธอออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่านั้น
มัทนาลัยจะได้เป็นคนใหม่ หากถึงมือของแม่เขา เธอจะต้องหาย
ชายหนุ่มมั่นใจเช่นนั้น และเริ่มไม่เชื่อหลายอย่างที่คุณมนตราเล่าให้ฟัง
คุณนายชนนีกวาดตามองเจ้าของร่างเล็กบางผ่ายผอม ซูบเซียว ไม่มีน้ำมีนวล ทว่าดวงหน้านั้นหวานลออตา ยิ่งเจ้าตัวอยู่ในชุดกระโปรงสีหวานน่ารักอย่างนี้ แถมยังมองเธอมาตาแป๋วไร้เดียงสาเหมือนตากวางที่เลื่อนลอยด้วยแล้ว ช่างต่างกับมัทนาลัยคนที่ท่านเคยเจอบนเครื่องบินเมื่อหกเดือนก่อนเป็นคนละคนทีเดียว
อาการของมัทนาลัยดูจะแย่กว่าช่วงแรกที่ล้มป่วยด้วยซ้ำ
เป็นยังไงบ้างหนูมัท เข้ามาหาป้าหน่อยสิจ๊ะ เธอส่งเสียงเรียกฝ่ายนั้น พร้อมรอยยิ้มเป็นมิตรใจดี เมื่อมัทนาลัยเอาแต่ยืนนิ่งมองมาไม่ยอมเดินเข้ามาใกล้ ราวกับสาวน้อยจะจำเธอไม่ได้เสียแล้วอย่างไรอย่างนั้น
เข้าไปหาคุณแม่ผมสิ ท่านเป็นเพื่อนของคุณมัทรีย์ไง ศิคาลช่วยกระตุ้นหญิงสาว พอเอ่ยชื่อมารดาของเจ้าหล่อนขึ้นมาเท่านั้น ท่าทางไม่รับรู้โลกภายนอกของมัทนาลัยก็เปลี่ยนไป
หญิงสาวหันขวับมามองหน้าเขา นิ่งไปอึดใจหนึ่งก็เดินเซๆ ตัวเอียงเข้าไปหาคุณนายชนนี
คุณ คุณรู้จักคุณแม่ หรือคะ ? แต่ละคำที่หลุดมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้มซีดไปกว่าที่ควรจะเป็นนั้นช่างดูยากเย็นนัก ดังว่าเจ้าของพยายามจะเรียบเรียงเหลือเกินแล้ว
จ้ะ ฉันเป็นเพื่อนกับคุณแม่หนู คุณชนนียิ้มอ่อนโยน อดไม่ได้จะเอื้อมมือไปลูบไล้เส้นผมนุ่มเป็นเกลียวไหมของสาวน้อยตรงหน้า
สวย เศร้า น่าสงสาร น่าเวทนา
คุณแม่ของหนูเคยฝากฝังหนูให้ฉันช่วยดูแล หนูมาอยู่กับฉันเถอะนะจ๊ะ มัท ฉันกับลูกชายจะดูแลหนูเองนะ
มัทนาลัยเอียงคอส่งตากลมโตมองสาวใหญ่ต่อหน้า พยายามทำความเข้าใจตามที่ฝ่ายนั้นเอ่ยมา คุณชนนีไม่มีท่าทีคุกคามแถมทั้งยังเป็นเพื่อนกับคุณแม่ ท่านอาจไม่คิดร้ายอะไรกับเธอจริงๆ ก็ได้กระมัง
เธอคงเชื่อคนนี้ได้ ก็คุณป้ามนตราไม่เคยยิ้มใจดีอย่างนี้ให้เธอเลยนี่นา
แต่หนู หนูคิดถึงบ้าน หญิงสาวโต้ตอบหลังจากที่เอาแต่มองคุณชนนีอึ้งไปหลายอึดใจ
คิดถึงบ้านป้าก็จะพากลับไปเที่ยว ไว้หนูหายป่วยเมื่อไหร่ ป้าจะให้หนูกลับไปเยี่ยมบ้านเท่าที่ต้องการได้เลยจ๊ะ
มัทนาลัยนิ่วหน้าลงนิดหนึ่ง ดวงตาเลื่อนลอยเริ่มมีชีวิตชีวา ยามเมื่อเจ้าตัวเอ่ยตอบโต้กับคุณชนนี
หนู ไม่ได้ป่วย
เอ่อ ผู้สูงวัยอึ้งไปนิดหนึ่งกับเสียงแย้งเล็กๆนั่น อดไม่ได้จะเหลือบมองสบตากับลูกชาย จ้ะ หนูไม่ได้ป่วย หนูแค่ อ่อนเพลียนิดหน่อย พักผ่อนสักหน่อยก็จะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม เอาไว้หนูแข็งแรงเมื่อไหร่ หนูก็กลับบ้านได้เสมอ ป้าไม่ว่าหรอกจ้ะ
มือเรียวของคุณชนนีลูบไล้ผิวแก้มนุ่มหยุ่นของหญิงสาว พอใจไม่น้อยที่ฝ่ายนั้นพูดกันพอจะรู้เรื่อง ช่างไม่เหมือนที่คุณมนตราเคยบอกกับเธอเอาไว้เลย
ป้าจะพาหนูไปดูห้องนะ ป้าเตรียมไว้ให้หนูแล้ว ไม่รู้มัทจะชอบหรือเปล่า ไปดูกันนะจ๊ะ
สาวใหญ่เอ่ยชวน และไม่รอให้ฝ่ายตรงข้ามเอ่ยปากรับ ท่านก็ลุกจากโซฟาที่นั่งอยู่ ฉุดแขนหญิงสาวพาเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ทิ้งลูกชายคนเดียวให้เดินตามมาอยู่ห่างๆ
ศิคาลเห็นท่าทางมารดาแล้วก็รู้ว่าท่านทั้งเอ็นดูและสงสารสาวน้อยผู้อาภัพเหมือนกับเขาไม่มีผิด ไม่สิ ท่าทางคุณแม่ของเขาจะเห่อหลานสาวคนใหม่คนนี้เอามากๆ ทีเดียว
ศิคาลถอนหายใจโล่งอก ดีใจกับท่าทางเหมือนจะรับรู้ได้ของมัทนาลัย และแปลกใจไม่น้อย ไม่รู้ว่าคุณมนตราเอาที่ไหนมาพูดพร่ำ ว่ามัทนาลัยพูดจาไม่รู้เรื่อง
เท่าที่เขาเห็นอยู่ตรงนี้ หญิงสาวคนนั้นพูดรู้เรื่องดีพอใช้ได้ ไม่เหมือนคนเป็นโรคจิตที่ขนาดจะเพ้อเจ้อไม่รู้เรื่องรู้ราว สื่อสารกันไม่ได้อย่างที่คุณมนตราเอ่ยอ้างมานั่นเลย
ยิ่งเห็นอย่างนี้เขาก็ยิ่งมั่นใจ อีกไม่นานมัทนาลัยต้องกลับมาเป็นปกติได้แน่ๆ
เขาเชื่อมั่น และหวังให้เป็นเช่นนั้น
-------------------------
-------------------------------
Create Date : 01 มิถุนายน 2558
Last Update : 27 สิงหาคม 2558 9:37:14 น.
Counter : 556 Pageviews.
4 comments
Share
Tweet
***** มาต่อเรื่องนี้ค่ะ แล้วก็คุยต่อจากคราวที่แล้วด้วยค่าาาา
ขอบคุณ พี่หมูน้อย ค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่าพี่ ดีใจจังค่ะพี่งานยุ่งแต่นึกถึงกวินทร์กับผักบุ้งด้วย อิอิ เป็นเรื่องดีใจในช่วงที่หนูห่อเหี่ยวเลยค่ะ อร๊ายยยยย ขอบพระคุณมากเลยนะคะ >//////<
เรื่องนี้ดราม่านิดนึงค่ะ จู่ๆ ก็อยากเขียนนางเอกเป็นบ้าค่ะ แต่ยังไม่มีตุนเลยค่ะ คงจะลงช้าหน่อย เรื่องนี้ยากจริงๆค่ะ ^____^
ขอบคุณคุณ ดอกฝิ่น ค่ะ
ตอนนี้พี่ศิกล่อมหนูมัดหมี่ทั้งตอนเลยค่ะ อิอิ >/////<
*****ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามานะคะ ขอบคุณมากสำหรับทุกๆ การติดตามค่าาาาา
โดย:
พิมพ์นรา
วันที่: 1 มิถุนายน 2558 เวลา:20:34:12 น.
ต่อบทที่ 3 แล้วนะคะ ^_____^
โดย:
พิมพ์นรา
วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:10:59:10 น.
หนังสือมาวันนี้เลย คืนนี้จัด อิอิ
ห่อเหี่ยวเรื่องอะไรคะ เรื่องงาน ? ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเดี๋ยวมันก็จะผ่านไปค่ะ เชื่อพี่
ระหว่างที่มันยังอยู่นี่มันก็จะรู้สึกหนักใจ เหนื่อยใจ แต่ใดๆในโลกล้วนอนิจจัง เดี๋ยวมันก็จะดับไปค่ะ ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกใดๆก็ตาม มันอยู่กับเราเสมอไม่ได้
เรื่องนี้สนุกนะ เข้มข้นเชียว ดีใจ อัพเกรดความสามารถในการแต่งนิยาย
โดย:
พี่หมูน้อย
วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:13:16:23 น.
เฮ้อ...ค่อยโล่งอกหน่อยที่มัดหมี่ยอมฟังและไว้ใจคุณศิและคุณแม่ ขอให้หนูมัดหมี่หายและแข็งแรงเร็วๆ รอติดตามอยู่จ้ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.246 วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:16:50:22 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
พิมพ์นรา
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
?
]
Group Blog
<<
มิถุนายน 2558
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1 มิถุนายน 2558
ลมแปร บทที่ 2
All Blog
ลมแปร บทที่ 5
ลมแปร บทที่ 4
ลมแปร บทที่ 3
ลมแปร บทที่ 2
ลมแปร บทที่1
Friends Blog
Doungtawan
ป้ามด
fluffyboy101
N_BEE810
เนยสีฟ้า
ammataya
wilmington
ธรารินทร์
เม-ดา
คีตภา
wayo
ลันเตา...
หมาดำล่องหน
หินสีม่วง
Webmaster - BlogGang
[Add พิมพ์นรา's blog to your weblog]
Link
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอบคุณ พี่หมูน้อย ค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่าพี่ ดีใจจังค่ะพี่งานยุ่งแต่นึกถึงกวินทร์กับผักบุ้งด้วย อิอิ เป็นเรื่องดีใจในช่วงที่หนูห่อเหี่ยวเลยค่ะ อร๊ายยยยย ขอบพระคุณมากเลยนะคะ >//////<
เรื่องนี้ดราม่านิดนึงค่ะ จู่ๆ ก็อยากเขียนนางเอกเป็นบ้าค่ะ แต่ยังไม่มีตุนเลยค่ะ คงจะลงช้าหน่อย เรื่องนี้ยากจริงๆค่ะ ^____^
ขอบคุณคุณ ดอกฝิ่น ค่ะ
ตอนนี้พี่ศิกล่อมหนูมัดหมี่ทั้งตอนเลยค่ะ อิอิ >/////<
*****ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามานะคะ ขอบคุณมากสำหรับทุกๆ การติดตามค่าาาาา