Bloggang.com : weblog for you and your gang
บล็อกนิยายหวานสดใสของพิมพ์นรายินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ^^
ลมแปร บทที่ 3
3.
ห้องกว้างตกแต่งอย่างสวยงามสะอาดสะอ้าน ที่เห็นอยู่ต่อหน้าช่างแตกต่างกับห้องเก่าของเธอที่บ้านโดยสิ้นเชิง
มัทนาลัยตาโตมองกวาดไปรอบๆ ห้องแสนสวย โทนสีชมพูสดใสอย่างตกตะลึง ไม่อยากเชื่อ โดยเฉพาะตุ๊กตาหมีหลายต่อหลายตัวหลากขนาดที่กองเรียงกันอยู่บนเตียงนอนลายหมีพูห์
มัทนาลัยเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงนอนกว้างขวาง จ้องตุ๊กตาหมีหลายรูปแบบที่นั่งรอเธออยู่บนนั้นอย่างตื่นใจ
เห็นพี่ศิเขาบอกว่าหนูชอบตุ๊กตาหมี ป้าก็เลยไปหาซื้อมาให้ ไม่รู้ว่าหนูจะชอบไหม? คุณชนนีเดินเข้ามาเอ่ยบอกกับหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มพึงพอใจเมื่อฝ่ายนั้นพยักหน้ารับในทันที
ถ้ายังไง หนูส่งตุ๊กตาตัวเก่ามาให้ป้า
ไม่!! มัทนาลัยหันขวับมาส่งเสียงแหวใส่คุณชนนีทันทีทันควันที่ได้ยินว่าฝ่ายนั้นจะพรากเอาของรักชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ไปจากเธอ เล่นเอาสาวใหญ่ถึงกับสะดุ้งโหยงหน้าตาตื่น ไม่คิดว่าหญิงสาวจะมีปฏิกิริยาต่อต้านรุนแรงถึงเพียงนี้
มัทนาลัยถอยหลังกรูดซ่อนหมีขาดๆของตัวเองเอาไว้ข้างหลัง ปกป้องมันจากน้ำมือของคุณชนนีจนสุดความสามารถ
เธอไม่มีทางยอมใครมาพรากหมีน้อยไปจากเธอได้เป็นอันขาด!!
สิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวเท่านั้น เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมีอยู่ในชีวิต เป็นของต่างหน้าคุณพ่อคุณแม่ เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่เธอปฏิญาณเอาไว้ว่าจะปกป้องให้ได้!!
ใจเย็นๆนะหนูมัท ป้าไม่ได้จะเอาตุ๊กตาหมีของหนูไปทิ้ง ป้าแค่จะเอาไปซัก
ไม่!! เสียงเล็กๆ ตวาดสวนมาทันควัน ใบหน้าเลื่อยลอยกลับแปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด ระแวดระวังขึ้นมาทันใด
อย่ามายุ่งกับน้องจ๊ะเอ๋ ห้ามยุ่ง!!
คุณชนนีกระพริบตาปริบๆ คิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาดไป
หมีตัวนี้ ชื่ออะไรนะจ๊ะ?
น้องจ๊ะเอ๋ คุณแม่ให้หนูตอนหนูอายุครบแปดขวบ หญิงสาวขยายความกลับมาเสียงเบาลงไป แต่นั่นก็พอแล้วที่จะทำให้คุณชนนีรู้เหตุผลที่มัทนาลัยหวงเจ้าตุ๊กตาหมีเก่าๆ ตัวนั้นเหลือเกิน
เพราะเป็นของที่แม่ให้เอาไว้นี่เอง
บางที ตุ๊กตาตัวนี้ ก็อาจเป็นของดูต่างหน้าแม่ชิ้นเดียวที่เด็กคนนี้เหลืออยู่
คุณชนนีถอนหายใจเฮือก ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารเวทนา และความรู้สึกนี้ก็พุ่งเข้ามาจับจิตจับใจเธอ จนไม่สามารถควบคุมตัวเองเอาไว้ได้
สาวใหญ่ก้าวเข้าไปสวมกอดร่างผอมบอบบางราวกับจะปลิวตามลมของมัทนาลัยเอาไว้แน่น ลูบเส้นผมยาวค่อนข้างสากมือของเจ้าหล่อน มิได้รังเกียจกับสภาพไม่สมบูรณ์ทั้งทางร่างกายและจิตใจของอีกฝ่าย กลับมีแต่ความเมตตา และหวังดีมอบให้ด้วยใจแท้จริง
มัทลูก...น่าสงสารจริงๆ...ไม่เป็นไรนะ ต่อไปนี้หนูอยู่กับป้าแล้ว ป้าจะดูแลหนูอย่างดี จะไม่มีใครมาทำร้ายหนูได้อีกแล้ว...ป้าสัญญาลูก
คุณชนนีน้ำตาคลอ สงสารอีกฝ่ายด้วยใจจริง และร่างผอมบางในอ้อมแขนของเธอก็นิ่งงันไปราวกับเจ้าตัวเองก็สามารถสัมผัสได้ถึงน้ำใจของผู้อาวุโส
เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เธอต้องสูญเสียมารดาที่มีคนกอดเธออบอุ่นเช่นนี้
แม้อีกฝ่ายไม่ใช่แม่ แต่เสี้ยวเล็กๆในหัวใจของมัทนาลัยก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้
หนู...หนูอยากพบคุณแม่...คุณป้า...หนูคิดถึงคุณแม่จังเลย
หญิงสาวอ้อนเสียงเบาหวิว น่าสงสาร หยดน้ำตาเม็ดโตๆร่วงพรูลงมาจากกรอบตากลมโตแสนสวย
คุณชนนี้ต้องช่วยเกลี่ยน้ำตาของอีกฝ่ายให้อย่างอ่อนโยน เอาใจใส่ พลางพร่ำปลอบเสียงนุ่มละมุน
คุณแม่ก็คิดถึงหนูจ้ะ หนูต้องเป็นเด็กดี เป็นคนดีให้คุณแม่ภาคภูมิใจ รู้ไหม
มัทนาลัยไม่ตอบโต้คุณชนนี มีเพียงลูกตากลมโตสีน้ำตาลดั่งลูกแก้วของหญิงสาวที่จับจ้องมองคุณชนนีไม่วางตา
เธอรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าสาวใหญ่ผู้นี้ไม่คิดทำร้ายเธอ ไม่เหมือนกับ...
มัทนาลัยตัวสั่นเมื่อนึกถึงคุณป้าแท้ๆของตัวเอง คุณป้าที่ไม่เคยมีความรักเมตตาให้เธอเลยแม้สักนิด
แต่ตอนนี้...ไม่มีบ้านของพ่อกับแม่ให้เธอซุกตัวซ่อนอยู่ได้อีกแล้ว เหลือเพียงแค่น้องจ๊ะเอ๋ที่เป็นเพื่อนแท้ของเธอเพียงคนเดียว
หญิงสาวกอดเจ้าตุ๊กตาหมีเก่าฝุ่นเขรอะแน่นเข้า หวังยึดมันไว้เป็นที่พึ่งสุดท้ายของตัวเอง ท่ามกลางบ้านหลังใหม่ที่แสนกว้างใหญ่หรูหราซึ่งเธอไม่คุ้นชินกับสิ่งใดเลย
เนี่ยเหรอคะ ลูกสาวเพื่อนคุณป้า ที่ว่าสติไม่ดี
มัทนาลัยนั่งเล่นตุ๊กตาพี่หมีอยู่มุมพื้นข้างเตียง พอใจจะเล่นคนเดียวในมุมแคบๆ แต่ตอนนี้ มีเด็กสาวหน้ากลมตาวาวเอาเรื่องในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีแดงเข้ม กำลังกอดอกมองเธอพร้อมเด็กรับใช้ในบ้านที่ชื่อ ปรานี
ใช่ค่ะคุณทัย ตั้งแต่มานี่เมื่อวาน ก็ไม่ยอมออกไปไหนเลยค่ะ คุณผู้หญิงต้องให้เอาข้าวมาให้กินในห้อง กินข้าวเลอะเทอะเป็นเด็กๆ เลย อ้อ...เห็นบอกว่าตัวเองอายุแปดขวบด้วยนะคะ
แปดขวบบ้าอะไร อายุน่าจะพอๆ กับฉันชัดๆ หทัยรัตน์นิ่วหน้า มองเจ้าของห้องอย่างรังเกียจแกมสมเพช
ชุดกระโปรงยาวที่มัทนาลัยสวมอยู่นั้นใหม่เอี่ยมก็จริง แต่สภาพเนื้อตัวซูบซีดผ่ายผอม หน้าตาเลื่อนลอยไม่รับรู้รอบข้าง เอาแต่สนใจพูดคุยงึมงำอยู่แต่กับตุ๊กตาหมีสกปรกดำปิ๊ดปี๋ของเจ้าตัว ราวกับเจ้าหมีแขนขาขาดสะพายแร่งนั้นมันมีชีวิตพูดคุยด้วยได้อย่างไรอย่างนั้น
นี่เธอ มัทนาลัย...นี่ หันมาหน่อยสิ หทัยรัตน์ก้าวเข้าไป แตะปลายนิ้วกับแขนซุบผอมของอีกฝ่าย
มัทนาลัยสะดุ้ง หันมามองพร้อมกะพริบตาปริบๆ
หวัดดี ฉันชื่อหทัยรัตน์ เรียกคุณทัยก็ได้ ฉันเป็น...น้องสาวของพี่ศิ เป็นหลานของคุณป้าชนนี หทัยรัตน์แนะนำตัวเองเสียงฉาดฉาน
อืม...
อะไรกัน จะไม่แนะนำตัวเองหน่อยเหรอ...ไม่มีชื่อแซ่หรือไง หทัยรัตน์เลิกคิ้ว ขำท่าทางหวาดๆ ไม่ไว้ใจคนของอีกฝ่าย
เพิ่งเคยเห็นคนบ้าตัวเป็นๆ ดูเลิกลั่ก ตลกชะมัด
ว่าไงล่ะ เธอชื่ออะไร เป็นใครมาจากไหน ยังไม่ได้บอกเลยนะมัทนาลัย
มัทนาลัย...
หือ?
หนูชื่อมัทนาลัย...เรียกมัทก็ได้... เสียงแหบบอกเบาๆ เลื่อนลอย
โอเค มัท เธออายุเท่าไหร่ น่าจะพอๆ กับฉันนะ เราเป็นเพื่อนกันแล้วกันดีไหม หทัยรัตน์มองอีกฝ่ายยิ้มๆ เห็นสภาพอย่างนี้ของอีกฝ่ายแล้วเธอสบายใจขึ้นเยอะ
ก่อนหน้านี้หทัยรัตน์ยอมรับว่าเธอเครียดมากที่คุณป้าชนนี้อยากให้พี่ศิแต่งงานกับลูกสาวของผู้มีพระคุณของท่าน ถึงจะยังไม่ใช่ตอนนี้แต่เธอก็ใจสลายล่วงหน้าไปแล้ว
เห็นลือกันว่า มัทนาลัยเป็นคนเสียสติ ไม่สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติ ความจริงหากจะส่งตัวมัทนาลัยไปอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นการถาวรเลยก็ได้ แต่คุณป้าชนนีของเธอไม่ยินยอม และเอรวิลคุณหมอจิตแพทย์เพื่อนของพี่ศิของเธอก็แนะนำว่าไม่ควรจะให้เด็กคนนี้ไปอยู่ในโรงพยาบาล เพราะสภาพแวดล้อมนั้นมีส่วนสำคัญต่อการรักษาพยาบาลผู้ป่วยทางจิต โดยเฉพาะผู้ป่วยจิตแตกอย่างมัทนาลัย ที่ต้องการความรัก กำลังใจและความเข้าอกเข้าใจอย่างยิ่งยวด
คงเพราะเหตุนี้คุณป้าชนนีจึงเอาตัวเด็กคนนี้มาอยู่ที่นี่ และกำชับให้ปรานีเป็นคนดูแลไม่ให้คลาดสายตา
หนูมีเพื่อนแล้ว...น้องจ๊ะเอ๋นี่ไง มัทนาลัยชี้ให้หทัยรัตน์ดูตุ๊กตาหมีสกปรกในอ้อมแขนของเธอ สภาพโกโรโกโสของเจ้าหมีที่ไม่เหลือสภาพเคยน่าเอ็นดูมากแล้ว ทำให้หทัยรัตน์เบ้ปาก หน้ามุ่ย
นี่มันตุ๊กตา ไม่ใช่คนจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ ได้ยังไง แล้วดูสิ...ตุ๊กตาของเธอมันขาดห้อยไม่เหลือสภาพแล้ว...ทิ้งไปเถอะ มานี่ฉันจะทิ้งให้เอง
หทัยรัตน์แย่งเอาตุ๊กตาหมีของมัทนาลัยไปถือเอาไว้เสียเอง กระตือรือร้นที่จะเอาตุ๊กตาหมีหมดสภาพตัวนี้ไปทิ้งลงถังขยะ ทว่าทันทีที่เจ้าตัวดึงตุ๊กตาหลุดออกมาจากอ้อมแขนของอีกฝ่าย มัทนาลัยก็กรีดร้องลั่น น้ำตาไหลพรากในทันที
จะเอาน้องจ๊ะเอ๋ไปไหน เอาคืนมา ของหนู เอาคืนมา!
โอ๊ย รู้แล้ว ไม่ต้องแหกปากเสียงดังได้ไหม ฉันมีตุ๊กตาหมีเยอะแยะ สวยกว่านี้เป็นร้อยเท่าจะยกให้เธอแทนไอ้ตัวนี้ก็ได้
ไม่เอา อย่ามายุ่งกับพี่จ๊ะเอ๋ของหนู!
โอ๊ย!
คุณทัย ระวังค่ะ!
ปรานีเตือนไม่ทันเสียแล้ว เพราะร่างผ่ายผอมของมัทนาลัยพุ่งเข้าไปแย่งเอาตุ๊กตาของเธอกลับมาและผลักร่างอวบของหทัยรัตน์เต็มแรง
สาวหน้ากลมเสียหลัดหงายไปข้างหลังและล้มลงไปกระแทกกับตู้วางของกระจุกกระจิก ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบรูปหนุ่มสาวเต้นรำแสนสวยตกลงมาใส่ศีรษะของเธอพอดิบพอดี
โป๊ก!
หทัยรัตน์มึนตึ้บเห็นดาวระยิบระยับ นอกจากจะเข็บหน้าผากปูดแล้ว ยังแสบแก้วหูกับเสียงโวยวายใหญ่โตของปรานี
ตายแล้ว!! หัวแตกไหมคะเนี่ยคุณทัย...นี่เกินไปแล้วนะคะคุณมัท คุณทัยเป็นหลานสาวของคุณผู้หญิงนะคะ มาอยู่บ้านเขาวันแรกก็เล่นงานหลานสาวเจ้าของบ้านแล้ว อยากถูกจับไปอยู่โรงพยาบาลหรือไงคะ
คนถูกต่อว่าเม้มริมฝีปากและกอดตุ๊กตาหมีของตัวเองไว้แน่น
มัวแต่เงียบอยู่ทำไมล่ะคะ รีบขอโทษคุณทัยสิ
ปรานีสั่งเสียงดัง ต้องการเอาหน้ากับหทัยรัตน์ แต่ฝ่ายที่ถูกสั่งยังเอาแต่นิ่วหน้านิ่งเงียบ
คนบ้าก็อย่างนี้ละค่ะคุณทัยขา วันๆ แทบไม่ได้เจอหน้าใคร นีกลุ้มใจจัง อยากกลับไปทำงานบ้านดีกว่าจะต้องมาคอยดูแลคนบ้าสติไม่ดีอย่างนี้ ปรานีบ่น ความที่สนิทกับหทัยรัตน์อยู่มากทำให้สาวใช้กล้าที่จะบ่นปรับทุกข์
ฉันเข้าใจ...ช่างเถอะ เขาไม่อยากพูดก็อย่าไปบังคับเลย เธอพาฉันออกไปจากที่นี่ดีกว่า เร็ว
หทัยรัตน์โบกมือ รำคาญปรานี แต่ฝ่ายนั้นยังโวยวายไม่หยุด
ไม่ได้นะคะคุณทัยขา ขืนปล่อยไว้อย่างนี้จะยิ่งได้ใจ วันหลังจะเล่นงานคุณทัยอีกหรอกค่ะ
แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง
ต้องสั่งสอนค่ะ เขาทำให้คุณทัยเจ็บก็ต้องรับโทษสิคะ ปรานีเสนอเอาหน้า ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าจะเอาใจหทัยรัตน์ และเอาคืนมัทนาลัยบ้าง
เธอทำงานบ้านหนักเหนื่อยสายตัวแทบขาดยังดีกว่าต้องมาอยู่จับเจ่าเฝ้าคนบ้า!
คุณย่าสอนเอาไว้ ว่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา...ฉันไม่อยากทะเลาะกับคนบ้า หทัยรัตน์ส่ายหน้า ปรายตามองคนทำร้ายเธอที่ตอนนี้ไปนั่งซุกอยู่ที่เดิม ทำเหมือนไม่สนใจกัน แต่เธอเห็นมัทนาลัยแอบปรายตามองมาเหมือนกัน
คงกลัวว่าเธอจะเข้าไปทุบตีทำร้ายร่างกายเจ้าตัวนั่นเอง
ไม่ล่ะ ฉันไม่ทำอะไรยายนี่หรอก หทัยรัตน์ลุกขึ้นปัดฝุ่นไปมาก่อนจะเดินออกจากห้องของมัทนาลัยโดยมีปรานีตามไปติดๆ อ้างว่าแคร์เจ้านายนักหนาแท้ที่จริงแล้วเจ้าตัวต้องการอู้งานดูแลมัทนาลัยมากกว่า
เมื่อสองสาวออกจากห้องไปแล้ว คนที่เอาแต่เล่นตุ๊กตาหมีในอ้อมแขนก็เหลือบมองไปที่หน้าประตู ดวงตากลมโตเหงาเศร้าเจือหยดน้ำบางๆ
เมื่อครู่เธอคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเข้ามาทุบตีเธอเสียอีก...
ไม่เป็นไรนะ จ๊ะเอ๋ไม่ต้องกลัว ปลอดภัยแล้ว มัทไม่ให้ใครเอาจ๊ะเอ๋ไปจากมัทแน่นอน
แอ๊ด...
เด็กสาวสะดุ้ง หันขวับไปที่ประตูตาตื่น คิดว่าสองสาวจะย้อนกลับมาเล่นงานเธอ แต่ทว่า...
สวัสดีจ้ะ เป็นยังไงบ้าง...อ้าว นี่อยู่คนเดียวเหรอ ปรานีไปไหนแล้วล่ะ
ศิคาลโผล่หน้าเข้ามาถามเป็นชุดก่อนจะนึกได้...แม้จะมองมาที่เขาตาโตแป๋วแต่มัทนาลัยก็ยังไม่ใช่คนธรรมดาเสียหน่อย
อ้อ พี่เอาขนมมาฝากมัทด้วยนะ เขาบอกแล้วเดินเข้ามาหา หยุดทรุดนั่งลงต่อหน้าร่างคุดคู้ของเด็กสาว ริมฝีปากได้รูปติดแต้มรอยยิ้มอ่อนโยน มีเมตตา มือใหญ่ค่อยๆ เลื่อนจากข้างหลังมาข้างหน้าแล้วแบมือออกให้เด็กสาวเห็นช็อกโกแลตนมห่อด้วยกระดาษสีทองสวยแวววาว
นี่จ้ะ ของฝาก มัททานเป็นไหม
ช็อกโกแลต หนูชอบ คนที่คิดว่าตัวเองเป็นเด็กแปดขวบคว้าหมับที่ของฝากแล้วส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยก่อนจะถ่มทิ้งออกมาพร้อมเสียงเอ็ดอึง
แหวะ
ก็เราไปกินพร้อมกระดาษห่อได้ยังไงกันล่ะ มานี่ พี่แกะให้....เอ้า ลองกินใหม่สิ
เขาแกะห่อกระดาษส่งช็อกโกแลตนมรูปสี่เหลี่ยมเล็กๆ ให้เธอ มัทนาลัยนิ่วหน้าน้อยๆ ต่อต้าน แต่มือใหญ่อีกข้างหนึ่งกดปลายคางเธอให้เปิดปากออก จากนั้นเขาก็หย่อนช็อกโกแลตเข้าไป
เด็กสาวร้องอู้ ตั้งท่าจะกรีดร้องขัดใจ แต่รสชาติหวานหอมข้นมันของขนมในปากทำเอาเจ้าตัวชะงักกึก หน้าบู้ทู่ค่อยๆ ยิ้มแป้น ดวงตาพราวระยับสดใส
อร่อยจัง...ไม่เคี้ยวยากเหมือนเมื่อกี้แล้วด้วย
ศิคาลหัวเราะเอ็นดูสาวน้อยตรงหน้า เธอเหมือนเด็กน้อยที่ทำให้เขานึกว่าตัวเองมีน้องสาวตัวจิ๋วๆ ไร้เดียงสาแทนจะเป็นสาวหน้าใสวัยสิบแปดปี
ฝ่ายนั้นเคี้ยวช็อกโกแลตของเขาตุ้ยๆ หน้าตามีความสุขแม้ยังไม่ยอมปล่อยเจ้าตุ๊กตาหมีเกรอะกรังตัวนั้น แต่ก็ดูจะเริ่มสนใจเขาเพิ่มขึ้น
พี่ชายชื่ออะไร...
มัทนาลัยเอ่ยถามเขา แววตาที่มองศิคาลเริ่มมีเป้าหมายไม่เลื่อนลอยเคว้งคว้างดั่งที่เคยเป็น
พี่ชื่อศิคาล เรียกพี่ศิก็ได้
เขาจำได้ว่าเคยแนะนำตัวกับเธอไปแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ มัทนาลัยคงไม่มีแก่ใจจะจำชื่อเขาตอนนั้นหรอก
พี่ศิ...
เด็กสาวพึมพำชื่อเล่นของเขาไปมา ครางงึมงำในลำคอ ก่อนจะเหลือบมองชายหนุ่มอย่างกล้าๆ กลัวๆ ยังระแวงอยู่
ไม่ต้องกลัว...พี่ศิเป็นพี่ชายของมัท พี่ศิจะช่วยดูแลมัทเอง ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น
เขายิ้มกว้างเห็นฟันขาวสะอาด ใบหน้าคมเข้มสดใส จริงใจ มีเมตตาปรานี เห็นแล้วคนที่ขาดความอบอุ่นก็อดวางใจไม่ได้
คุณป้าไม่เคยให้ของกินอร่อยอย่างนี้กับเธอ ไม่เคยยิ้มใจดีให้อย่างนี้สักครั้ง
เธอจ้องมองเขานิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทิ้งตัวลงนอนขดหนุนศีรษะกับตักของชายหนุ่มหน้าตาเฉย
ศิคาลเบิกตาโต คาดไม่ถึง เขาเกือบถอยหนีด้วยความไม่คุ้นชิน แต่เมื่อพิศมองเสี้ยวหน้าด้านข้างที่แสนเศร้าไร้เดียงสาของมัทนาลัยแล้ว ก็ชะงักนิ่งไป
ใครเลยจะใจร้ายกับเด็กคนนี้ได้ลงคอ...เขาแทบนึกไม่ออกเลยว่าทำไมเด็กที่น่าสงสารคนนี้ถึงได้ถูกคุณมนตราเกลียดชังนักหนา ในเมื่อมัทนาลัยก็เป็นหลานสาวแท้ๆ ของฝ่ายนั้นด้วยซ้ำ
โลกนี้ช่างเข้าใจยาก ดูเต็มไปด้วยอันตรายมากมายสำหรับสาวน้อยที่ไม่ปกติอย่างมัทนาลัย
เขาทอดสายตามองอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน เอื้ออาทร มือใหญ่เลื่อนไปช่วยเกลี่ยผมยาวยุ่งเหยิงของเธอให้เข้าที่ เผยเสี้ยวหน้าหมดจด แก้มขาวใสบางจนเห็นเส้นเลือดเหมือนแก้มเด็กเล็กๆ แล้วดูเถอะ แค่ทิ้งตัวลงมาปุ๊บก็หลับปั๊บ ขนตางอนหนาทาบกับแก้มขาวเห็นเป็นแผงงอนหนาราวกับปีกผีเสื้อ
หากมัทนาลัยไม่เคราะห์ร้ายเช่นนี้เธอคงเป็นเด็กสาววัยสดใสที่ร่าเริง มีชีวิตชีวา
คุณแม่เคยเล่าให้เขาฟังว่ามัทนาลัยเป็นเด็กสดใสน่ารักมาก เขานึกอย่างรู้ว่ามัทนาลัยจะน่ารักสักแค่ไหน
หวังว่าสักวัน...เขาคงได้มีโอกาสพบมัทนาลัยคนเดิมที่คุณแม่ได้พบเช่นกัน...
--------------------
-----------------------------
Create Date : 03 มิถุนายน 2558
Last Update : 27 สิงหาคม 2558 9:36:49 น.
Counter : 672 Pageviews.
2 comments
Share
Tweet
โดนทำร้าย 6 เดือนหลังจาก trauma ที่เห็นเครื่องบินตกและแม่ตาย
กำลังคิดว่าถ้าจิตใจอ่อนแอพอที่จะเป็นบ้าไปแบบนี้ จะหายดีได้หรือเปล่า
โดย:
พี่หมูน้อย
วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:15:14:00 น.
ได้รับการดูแลที่ดี ให้ความรัก ความอบอุ่น หนูมัดหมี่หายเร็วๆนะ
โดย: ดอกฝิ่น IP: 119.63.78.246 วันที่: 4 มิถุนายน 2558 เวลา:16:17:05 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
พิมพ์นรา
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
?
]
Group Blog
<<
มิถุนายน 2558
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
3 มิถุนายน 2558
ลมแปร บทที่ 3
All Blog
ลมแปร บทที่ 5
ลมแปร บทที่ 4
ลมแปร บทที่ 3
ลมแปร บทที่ 2
ลมแปร บทที่1
Friends Blog
Doungtawan
ป้ามด
fluffyboy101
N_BEE810
เนยสีฟ้า
ammataya
wilmington
ธรารินทร์
เม-ดา
คีตภา
wayo
ลันเตา...
หมาดำล่องหน
หินสีม่วง
Webmaster - BlogGang
[Add พิมพ์นรา's blog to your weblog]
Link
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
กำลังคิดว่าถ้าจิตใจอ่อนแอพอที่จะเป็นบ้าไปแบบนี้ จะหายดีได้หรือเปล่า