36. 餃子パーティー ที่หอเพื่อนไต้หวัน
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (เมื่อวาน) ไปปาร์ตี้ที่หอเพื่อนมาค่า
ผู้ร่วมงานมี ปิค แก้ว บลู ลิน ลิซ โอจัง โชเซ็น
ชื่อปาร์ตี้คือ ปาร์ตี้เกี๊ยวซ่า แต่มันไม่เหนจะเป็นเกี๊ยวซ่าแบบที่คิดไว้
เริ่มจากตอนเช้า (สิบโมง) นั่งรถไฟจากอะชิยะ มาอะมางาซากิ เจอกันกับลิซ (ฟิลิปปินส์) แล้วลินก็มารับ
แต่ระหว่างนั้น บลูกับแก้วอยากไปร้านร้อยเยน สองคนก็เลยไปแล้วตามมาทีหลัง
ปิคก็เลยเดินไปก่อนกับลิน ลิซ แล้วก็โอจัง
ตื่นเต้นๆ เพิ่งเคยไปครั้งแรก เดินไปสักพัก ว้าว เงียบสงบดีจัง ชอบอ้ะ แต่...ทำไม ทำไม ทำไม เริ่มคุ้น คุ้น คุ้น สนามเด็กเล่นนี้ ใช่เลย บ้านผู้ชายคนนั้น ฮ่าๆๆ (เคยมาเติมลมยางจักรยานครั้งนึง รอที่สนาม ไม่ได้เข้าเยี่ยมบ้านนะค้า)
เดินไปอีกนิด ถึงแล้วคร่า แหม๊ มันใกล้กันไปมั๊ยเนี่ย??
พอขึ้นไปห้องเค้า โอ้วว ว้าวววว นี่แหละ ห้องในอุดมคติ สองห้องส่วนตัว ครัว ห้องน้ำ นี่แหละ ใช่เลยค่ะ
ทำไมไม่เอาเรามาอยู่นี่ด้วยว้าาา ทำไมเอาเราไปอยู่ไกลมาก แถมค่าหอก็แพงอีก เฮ้อๆ
จากนั้นเราก็ไปซื้อน้ำ ขนม ไอติม กลับมาก็มานั่งปั้นแผ่นเกี๊ยว ทำโน่นทำนี่กันใหญ่เลย
ปิคมีหน้าที่หลักคือ ใส่ไส้เกี๊ยวแล้วห่อค่า ห่อเป็นกะหรี่พัฟเลยทีเดียว หลังๆเริ่มห่อเป็นขนมจีบ แล้วอีกหลายรูปทรงก็ตามมา (ตามขนาดแผ่นแป้งนะคะ)
ก็ทำไป กินไป พูดว่าเกี๊ยวซ่า แต่ตามจริงมีแกงอะไรสักอย่างด้วย ที่ไทยก็มี แต่เรียกไม่ถูกอ่ะค่ะ แต่อร่อย แล้วก็มีทาโกะยากิ ปิคชอบทำมาก เรื่องกินเฉยๆค่ะ อุอุ สักบ่ายสี่ โชเซ็นก็ทำชานมเย็นไข่มุกให้ทุกคนกินกัน
แล้วก็ออกไปส่งบลูไปทำงาน พอส่งเสร็จ เราก็เดินไปเล่นของเล่นที่สนามเด็กเล่นกัน สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่าาาา
พอกลับไปก็นอนเล่น แล้วก็ลงมือทำมื้อเย็นต่อ เป็นกิมจินาเบะ ข้าวผัด แล้วก็ที่เหลือจากตอนเที่ยง
กินกันทั้งวัน อิ่มจนท้องแทบระเบิด ยังตบท้ายกันด้วยไอติม แล้วก็มีสาวๆบางคนตบท้ายอีกด้วยอุเมะชุค่ะ หึหึ
ระหว่างที่ทำไป กินไป เล่นไป เราก็วัดสัดส่วนกันไปด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ
แล้วพอสักสามทุ่มก็เดินทางกลับค่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
วันนั้น เราคุยกันว่า อีกไม่กี่เดือนก็ต้องกลับกันแล้ว งั้นเดือหน้า เป็นปาร์ตี้อาหารไทยนะ เดือนธันวา เป็นปาร์ตี้อาหารฟิลิปปินส์ เดือนมกรา เป็นปาร์ตี้อาหรจีน แล้วเดือนกุมภา ก็เป็นปาร์ตี้สุดท้ายของพวกเรา ลินบอกว่า แหม พอดีเด้ะเลย ... พูดแล้วใจหาย ...
แล้ววันพุธนี้ เราก็มีแพลนจะไปกินคัปปะราเมงกันค่ะ เดือนหน้าก็จะไปร้องเกะกันด้วยค่ะ
ช่วงเวลาที่เหลือจากนี้ ปิคตั้งใจจะเลิกคิดมากเกินไป ใช้ชีวิตให้สนุกสนาน อยากมีเวลาดีๆร่วมกับทุกคน
เวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันแล้ว...มีความสุขจัง
ขาดไม่ได้ ก็คือเอารูปมาให้ดูฮับ
ตอนเริ่มลงมือค่า
อันนี้ลินมาสอนทำแผ่นเกี๊ยว แต่ปิคชิ่งไปทำอย่างอื่นแทน
โอจัง มีแต่คนบอกว่าเป็นแฝดกัน ฮ่าๆ
มุ่งมั่นตั้งใจ
มาดูของกินกันบ้าง
ไปส่งบลู
อันนี้ตอนพวกเราไปเล่นที่สนามเด็กเล่นกัน
ทุกคนตายหมดหลังกินอิ่มเกินไป
วิวจากชั้นสี่ค่ะ
ลิซนั่งดูวนิดาซับอิ้ง วู้วววว
กลับล่ะค่า
ก็มีประมานนี้ค่ะ
รูปเยอะเกินไปอีกแล้ว ดูข้ามๆไปละกันนะค้า
ต่อมา.... ขอพื้นที่ระบายส่วนตัวววววว
ทำไม...ความรู้สึกชอบใครสักคน มันทรมานได้อย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ
คนนี้ รู้จักกันตั้งแต่มามหาวิทยาลัยวันแรก เพราะเค้าเป็นติวเตอร์ เหมือนรุ่นพี่ที่คอยแนะนำน้อง แต่ตามจริง เค้าเป็นน้องอ้ะ TT มาช่วยปิคจัดการกับคอมพิวเตอร์ ด้วยภาษาอังกฤษที่ไม่รู้เรื่อง ตามด้วยภาษามือก็ไม่รู้เรื่องอีก มาช่วยจัดตารางสอน แล้วเราก็เรียนด้วยกันวิชานึง เป็นผู้ช่วยอาจารย์อีกวิชานึง คอยหันมาถามว่าเข้าใจรึป่าว? คอยเดินมาถามว่าโอเคมั๊ย?
แหม มันก็หวั่นไหวไปแล้วอ่ะนะ แต่ก็ไม่เคยจะคิดไปไกล ไม่กล้าคิด ไม่อยากคิด ไม่อาววววว
เทอมนี้ เหลือเรียนด้วยกันคาบนึง เพราะอีกวิชาหาเรื่องไปถอนออกเแล้ว ฮ่าๆ
วิชานั้น แก้วใสนั่งหลังเค้า ปิคก็ง้องแง้งแระ อะไร ทำไม ทำไม สองคนทำไมชอบคุยกันเนี่ย แต่เพื่อนสองคนก็ยืนยันว่า มันดูมีนัยยะนะปิค เซ้นมันบอกนะ งู้นงี้ ...
แก้วใสถามแล้วว่าทำไมไม่คุยกะปิค คำตอบคือ เค้าอาย แก้วใสเลยบอกว่า ปิคก็อาย เอ้าาาาาา ซะงั้นนนนนนนนนนน
เค้าเลยขอเมลล์แก้วใส (ปิคหันไปเห็นพอดี ตาลุกเป็นไฟเลยอ้ะ ฮ่าๆ) บอกว่า 後で相談します。 วันนั้นแก้วใสก็จัดการส่งเมลล์เค้าให้ปิค บอกว่า เค้าฝากให้บอกเพื่อนๆด้วย แล้วก็ยุยงให้ปิคเมลล์ไป เหลือแค่ไม่กี่เดือน ไม่มีเวลาแล้วนะ (ฮ่าๆ) ปิคก็เมลล์ไป ก็ได้เมลล์ตอบ
ตอนวันเกิดนั้น ก็เค้านี่แหละที่เดินเอาขนมมาให้ในห้อง ก็เมลล์ไปขอบคุณ
ปิคเป็นฝ่ายส่งเมลล์ (แบบไม่มีธุระอันใด) ไปหาเค้าก่อนสาม สี่ครั้งแล้วนะ ไม่เห็นจะเคยมีเมลล์มาก่อนมั่งเลยอ่ะ แถมเวลาเมลล์ไปก็ไม่ค่อยจะตอบกลับแบบชวนคุยด้วย ทำไมอ่ะ ทำไมอ่ะ ทำไมอ่ะ ถ้าเป็นแบบที่เพื่อนๆรู้สึกกัน มันก็น่าจะมีอะไรกว่านี้สักหน่อยดิ่
แบบนี้ คนที่คิดไปไกลแล้ว คือทางนี้นะ แล้วฝ่ายที่ทรมาน ก็คือทางนี้นะ
พอมาลองคิดดู ตามจริง มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เพื่อนปิครู้สึกกัน ปิคก็ไม่น่าจะปล่อยให้ตัวเองคิดไปเล้ยยยย (รุ้สึกกลายเป็นเข้าข้างตัวเองไปเลย)
สรุป ตอนนี้ต้อง หยุด หยุด หยุด หยุด หยุด ความรู้สึก ความคิด ความหวัง อะไรทุกอย่าง ต้องหยุดไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้น กลัวมันจะมากไปกว่านี้ โอ้ยยยย....ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็คิดอยู่นั่นแหละว่าจะทำไงดี๊...เฮ้อ
จบค่ะ เรื่องราวที่ขอระบาย เฮ้อ ๆ ๆ ๆ ฮ่า
งั้น... ฝันดีค่าทุกคน
Create Date : 18 ตุลาคม 2553 |
|
15 comments |
Last Update : 18 ตุลาคม 2553 18:48:21 น. |
Counter : 945 Pageviews. |
|
|
|