มหาลัยเหมืองแร่ : ดินแดนแห่งความเหงา
มหาลัยเหมืองแร่ เป็นหนังที่ผมซื้อตั๋วเข้าไปดูในโรงมากที่สุดในชีวิตของผม เพราะอย่างที่รู้ๆก็คือนี่เป็นหนังไทยดีๆเรื่องนึงที่ได้เคยดูมา แต่ก็จะมีคนอีกจำนวนนึงที่ไม่ชอบหนังเรื่องนี้ เมื่อผมถามเหตุผลก็ได้คำตอบว่า ไม่เห็นมันมีอะไรเลย...เห็นมันเมากันทั้งเรื่อง
ผมอยากจะบอกว่าที่พวกเขาเมากันขนาดนั้นก็เพราะพวกเขาเหงา และเหล้าก็เป็นเครื่องบำบัดจิตไม่ให้พวกเขาฟูมฟาย
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เด็กหนุ่มจากกรุงเทพฯเหยียบย้ำเข้ามาที่เหมืองแห่งนี้ เขาก็ได้กลายเป็นพลเมืองที่แปลกแยกที่สุด ณ พื้นที่แห่งนี้แล้ว เพราะด้วยความที่เป็นคนกรุงแต่ต้องมาทำงานในป่าเขาแบบนี้ จึงเป็นธรรมดาที่จะทำให้เขากลายเป็นคนที่ผิดแปลกไปจากคนอื่น และเมื่อเป็นเช่นนี้มันจึงกลายเป็นการก่อตัวของความเหงาขึ้นมาห่อหุ้มรอบตัวของเขาไว้
แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เขาคนเดียวหรอกที่เหงา เพราะผู้คนที่นี่ต่างถูกสาปให้โดดเดี่ยวและตัดขาดจากโลกข้างนอก
ท่ามกลางป่าเขาอันเงียบสงบนั้นยังมีเสียงเรือขุดดังระงมไปทั่วผืนป่า เป็นเสียงกู่ร้องบอกประกาศหวังให้โลกอีกโลกหนึ่งได้ยิน เป็นเสียงโอดครวญจากความอ้างว้าง ฝุ่นผงจากปล่องควันเรือขุดถูกปล่อยขึ้นไปสู่ท้องฟ้านั้น เป็นดั่งการส่งสัญญาณให้ใครบางคนได้รับรู้ถึงความโดดเดี่ยว แม้จะมีผู้คนอยู่ที่นี่มากมายแต่ทุกๆคนต่างมีแววตาของความอ้างว้าง โดยเฉพาะนายฝรั่งนั้นแม้จะมีนายแหม่มมาอยู่ด้วยก็ตาม แต่นายฝรั่งก็ยังปกปิดความอ้างว้างนั้นไว้ไม่ได้
ดังนั้นสิ่งที่ทุกคนในเหมืองแห่งนี้จะสามารถนำมาบำบัดความเหงาได้ก็มีแค่ล้อมวงกันกินเหล้าและเล่นการพนัน
เพราะมันเป็นยาชูกำลังที่ทำให้มีแรงสู้กับงานและความเหงาในวันต่อไปได้ ในดินแดนที่ถูกปกคลุมไปด้วยเสียงของความเงียบเหงานี้ ทุกคนจะสามารถมีแรงยืนต่อไปได้ และในดินแดนที่อ้างว้างแห่งนี้เด็กหนุ่มจากเมืองกรุงนามว่า อาจินต์ ก็สามารถกลมกลืนไปกับมันได้ เพราะคนทุกที่นี่ต่างเป็นผู้ที่อ้างว้างด้วยกันทั้งสิ้น
ท่ามกลางป่าเขาอันเงียบสงบ...เสียงเรือขุดยังคงขานตะโกนเล่าเรื่องราวความเหงาของผู้คนที่นี่ต่อไปจนถึงวันสุดท้ายของมัน
Create Date : 05 พฤษภาคม 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 6 พฤษภาคม 2551 19:58:40 น. |
Counter : 2375 Pageviews. |
|
|
|