เข้าวัดทำไม

ตอน "เข้าวัดแล้วได้อะไร

เรื่องการเข้าวัดนี่มีทัศนคติที่ไม่ค่อยเหมือนกัน
บางคนถามว่า "เข้าวัดแล้วได้อะไร"
บางคนก็ว่า "ไม่ต้องไปเข้าหรอก เข้าแล้วไม่ได้อะไร วัดกับบ้านก็เหมือนกัน ถ้าเราเป็นคนดีเสียอย่าง"

ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เลย และถ้าท่านทั้งหลายจะเข้าวัด ก็ต้องรู้ว่าเราจะเข้าเพื่ออะไร จะได้ตอบเขาได้ อาตมาประมวลอย่างนี้ การเข้าวัดนั้น
๑ เปลี่ยนสังคม
๒ใช้สังขาร
๓ ฝึกสันดาน
๔ ประหารกิเลส
๕ พบความวิเศษ คือ สติปัญญา

เปลี่ยนสังคม คนเรานี่ ถ้าจะทำความดี ก็ต้องเข้าสังคมคนดี จะมาบอกว่าอยู่บ้านได้เท่ากับวัด ไม่จริง แต่ถึงแม้ว่าเข้าวัด ก็เลือกวัดเข้า ตรงนี้จะให้ผลที่แตกต่างกัน ถ้าอยากสนุกก็ต้องเข้าเธค คลับ ผับ บาร์สิ ถ้าสถานที่นั้นไม่สนุก ด้วยบรรยากาศไม่สนุก มันก็ไม่เป็นประโยชน์อะไร

ดังนั้น สังคมแต่ละอย่าง ให้อารมณ์ ให้ประโยชน์แต่ละอย่างไป และสังคมแต่ละอย่าง ก็ให้ความดี ความเลว
แตกต่างกันไป การเข้าวัดเป็นการเปลี่ยนสังคม

ใช้สังขาร สังขารเรานี่ มันจะเปลี่ยนอยู่แล้ว เปรียบเสมือน บ้านเก่า เรือนเก่า จิตมันก็จะออกไปจากตัวเราแล้ว ก็ต้องใช้สังขารให้เป็นประโยชน์ต่อการทำความดี

งาน "กรรมกร" ทำกันมาตลอดชีวิตแล้ว เข้าวัด ลองทำงาน "กัมมัฏฐาน" ดู
"กรรมกร" ก็งาน "กัมมัฏฐาน" ก็งาน
แต่ "กรรมกร" งานทางกาย "กัมมัฏฐาน" งานทางจิต
ดังนั้น เราจึงใช้สังขาร และเมื่อเข้าวัดนี่ สังขารใช้มาก
ใช้อะไร ใช้พิจารณาเป็น "วิปัสสนากัมมัฏฐาน"
นี่เขาเรียกว่า "ใช้สังขารให้เป็นประโยชน์"

ฝึกสันดาน สันดานที่ไม่ดีนี่มีอยู่แล้ว แล้วก็อารมณ์ที่ไม่ดี กิเลสที่ไม่ดี มีอยู่แล้ว"
แขกดีมาปีละหนสองหน แขกฉิบหายขายตนมาทุกวันๆ"
คือความคิดดีๆและบุญกุศลมาไม่มาก มาปีละหนสองหน แต่ที่ว่า "แขกฉิบหายขายตนมาทุกวันๆ" คือ
ความเกียจคร้าน ความเอาแต่ใจ ความอยากได้ใคร่ดี
ความอิจฉาริษยานี่ มันมาทุกวัน ถ้ามาแล้ว มันจะเป็น "สันดาน" เหมือน "สันดอนกลางแม่น้ำ"เป็นอันตรายมาก ดังนั้น ก็เป็นการที่เรียกว่า "ฝึกสันดานเสีย กำจัดสันดอน" อันเป็นกิเลสนอนเนื่อง ที่เขาเรียก "สันดาน"

ประหารกิเลส กิเลสอะไรก็แล้วแต่ เมื่อเข้าวัดแล้วก็รับฟังคำแนะนำ ประหารเสีย

พบความวิเศษคือ สติปัญญา แต่ว่าความวิเศษนี้ ไม่ใช่เหาะเหินเดินเวหาได้
- อย่าไปอยากเหาะได้ เดี๋ยวจะกลายเป็นนก
ไปบินทับหัวชาวบ้าน ไปขี้รดหัวชาวบ้านเขา
- อย่าไปอยากดำน้ำได้ ปลามีอยู่แล้ว ดำน้ำได้
- อย่าไปอยากดำดินได้ ไส้เดือนมีอยู่แล้ว
อย่างนั้นไม่ใช่วิเศษ ถ้ามีจิตคิดอย่างนั้น
ตายไปก็ต้องเป็นอย่างนั้น แต่ว่า

ความวิเศษนั้น เกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าไม่มีความ "วิสุทธิ" คือ "ความหมดจดจากกิเลส"

ดังนั้น ปัญญานั่นแหล่ะเป็นเหตุให้พบสิ่งที่วิเศษที่สุด ก็คือ "ความวิสุทธิ" ได้แก่ "ความหมดจดของพวกเรา" นี่คือประโยชน์ของการเข้าวัด

เพราะฉะนั้น เมื่อท่านทั้งหลาย ยังไม่อยากเข้าวัด "วัดเลือกคน คนเลือกวัด" วัดก็เลือกคนเข้า คนก็เลือกวัดเข้า และเมื่อจะเข้าแล้วได้อะไรก็เรียงลำดับ

เปลี่ยนสังคม
ใช้สังขาร
ฝึกสันดาน
ประหารกิเลส
พบความวิเศษ คือ สติปัญญา

ตรงนี้คือ ประโยชน์ของการเข้าวัด

จากหนังสือ "คติธรรมนำชีวิต" เล่ม ๑ โดย "พระพิพิธธรรมสุนทร" วัดสุทัศน์เทพวราราม