|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
โทรมาในฐานะอะไร
หลายวันก่อน มีเรื่องหงุดหงิดใจ
ไม่รู้ว่าทำไม เธอคนนั้นต้องโทรมา(แฟนเก่าสามี)
หลายครั้งหลายหนที่เจอกันหล่อนก็ทำเป็นมองไม่เห็น
เวลาไปรับลูกๆ ก็ไม่เคยเอ่ยปาก ทักทายหรือสวัสดีกันเลย
เรื่องของเรื่องก็คือ แฟนเก่า(ไม่ได้แต่งงาน)ของสามี
ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูกแฝดที่ติดมากับสามีของนางหล้า
จู่ๆ จากคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยทักทาย ไม่เคยคุยกัน
แม้แต่มองหน้ากันก็แทบไม่เคยทำ
ไม่รู้เธอเกิดอารมย์ไหน ได้เบอร์นางหล้ามาจากใครก็ไม่รู้
เธอแกล้งโทรมาถามสารทุกข์ เรื่องราวของเรา ผ่านทาง
โทรศัพย์ของเพื่อนร่วมงานเธออีกที เธอแกล้งทำเป็นโทรผิด
แกล้งถามชื่อเสียงเรียงนามของเรา แบบเนียนๆ
แกล้งถามชื่อสามีเราว่าเขาชื่ออะไร ถามไปถามมา
นางหล้ารู้ตัวด้วยสัญชาติญาณของสาวไทยคนฉลาด
เอ๊ะ....มันยังไงกันฟะ? มันชักน่าสงสัย ใครมันบังอาจมาสืบประวัติเรา
ต๊ายยยยย....แอบเนียนได้ใจ
หล่อนผู้กลมกลิ้งตัวเกือบเท่าโอ่งมังกรราชบุรี
หน้ายังกะหมีแพนด้า คางยังกะไอ้ตูบพม่า หน้าขายังกะท่อทำถนน
โทรมาหาเราเพื่อก่อนความวุ่นวายจุดสงครามใจให้ลุกกรุ่น
หมีอ้วน..นางนั้นอยากจะหยั่งเชิงสาวไทยอย่างนางหล้า
ผู้สงบเสงี่ยมเจียมจนว่าเป็นคนมาทีหลัง เลยไม่อยากหาเรื่องใครก่อน
ถ้าใครคนนั้นไม่โยนความตอแหลมาให้ถึงบ้าน
นางหล้าผู้เป็นสนมในวัง ถูกอบรมย์มารยาทมาอย่างดีจากท้องนาและธรรมชาติอันบริสุทธิ์ 
หาได้คิดร้ายหรือก่อกวนใครก่อนไม่ ตรงกันข้ามเรากลับให้เกียรติ
และนับถือนางหมีอ้วนตัวนั้นอย่างดี ในฐานะแม่ของลูก(เลี้ยง)ที่อุตสาห์ผลิตให้นางหล้ามีภาระที่ต้องรับผิดชอบทั้งคู่อีกนานแสนนาน
ทั้งๆที่ตอนมันนอนด้วยกันเราไม่ได้สนับสนุนเลย
เหตุไฉนหล่อนจึงเพิ่งมาก่อกวน หรือว่าเก็บกดมานาน
ความแค้นมันสะสม ต่อมสมองเพิ่งทำงานหรือไรไม่ทราบได้
หรือว่าเราช่วยเลี้ยงลูกจนโต จนกลายความลำบากมาแล้ว
เพราะเด็กสองคนไม่ให้อุ้มเหมือนแต่ก่อน
หล่อนจึงปีกกล้าขาแข็ง อยากจะมาทำสงครามกับเรา
หล่อนคงลืมไปว่า....หล่อนต่างหากที่ต้องขอบคุณเรา
ที่ช่วยเลี้ยงลูกจนโตขนาดนี้ ขอบอกไว้เลยว่า
ภาระอันหนักหน่วงแบบนี้ ไม่มีแม่เลี้ยงคนไหนอยากรับผิดชอบหรอก
เพราะความจำเป็นทางกฎหมายต่างหากที่นางหล้าต้องยอมรับ
เพราะเราเองก็ไม่อยากให้สามีไม่สบายพระใจ
ถือเสียว่าเราทำหน้าที่ของเราไป ต่างคนต่างอยู่
แต่แทนที่หล่อนจะสำนึกในบุญคุณอันนี้
ที่มีคนมาอุ้มชูภาระของหล่อน แม้ในยามที่เด็กๆปิดเทริมก็เป็นภาระเราทั้งหมด ที่ต้องรับผิดชอบดูแล ในตำแหน่งแม่เลี้ยงที่จำเป็น
แม้ในชีวิตจริงนางหล้าเองก็ไม่เคยมีลูกของตัวเองเลยสักคน
(ตูคิดผิดหรือคิดถูกวะคะ? ที่มาเลี้ยงลูกให้เขาอ่ะ)
แม่หมีแพนด้ากลับสอนลูกในทางผิดๆ
บอกเด็กๆว่า ....อย่าไปเชื่อมันพวกอีหัวดำ....อย่าไป Hello มัน.....
น๊าน....พูดมาได้ยังไงฟะ?
ตอนที่หล่อนอยากเลิกปั๋ว หล่อนก็หอบลูกหนีไป
พอเขาแต่งงานใหม่กลับหาว่าเขาหักหลังไม่รักลูกเมีย
พอมาถึงตอนนี้กลับไปบอกเพื่อนฝุง
ถ้ายืดสามีคืนมาได้จะไม่มีวันปล่อยให้นางหล้าได้ครอบครองอีกเลยว่างั้น
ปั๊ดโธ่......นังหมีควาย อยากได้ก็มาขอดีๆชิใครจะว่าแม่นบ่คะ
(ตรูจะได้หมดภาระชีวิตชะที)
หลังจากวันนั้นหล่อนก็โทรมาอีกสองรอบ
นางหล้าก็เลยถามกลับ(ภาษาดัช) ว่าชื่ออะไร ? โทรมาจากไหน?
หล่อนไม่ตอบคำถาม แต่บอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องรู้
แต่เบอร์นี้จากโรงพยาบาลใหญ่แค่นี้ก็พอ ฉันได้เบอร์เธอมาจากอินเตอร์เน็ต
หลังจากนั้นหล่อนก็ตัดสายไป ทิ้งความสงสัยไว้หลายประเด็น
คงไม่มีใครแน่ ก็นางหมีอ้วนคนนั้น
มันทำงานที่เดียวกันกับสามีเรา คงไม่ใช่ใครอื่นแน่
ว่าแล้ว..สาวนางหล้าก็จัดการต่อสายหาคุณสามีทันที
ฮาโหล...ดาร์ลิ่งค์ ช่วยเช็คเบอร์นี้ให้หน่อย
ฉันสงสัยว่ามันมาจากที่ใด ?
อีกสองนาที ....ติ๊ด ติ๊ด สามีโทรกลับมันเบอร์ที่ทำงานเมียเก่าฉัน เธอไปได้แต่ใดมา?
ไอ้บ้า....ถามทำไมเล่า คนอย่างนางหล้านี่นะจะเจือกเรื่องชาวบ้าน
ไปถามหมีแพนด้าวัตถุโบราณของเธอดูชิ
มันเจือกโทรมาหาฉันทำไมยะ
ถ้าเครียไม่รู้เรื่อง.....เดี๋ยวเถอะ
พรุ่งนี้แม่จะไปขอใบหย่าที่อำเภอเองคอยดู
คุณสามีลนลานถาม นางหมีอ้วนมันว่าไงบ้าง?
นางหล้าชักฉุน ไปถามมันเองชิ โทรมาทำไม ฉันไม่ใช่ญาติมันนะ
สิบอกให่คนอย่างเธอไม่ได้สำคัญที่หนึ่งในชิวิตฉันนะ
เลิกกันเมื่อไหร่เธอกับฉันก็เป็นคนอื่นอยู่ดี
ฮั่นแน่....เจอลูกขู่ ระเบิดเวลากำลังจะทำงาน
หมดตัวและหมดตูดก็คราวนี้แหละบักสีดาเอ๋ย
เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับนางหล้า
ลูกหลานเจ้าพญาสุรินทร์ภักด์ดีศรีณรงค์จางวางที่ลูกช้างนับถือ
และบูชาเป็นพ่อเมืองของชาวสุรินทร์ผู้เลื่องลือความเกรียงไกร
เหตุไฉนจะยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้สู้รบ แม่นบ่คะ?
ออกคำสั่งสามี ไปหาคำตอบมาให้ข้าเดี่ยวนี้
ถ้าพูดกับไม่เครียห้ามกลับบ้าน
มิฉนั้นฉันจะเหมารถเก็บเสื้อผ้าของเธอไปส่งให้ที่หน้าบ้านหมีแพนด้ามัน!!!!!
5555555555 (เรื่องไรเราจะย้ายหนี) เธอเป็นสามีฉันบ้านหลังนี้ฉันก็มีสิทธ์
อ้าว...ตกลงเอาไงดีฟะ?
หัวเดียวกระเทียมลีบ เจือกมาเบ่งอยู่ต่างเมือง
ถ้าเขาทืบใครจะช่วยตูล่ะว๊างานนี้ คริๆๆ
ตกลงวันนั้น สามีต้องไปเครีย นางหล้าอยากรู้คำตอบ
หาเหตุและผลมาบอกฉันให้ได้นะว๊อยยยย
ถึงจะมาทีหลัง แต่ข้อยคือเมียใหญ่ผู้ผูกขาด
อำนาจเหนือพวง...ห...อันเล็กๆๆเด้อสิบอกให่
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ.....
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2553 |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 23:57:43 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 583 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเลียร์  วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:3:53:13 น. |
|
|
|
| โดย: MaFiaVza วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:58:19 น. |
|
|
|
| โดย: army_wifey วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:58:21 น. |
|
|
|
| โดย: เชิญจุติ วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:02:54 น. |
|
|
|
| โดย: pimiya วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:45:45 น. |
|
|
|
| โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:18:34 น. |
|
|
|
| โดย: natto (natto-kita ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:34:49 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ (Ramaekers ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:3:51:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Maastricht Netherlands
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า
เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข
เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร
ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา
คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน
ขอเป็นอีก หนึ่งแรงใจ ให้คนสู้
ให้เธอรู้ ว่าเธอ ยังมีหวัง
ขอส่งแรงใจ ให้เธอ มีแรงพลัง
ไปยังฝั่งฝัน ที่เธอวาดหวัง และตั้งใจ
|
|
|
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ลอกเลียน หรือนำส่วนใดส่วนหนื่ง ,รูปภาพ ในบล๊อคแห่งนี้ ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่ และเพื่ออ้างอิง โดยไม่ได้รับอณุญาติ มิฉะนั้นแล้ว จะถูกดำเนินคดี ตามที่ กฏหมายบันญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
