คำสารภาพของคนบาป(ความในใจ) """ หมื่นพันคำถาม ที่รุมเร้าหัวใจ น้องเกือบทนไม่ไหว ย้านแต่อ้ายคิดมาก เมื่อเขาคนนั้นมาทำให้ลำบาก ในฐานะคนรักไม่อยากให้อ้ายกังวล ที่ต้องอดทนคือเธอเป็นคนของใจ เก็บอาการเอาไว้อย่าให้นำตาร่วงหล่น ถึงแม้ข้างในหัวใจของน้องสับสน ย่านเขามาเล่นกล หลอนใจดึงอ้ายไปครอง""" ฟังเพลงนี้แล้วเศร้าจัง ทำไมปัญหามันมีเข้ามาไม่รู้จบ เหนื่อยใจจัง อยากหยุดพักเพื่อให้ทุกอย่าดีขึ้นกว่านี้ วันนี้มาบ่นมาเล่าเรื่อง มาสารภาพบาปในใจของตัวเอง หลายๆปัญหาที่ผ่านเข้ามาให้เราแก้ไข ถูกบ้างผิดบ้างก็พยายามกันไป นี่คือข้อผิดพลาดอย่างหนึ่งที่นางหล้าและสามี ตัดสินใจแต่งงานเร็วเกินไป เราสองคนไม่มีเวลาแม้แต่จะเรียนรู้กัน ถ้าหากเลือกได้ถึงตอนนี้นางหล้าก็ยังอยากจะพูดอยู่คำเดิมว่าฉันยังอยากครองตัวเป็นโสด ตั้งแต่วันแรกที่เจอสามีที่สนามบิน(วันที่ไปรับ) ตัวนางหล้าเองก็ไม่ได้ประทับใจอะไรเลย ในตอนนั้น ความรู้สึกถูกชะตาก็ยังไม่มีเกิดขึ้น แต่ในใจรู้สึกเฉยๆมากกว่า (อาจจะเป็นเพราะว่ามันเจ็บซำมาจนชินแล้ว) แต่ในทางตรงกันข้าม สามีของนางหล้ากลับหลงรักสาวไทยคนนี้ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบเจอ (สามีบอกเองว่าเขารักเรามากตั้งแต่เห็นที่สนามบิน) และคนนี้แหละที่เขาจะแต่งงานด้วย จะเอามาเป็นภรรยาให้ได้ เวลาแปดวันในครั้งแรกที่แกอยู่เมืองไทย มีแต่คำพูดของญาติพี่น้องที่บอกให้นางหล้ารับผู้ชายคนนี้เป็นแฟน รวมทั้งครอบครัวของนางหล้าก็เห็นดีด้วย พ่อบอกว่าเขาเดินทางมาตั้งไกล ข้ามนำข้ามทะเลมาหาเพราะว่ารักแก ทำไมถึงจะปฎิเสธเขาเสียล่ะ? ด้วยใจที่ขี้สงสารและอีกอย่างตอนนั้นเรายังไม่มีใครเข้ามาในชีวิต ก็เลยคิดว่าน่าจะลองคบหาดูก่อน เพราะเราก็อยู่บ้านคนเดียว บางครั้งก็กลัวๆกล้าๆ ถ้ามีใครสักคนมาดูแลห่วงใยก็น่าจะดี(คิดแค่นี้จริงๆ) ครอบครัวเราก็จะไม่ได้เป็นห่วงมากถ้าเรามีแฟน พอมาถึงวันที่สามีต้องเดินทางกลับบ้าน นางหล้าก็อาสาขับรถไปส่งถึง ทางเข้าสนามบินตรงแท๊กซี่จอดส่งผูโดยสาร (ไม่ยอมลงจากรถ ส่งเสร็จก็โบกมือบ๊าย บาย)หลังจากนั้นก็ขับรถออกไปเพื่อเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ไม่มีแม้แต่จะเดินเข้าไปส่งแก ปล่อยให้แกเดินข้ามถนนไปเอง พอขับไปได้สักพักถึงทางด่วนบางนาก่อนเข้าฉะเชิงเทรา เสียงโทรศัพย์ก็ดังขึ้น นางหล้าจัดการจอดรถเลียบข้างถนน เพื่อรับโทรศัพย์ ต้นสายก็คือสามีนี่เอง แกโทรมาทั้งร้องให้น้อยใจที่เราไม่แคร์แม้กระทั่งจอดรถไว้เดินไปส่งแกบ้างก็ไม่ยอมทำ (รู้ตัวว่าเราทำผิดจริงๆ) ทำไมถึงใจร้ายจัง แกบอกนางหล้าว่าเธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอมากขนาดไหน แม้ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ฉันก็ยังเตรียมเอกสารเพื่อยื่นวีซ่ามาให้เธอเลย ฉันเตรียมทุกอย่างมาให้ เพราะว่าฉันจริงใจกับเธอมาก ไม่เคยคิดแม้แต่จะหลอกลวง ให้เธอต้องเสียใจ มาถึงตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน แต่ก็ช่างเถอะ ฉันจะทำให้ดีที่สุด ทำให้เธอเชื่อใจและมั่นใจในตัวฉันให้ได้ ฉันขอให้เธอนำเอกสารไปยื่นวีซ่าให้เร็วที่สุด เพื่อเดินทางมาหาฉันที่ฮอลแลนด์มาเรียนรู้ มาดูว่าฉันเป็นอยู่ยังไง แล้วค่อยตัดสินใจก็ได้ นางหล้าจึงตอบกลับไปว่า ฉันจะเชื่อเธอก็ต่อเมื่อฉันเห็นการกระทำเท่านั้น ไม่ใช่ดีแต่พูด สามีก็รับปากบอกว่าคอยดูก็แล้วกันว่าฉันเป็นคนยังไง หลังจากกลับถึงบ้านนางหล้าก็ได้คิดไตร่ตรองปรึกษาพ่อดีแล้ว ก็เลยเดินทางมายื่นวีซ่าเยี่ยมเยียน แต่ผลวีซ่าไม่ผ่าน เพราะว่าเราเพิ่งเจอกันครั้งแรกด้วยระยะเวลาสั้นๆ นางหล้าจึงจำเป็นต้องติดต่อสามีทางอินเตอร์เน็ต ต่อไป ทุกวันที่เราคุยกันนางหล้าแซททีละหลายคนพร้อมๆกัน ทางฝั่งสามีก็รู้ เพราะเขาสามารถดึงเอาวินโด้เราไปดูได้ แล้วตลอดเวลานั้นเขาก็แอบแฮ๊ค ข้อมูลอีเมลย์เราไปทุกอย่างด้วยช่วงที่อยู่เมืองไทยด้วยกัน แกรู้ว่าเราติดต่อหลายคน แต่ไม่โกรธเพราะรักมากนั่นเอง จนในที่สุดแกทนไม่ไหวเห็นเราแซทกับหนุ่มหลายคน อารมย์หึงหวงกลัวมีคนชิงตัดหน้าไปก่อน แกเลยขอแต่งงานแบบรถด่วนไม่ยอมจอดซักสถานี หักหน้าผู้บ่าวอีกหลายคนที่ติดต่อนางหล้าอยู่ในตอนนั้นให้อกหักกันไปเป็นแถว เพราะหลายรายเตรียมเดินทางมาดูตัว บางรายซื้อตั๋วลงบอกวันเดินทางเรียบร้อย แต่ไม่ทันพ่อหม้ายลูกสามจากฮอลแลนด์เรียกว่าใครเร็วใครได้ แกกะเข้าเส้นชัยก่อนใครผองเพื่อน ในสังคมบ้านนอกนั้นหากมีผู้ชายมาหาถึงบ้านถ้าไม่แต่งงานก็จะเป็นเรื่องไม่ดี จะโดนติฉินนินทาเอาได้ว่าใจง่ายเป็นคนไม่ดี เมื่อเขากล้าขอแต่งงานเราก็กล้าที่จะรับปากเพื่อไม่อยากให้ใครต่อใครเอาไปนินทาเราได้ แม้จะเคยแต่งงานมาแล้วกับคนไทย และเป็นแม่หม้ายตั้งแต่ยังสาว อย่างน้อยก็ยังมีคนเห็นในความดีเราบ้าง นั่นแหละการแต่งงานแบบกระทันหันจึงเกิดขึ้น ไม่ได้แต่งเพราะใจรัก แต่ยอมแต่งเพราะศักดิ์ศรี (อันนี้เรื่องจริง) คิดว่าในเมื่อเขาเป็นคนดีทำไมเราจะรักเขาไม่ได้ แค่ให้เวลาฉันเสียหน่อยทุกอย่างมันควรจะเป็นไปในทางที่ดี นางหล้าบอกสามีว่าขอเวลาฉันสักหน่อยนะ แม้ตอนนี้จะยังไม่ได้รักเธอ แต่วันข้างหน้าฉัน จะต้องรักเธอให้ได้หากเธอเป็นสามีที่ดีของฉัน สามีจอมตื้อก็รับปาก ต่อให้รอทั้งชีวิตฉันก็ยอม เพราะฉันรักเธอคนเดียวก็พอแล้ว (อันนี้ขอบอกว่าสงวนลิขสิทธ์ห้ามผู้ใดลอกเลียนแบบ) เพื่อนๆ เชื่อไหมคะ แม้กระทั่งคำว่ารักก็ไม่เคยเอ่ยปากกับสามีจนถึงเดี๋ยวนี้ จะมีก็แต่เขียนการ์ดให้แกใน วันสำคัญหรือ วันเกิด วันครบรอบแต่งงานแค่นั้นที่จะมีคำหวานๆเขียนลงไปบ้าง เพื่อให้แกได้ชื่นใจ แต่หน้าที่ของภรรยา เราไม่ได้บกพร่อง เราทำหน้าที่ของเราอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้ผ่านมาสามปีกว่าแล้ว ความรู้สึกมันยิ่งดำลึกลงไปอีกยากนักที่จะหยั่งถึงรวมทั้งเหตุการณ์แย่ๆหลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ยิ่งทำให้เราหาใจตัวเองไม่เจอ บางครั้งเจอเรื่องหนักๆ อยากจะเดินออกไปจากจุดนี้ ไปในที่ไม่มีใครรู้จักเรา แต่พอมองเห็นหน้าสามีคนที่เขารักเรามากกว่าสิ่งใด ก็ทำให้รู้สึกสงสารและเห็นใจอย่างมาก เป็นห่วงว่าถ้าหากเราเดินออกไปจากชีวิตแกแล้ว เขาจะอยู่ยังไง ใครจะดูแลเขา ใครจะอยู่เคียงข้างเขาในวันที่เราไม่อยู่เราเคยสัญญากันว่า จะอยู่ดูแลกันจนแก่เฒ่า แม้จะยังไม่รักมากก็ขอให้อยู่ด้วยใจแบบเพื่อนดูแลเพื่อน ตราบจนคนหนึ่งตายจากไป พอคิดถึงจุดนี้ที่แกเคยบอกก็ทำให้หยุดคิด สัญญากับตัวเองเราต้องอดทนนะ อย่างน้อยสามีก็รักเรามากกว่าสิ่งใด บางครั้งสามีก็ถามรู้สึกรักแกขึ้นบ้างหรือยัง? นางหล้าก็เอาแต่ยิ้ม เพราะไม่อยากทำให้บรรยากาศการสนทนาต้องจบลงแบบบูดเน่า บางครั้งไม่อยากพูดอะไรเลย เพราะไม่อยากบอกว่ารักเดี๋ยวจะหาว่าเราโกหกอีก แต่บางครั้งหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็จะพูดไปทางอื่นให้มันจบๆๆ เราสองคนนิสัยต่างกันมาก รวมทั้งความคิดความอ่าน ความต้องการในสิ่งที่ตนเองคิดว่าดี แต่มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ก็คือ ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่ฟุ่มเฟือย ชอบวางแผนอนาคต นอกนั้นต่างกันเหมือนมือคนละด้าน นางหล้าจะแข็งเหมือนผูชาย(ง่ายๆยังไงก็ได้) ส่วนสามีจะนิสัยเหมือนผู้หญิง(คือจู้จี้จุกจิก ขี้บ่น น่ารำคาญ) บางครั้งเราก็อดที่จะดักคอไม่ได้ วันที่เกิดปัญหาหนักๆ นางหล้าได้พูดกับสามีว่า แม้ฉันไม่อาจจะรักเธอได้ในตอนนี้ แต่ข้อดีของเธอก็มีเยอะมากเกินกว่าที่ฉันจะปล่อยให้เธอต้องใช้ชีวิตคนเดียว เธอดีกับฉันมาก เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งสามี เป็นทั้งแฟน เป็นพี่ชายเป็นได้ทั้งพ่อ เธอเป็นทุกอย่างของฉันได้ และฉันสามารถพูดเปิดใจกับเธอได้ทุกเรื่อง แต่ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่มีวันทำร้ายเธอแน่ๆ หากวันหนึ่งถ้าหากฉันมีความรักกับใครสักคนที่มีความรู้สึกตรงกันและเขาเป็นคนดีอย่างที่เธอเป็นได้ฉันจะเดินเข้ามาบอกเธอให้รู้ด้วยตัวฉันเองนะสัญญาว่าจะบอกด้วยตัวเอง สามีก็เลยบอกนางหล้าว่าเรียนให้จบ เพราะว่ามันคืออนาคตของเธอ จบแล้วค่อยมาคุยกันใหม่ ถ้าเธอจบโรงเรียนเมื่อไหร่เราจะมานั่งคุยกันเรื่องอนาคต ถ้าหากเธออยากจะหย่าจริงๆ (อันนี้นางหล้าเป็นฝ่ายถามตลอดเวลาเราทะเลาะกัน) ฉันก็ดำเนินเรื่องให้ แต่ว่าหย่าแล้วห้ามไปไหน เราต้องอยู่เป็นเพื่อนกันไปแบบนี้ดูแลกันไปเรื่อยๆ (friendship) และจะหางานให้ทำเป็นหลักแหล่งด้วย เพื่อที่เราจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้ เฮ่อ...พอได้คำตอบแบบนี้ นางหล้าค่อยสบายใจขึ้นหน่อย อย่างน้อยก็ไม่อยากให้ใครมาเป็นเจ้าของชีวิต ถ้ารักกันชอบกัน ทะเบียนสมรสไม่ใช่สิ่งสำคัญในชีวิตคู่(สำหรับนางหล้านะคะ) จิตใจต่างหากที่ผูกมัดคนสองคนให้อยู่ร่วมกัน ต่อให้คนหนึ่งรักมากแค่ไหน แต่อีกคนไม่มีใจก็ไม่สำคัญอยู่ดี ก็ได้แต่หวังว่าในอนาคตสามีจะ ไม่ลืมคำพูดที่เคยเอ่ยปากไว้ก่อนหน้านี้ ถึงตอนนั้นก็คงต้อง ใช้ใจวัดใจกันไปเลย เดี่ยวจะมาหาว่าเรารอเอาสมบัติสามีอีก อย่างงี้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย ทั้งผู้ให้และผู้รับ ลูกๆเลี้ยง บรรดาเมียๆทั้งหลาย ก็ไม่ต้องมานั่งเถียงกันเรื่อง มรดกที่ลูกๆทุกคนจะได้รับ เพราะอย่างน้อยนางหล้า ก็จะแสดงความบริสุทธ์ใจ ด้วยการหย่า นั่นหมายถึงการสละสิทธิประโยชน์ทั้งหลายที่จะได้รับจากผู้เป็นสามีหลังจากการหย่าร้างเกิดขึ้น ญาติทางสามีก็จะไม่ต้องมานั่งระแวงว่าเรารอเอาสมบัติ เราเอาเฉพาะที่เราควรจะได้นั่นคือการหางานทำด้วยตัวเอง เก็บหอมรอมริบไปเดี๋ยวก็ได้เอง แก่แล้วก็กลับไปอยู่เมืองไทย บ้านเราเองก็มีแล้ว ที่ดินที่หามาด้วยตัวเองก็พอประมาณอยู่ แม้ไม่มีสามีก็ไม่ลำบากเท่าไหร่ (ขนาดทรัพย์สินของพ่อแม่นางหล้าเองยังขอสละสิทธ์ให้น้องๆหมด) ตายไปก็เอาไปด้วยไม่ได้ ส่วนที่มีอยู่ก็ให้ลูกหลานไปสร้างอนาคตกัน หากมีวาสนาหาเงินได้สักก้อนที่ดินเปล่าสองแปลงที่ จ.สระแก้ว นางหล้าซื้อไว้หลายปีแล้ว(ตอนนี้มีคนวิ่งหาเจ้าของวุ่นอยากซื้อต่อให้ราคางามเสียด้วย) ก็อาจจะทำห้องเช่าไว้เก็บกินตอนแก่ถึงตอนนั้นก็คงมีคนมาอาศัยเต็มไปหมด รับรองว่าหมาแมวได้อยู่ฟรีแน่งานนี้ ถ้าหากไม่มีลูกสักคน อย่างนี้นางหล้ามั่นใจว่าหากต้องอยู่คนเดียวไม่มีทางเหงาแน่นอน บางครั้งชีวิตคู่ดูภายนอกก็เหมือนช่างสูขขีเสียจริง แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่ไม่สามารถไปอธิบายให้ใครเข้าใจได้ ตัวเราเองเองเท่านั้นที่จะรู้ดีกว่าใคร ในความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะยืนอยู่ในความถูกต้อง ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน มันย่อมจะเป็นการดีไม่ใช่หรือ เกิดมาแค่ชาติเดียวขอทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเป็นดีกว่า ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ต้องไปยึดติดกับอะไรมาก ยิ่งเราแสดงความเป็นเจ้าของเขาก็ยิ่งวิ่งหนี ไม่มีใครเป็นเจ้าชีวิตของใครได้ หากมีถนนสองเส้นขนานกัน จงเลือกเดินทางเส้นที่ปลอดภัยที่สุด นางหล้าพอใจในสิ่งที่ตนมี แค่นี้เราก็ดีใจหายแล้ว เมื่อก่อนตอนที่เรายังไม่แต่งงาน บ้านนางหล้าเองอยู่ติดบ้านท่านสารวัตรตำรวจภูธร จ.สุรินทร์ (เราอยู่คนเดียวเป็นหมู่บ้านจัดสรร ) โอ๊ย ขี้คร้านจะมีหนุ่มๆแวะเวียน ทั้งทหาร ทั้งตำรวจ แต่ทำไมไม่เคยใส่ใจเอาซะเลย สุดท้ายก็มาได้บักสีดา ดันพานางหล้ามาลำบากหัวใจอีกต่างหาก เขาว่ากันว่า ..คนไม่รักมักจะได้ คนไม่ได้แต่เป็นคนที่รัก สงสัยจะจริง แต่คนที่นางหล้ารักทั้งหลาย มันก็ตายสูญพันธ์ไปมีเมียใหม่กันหมดแล้ว ตอนนี้ปลงจริงๆ กับเรื่องชีวิตคู่ ดูมันจะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับเรา สงสัยจะต้องอยู่กับบักสีดาผู้ซื่อสัตย์คนนี้แหละ หากตราบใดที่เขายังยอมรับในความเป็นเราได้ ก็คงต้องอยู่กันไปแบบนี้แหละ โบราณว่าเอาคนที่เขารักเราดีกว่าถ้าหากอยู่กันได้ ไม่ตายหรือจากลากันไปก่อน อีกไม่กี่ปีคงเห็นนางหล้าหลั่นล้าอยู่เมืองไทยแน่ๆ เพราะในอนาคตสามีบักสีดาผู้นี้หมายมั่นปั้นมืออย่างนักหนา ที่จะไปอยู่เมืองไทยให้ได้ แกรักเมืองไทยมากถึงขนาดที่ว่า ตายแล้วเผาที่นั่นเลยไม่ต้องส่งศพกลับ เพราะเกิดชาติหน้าฉันจะได้เกิดเป็นคนไทยกับเขาบ้างแกว่างี้ วันนี้แอบบ่นปนเล่ามาเสียนานทนอ่านกันหน่อยนะคะ ที่อยากบ่นวันนี้ก็เพราะว่าปัญหามันประดังเข้ามาหลายด้านเหลือเกิน บางทีคิดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย แต่เรามาถึงจุดนี้แล้วต้องอดทนให้มาก ถ้าเรียนจบแล้วก็คงจะดีขึ้นหน่อยหางานทำ เก็บเงินสักพัก ค่อยกลับไปทำธุระกิจเล็กๆ เลี้ยงปากเลี้ยงท้องไป ถึงตอนนั้น ถ้าบักสีดายังรักมั่นคงก็จะได้เห็นนางหล้า พาบักสีดาไปรับจ้างดำนาอยู่แถวบ้านกันละคราวนี้ เสร็จจากนาก็คงจะพาขนขี้ควาย ขี้ไก่ไปกองทำปุ๋ย พาไปให้ลำบากมั่ง ให้รู้รสชาติของกรรมกรแบกหามว่ามันเหนื่อยแค่ไหน หน้าแล้งก็จะพาขายไก่ย่าง ตำบักหุ่ง เพราะว่าตรงข้ามที่ดินของเรากำลังมีโรงงานทำกระดาษมาสร้างอย่างใหญ่โต แต่ยังไม่เสร็จดี ต้องรออีกสีกพัก คาดว่าอีกไม่นานคงเปิดรับพนักงานเป็นพันคน ตอนนั้นบักสีดา แกได้เป็นคนผิวหมึกแน่ ก่อเตาถ่านย่างไก่ทุกวัน ไม่รู้ใครเป็นใครล่ะงานนี้จะเผ่น เพราะทนลำบากไม่ไหว ถึงตอนนั้นก็คงจะเป็นบทพิสูทธ์รักแท้ยังมีเหลืออยู่ในโลกนี้อีกหรือเปล่า ถึงตอนนั้น ถ้าหากนางหล้าสายตาไม่พล่ามัว มองเห็นแป้นพิมพ์อยู่ ก็จะกลับมาเขียนบล๊อคเล่าเรื่องราวในแต่ละวันให้ฟังกัน อีกนานแสนนานเลยทีเดียวเชียว วันนี้ลงรูปพระนาง เพื่อนๆบอกว่าเหมาะสมกันขนาดนี้เนื้อคู่แน่ๆ แต่พระเจ้าจะเป็นใจให้นางหล้าอดทนได้แค่ไหนหนอ? อ้าวมาดูคู่สร้างคู่สม คนที่ยอมพลีหัวใจให้นางหล้า   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2553 20 comments Last Update : 26 พฤศจิกายน 2553 5:33:05 น. Counter : 818 Pageviews. Share Tweet

คุณเจ้าของ Blog สวยค่า สามีหล่อสมกันนะคะ ฟังที่คุณเล่า มันจริงหรือเปล่านะที่เขาว่า " คนดีๆผู้หญิงไม่รัก " สำหรับชั้นแล้ว ถึงรักแต่เป็นคนไม่ดีก็ขอบายเหมือนกัน   โดย: อนุมานน้อย 26 พฤศจิกายน 2553 6:24:30 น.

เป็นกำลังใจให้ จขบ นะคะ   โดย: army_wifey 26 พฤศจิกายน 2553 7:42:31 น.

ได้ระบาย "คำสารภาพของคนบาป(ความในใจ) "ออกมาบ้าง จะได้ไม่แน่นในอกนะค่า เฮ้ย บางครั้งก็เป็นเหมือนเรื่องผัวเมียละเหี่ยใจนะค่า คุณหล้า โชคดีแล้วค่า ที่ได้สามีดี รักคุณหล้าอย่างจริงใจ มีอะไรก็อดทนให้ถึงที่สุดนะค่า "สามีจะนิสัยเหมือนผู้หญิง(คือจู้จี้จุกจิก ขี้บ่น น่ารำคาญ) แอบกระซิบนิสนุง เหมือนคนที่บ้านเราเลย บางครั้งเซงเป็ดมากมาย รักษาสุขภาพนะค่า   โดย: ลงสะพาน...เลี้ยวขวา (ลงสะพาน...เลี้ยวขวา ) 26 พฤศจิกายน 2553 7:45:29 น.

มันคือรสชาติของชีวิตจริง ๆ นั่นล่ะพี่หล้าเนอะ มองโลกในแง่ดี ๆ เข้าไว้ อย่างน้อยคุณพี่หล้า ก็ยังมีคุณพี่ฝรั่งที่เขารักและซื่อสัตย์ต่อคุณพี่มาก ๆ ซึ่งคนอีกหลาย ๆ คนยังไม่มีโอกาสแบบคุณพี่นะค่ะ ยิ้ม ๆๆๆเข้าไว้นะจ๊ะพี่สาวคนสวย คุณน้องเป็นกำลังใจให้ค่ะ ปล.ดอกทานตะวันเฉาและคอตกไปเลยอ่ะ เมื่ออยู่ใกล้พี่สาวเรา 555)   โดย: สาวปราจีนบุรี IP: 203.121.167.241 26 พฤศจิกายน 2553 10:16:54 น.

อ่านเรื่องของคุณนางหล้าจบแล้ว ชักจะเริ่มสงสารพระเอกดังโมแล้วสิ เพราะเป็นคนกลาง คงหนักใจน่าดู แต่ก็เข้าใจนางหล้านะคะ คนเรามันต้องซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง เอาเป็นว่าขอให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดี รวมทั้งเรื่องลูกด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: เรไรไอด้า 26 พฤศจิกายน 2553 13:03:58 น.

เหมาะสมกันนะคะพี่หล้า ก็นี่แหละดีแล้วมีคนให้เขารักเราก็สุขใจ   โดย: พลูด่างในอ่างดิน 26 พฤศจิกายน 2553 14:48:02 น.

ขอบคุณทุกคอมเม้น ของน้องพี่ นางหล้ายินดีรับฟังทุกเหตุผลจ๊ะ และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่หลั่งไหล แค่แวะมาออกความเห็นก็ดีใจแล้วนะคะ เรื่องราวของชีวิตมันมีเหตุและผลมากมายที่ไม่สามารถบอกใครต่อใครได้ แต่มาถึงวันนี้สัยญาว่าจะทำให้ดีที่สุดค่ะ คนเราต้องซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตนเอง แม้บางครั้งจะเขวไปบ้าง ก็ต้องมีสติ ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้หากเราตั้งใจที่จะทำนะคะ นางหน้าก็เห็นด้วยจงอยู่กับคนที่รักเราถึงจะมีความสูขค่ะ ขอส่งความสูขไปยังเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกคนด้วยนะคะ ใกล้ปีใหม่แล้ว ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตจ้า   โดย: Ramaekers 26 พฤศจิกายน 2553 19:33:30 น.

คุณหล้าและสามี เป็นคู่สวย หล่อ สมกันแล้วค่ะ หาคนดีที่รักและทุ่มเทให้มากมายขนาดนี้ ไม่ได้ง่ายๆนะคะ ไม่มีชีวิตคู่ไหน ที่จะมีหนทางที่โรยด้วยดอกกุหลาบ ตลอดเวลา มีขึ้นเขา ลงห้วยบ้าง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามแต่มุมมองของแต่ละคน มองบวก คิดบวกมากๆเข้าไว้ สิ่งดีๆจะเข้ามาหาเราเอง คุณหล้าเป็นคนเก่ง และฉลาด บางเรื่องอาจต้องมองผ่าน ไปบ้างจะได้สบายใจขึ้น ไม่ว่าจะโสดหรือแต่งงาน ก็มีทั้งสุุขทุกข์ทั้งนั้น บ่นๆเข้ามาให้เพื่อนๆฟังในบล็อค เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วละค่ะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้คุณหล้าสู้ๆนะคะ   โดย: Duna@Budapest IP: 188.36.128.86 26 พฤศจิกายน 2553 19:52:41 น.

บางทีความสะดวกสบายก็ไม่ใช่สไตล์ชีวิต เกิดเป็นผู้หญิงสิ่งสำคัญที่สุดคือความเป็น "แม่" ถ้าคุณได้เป็น"แม่" ของเด็กสักคน หรือหลายๆคน นั้นคือสิ่งสำคัญที่สุดแล้วค่ะ สามีคุณถ้าเขาเข้าใจคุณหรือวัฒนธรรมเรา คุณต้องเป็นแม่ของเด็กลูกครึ่งที่มีใจเป็นไทย ดำนา เลี้ยงควาย ขายไก่ยาง และนำพาความภาคภูมิใจมาสู่คุณ และบรรพบุรุษ ส่วย (กูย) เขมร ลาว ชาวสุรินทร์ค่ะ คุณมีชีวิตอยู่ได้ค่ะ เพราะเขาคือสิ่งที่คุณต้องรับผิดชอบ สำหรับคุณความรับผิดชอบต้องมาก่อนความรักแน่นอน เป็นกำลังใจให้ค่ะ มีลูกซะนะค่ะ ถ้าไม่ยอมก็หาใหม่ค่ะ   โดย: กูย IP: 192.168.51.229, 182.52.102.29 26 พฤศจิกายน 2553 21:53:40 น.

เป็นกำลังใจ ให้ค่ะ.. สู้ๆต่อไปนะคะ..เพื่อคนที่รัก....คุณหล้า ค่ะ..   โดย: natto (natto-kita ) 26 พฤศจิกายน 2553 22:26:39 น.

ถ้าไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับชีวิตบ้าง... มันคงจืดชืดน่าดู ติดตามอ่านตั้งแต่แรก อุปสรรคมีไว้ให้ฟันฝ่าค่ะ และพี่หล้าก็ผ่านมันมาได้ด้วยดี และสวยงาม คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า มีแต่คนบอกว่าอยู่เป็นโสดนะดีแล้ว แต่หนูก็ยังอยากเข้าอยู่ดี 555++ พี่หล้าโชคดีมากๆ เลยค่ะที่เป็นที่รักของสามี ใครจะว่ายังไงช่างเขาค่ะ   โดย: ใกล้แค่สายลม IP: 183.89.41.202 26 พฤศจิกายน 2553 22:31:23 น.

คุณมีชีวิตอยู่ได้ค่ะ เพราะเขาคือสิ่งที่คุณต้องรับผิดชอบ สำหรับคุณความรับผิดชอบต้องมาก่อนความรักแน่นอน เป็นกำลังใจให้ค่ะ มีลูกซะนะค่ะ ถ้าไม่ยอมก็หาใหม่ค่ะ โดย: กูย IP: 192.168.51.229, 182.52.102.29 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:53:40 ชอบความเห็นนี่จังเลย เม้นได้ตรงใจมากๆ ใช่แล้วค่ะ สำหรับดิฉันความรับผิดชอบมาก่อนความรักแน่นอน เพราะว่าเป็นคนที่รับผิดชอบดีในทุกเรื่อง ตรงต่อเวลา และเป็นคนที่เกลียดคนผิดคำพูดที่สุด ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ แต่ทุกคอมเม้นที่มาให้กำลังใจและแสดงความเห็นก็ขอขอบคุณมากๆๆ ที่ส่งกำลังใจมาให้นางหล้าตลอดมา ขอน้อมรับฟังทุกความเห็น บางทีการคิดคนเดียวไม่ใช่ว่าจะถูกเสมอไป เพราะฉนั้นมีเพื่อนๆมาออกความเห็นก็ดีค่ะ นางหล้าจะได้เก็บเอาความเห็นที่มีประโยชน์เหล่านั้นมาเป็นคำสอนให้ตัวเองได้ดำรงค์ชีวิตอย่าดีที่สุด   โดย: ขอบคุณทุกกำลังใจ (Ramaekers ) 27 พฤศจิกายน 2553 0:11:31 น.

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่านี่เป็นกฏแห่งกรรมแน่ๆ นางหล้าและสามีคงเป็นคู่ตามกันมา แต่คุณสามีคงทำอะไรให้นางหล้าโกรธข้ามภพข้ามชาติ ชาตินี้ถึงตอนเอาคืน สามีแสนจะรัก แต่นางหล้ากลับเฉยๆ อยู่ด้วยกันอย่างนี้ดูยากที่ไปตลอดรอดฝั่ง คงเคยได้ยินคำว่า รักมากก็แค้นมาก แก้วน้ำถ้ามันเต็มเมื่อไหร่น้ำมันก็จะล้น ขึ้นอยู่กับล้นเร็วหรือล้นช้าเท่านั้น ผมอยู่ในแวดวงนักปฏิบัติธรรม เจอเรื่องทำนองนี้มาพอสมควร เขาแนะนำให้แก้ไขครับ นางหล้าลองพิจารณาดู ให้ไปทำบุญด้วยกัน แล้วตั้งใจดีๆ บอกเขาไปว่ากรรมใดที่เราเคยโกรธเคืองเขาไว้ในชาติก่อนๆ และเราจำไม่ได้เลย เราขออโหสิกรรมให้เขา ไม่โกรธไม่จองเวรอีก ขอให้กรรมทั้งหลายยุติลง หลังจากอโหสิกรรมแล้วกรรมจะค่อยๆ คลายตัว ถ้าเราเป็นเพียงแค่เจ้ากรรมนายเวรเขา ก็จะจบลงด้วยการจากกันด้วยดี แต่หากเป็นคู่สร้างกันมา ความรักเก่าๆ มันจะพุ่งขึ้นและอยู่กันได้อย่างมีความสุข ไม่ใช่อยู่เพราะหน้าที่ครับ เป็นกำลังใจให้หญิงไทยใจสู้ครับ   โดย: oddy.freebird 27 พฤศจิกายน 2553 6:48:27 น.

ตามหัวบล้อคของคุณหล้าเลยนะคะ "ไม่มีชีวิตของใครที่ดีที่สุด ต้องมีสะดุด ต้องมีหลงทาง.." แม้บางครั้งมันดูสับสนบ้างแต่เราเชื่อว่าวันนึงคุณหล้าต้องเจอทางออกที่ดีและสวยงามค่ะ ชีวิตคนเราก็มีแค่นี้ สุขกับทุกข์สลับสับเปลี่ยนกันไป เราเคยคิดว่าชีวิตคนเรามันก็เหมือนละครนั่นแหละมั้ง ข้างบนเค้าเขียนบทมาให้แบบนี้ ก็ต้องสู้และอดทนกันต่อไป ทุกอย่างจะลงเอยด้วยดีก็ตอนอวสานนู่นแหละค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เหนื่อยได้แต่อย่าท้อจ้า   โดย: nanaandtom 27 พฤศจิกายน 2553 7:03:23 น.

สวัสดีค่ะ สู้ๆนะคะ ชีวิตคนเรามีทั้งสุขและทุกข์เข้ามา ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปชมความหนาวเย็นที่บ้านมานะคะ ตอนนี้หิมะเยอะก็เดินลำบากค่ะ แถมด้วยความขี้เกียจก็เพิ่มเข้ามา ขอบคุณมากๆอีกครั้งสำหรับคำชมสาวน้อยที่บ้านนะคะ ตอนนี้ฝึกไว้ให้รู้งานในปีหน้าค่ะ อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะคะอากาศหนาวมากๆ   โดย: LoveParadise 27 พฤศจิกายน 2553 16:02:30 น.

สวัสดีอีกครั้งค่ะนางหล้า พี่ไม่ได้อ่านจนจบหรอกนะยาววววววว มากค่ะ ตามประสพการณ์ชีวิตที่ผ่านมาและไม่ได้มีความสุขในชีวิตแต่งงาน เพราะคิดว่าแฟนยังรักเมียเก่าอยู่และเอาใจลูกจากเมียเก่ามากด้วย พี่เป็นคนไม่ค่อยพูดเวลาพูดเขาก็จะไม่ฟังเราทุกครั้งเห็นคนอื่นดีกว่าเรา ไม่ให้เกียรติเราเหมือนเป็นแค่เครื่องรองรับอารมณ์ พี่เดินหน้าแล้วถอมหลังไม่ได้ มีลูกกับเขาอีกสองคน สิบปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขเลยสักวัน เขาขี้โมโหแต่กับคนอื่นจะดีมาก พี่เลี้ยงลูกคนเดียวเขาไม่เคยช่วยเพราะทำงานทุกวัน แต่ลูกจะรักเขาเพราะทุกครั้งที่เขาโกรธเขาจะให้เรามาเอาลูกออกไป เขาจะเป็นพ่อที่ดีในสายตาลูกส่วนพี่เป็นนางยักษ์ (เพราะพี่ไม่มีความสุข) ใครพูดอะไรเขาจะรับฟังและช่วยเหลือ แต่พี่พูดอะไรเขาจะไม่รับฟัง (ขอโทษค่ะบรรยายซะยาว ) อยากให้น้องหล้ารู้ว่าน้องหล้าเป็นคนที่โชคดีที่สุดคนหนึ่ง อย่าทิ้งแฟนไปนะคะอยู่กับคนที่เขารักเราน่ะดีกว่าอยู่กับคนที่เรารักค่ะ ยืนยันนั่งยันเลย   โดย: Apples in my eyes IP: 124.171.51.235 28 พฤศจิกายน 2553 11:49:27 น.

ให้กำลังพี่ Apples in my eyes คะ น่าเห็นใจนะคะ สิบปีหาความสูขแทบไม่ได้ แต่ทุกอย่างคุณก็ทำเพื่อลูก เป็นแม่ทีดีมากค่ะ ยังไงก็เข้มแข็งนะคะ และขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล๊อคค่ะ ใช่ค่ะนางหล้ายังโชคดีกว่าอีกหลายๆคน ตรงที่สามียังรักเรา ยกเราเป็นที่หนึ่งมาตลอด แต่เวลาทะเลาะกันเขาจะเป็นฝ่ายง้อเราทุกครั้งค่ะ   โดย: Ramaekers 28 พฤศจิกายน 2553 15:29:16 น.

นี่แหละหนา ชีวิตคู่ บางครั้งอธิบายให้ใครๆเข้าใจ แต่ไม่มีใครเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนดีหรอกนะ ได้ระบายออกมาบ้างก็จะได้สบายใจขึ้น เป็นกำลังใจให้และก็เป็นตัวอย่างสำหรับน้องๆ สาวๆ ด้วย น้องหล้าเอ้ย พี่ว่าทุกๆคู่ มีปัญหาทั้งนั้น ช่วง 5 ปีแรกของการแต่งงานถ้าอดทนและผ่านไปได้ ชีวิตสมรสก็จะยั่งยืน เพราะช่วงนี้จะเป็นช่วงของบททดสอบ เอ้าสู้ๆ ผ่านไปให้ได้ แล้วจะรู้ว่าต่อไป ความรู้สึกของเราจะนิ่งแล้ว นะอย่าเพิ่งใจร้อนตัดสินใจอะไรไปนะค่ะ หญิงไทยพันธ์อึดอยู่แล้ว สู้โว้ย   โดย: pimiya IP: 110.49.128.136 28 พฤศจิกายน 2553 19:51:18 น.

นั่นซีคะ ดูสมกันขนาดนี้ เนื้อคู่แน่นอนค่ะ   โดย: filmgus 13 ธันวาคม 2553 21:08:23 น.

สู้ๆค่ะพี่หล้า ตามมาอ่าน ตอนนี้พี่หล้าเข้าใจกะสามีแล้ว แพทก็ดีใจด้วยค่ะ ชอบอ่านเรื่อวพี่หล้า สนุกดี   โดย: แพท IP: 180.180.35.59 16 มกราคม 2554 17:15:50 น.