พ.ร.บ. หนัง มีผลแล้ววันที่ 2 มิถุนายน 2551 คิดใครได้ ใครเสีย

ด้วยการประเดิม งานใหม่ของกระทรวงวัฒนธรรมที่ต้องการจะเป็นผู้ใหญ่ ใจดีค่อย คุมเด็กให้อยู่ในคอก ในกรอบ อย่างที่เขาคิดว่าเด็กสมัย นี้จะไม่มีพิษภัย อะไร ว่าแล้วทางกระทรวงก็จึงคิดได้ว่า การควบคุมภาพยนตร์ จึงเป็นอีกสิ่งที่สามารถทำได้ โดยการจัดเรต ของภาพยนตร์เพื่อการแบ่งภาพยนตร์ ออกเป็นประเภทต่าง ๆ โดยก่อนหน้านั้น ก็มีกองเซ็นเซอร์ เป็นเจ้านายใหญ่ในการตัดหนัง ที่คิดว่ามันไม่ส่งผลประโยชน์อะไรออกมาเลย และแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นจากอดีตที่เป็นบทเรียนก็คือ หนังบ้างเรื่องที่โดนเซ็นเซอร์ กลายเป็นหนังที่หมดคุณค่าและ ไม่น่าชมสักเท่าไหร่ เพราะการเซ็นเซอร์หนัง ในครั้งก่อน ๆ ได้ให้นักวิชาการ แม่บ้าน ทหาร ตำรวจ ผู้กำกับ พ่อค้า แม่ขาย เข้ามานั่งดูหนังแล้วก็บอกว่า ต้องเอาฉากไหนออกบ้าง ฉากไหนไม่ผ่าน เพื่อเป็นการลดความไม่แน่นอนของหนังต่าง ๆ ที่ผ่าน กองเซ็นเซอร์ไป สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้คือ การที่กระทรวงวัฒนธรรม รับหน้าเสื่อ ออกมาเป็นเจ้าภาพเองในการ ตั้ง การจัดเรต ในสมัย รัฐบาล พลฯ เอก สุรยุทธ จุลานนท์ เมื่อเข้ามติ ครม.แล้วก็ผ่านอย่างง่าย โดยการความเห็นชอบของ สนช. ในขณะ นั้น ทำให้เรื่องแย่ ๆ ที่หนักกว่าเดิมได้เกิดขึ้นอีกเมื่อ การกำหนด เรต ของบ้านเรานั้นมีดัง นี้

1. ภาพยนตร์ที่ส่งเสริมการเรียนรู้ และควรส่งเสริมให้มีการดู

2. ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้ดูทั่วไป

3 .ภาพยนตร์ที่เหมาะสม กับผู้มีอายุตั้งแต่สิบสามปีขึ้นไป

4. ภาพยนตร์ที่เหมาะสม กับผู้มีอายุตั้งแต่สิบห้าปีขึ้นไป

5. ภาพยนตร์ที่เหมาะสม กับผู้มีอายุตั้งแต่สิบแปดปีขึ้นไป

6. ภาพยนตร์ที่ห้ามผู้มีอายุต่ำกว่ายี่สิบปีดู (ยกเว้นผู้บรรลุนิติภาวะโดยการสมรส)

7. ภาพยนตร์ที่ห้ามเผยแพร่ ในราชอาณาจักร

สำหรับการจัดประเภทภาพยนตร์ตามข้างต้น เป็นเรื่องที่ทั้งฝ่ายรัฐบาล และตัวแทนผู้ประกอบการ เช่น นายจาฤก กัลย์จาฤก นายกสมาพันธ์ภาพยนตร์แห่งชาติ ได้ร่วมกันกำหนดขึ้นเมื่อครั้งมีการพิจารณา ในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ส่วนในรายละเอียดว่าแต่ละเรต จะต้องประกอบด้วยอะไรบ้างนั้น ยังอยู่ในระหว่างการร่างกฎกระทรวง โดยจะนำผลการสัมมนาที่ทางสมาคมสมาพันธ์ภาพยนตร์แห่งชาติ ได้จัดขึ้นเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2550 มาใช้พิจารณาด้วย เช่น ภาพยนตร์ที่ไม่อนุญาตให้ผู้มีอายุต่ำกว่า 20 ปีชม จะต้องฉายเฉพาะในโรงที่กำหนดเท่านั้น

ส่วนเนื้อหาในเรตนี้ จะเป็นภาพยนตร์ที่มีความรุนแรง การทารุณกรรม เรื่องสยองขวัญ มีบทดื่มสุรา การเสพยาเสพติด และการแสดงออกทางเพศที่ชัดเจน เป็นต้น อย่างไรก็ดี นอกจากจะดูแนวทางด้านผู้ประกอบการแล้ว ยังต้องรับฟังความคิดเห็น จากเครือข่ายครอบครัวในฐานะผู้ปกครองด้วยว่า จะเห็นด้วยมากน้อยประการใด เพราะเป็นเรื่องที่มีผลกระทบต่อทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง และต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคมร่วมกัน


โดยเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ความเป็นไปได้ ที่ตามมา คือ แล้ว โรงหนังเขาจะทำได้เหรอ ในเมื่อ คนที่มาดูเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่า หนัง จะเป็นอะไรยังไง บ้างเรื่องอาจจะ ไม่รุนแรงมากก็ได้ แต่ที่ผมสงสัยคือ อายุ 20 ปี เนี้ย ยังจะต้องบอกพวกเขาอีกเหรอว่าหนังบ้างเรื่องคุณดูไม่ได้ ซึ่งผมคิดว่า การที่คุณให้เขามีสิทธิเลือกตั้ง ในวัยอายุ 18 แต่เขาไม่มีสิทธิ เลือกความเหมาะสมให้ตัวเองโดยการที่ ผู้ใหญ่มองว่า หนังบ้างเรื่องเด็กต่ำว่า 20 ดูไม่ได้โดนเด็ดขาด เหมือนการห้ามคนเข้าผับ ที่อายุ 20 อีกนั้นหล่ะ เหตุผลที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ ผลได้ผลเสีย ตกอยู่ที่เราเต็ม ๆ ว่า คุณใช้อะไรมาพิจารณาประกอบกันว่า หนังเรื่องไหน มันเป็นเรต ไหน ก็อยู่ที่กลุ่มเขาอีกนั้นหล่ะ มันก็ไม่มีทางรอดได้เลย นอกจากบอกว่า เราต้องทำใจกัน อย่างนั้นใช่ไหม

แต่สิ่งที่หนึ่งที่ผมไม่รอแน่นอน คือ ผมเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มคนดูหนังในเมืองไทย ที่ก่อตั้งตัวเองขึ้น เพื่อ เรียกร้อง สิทธิในการเลือกชม เลือกดู สิ่งที่ผมให้ความสำคัญ และ รักมาก ๆ นั้นคือการดูหนัง เข้าไปอ่านรายละเอียดได้ที่ Blog นี้นะครับ

//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=palao&group=2

Create Date : 31 พฤษภาคม 2551		2 comments
Last Update : 31 พฤษภาคม 2551 10:06:40 น.
Counter : 595 Pageviews.
Share Tweet