“…แต่พอโตขึ้นความเหงามันเหี้-กว่านั้นมากเลย…….เราก็เลยตั้งคำถามขึ้นว่า ถ้าเรารักใครมากๆอ่ะ เราจะทนได้เหรอ ถ้าวันนึงเราต้องเสียเค้าไป และไอ้การจากลาอ่ะ มันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต โต้งก็รู้ดี มันจะเป็นไปได้หรือโต้ง ถ้าเราจะรักใครแล้วไม่กลัวการสูญเสีย …แต่อีกใจนึงก็คิดว่า…ว่ามันจะเป็นไปได้เหรอที่เราจะอยู่ได้โดยไม่รักใครเลย นี่แหละ ความเหงา”
“…โต้งคือสิ่งเดียวที่น้าเหลืออยู่นะ และน้าก็ไม่อยากเห็นเค้าเดินไปในทางที่ไม่ถูกต้อง ในอนาคตเมื่อโต้งเรียนจบ เค้าจะต้องหางานทำ มีเงินเก็บ แล้วก็หาผู้หญิงดีๆ แต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่า นี่มันคือชีวิตนะมิว น้าเลี้ยงดูเค้ามาเพื่อให้เค้าเติบโต ไปในทิศทางนั้น”
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
