อ่านเล่มนี้แล้วทำให้รู้สึกว่าเราทำอะไรให้โลกนี้บ้งาหรือยังน้อ...เฮ้อ....

ว่าจะหาเล่มนี้มาอ่านเหมือนกัน
มีคนบอกว่าอ่านเล่มนี้แล้วร้องไห้ด้วย

ยังไม่ร้องไห้...แต่ก็หดหู่ แล้วก็ได้กำลังใจในการต่อสู้ชีวิตขึ้นเยอะเลย ใครที่ชอบมองว่าตัวเองมีปัญหา พอได้อ่านเล่มนี้ คุณต้องคิดใหม่เลยล่ะ

นาฏกรรมบนลานกว้าง ไม่น่าจะใช่งานของประชาคม เป็นงานของคมทวน คันธนู /

งานเล่มนี้ของ ประชาคม พลิกดูแต่ยังไม่ได้อ่านอย่างจริงจัง

อังคารที่แล้ว .. มีนัดกับเพื่อนไปตกปลาทะเล (เช็คฝนแล้วลมแล้ว ว่าปลอดภัยชัวร์) ผมแบกเป้ คันเบ็ด เข้าไปบ้านเพื่อน ก่อนเวลานัด

ก็เลยแว๊บไปร้านหนังสือ.. เห็นหนังสือเล่มนี้อยู่บนชั้น คู่กับหนังสือของ ประชาคมอีก 2 เล่ม แต่มัวไปอ่านที่เขาพิมพ์บทวิจารณ์ ก๊อกๆแก๊กๆ เสียก็เลยไม่ได้เปิดดูเนื้อหาข้างในเท่าไร

กลับถึงที่พักเกือบเที่ยงคืนของวันพฤหัส หลังจากนอนเมาคลื่นในเรือสามวัน .. แทนที่จะได้ตกปลา ผมต้องนอนฟังคนเรือเล่าให้ฟังถึงชีวิตในเรืออวนลาก (ชีวิตวัยหนุ่มของไต๋) ฟังชีวิตอันเสียงภัยของคนเรือจับกุ้งแชบ๊วย

พอขึ้นมาบนบก คนขับแท๊กซี่ชาวอีสานยังร่วมแบ่งปันประสบการณ์การเป็นลูกเรืออวนลาก และการเมาเรือร่วม 10 วันของเขาให้ฟังอีก ออกตกปลาครั้งนี้เลยกลายเป็นการเก็บข้อมูลของผมไปเสีย เพราะนอนหัวโคลงบนเรือ .. ผมนับถือ ประชาคม ลุนาชัยที่เขาผ่านชีวิตที่สมบุกสมบันแบบนี้มาจริงๆ

เคยอ่านตอนอยู่ในขวัญเรือนค่ะ
ถึงจะหดหู่ แต่ก็ชอบ

อืมม์ มีหลายคนบอกว่าดี

ถ้าไม่หดหู่จนเกินไป คงได้อ่านสักวัน

เคยหยิบเล่มนี้แล้ว แต่แคชเชียร์สับสน เอาออกจากกองน่ะ เรากลับมาบ้านคิดไปคิดมาถึงนึกได้ว่าขาดเล่มนี้ (กับบางเล่ม) ไป

เซ็งไปเลยน่ะ ในร้านตอนนี้ไม่มีสภาพแจ่ม ๆ แล้ว คงต้องรอโอกาสหน้า

พี่ชายลังเล...ขอบคุณค่ะ แก้ไขแล้ว ดันเขียนชื่อหนังสือผิด จริงๆ ต้องเป็น นาฏกรรมแห่งชีวิต โอ๊ย ไม่ได้พิสูจน์อักษรให้ดีซะก่อน

หวังว่าจะได้อ่านหนังสือของประชาคมอีกค่ะ...

เรื่องสั้นขนาดยาวของ ประชาคม เรื่อง เที่ยวเรือแห่งความทรงจำของคุก ที่ตีพิมพ์ในมติชนสุดสัปดาห์เมื่อสี่ห้าเดือนห้าก่อน ทำให้ผมนึกอยากค้นหาว่า ประชาคม เป็นใคร เพราะเขียนเรื่องราวในเรือได้ถึง... หมายถึงว่า เขียนแบบคนอยู่เรือมาก่อน เรืออวนลาก งานโหดและหิน ลูกผู้ชาย ถ้าไม่แน่จริง อย่าเอาชีวิตไปสุ่มเสี่ยงแบบนั้นดีกว่า หลังจากนั้น ผมพลิกอ่านบางบทของ กลางทะเลลึก แล้วก็พบว่า ท่วงทำนองเดียวกันของการถ่ายทอดประสบการณ์ของคนเรือ .. ผู้ผ่านการเคี่ยวกรำจากงานหนัก

นั่นแหละครับ ที่ผมประทับใจ ประชาคม ลุนาชัย .. นับถือในความเป็นผู้ชาย .. นักเขียนควรทำงานหนักแล้วก็มีประสบการณ์ที่แท้จริง แจ่มชัดในเรื่องที่อ่าน ไม่นึกว่า นักเขียนคนนี้เป็นลูกเรือ!! เป็นการเลือกหนทางเดินที่หนัก


เพิ่งอ่านหนังสือของ จำลอง ฝั่งชลจิตรจบไป 5 เล่ม .. ฮุฮุ (นี่ครับ เขียนถึงงานไว้ที่นี่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=08-2006&date=24&group=3&blog=1) แล้วก็จะเดินทางไปต่างจังหวัด กลับมา คงได้เวลาอ่านหนังสือของประชาคม กะเขาบ้างซะที เอา 2 เล่มก่อนแล้วกัน กลางทะเลลึก กับ เขียนฝันด้วยชีวิต ขอบคุณครับที่แนะนำหนังสือดี ๆ

อาทิตย์ก่อน เพื่อนก็ฝาก เล่นเงา ของ จิระภัทร อังศุมาลิน (หรือ สิเหร่ เวลาเขาเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับดนตรีแจ๊ซ) มาให้อ่าน - เริ่มไปได้สองสามหน้าแล้ว เห็นเพื่อนว่าน่าสนใจ

ซื้อมาแล้วเหมือนกันค่ะสำหรับ เล่นเงา แต่ยังอยู่ในคิวรออ่าน 555 แต่ก็ชอบคุณสิเหร่อยู่แล้วจากงานเขียนเกี่ยวกับดนตรีทั้งร็อกทั้งแจ๊สเลยค่ะ

อ่านจบแล้วเอามาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ กระตุ้นต่อมหน่อย

ลองผิดลองถูก เรียนรู้วิธีการทำลิงค์เวลาจะตอบในกระทู้แล้ว :-) วันก่อนเล่าว่าได้อ่านหนังสือ เรื่องสั้นของ จำลอง ฝั่งชลจิตรไป 5 เล่ม ก็เลยไปแจมไว้ที่ จำลอง ฝั่งชลจิตร นักเขียน(เรื่องสั้น) ในดวงใจ อ่านเรื่องสั้นของเขาแล้วมีชีวิตชีวาดีครับ

เล่นเงา ยังอ่านไม่จบหรอก พับไว้ก่อน เมื่อวานว่าจะไปต่างจังหวัด ปรากฎว่าเจอกับเหตุการณ์ที่ผมคาดไว้แล้ว ว่าสักวัน มันต้องเป็นเช่นนี้.. รักร้าวปล่อยไว้ไม่นานก็เลิกรา ใช่มั้ย ฮี่ฮี่ ก็เลยสำราญอยู่ในกรุงเทพฯ ไม่ได้สำราญเปล่าหรอก ไปหาหนังสือของประชาคม มาอ่าน ได้มา 4 เล่ม ครับ กลางทะเลลึก , เขียนฝันด้วยชีวิต , คนข้ามฝัน , ฝั่งแสงจันทร์ ถ้าอ่านหมดนี่ แล้วรวมกับ นิยายกลางแสงจันทร์ ที่ผมเคยอ่านไปแล้ว ก็ได้ 5 เล่ม ก็คงพอจะกล้อมแกล้มพูดได้ว่า รู้จักนักเขียนคนนี้-ผ่านตัวหนังสือของเขาบ้างแล้วล่ะ

อ่าน เขียนฝันด้วยชีวิต ไปได้สองร้อยหน้า เข้มข้นจริงๆ ถ้าหากใครไม่เคยอ่านงานของประชาคม ลุนาชัยมาก่อน ถ้าเริ่มจากเล่มนี้ ก็คงจะต้องอยากหางานอื่นๆของเขามาอ่านด้วยแน่ๆ ผมหมายถึงว่า ถ้าเรายอมรับให้กับความทรหดต่อชะตาชีวิตอันโหดร้ายของเขาแล้วน่ะนะ

มองในแง่วรรณกรรม หนังสือเล่มนี้ก็เหมือนบันทึกถึง "คนนิรนาม" หรือ เหล่ารากหญ้าที่พวกเขาอยู่ในดินแดนที่ว่ากันว่า สมบูรณ์ที่สุดแห่งหนึ่ง และการประกาศเลิกทาสก็ทำมาตั้งนานแล้ว แต่อ่านๆไปแล้ว ทำให้นึกว่า ที่จริงแล้ว ระบบทาส มันไม่หายไปหรอก มาหลบซ่อน แซกซึมอยู่ตามโรงงาน ตามไร่ ตามนา ตามเรือประมง นี่เอง .. อย่าพูดให้มันเลิศหรูถึงคุณค่าของคนที่พึงเห็นว่าทุกคนมีค่าเท่าเทียมกันเลย นายจ้างบางคนทำกับลูกจ้างเหมือนกับหมา-แมว เรื่องเหล่านี้ แม้แต่ในสังคมทุนนิยมปัจจุบันก็ยังมีอยู่ จะโทษว่าเป็นชะตากรรม หรือโทษอะไรดีหล่ะ ... อื้มม

สิ่งหนึ่งที่เห็นในตัวนักเขียนคนนี้คือ รักการเขียนอย่างจริงจัง และรักการอ่านอย่างจริงจัง มันทำให้ผมพลิกหนังสือ บันทึกการเรียนรู้ของชายพเนจร ที่แปลโดย ณรงค์ จันทร์เพ็ญ ซึ่งเป็นคล้ายๆกับ เขียนฝันด้วยชีวิต แต่อันนั้น เป็นบันทึกที่เขียนโดย หลุย ลามูร์ นักเขียนชาวอเมริกัน ผู้คร่ำหวาดกับคาวบอยและอินเดียนแดง หลุย ลามูร์ เป็นอีกหนึ่งตำนานของคนใช้ชีวิต โชกโชน ผจญภัย และรักการอ่าน เช่นกัน

อืม ความคิดเห็นเข้มข้นค่ะ

ฮี่ๆๆๆ ด้วยคนกับ "เหตุการณ์ที่ผมคาดไว้แล้ว ว่าสักวัน มันต้องเป็นเช่นนี้.. รักร้าวปล่อยไว้ไม่นานก็เลิกรา ใช่มั้ย ฮี่ฮี่ " ถึงจะเป็น Big Step Backward แต่ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

อืม...ใช่ทีเดียวค่ะ กลุ่มคนใช้แรงงานถูกกระทำเยี่ยงคนไม่มีสิทธิมีเสียงในสังคมจริงๆ แต่ก็นับถือในความทะเยอทะยานและมุ่งมั่นของประชาคม (แหม ชอบที่มาของชื่อนี้จังค่ะ) และคงจะตามอ่านงานของเขาไปเรื่อยๆ ตามแต่เวลาจะอำนวยแน่นอน

คุณพี่นอนเปลพูดถึงรายละเอียด เขียนฝันด้วยชีวิต ไว้ค่อนข้างดีทีเดียวค่ะ

มาคุยด้วย (จขบ.จะได้มาอ่านมั้ยน้า)

อ่านจบแล้วค่ะ อ่านเรื่องสั้นและนิยายเขามาก่อนหน้านี้ พออ่านเรื่องนี้ก็เลยได้รู้ที่มาของการเขียนเรื่องหลายๆ เรื่องของเขาค่ะ

สิ่งหนึ่งที่ดีของเขาก็คือความดื้อรั้นที่จะทำสิ่งที่ตนเองรักนี่แหละ

เลยทำให้ทำความฝันสำเร็จจนได้