Bloggang.com : sarntee : “ตัวใครตัวมัน” เรื่องราวที่ต้องชำระ

“ตัวใครตัวมัน” เรื่องราวที่ต้องชำระ

หนาวกำลังจะผ่านไป

และพร้อมอย่างเต็มที่ในการก้าวข้ามต่อเนื่องสู่ฤดูร้อนโดยไม่ต้องการพิธีรีตองใดๆ

ปีที่แล้วน้ำมากบ่าท่วมไปทุกที่ ฝนลากยาวนานกว่าทุกปี ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าอย่างมั่นใจว่าปีไหนฝนดี พอถึงฤดูหนาวจะหนาวเหน็บเจ็บกระดูก เช่นเดียวกันถ้าปีไหนหนาวมาก พอถึงหน้าฝนๆ ก็จะดี

แต่เอ...ถ้าอย่างนั้นไอ้ที่เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวร้อน ฝนไม่ตกต้องตามฤดู คงต้องยกให้เป็นความวิปริตนะซีครับ

โลกชั่วโมงนี้กำลังเพ่งมองหวาดกังวลกับปัญหาโลกร้อน

แต่ก็อย่างว่าประเด็นเหล่านี้จะสำเหนียกได้สักกี่คน ความเป็นจริงที่ยากปฏิเสธก็คือทุกๆ คนกำลังสาละวนเผชิญหน้ากับความยุ่งยากเรื่องเศรษฐกิจ หรือปัญหาปากท้อง ใบหน้าที่เคยผ่องใสฉายแววความสุข ตอนนี้กลับห่อเหี่ยวเปลี่ยวเฉาลงอย่างเห็นได้ชัด

ทั่วทั้งโลกก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวงเรื่องความอยู่รอด จริงๆ แล้วสัตว์ทั้งหลายหลากต่างก็ตกอยู่ในกฎเกณฑ์แบบนี้แทบทั้งสิ้น...ไม่เว้นแม้แต่มนุษย์ละครับ

หากปล่อยให้อยู่กันแบบตัวใครตัวมัน ภาพแห่งการช่วงชิงยิ่งชัดเจนขึ้นทุกที ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะสามารถช่วงชิงทรัพยากรมาได้ ส่วนผู้พ่ายแพ้ซึ่งน่าจะเป็นคนส่วนใหญ่ต้องตกอยู่ในความทุกข์ยากอย่างแสนสาหัส

โฟกัสกันที่ประเทศไทย ที่หลายๆ ฝ่ายโดยเฉพาะผู้ปกครองพยายามเรียกร้องให้ประชาชนตระหนักในความสามัคคี อันเป็นผลสืบเนื่องจากการต่อสู้ทางการเมืองอย่างหนักของกลุ่มผลประโยชน์สำคัญ ซึ่งดำรงฐานะนำในสังคมมาตลอดประวัติศาสตร์ยุคใหม่ภายใต้รัฐอาณาเขตนาม “ประเทศไทย”

เป็นพลวัตที่แสนจะธรรมดาในวิถีแห่งทุนนิยมซึ่งนั่นย่อมเกี่ยวเนื่องกับกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ หลายหลากมากขึ้น การผลิตเพื่อขายมันคนละเรื่องกับเพื่ออยู่เพื่อกิน มีปัจจัยการผลิตที่เกี่ยวกับทุน เทคโนโลยี แหล่งวัตถุดิบ ลูกจ้าง แผนงาน ตลอดจนการประชาสัมพันธ์

เราเริ่มเห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า เมื่ออยู่แบบตัวใครตัวมัน ช่องว่างระหว่างคนรวยคนจนจะยิ่งถ่างกว้างทุกที เราเห็นด้วยซ้ำไปว่าใครที่วิ่งเข้าเกาะกุมแสวงหาผลประโยชน์ทางการเมืองยิ่งทำให้ยิ่งทำให้กลุ่มผลประโยชน์พวกเขาเติบโตแข้มแข็ง

เราเห็นกระทั่งภาพอภิสิทธิชนทางการเมืองที่เกาะกุมรัฐธรรมนูญเป็นเครื่องมือทางการเมืองในการทำลายล้างฝ่ายตรงข้าม ขณะที่หลังฉากนั่งเป็นประธานกิตติมศักดิ์ให้กับบริษัทใหญ่ๆ ถามว่าในการแข่งขันแบบเสรี บริษัทที่ไม่มีต้นทุนทางสังคมสามารถเอาชื่อหรือตัวท่านๆ ทั้งหลายมานั่งหัวโต๊ะได้ พละกำลังในการแข่งขันใครจะได้เปรียบเสียเปรียบ

การต่อรองผลประโยชน์แบบตัวคนเดียวไม่อาจอยู่รอดได้ เราจึงได้เห็นการรวมกลุ่มกันเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ และนับวันจะยิ่งมีอัตราเร่งในการเปลี่ยนแปลงดุลอำนาจอันไม่ชอบมาพากล

เมื่อสัปดาห์ก่อนม็อบมันสำปะหลังปิดถนน ก่อนหน้ามีม็อบข้าวโพด และกลุ่มคนงานปิดถนนต่อรองโบนัสปลายปี ยังเหลืออีกหลายม็อบที่กำลังรวมตัวกันแสดงพลังตามฐานความคิดและความเชื่อมั่นตนเอง

ม็อบรายวันที่เคยเกิดในเกาหลีใต้เมื่อราว 10 ปีที่แล้วกำลังฉายภาพซ้ำขึ้นในประเทศไทย ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ

ไม่รู้ว่าความรู้ที่มีอยู่ในบ้านเราจะหาทางออกให้ประเทศได้ทนท่วงทีหรือไม่ ผมค่อนข้างเชื่อว่าความรุนแรงแบบมิคสัญญีรอวันปะทุขึ้นครั้งใหญ่ในวันข้างหน้า

เพราะสิ่งที่เรียกว่า “ตัวใครตัวมัน” ยังไม่ถูกนำมาพินิจพิเคราะห์ละซีครับ

ศานติ เพียงใจ
กุมภาพันธ์ 2552

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2552 16:22:43 น.

0 comments

Counter : 426 Pageviews.