รอคำรัก (Lynn Graham) :: ขอพื้นที่ระบายนิดนึง

...โปรยปกหลัง...

อันเดรียส นิโคไลดิส มหาเศรษฐีพันล้านชาวกรีก ไม่เคยมีคู่นอนคนเดียวนานกว่าสามเดือนเลย... จนกระทั่งโฮปได้เข้ามาครอบครองเตียงของเขา แต่ตอนนี้ แม้จะได้อยู่ด้วยกันมาแล้วถึงสองปี อันเดรียสกลับยังไม่คิดจะแต่งงานกับโฮป หล่อนรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องไปจากผู้ชายที่หล่อนรัก แต่แล้วหล่อนพบว่ากำลังจะมีลูกกับเขา ทันใดนั้นเอง อันเดรียสก็ได้มองทุกสิ่งทุกอย่างแตกต่างไปจากเดิมมาก... อดีตนางบำเรอที่มีเพื่อความสะดวกเพียงชั่วคราวนั้น กำลังจะเป็นภรรยาถาวรของเขา! แต่หล่อนก็ยังไม่ยอมแต่งงานกับเขา มันเป็นเพราะอะไรหรือ

...ความเห็นส่วนตัว...

ถ้าใครเคยอ่านรีวิวนิยายของบล็อกนี้มาบ้าง คงพอจะรู้ว่า เราเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายรักหวานๆ (รัก โรแมนติก ตบจูบ อ่านได้หมด) และมีภูมิต้านทานความน้ำเน่าสูงมาก (ถ้าไม่มากจริง คงไม่สามารถอ่านนิยายของลินน์ กราแฮมได้แน่ๆ ) เพราะเคยแนะนำเพื่อนบางคนไป เขาอ่านแล้วแทบจะเขวี้ยงหนังสือทิ้งเลย ไม่ใช่ว่าไม่สนุกนะ ...สนุกค่ะ...

แต่บางคนไม่ค่อยชอบความสุดโต่งของตัวละคร ทั้งบุคลิกภาพภายนอก ที่พระเอกสูงหกฟุตสามนิ้วขึ้นไป (เท่านั้น ต่ำกว่านี้ผิดมาตรฐาน) ผิวเข้ม ตาคม รูปร่างชวนน้ำลายไหล สายตาชวนละลาย มีเสน่ห์เกินห้ามใจ แบบที่สาวๆ ที่ไหนเห็น เป็นต้องลืมหายใจ (เหล่านี้ทั้งมวลเป็นปกติของพระเอกนิยายโรมานซ์)

แต่ที่เว่อร์สุดขีด พระเอกของลินน์ กราแฮม จะต้องเป็นมหาเศรษฐีพันล้าน หมื่นล้าน (เท่านั้น) เป็นเจ้าของเกาะ มีรถลีมูซีน มีเครื่องบินส่วนตัว มีธุรกิจอยู่ทั่วทุกมุมโลก และต้องมีนางบำเรออย่างน้อยก็คนหรือสองคน ในแต่ละประเทศที่ผ่าน...ยังไม่รวมถึงภาวะทางจิตใจ ที่ค่อนข้างย่ำแย่ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เอาแต่ใจ เอาใจยากมากๆ และเดาใจไม่ค่อยถูก

นางเอกก็จะต้องใส ไร้เดียงสาสุดๆ และในความอ่อนหวาน อ่อนไหวนั้น มักจะซ่อนอารมณ์อันร้อนแรงไว้ด้วย...ซึ่งนี่แหล่ะ คือปกติของนิยายของลินน์ที่น้ำเน่ายุงชุม แต่ว่านักเขียนเธอก็สามารถเขียนให้คนอ่านมองเห็นแง่มุมทางความรู้สึกของแต่ละคน จนคนอ่านเข้าใจได้ดีและอินพอสมควร







...แต่...มาม๊ะ...ขอพูดถึงเรื่องนี้หน่อยเถอะ...

พอดีว่าเพิ่งหยิบมาอ่านอีกรอบ (อ่านคราวก่อนโน้น..น..น..น..ไม่ค่อยอิน เพราะว่าช่วงนั้นได้หนังสือมาใหม่ๆ อ่านนิยายของลินน์ติดๆ กันเป็นสิบๆเรื่อง จนมึนว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหน) คราวนี้หยิบมาอ่านเล่นๆ อีกที...ให้ตายเถอะ พระเอกของลินน์ ร้ายกว่านี้ก็มีอยู่นะ...แต่มีนายอันเดรียส นิโคไลดิส คนนี้แหล่ะ ที่เราไม่ชอบเลย ...ไม่ให้ผ่านค่ะ...

เรื่องราวประมาณว่าอิตาพระเอกนี่ ได้เจอกับนางเอกโดยบังเอิญ เพราะมีอุบัติเหตุขับรถเกือบชนนางเอกจนรถเฟอร์รารี่ของตัวเองระเบิด(คนอ่านโคตรเสียดายรถเลย) ดังนั้นพระเอกจึงพานางเอกไปหลบหิมะและความหนาวที่โรงนาแห่งหนี่ง แล้วไฟก็สปาร์ค (เร็วไปหน่อยนะ แต่ก็เข้าใจอ่ะ มันคือโรมานซ์) แล้วพระเอกก็ติดใจนางเอก จึงบอกนางเอกว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป นางเอกคือคนรักของเขา

ตัดมาที่สองปีต่อมา นางเอกก็มีความสุข อยู่กับพระเอกในฐานะคนรัก (เธอเข้าใจว่าเป็นอย่างนั้น) จนเพื่อนมาเตือนสติว่าถ้าผู้ชายไม่คิดจะเดินหน้าในความสัมพันธ์ เธอก็ไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอของเขา นางเอกก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ (คิดได้ช้าเสียจริงแม่คุณ แต่ก็เข้าใจอีกแหล่ะ ว่าความรักมันบังตา) ดังนั้นเมื่อพระเอกกลับมาจากทำงานต่างประเทศ นางเอกจึงร้องขอการจัดการฉลองครบรอบการอยู่ด้วยกันสองปี

พระเอกถึงกับอึ้งไป เพราะไม่เคยอยู่กับผู้หญิงนานเกินสามเดือน พอรู้ตัวว่าอยู่กับนางเอกนานขนาดนั้น ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะว่านางเอกมีอิทธิพลกับหัวใจมากเกินไป จึงทำเป็นโกรธและต่อว่านางเอกว่าเป็นแค่นางบำเรอ อย่าริคาดหวังจะทำเหมือนเป็นภรรยาเขา..(เอ่อ คนอ่านแทบกระโดดเข้าไปถีบพระเอก เพราะสรุปว่าที่ผ่านมาทั้งหมด ไม่ใช่พระเอกไม่ตั้งใจนะ พระเอกตั้งใจจริงๆนั่นแหล่ะ ที่จะเก็บนางเอกไว้เป็นแค่นางบำเรอของเขา แต่นางเอกเข้าใจแบบใสซื่อมาตลอด ว่าเธอคือคนรักของเขา)

หลังจากนั้นก็มีเรื่องเข้าใจผิด เพราะน้องสาวพระเอกเกลียดนางเอก ที่เมื่อพระเอกรับนางเอกมาอยู่ด้วย นางเอกกลายเป็นคนที่ได้เวลาและความสนใจทั้งหมดของพระเอกไป (พระเอกก็รักนางเอกนั่นแหล่ะ แต่ไม่รู้ตัวเอง) ในวันงานปาร์ตี้ นางเอกรู้ความลับบางอย่างของน้องสาวพระเอก น้องสาวพระเอกกลัวถูกเปิดโปง จึงรีบใส่ร้ายนางเอกก่อน ว่านางเอกเล่นชู้กับญาติของเพื่อนนางเอก

นางเอกก็ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา แต่มีหลักฐานบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่มัดตัว พระเอกก็ไม่เชื่อนางเอก ด้วยอารมณ์หึงหวง จึงขอเลิกกับนางเอก นางเอกจึงถามว่า "คุณอยู่กับฉันมานาน คุณไม่รู้จักตัวตนของฉันจริงๆเหรอ" คำถามนั้นก็ทำให้พระเอกอึ้งไปเหมือนกัน คิดอยากจะเชื่อ แต่ใจก็กลัวถูกหลอก

มาถึงจุดนี้ (คนอ่านเคื๊องเคือง อยากส่งปลาข้ามประเทศไปให้พระเอกกินหน่อย จะได้ฉลาดขึ้น) เรื่องอื่นๆ พระเอกเข้าใจผิดยังพอทนได้อยู่ แต่เรื่องนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ ... สุดท้ายนางเอกจึงหนีจากพระเอกไปอยู่กับเพื่อน โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองท้อง ก็เลิกกันไปหลายเดือนเหมือนกัน พระเอกก็เที่ยวแหลก แบบประชดชีวิต คั่วสาวไม่ซ้ำหน้า เสียใจที่นางเอกมีชู้

คิดถึงนางเอก อยากหาข้ออ้างมาหานางเอก ในที่สุดก็ได้ข้ออ้าง คือการที่พี่ชายนางเอกโทรมาหา เมื่อพระเอกมาหาก็ดันมาเจอกับญาติเพื่อนนางเอกมาเยี่ยมพอดี..ยิ่งตอกย้ำให้พระเอกเข้าใจว่านางเอกมีชู้จริงๆ

แล้ววันหนึ่ง..นางเอกเพิ่งรู้ตัวว่ามีท้อง (โห..ตั้งหกเดือนเชียวนะ ที่นางเอกไม่รู้ว่าตัวเองท้อง...อ่านแล้วคิดถึงดาราดังท่านหนึ่งที่เป็นข่าวดังๆ บางทีเค้าอาจจะไม่รู้ตัวเองจริงๆ ก็ได้นะ ว่าตัวเองท้อง) จึงนัดพระเอกมาพบ พระเอกก็เล่นแง่ เล่นตัว พอนางเอกบอกว่าท้อง พระเอกก็เข้าใจว่านางเอกคงมาขอความช่วยเหลือเรื่องเงิน

แล้วเมื่อนางเอกบอกว่าพระเอกนั่นแหล่ะเป็นพ่อ พระเอกก็ไม่เชื่ออีกแถมไม่ยอมรับอีกต่างหาก พอนางเอกบอกเหตุผลต่างๆ และบอกจำนวนเดือน พระเอกก็เริ่มเชื่อ แต่ก็ยังต้องการที่ตรวจดีเอ็นเอเด็กอีก...(ฮ่วย..ย..พระเอก) กว่าจะเข้าใจกัน เล่นเอามึนหัวเลยทีเดียว

เรื่องนี้ขอผ่านค่ะ อ่านแล้วไม่ชอบนิสัยพระเอกเลย ชอบทำร้ายจิตใจนางเอกด้วยคำพูดแรงๆ การกระทำก็แย่ แล้วยังค่อนข้างหูเบาอีกด้วย ส่วนนางเอกก็นะ...เอ่อ...ไม่ไหวจะเคลียร์ อะไรก็โอนอ่อนตามตลอด...(แต่ก็มีข้อดี คือเป็นคนจิตใจดี มองโลกในแง่ดี)

จริงๆ พล็อตมันก็ไม่ต่างจากเรื่องอื่นๆ ซักเท่าไหร่ แต่ต้องลองอ่านดูค่ะ ในรายละเอียดของเรื่องราว ของเหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ ที่มันให้ความรู้สึกต่างกัน และมีความขัดแย้งหลายสิ่งหลายอ่านแล้วไม่ค่อยชอบ และไม่โดนใจซักเท่าไหร่


...จบแค่นี้ดีกว่า มาบ่นให้ฟังเฉยๆ (แต่ก็ยังสมัครรักใคร่ เป็นสาวกของลินน์เช่นเดิมนะคะ)...

Create Date : 21 สิงหาคม 2553		9 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2553 5:43:18 น.
Counter : 3335 Pageviews.
Share Tweet