อ้วน " I think we shouldn't work on your project over here because it's so crowded and very noisy. What do you think? อ้าวคุณอ้วน ไมพูดจาเป็นหมูสามหาวกับพี่งี้อ่ะน้อง..ให้ตูรอมาเป็นชั่วโมงพร้อมสายตาประชาชีนับสิบ อิ่มแล้วทำเป็นลืมสัญญาเมื่อสายัณฑ์นะ คิดได้ดังนั้นอิชั้นเลยตอบไปอย่างนางเอกว่า..
" Oh..I think it'd be ok , you can call our participant out side, could you?or if you think I'm bothering you to do this, I'll go home and do it by myself. ประมาณว่าเมิงกินไปแล้วนะ ต้องทำตามสัญญาดิ ไปคุยข้างนอกก็ได้นี่ ตูจะรอเมิงในร้าน( แหะ แหะ วลีเริ่มเปลี่ยนแล้วนะคะ เห็นแมะ จากคุณ เป็นเมิงแล้ว มิไหวแล้วอ่ะ เริ่มเม้งแตก )แต่ถ้าชั้นกวนยูมากไปละก็ ทำเองก็ได้(เห็นแมะ นางเอกสร้างภาพสุด ๆ ) อ้วนเพื่อนรักเลยบอกว่า ก็ได้.... ๆๆ ใจเย็น ๆ นะมายเฟน แล้วอ้วนก็จะเดินออกไปหน้าร้านพร้อมกับเบอร์ แล้วก็ปึกสมุดของอิชั้นไปเพื่อจะทำการโทรหาองค์กรกลุ่มเป้าหมายที่อิชั้นต้องการ
" Tarny(อิชั้น), I think we gotta move. I can't work on your project here..... I am hurt!" โอว..เหมือนฟ้าผ่ามากลางใจอีเด็กสาวไทยใจรักเรียนผู้นี้.. นี่ตูต้องหอบสังขารไปไหนอีกเนี่ย..แล้วอ้วนก็เอื้อนเอ่ยกับอิชั้นด้วยหน้าตาน่าสงสารว่า "Let's go to my apartment. It's cool and I'll feel comfortable to help you up" โอวววว มันอะไรกันเนี่ย สองชั่วโมงผ่านไป แถมยังเจ็บตัวอีก สงสารเค้าก้สงสาร แต่ว่าอนาคตอิชั้นจะเป็นเช่นไรถ้าไปบ้านเค้า ก็..มิใช่ไรหรอกฮ่ะ ก็อิเมจิ้นกันเองนะคะว่ารถยังขนาดนั้น แล้วบ้านอ่ะ จะขนาดไหน ..โอวก้อต..กูยอดเศร้า... แต่ว่า..แต่ เพื่ออะไรคะ...คุณผู้อ่าน>> ใช่ค่ะ เพื่อรายงาน ต้องไปชิมิคะ..ต้องไปค่ะ อิชั้นเลยตอบด้วยเสียงอันร้าวรานว่า " Yes, let's go"