Bloggang.com : naughty sugar : whatta hell is going on with อ้วน(ช้างเพื่อนแก้ว ภาค 3)

whatta hell is going on with อ้วน(ช้างเพื่อนแก้ว ภาค 3)

มาแล้น..ดูรถอ้วนเพื่อนรักของอิชั้นกันมาแล้วชิมิคะ..ไงคะ อึ้งทึ่งเสียวกันรึป่าว อ่ะ ถ้ายังก็มาต่อกันเลยดีกว่า เป็นช้างเพื่อนแก้วไตรภาค..พิเศษ

หลังจากที่อิชั้นเซย์เยสไปแล้ว อีอ้วนก็ยิ้มเริงร่า ราวกับว่าจะได้กลับสุรินทร์งั้นแหละ ไม่ใช่ไรหรอก เพราะพี่แกบอกว่าที่บ้านน่ะ เย็น แถมไม่ต้องมาลำบากลำบนข้างนอก ให้วุ่นวายด้วย เงียบสงบจะตาย...อิชั้นก็เออ ๆ เอาไงเอากันฟะ นี่ถ้าเค้าเป็นหนุ่มหล่อล่ำ แล้วชวนไปบ้านนะ ก็ยังกัว ๆ นะเนี่ย กัวว่าเกิดคิดมิดีมิร้ายขึ้นมาแล้วจะทำยังไง(ทำยังไงให้เค้าติดใจดี เอ้ย ไม่ช่ายย) นี่ดีนะที่เป็นเค้า คงไม่ทำไรแบบนั้นแน่เพราะว่าเค้าอายุก็มากแล้นน แถมถ้ามีไรเกิดขึ้นเค้าวิ่งไล่จับเราไม่ทันหรอก เด่อ..

เอาล่ะ..ขึ้นรถดิ จะมานั่งจุ้มปุ๊กล้มลุกเป็นตุ๊กตาอะไรกันตรงนี้เนี่ย เด๋วพ่อหนุ่มแบรด พิตต์ตาสีฟ้าจะมาเห็นตอนชั้นนวยนาดขึ้นรถกับอีอ้วน แล้วจะเข้าใจผิดว่าเป็นอะไรกันพอดี ชิมิคะ... ด่วนฮ่ะ อิชั้นก้าวขึ้นรถไป รอพี่อ้วนประมาณห้านาทีกว่าจะยัดพุงย้วยระยาดขึ้นมาได้ เฮ่อ..สงสารนะเนี่ย (สงสารเบาะรถชิบเป๋งเลย)

เอาและ..ใกล้ถึงอพาร์ทเมนท์อ้วนและ ใจคิดแต่ว่าเออ ถึงซะทีดิวุ้ย..จะสี่โมงเย็นแล้วยังมิเสร็จเลย อีกชั่วโมงเดียวเองพนักงานบริษัทเค้าก็จะกลับหมดแล้ว ต้องรีบสัมภาษณ์ก่อน
โอเค... มาถึงตึกอ้วนแระ นั่น อยู่ชั้นสอง ต้องเดินขึ้นบันไดอีกนิด ถ้ารอให้อ้วนเดินนำคงยังไม่ถึง อิชั้นสี่คูณร้อยขึ้นไปก่อนเลย ไม่รู้หรอกห้องไหน แต่ขอให้ถึงก่อนเหอะเพราะถ้ารอให้อ้วนเดินนำหน้าก็โน่นอ่ะ อีกสิบห้านาทีจะถึงป่าว เค้าดูเหนื่อยมากเลยช้างเพื่อนแก้วของอิชั้นเพราะว่ากว่าจะยกขาแต่ละข้างได้นี่ ต้องฝึกกันมาเป็นปี เอ้ยไม่ใช่ ต้องออกแรงมาก ตอนนี้หน้าพี่แกเลยมีแต่เหงื่อ..และเหงื่อ...และก็เหงื่อฮ่ะ หอบแฮ่ก ๆ เลย โถ ๆๆ

หลังจากนั้ เวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ..แต่น แตนแตแดม แต่น แต๊แด่แดม..โน..จะบ้าเหรอ ไม่ใช่งานแต่ง เปิดประตูเข้าห้องหนุ่มย่ะ สองวินาทีเท่านั้นเร็วยิ่งกว่าชาคริตกับน้องจั๊กจั่นประกาศแต่งงานฟ้าแลบซะอีก จะอะไรล่ะ.ก็ภาพที่บรรเจิดอยู่ตรงหน้านี่ง่ะ.. มันเกิดความสามารถของอิชั้นที่จะบรรยายให้คุณผู้อ่านเข้าใจได้ว่านี่มันคือ..บ้านของอีอ้วน จะว่าเป็นห้องเก็บของก็มิใช่ มันยังดีกว่า เพราะว่ามันเพียบไปด้วย หนังสือพิมพ์ รองเท้า ขยะยังไม่ได้ทิ้งประมาณสามถังใหญ่ ๆ ขนหมา กล่องอาหารหมา ถ้วยกาแฟ คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ ทุกอย่าง สามารถหาได้บนพื้นรอบ ๆ ตัวอีอ้วน..

ยังฮ่ะ ยังมิพอ อีอ้วนเพื่อนรักเค้ายังมีน้องหมาด้วย พันธ์ไรมิรู้ รู้แต่ว่าขนเยินมาก อันนี้ก็มิต้องเดา...
ใช่ฮ่ะ .
.ถูกฮ่ะ
ก็ขนาดเจ้าของมิเคยเก็บบ้านเก็บรถเลย แล้วจะมีเวลาไปเก็บเห็บออกจากน้องหมาเหรอฮะ เฮ้อ.. เห็นแล้วแบบ โนวั๊นเด้อริ่งค่ะ.. มิแปลกใจเลย ทำม๊ายย ทำมาย มิมีใครมาเดทกับอ้วน แล้วเพื่อนที่เคยเป็นรูมเมทกัน หายหมดฮ่ะ ถ้าขืนยังอยู่ด้วยกันคงจะบีบตะโปดตัวเองตายวันละหลาย ๆ หนเพราะทนมิไหวค่ะ(ออกเรท x ไปนิด ขออภัยในความเถื่อนฮ่ะ แต่ไม่สามารถบรรยายได้จิง ๆ ว่ามันเกินใจจะทนฮ่ะ)

อิชั้นมิพูดพร่ำทำเพลงค่ะ ถึงใจจะรับไม่ได้กับสภาพที่ต้องเจอ แต่คิดในใจว่า เอาวะ เค้าอยู่ทุกวันยังอยู่ได้เลย เรามาแป๊บเดียวต้องอยู่ได้ดิ

โอว.ปัญหามีอยู่ว่า อิชั้นจะไปหย่อนก้นงอนงามตรงซอกหลืบไหนฟะเนี่ย เพราะมันมีแต่ขยะ ขยะ แล้วก็ขยะอ่ะ อีอ้วนบอกให้นั่งตรงโซฟา มันก็มีแต่ขนหมา แล้วก็ผ้าที่ยังมิซัก ซึ่งกลิ่น..โอวววสกั๊งยังหลบค่ะ จะให้นั่งตรงโต๊ะกินข้าว ก็มีแต่หยากไย่ แล้วก็ถ้วยกาแฟ อาหารหมา..จะกินมิคะ..

อิชั้น...มิสามารถจะแหวกอะไรออกไปนั่งได้ สุดท้าย เลยต้องนั่งตรงที่ประจำอ้วน หน้าทีวี ซึ่งเป็นมุมประจำของเค้าเนื่องจากเป็นที่ที่เค้านั่งเลยไม่มีขยะค่ะ นึกออกแมะ ..นึกภาพตามนะฮ่ะคุณผู้อ่าน ตรงไหนที่อ้วนนั่ง ตรงนั้นจะว่างเป็นรูปตูด(ช้าง)ค่ะ ไม่มีขยะ อิชั้นก็เออ เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว บอกอ้วนว่าจะเริ่มแล้วนะ อ้วนก็ไปเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เปิดเพลงแบบว่า the beatles ..ไม่นะ ไม่ ไม่ ๆ อย่ามาทำงี้นะอีอ้วน..จะมาเปิดเพลงบิ๊วกันซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้มิได้นะ น้องทิ๊กซี่มาเธอก็อยู่จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ..บ้าเหรอ อี๋....คือแบบคิดในใจค่ะ แต่อีอ้วนบอกนี่ ยู..ชั้นร้อน เลิกบ้า คิดไรอุบาทว์ได้แล้ว

ก็แหม ใครจะไปรู้อ่ะ อยู่ในห้องกันสองคนแบบเนี้ย..ก็กัวนิ..อีอ้วนบ้า นึกว่าชั้นอยากจะอยู่กับเธอสองต่อสองแบบนี้เหรอยะ แค่คิดก็หวิดอ้วกกแล้ว..

สองนาทีต่อมา หลังจากที่แอร์เริ่มทำงานฮ่ะ อากาศโอเคไม่ร้อนเท่าหน้าร้านพิซซ่าชิมิคะ..อิชั้นก็เริ่มเปิดคอมส์ เอาข้อมูล เอาเบอร์โทรออกมา กะว่าเด๋วจะโทรหาบริษัทที่จะสัมภาษณ์แล้วสุดท้ายให้อ้วนสรุป ขอบอกว่า แป๊บเดียวเท่านั้น มิเกินหนึ่งนาที หันไป อีอ้วนมัน....มัน............มัน

มันเริ่มสัปหงกฮ่ะ...ตูประสาทจะแด๊ก ..มันจะเอาไงกับกูวววะเนี่ย เพิ่งจะชิ่งออกมาจากร้านพิซซ่า ดิ่งมาบ้าน แล้วไงเนี่ย จะมาหลับได้ไง ไม่ค่ะ..อิชั้นมิยอม อิชั้นสะกิดค่ะ ..ไม่นะ ไม่ใช่สะกิดแบบนั้นนะ ..ได้ผลค่ะ คุณอ้วนลืมตาแบบสโลว์โมชั่น กะว่าพริ้มเต็มที่ ..บอกว่า รายยยยยยยเหรอ..ดู๊ ดูมัน ยังมีหน้ามาถามอีก เก๊าะเมิงบอกว่าเมิงจะมาช่วยตูสัมภาษณ์ เมิงหลับทำไมเนี่ย. อิชั้นเลยส่งเสียงปรี๊ดดใส่ ยิ่งกว่าไฮไฟเซอร์ราวค์บอกว่า นี่.. เริ่มทำได้แล้ววว เด๋วค่อยนอน อารายฟะเพิ่งมาถึง ง่วงซะแล้ว ..

คุณช้างเพื่อนแก้วอิชั้นก็ทำเสียงกระซิบใส่อิชั้นอย่างไม่หวั่นไหวว่า ..โธ่ เห็นใจหน่อยดิ เค้าเพิ่งกินยาแก้เบาหวานกับความดันไป กินแล้วมันง่วงอ่ะ

อ้าวเวร..กูแล้วไม๊ละ พอจะเริ่มงานมันง่วงอีกแล้ว มะกี้มันก็หิว เอ้าพออิ่มแล้วมันก็เจ็บขา อยากกลับบ้าน พอกลับบ้านมันง่วง อะไรของมันฟระ อีอ้วน ยังมิทันจะไปถึงสวรรค์ดาวดึงศ์ อิชั้นก็ต้องใช้แผนที่จำให้มันตื่นค่ำ ทำไงคะ นางมารร้ายอย่างอิชั้น..หยิกซิคะ หยิกเลย...นี่แน๊ นี่แน๊..ตื่นเด๋วนี้นะ อีอ้วนนนนนนนนนนนนนนน

ได้ผลอ่ะ อ้วนตื่น ลืมตาแล้วบอกอิชั้นว่า.."พลีส พลีส ชงกาแฟให้หน่อย จะได้ตื่น ม่ายหวายแล้ววว ง่วง" เออ ให้มันได้งี้ดิกูวว ต้องไปเอาคาเฟอีนมากระแทกงวงให้มันตื่นลืมตามาช่วย..เออ ! เอาวะ มาซะขนาดนี้แล้ว ชงให้ก้ได้

แต่...กูวจะเดินไปทางไหนวะเนี่ย ข้างหลังก็โซฟา ข้างหน้ามีโต๊ะที่เต็มไปด้วยหนังสือ ขยะ..ตูจะแหวกไปทางไหนดี อีอ้วนสะลืมสะลือเหมือนจะรู้ว่าอิชั้นหลงทางอยู่ในถ้ำขยะ เลยบอกว่าให้ข้ามเค้าไปเลย เออ..ลำพังเดินธรรมดาก็แย่พออยู่แล้ว นี่ต้องข้ามศพพะยูนเกยตื้นอีก จะรอดไม๊เนี่ย อิชั้นเลยบอกไม่ไรอ่ะ เด๋วจะหาทางไปเอง

เจอแระ..หม้อต้มกาแฟ ...แต่กาแฟอยู่ไหนล่ะ ตะโกนถาม อีอ้วนบอกว่าอยู่ในชั้นบนหัวยูนะ โอเค เพื่อน..อิชั้นก็เปิดตู้ออก เท่านั้นแหละ ความซวยบังเกิด.....

แม่มเอ๊ย...ถุงกาแฟ เอียงมาที่ประตูอีกด้าน แล้วสักพักยังมิทันที่อิชั้นจะเงื้อมมือไปจับ อะไรบางอย่างก็ร่วงพรูลงมา ใส่หน้า..ขาว ๆ เย็น ๆ เออ ได้ขัดหน้าบ้างก็ดี..แต่ จะบ้าเรอะ..นี่มันคอฟฟี่เมท กรี๊ดดดดดดด มันหล่นใส่หน้า ใส่คอ แล้วก็มาออกันตรงสะดือเลย

หมดกัน เต็มเสื้อไปหมด กำอะไรของตูวะเนี่ย ยัง ยังไม่พอ มีขวด soy sause ด้วย เออ ดี ร่วงกันมาใส่แขนใส่ขากูวให้หมด ๆ ตู้ไป.... แม่ม เม้งแตกสุดชีวิต อีอ้วนนนนนนนนนนนนนนนนนน ห้องน้ำอยู่ไหน !@#$%^*U%&* อ้วนบอกโน่น เดินไปตรงห้องโถง แล้วจะเจอ ..

เออ..เจอแล้ว ห้องน้ำเหรอวะเนี่ย นึกว่าห้องเก็บศพ แบบว่ามัน ..มัน... กลิ่นได้ใจอย่างแรงฮ่ะ บวกกับสภาพที่คาดว่าไม่มีการทำความสะอาดมาประมาณแปดชาติเศษ ตอนนี้ฝาผนังมีร่องรอย art แบบ grafitiที่เป็นรอยน้ำมั่ง สบู่มั่ง ผมมั่ง แล้วทิชชู่ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย หนูอยากกลับบ้าน.. ช่วยหนูด้วย... มิไหวแล้วค่ะ อิชั้นรับสภาพห้องน้ำมิได้ วิ่งกรี๊ดดด กรี๊ดดด เป็นชะนีได้เหาเลยค่ะ .. วิ่งไปไหนล่ะ กลับไปครัวดิ คงจะดีกว่านี้...ถ้าได้ล้าง....แต่

ความหวังพังหมดสิ้นค่ะ..ตรงซิงค์ล้างจานนั้น..อย่างแรงค่ะ เต็มไปด้วยจานที่ไม่ได้ล้างประมาณห้าสิบห้าใบ หม้อ กระทะ ช้อน แถมยังมีดอกไม้สีฟ้า ๆ เขียว ๆ(ราน่ะสิยะ) เรียงกันเพียบเลย โอ๊ยยยยยย ให้ตายเหอะโรบิ้น มันจะซวยซ้ำ ซวยซ้อน ซวยซ่อนเงื่อนอะไรขนาดนี้วะ ชตาชีวิตกูวเนี่ย อีอ้วนมันใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไง งงสุด ๆ ค่ะ กาแฟก็ยังไม่ได้ ตรงนี้ก็เลอะ ตรงนั้นก็เละ ฮือ ๆๆๆ

อยากจะฆ่าอีอ้วนที่มันหลอกมาทำมิดีมิร้ายยยย รายงานล่ะ..รายงานก็ยังมิเสร็จ ยังมิได้เริ่มเลย ไม่ไหวแล้ว อิชั้น สะบัดเสื้อผ้า หน้าผม แล้วก้มไปเอาขวดน้ำมาราดล้างหน้า ล้างมันตรงนั้นแหละ แขนขา ไหน ๆ บ้านก็มิมีดีแล้วเล่นมันตรงเนี๊ยะ อ้วนคงไม่ว่าหรอกเนอะ..

เยินค่ะ..เยินสุดชีวิต.. เอาวะ เป็นไงเป็นกัน อ้วนนะอ้วน เด๋วจะชวนไปเมืองไทยแล้วขังตายอยู่ในดุสิตให้เข็ดเลย ทำกะหญิงแบบนี้ได้ไงเนี่ย ..โอ๊ย คิดไปคิดมาสี่โมงครึ่งแล้ว จะทันไม๊เนี่ย ..ด่วนเลยฮ่ะ ไวเท่าความคิด ปี๊ด ๆๆ ใส่อ้วนเลย ตะโกนบอกว่า Glen ไอจะกลับแล้วนะ ยูจะนอนก็นอนไปเลยนะ จะห้าโมงแล้ว ไม่ทันแล้วมั้งเนี่ย อีอ้วนลืมตา แล้วหันมาหาวโชว์อีกสามทีรวด..

มิไหวแล้วฮ่ะ หญิงเก็บอารมณ์ไม่ได้อีกแล้ว เลยบอกอ้วนว่า ไปล้างหน้าแล้วมาทำงานเด๋วนี้นะ ไม่งั้นนะ ไอจะไม่คุย ไม่คบยูเป็นเพื่อนแล้ว ช่วยไรไม่ได้เรื่องเลย bla bla bla...@#$$%% ได้ผลแฮะ อีอ้วนพยายามตะกายตัวให้ลุกขึ้น เหมือนช้างยืนเลี้ยงฟุตบอลตามงานวัดเลยฮ่ะ อิชั้นก็อดสงสารมิได้อีกเลยต้องช่วยดึง แต่..โอวมายก๊อต จะช่วยเค้าดันแรงสู้เค้ามิได้อีก ล้มลงไปทับขาอีอ้วนอีก โอ๊ย ..หน้าไปซุกอยู่ตรงพุงย้วย ๆ ดีนะไม่ทับเอาตรง ไข่เค็มน่ะ เวร ๆๆๆๆ พอลุกขึ้นได้ก็ไล่อ้วนไปล้างหน้าเลยฮ่ะ ตัวเองก็นี่ .. เปิดประตูไปรอหน้าห้อง...วิปสุด ๆ

สักพัก อ้วนก็เดินมาด้วยหน้างง ๆ ว่าอิชั้นเป็นอะไร ทำไม๊ถึงได้หน้าบูดหน้าเบี้ยว ขนาดนั้น เออ.. ไม่ต้องรู้หรอกมันเกิดไรขึ้นกับตูบ้างตอนที่เมิงหลับอ่ะ คิดแล้วมันเจ๊บบบใจ๋ ! แค่ช่วงเวลาสิบนาทีที่ผ่านไปเนี่ย อิชั้นเหมือนยายเพิ้ง ระเริงโลกเลยค่ะ แต่อีอ้วนดิ ตีหน้าซื่อทำใสไร้สติ ถามหารายงาน ทำเป็นแบบ เออ..ได้เวลาแล้วนะ

เฮ้อ..สุดท้ายในช่วงวินาทีแห่งความเป็นความตายนั้น อีอ้วนรับอาสาโทรไปบริษัทก่อนจะห้าโมง โดยที่จริง ๆ แล้วอิชั้นต้องโทรแต่ให้อ้วนสรุป..ไป ๆ มา อ้วนก็บอกว่ามามะ คนดี พี่อ้วนทำให้.. เชอะ เพิ่งจะมานึกได้เอาตอนจะหมดวันรึไงเนี่ย

แต่มิเป็นไรฮ่ะ สุดท้ายแล้วอ้วนก็ทำสำเร็จ..เฮ้อ.. ท่ามกลางความโล่งใจของอิชั้น(จะได้กลับบ้านซะทีตู ติดอยู่ในโรงงานตุ๊กตาผีมานานแล้ว) สัมภาษณ์เสร็จ อิชั้นก็นั่งเรียบเรียงเอง จัดหน้าเอง ส่วนอีอ้วนนะเหรอ..นู่น..คร่อกฟี้ ฟรี้คร่อกก อยู่กับน้องหมาหน้าโซฟา โดยมีกองขยะกลิ่นลาเวนเดอร์อยู่ใกล้ ๆ เป็นแอร์เฟรชเชอร์อย่างดี ..ว่าแล้วทำไมหลับกันจัง.. เวร...กว่าจะถึงบ้านนู่น สองทุ่ม

ไม่ต้องคิดหรอกนะคะ จะลำบากแค่ไหนกลับการปลุกช้างมากินกล้วย ตอนคนสวยจะกลับบ้านแบบเนี้ย..ทั้งหยิก ทั้ง ตีเลยค่ะ..

สุดท้าย อ้วนก็ตื่นไปส่งกลับสตาร์บัค ไปเอารถ แล้วก็จากกันด้วยดี..(กรี๊ดดดด) ยังไงก็ต้องขอบคุณ Mr. Glen ของอิชั้นนะคะ..ขอบคุณจริง ๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง

ไม่ว่าจะยังไง อ้วนจะอยู่ในใจของอิชั้นเสมอ... หนึ่งวันที่ผ่านไป ไวเหลือเกินค่ะ ..อ้วนขา

แหะ แหะ ถึงจะทุลักทุเลแค่ไหน ยังไง..อิชั้นก็ต้องขอบคุณติวเตอร์ของอิชั้นด้วยค่ะ เพราะว่า อิชั้นได้ A ค่ะ วิชานี้....แม้ว่าจะต้องพลีกาย พลีใจไปกับอ้วนถึงหนึ่งวันก็ตาม..ถือว่าคุ้มค่ะคุ้ม ..ปรบมือให้ Mr.Glen ลูกค้าที่น่ารักหมายเลข 1 ของอิชั้นหน่อยนะค๊า

Create Date : 21 สิงหาคม 2549

Last Update : 22 สิงหาคม 2549 9:17:10 น.

28 comments

Counter : 448 Pageviews.

อุ๊ยตาย ตอนที่ 3 แล้วหรอคะ เดี๋ยวขอย้อนกลับไปอ่านเรื่องของพังแก้วเพื่อนยากตอน 1 & 2 ก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาเมนท์ใหม่ อิอิ

**เมนท์มั่วม่ายดีค่า เพราะคนเขียนตั้งใจถ่ายทอดออกมาซะยาวปรื๊ด เพราะฉะนั้นเราต้องตั้งใจอ่านเช่นกันค้า

โดย: Blomster_DK

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:16:41:30 น.

นั่งลุ้น คิดว่าพี่อ้วนจะหลับยาวซะแล้ว

โดย: its_gemmi

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:17:05:05 น.

กว่าจะทำสำเร็จได้พี่อ้วนของเจ๊ก็ปาเข้าไปทั้งวัน ไม่รู้ตอนนี้เจ๊ตาลยังเป็นนางฟ้าอยู่หรือเปล่าหรือว่ากลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์

โดย: Lee (Hokey

) วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:18:46:18 น.

แหมคุณตาลเขียนเรื่องราวได้ใจสุดๆ ค่ะ อ่านไปขำไป แหมคุณอ้วน โดม่อนแบนปี2006นี่ก็ช่างกะไรมิสงสารเพื่อนสาวอรชรอ้อนแอ้นปล่อยให้ไปตกกะรำลำบากอยู่ในบ้านขยะวงกตได้ไงเนี่ย ดีที่รายงานสำเร็จ ยังไงก็อย่าเพิ่งเลิกคบอ้วนนะค่ะคุณตาล

โดย: ขวัญใจช่างภาพค่ะ (caramella

) วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:19:04:16 น.

ต้ายยยย ในที่สุดอ้วนก็ทำสำเร็จ นึกว่าต้องไปพลีกาย เสียชีวิตที่ห้องอ้วนแล้วนะเนี่ย ดีใจด้วยที่ได้เอเน้อ

โดย: พบรักกะอ้วน (Jiguli

) วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:20:45:40 น.

ไม่มีรูปกองขยะอ่อนนุชของอ้วนเหรอ อยากเห็นๆ

โดย: Penguin IP: 58.10.99.71 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:21:48:29 น.

ต๊ายยย นึกว่าต้องเรียกรถพยาบาลตอน ป๋า Glen ขึ้นบันได

อ่านไปขำไปค่ะคุณตาล นี่ดีนะที่ป๋าไม่ได้คิดมิดีมิร้าย ฮ่า ฮ่า ไม่งั้น ป๋าคงบอกว่า "ตาลนี่ เดี๋ยวไอขอนอนซักพักนะ แล้วจะลุกมาไล่ปล้ำยู" ฮ่า ฮ่า

อย่าลืมแบ่งเกรดให้ป๋าบ้างนะคะ

โดย: lilac girl IP: 68.13.176.206 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:23:20:26 น.

โหสุดยอด เห็นสภาพรถบลอกก่อนยิ่งสนับสนุนให้เห็นภาพตามคำบอกเราคุณตาลเลย
อย่างนี้อีกหน่อยเพื่อนบ้านจะโทรแจ้งตำรวจไหมเนี๊ยกลิ่นอาจจะเล็ดลอดได้
ยังไงก็จบแบบแฮปปี้ นางเอกไม่โดนช้างทับ และเจ้าของบลอกยังได้ A อีก

โดย: dressy IP: 85.84.12.71 วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:0:38:26 น.

รรยาย ซะ ชัดเลย เห็นภาพจังๆๆ ไงดีใจด้วยนะจ้ะที่ได้ เอ
ลุง Glen เพื่อนยาก ถึงจะอยู่แบบนั้นแต่ใจดีน่ะ

โดย: หมอนวดไดอารี่...จ้ะ (Odense

) วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:1:49:59 น.

คุณ it's gemmie คะตกอยู่ในนรกอ่ะสิเคอะ แหะ แหะ แต่ตอนนี้เสร็จแล้ว โล่ง เย้ ๆ
คุณจิ๊กโก๋..ขา ถ้าต้องพลีกายขนาดนั้นเรายอมได้บีดีกว่านะค๊า

ญ น้อง...เออเนอะ ผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้เนอะ อาจจะเป็นพวกได้หลังแล้วลืมหน้า โอวว อยู่กับพี่พุงยุ้ยคนเดิมดีกว่าเนอะ

F.. อารมณ์นั้นถ่ายรูปไม่ไหวจิง ๆ ว่ะ

คุณแพท อิอิ แบ่งอาหารให้แทนเกรดแล้วค่ะ แถมยังไปช่วยทำความสะอาดรถให้อีก แต่บ้านอ่ะ มิไหวค่ะ..

คุณdressy รอดค่ะ มิโดนพังแก้วทับ แต่ ก็เล่นเอาเหนื่อยค่ะ

คุณ Odense ค่ะ เค้าเป็นคนใจดีค่ะ แต่ซกมก (เพราะว่าสงสัยเค้าเหนื่อยกับการเคลื่อนย้ายตัวเองอ่ะเลยเป็นงั้นอ่ะเนอะ)

โดย: naughty sugar

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:4:28:12 น.

ไม่ได้อ่านอ่ะตาลแวะเข้ามาหาจะบอกว่าคิดถึงนะจ๊ะ....กะว่าจะเข้ามาหาตั้งแต่เช้า
แล้วแหละไอเจ้าเฟดริกซิไม่ยอมให้เปิดคอมเล่นหล่อนก้อร้องๆ
เรากะว่าต้องรอให้หล่อนนอนก่อนแล้วถึงจะแวะมาเยี่ยมได้จ๊ะ

คิดถึงนะจ๊ะ...กู๊ดไนท์จ๊ะ

โดย: bagarbu (bagarbu

) วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:5:24:21 น.

จะว่าไปอ้วนก็น่ารักนะ มีน้ำใจ ช่วยคุณจนเสร็จ ถึงแม้จะซกมก โสโครกอย่างมาก และคุณก็ต้องอดทนอยู่ในโรงงานตุ๊กตาช้างถึง 1 วันเต็ม ๆ แต่มันก็คุ้มจริง ๆ อะเนอะ ได้ เอ โลด ฉลุย ก็เพราะพังแก้วแท้ ๆ คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม

โห แต่ภาพห้องพี่แกนี่นึกตามไปด้วยแล้วจะสำรอกเลยค่ะ สงสัยพังแก้วคงแหวก ๆ อยู่ไปวัน ๆ นึง อะนะ

สงสารน้องหมาด้วย ซวยเจง ๆ มีนายแบบอ้วน

นี่งัยคะ รูปเพื่อนที่บอกว่าเหมือนคุณซะมีคุณมั่ก ๆ
เดี๋ยวเราต้องเขียนไปบอกอเล็กซ์ซะแล้ว ว่าเราเจอคู่แฝดอเล็กซ์แล้วววว

เห็นรูปแล้วนึกถึงเพื่อนเก่าที่ทำงานทุกทีสิน่า

โดย: Blomster_DK

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:5:30:06 น.

อ่านไปขำไป ชงกาแฟมากระแทกงวง คิดได้ไงอ่ะ

อ่านจบแล้วน๊าจ๊า ถึงยาวก็ชอบอ่าน แบบว่าคนท้องอารมณ์ดีอ่ะ

แต่อ่านแล้วจะอาเจียนเพคะ มีใครเป็นแบบเรารึเปล่าก็ไม่รู้ มันเห็นภาพอ่ะ ห้องอื่นไม่ว่า แต่ห้องน้ำสกปรกไม่ได้เลยค่ะ เห็นแล้วอาจมีอาการอ้วกแตกได้

โดย: สร้อยสายรุ้ง

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:5:52:18 น.

อุ๊ยหน้าคล้าย ๆ ค่ คุณ blomster_dk
แต่ว่าพุงอาจจะแพ้ซะมีอิชั้นค่ะ

คุณสร้อยสายรุ้ง หายแพ้ท้องเลยชิมิคะ แพ้ความซกมกแทน ...กี่เดือนแล้วคะ สบายดีนะ

โดย: naughty sugar

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:7:33:11 น.

ปารีส คุณช่วย หยิบสบู่ให้ผมหน่อย สบู่ผมร่วง (ปารีส) ได้เลยค่ะที่รัก เดี๋ยวรอแป๊บน่ะค่ะ ปารีสกำลังแก้....ค่ะ

โดย: ปารีส ณ โนนหินแห่ (fluffyboy101

) วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:9:28:41 น.

ลุงฝรั่งคนนั้นนั่งบังคุณเต็มจอเลยค่ะ
อิ อิ เก่งนะคะเนี่ยได้ A ด้วย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ นะ

โดย: จิ๊บ (jipprincess

) วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:11:13:24 น.

โอ้ววววววว

เข้าใจความรู้สึกเลยฺฮ่ัะ
แหวะมากกกกก

ยิ่งอ่านตอนที่หญิงพี่้เสียว่าืที่กิ๊กในร้าน น้องอยากเป็นลมฮ่ะ

แต่ดีใจด้วยน่ะฺ่ฮ่ะ ได้เอคุ้มค่าเหนื่อย คิคิ