ใครเลยจะเป็นเหมือนเรา

ที่มีแต่ความเหงาใจ เขามาจากไป

อยากหยุดเวลาไว้ก่อน

อยากลืมไม่อยากเสียใจ

แต่แล้วก็ลืมไม่ได้

โอ้เอยหัวใจ ทำไฉนถึงจะลืมเขา

เขาไม่รักเรา จะมัวเศร้าอยู่ทำไม

เขาเคยบอกรักเรา

แต่เขายังเปลี่ยนใจ

เขาไปมีคนรักใหม่

ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว

อยากจะเปลี่ยนใจ

อยากลืมเขาไปจากใจเรา

ลืมความหลังครั้งเก่า

ที่ยังเฝ้าหลอนใจ

แต่ตัดใจไม่ลง

ทั้งรักทั้งหลงเขากว่าใคร

เขายังเฝ้าทำลาย

สร้างแผลใจให้กับเรา

อยากจะเปลี่ยนใจ

อยากลืมเขาไปจากใจเรา

ลืมความหลังครั้งเก่า

ที่ยังเฝ้าหลอนใจ

แต่ตัดใจไม่ลง

ทั้งรักทั้งหลงเขากว่าใคร

เขายังเฝ้าทำลาย

สร้างแผลใจให้กับเรา

ใครเลยจะเป็นเหมือนเรา

ที่มีแต่ความเหงาใจ เขามาจากไป

อยากหยุดเวลาไว้ก่อน

อยากลืมไม่อยากเสียใจ

แต่แล้วก็ลืมไม่ได้

ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป

ในทะเล ยังมีปลาอีกมาย

ไม่คิดมากนะคะ

ขอให้เจอคนที่ใช่ในสักวันนะคะ

อดีตมีไว้ให้จดจำ

เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี ดีกว่านะคะ

อย่าให้อดีตมาทำร้ายเราเลยค่ะ

ถ้าเรายังจมอยู่กับความเศร้า

แล้วเมื่อไหร่เราจะมีความสุขที่แท้จริง

ลืมอะไรก้อลืมได้

แต่ลืมความทรงจำ

มันยากยิ่งนัก

ไปนอนด้วยได้ไหม..ฮ้า...

ย้ายไปนอนใต้เตียง

โอ้โห...ห้องนอนสีฟ้า...สีประใจและประจำตัวเราเลย...
อย่าคิดมากค่ะ...อย่างน้อยก็ยังมีเจ้าหมอนข้างไงคะที่นอนเป็นเพื่อน..
แต่ที่แน่ ๆ อย่าลืมว่าเจ้าของบล็อก ก็ยังเหลือตัวเองที่เป็นเพื่อนแท้ของตัวเองนะคะ
อย่ามองข้ามเค้าคนนี้ไปสิ...คนนี้แหละที่เจ็บปวด สุข หรือทุกข์กับคุณจริง ๆ..
ไม่เชื่อก็ลองหยิกตัวเองดูสิ คนแรกที่จะเจ็บกับคุณก็คือตัวคุณเอง...
(แหะ ๆ แนว ๆ ปรัชญา...แต่มันคือความจริง...)

เข้ามาอายผ้าห่ม ตัวเอง...

ใช้มาได้หลายปีมากๆ สีออกหม่นๆแล้ว...