กาลครั้งหนึ่งความรัก # เรื่องราวจะเกิดขึ้น เมื่อออกเดินทาง
เค้าว่ากันว่า...เมื่อเริ่มออกเดินทางจะมีเรื่องราวเกิดขึ้น....
ก็เป็นจริงอย่างที่เค้าว่ากันไว้....
เรื่องราวของฉันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นเพียงแต่ว่ามันต้องหยุดลงกลางคัน
เนื่องจากปัญหาบางประการ...และวันนี้ที่ฉันตัดสินใจเดินทางอีกครั้ง
เรื่องราวที่เคยหยุดนิ่งก็เริ่มดำเนินไปด้วยตัวของมันเอง...^_^
รถเล็กๆคันหนึ่งจอดสนิทอยู่ริมถนนท่ามกลางสายฝนที่สาดกระหน่ำ...
ถนนที่มืดมิดบวกกับห่าฝนที่เทลงมา...เราไม่สามารถจะไปไหนกันได้อีก
เพื่อความปลอดภัย...คือรอเวลาให้ฝนซากว่านี้
ฉัน...นั่งมองผู้ชายคนนึงที่ขับรถมาตลอดการเดินทางเอนเบาะลงนอนหลับตาพริ้ม
เขา....หลับสนิทด้วยความเพลียจากการเดินทาง
ฉันเองก็เหนื่อยล้าแต่พยายามไม่ให้เปลือกตาเข้ามาประสานกัน
เพียงเพื่อที่จะจ้องมองเขา...ให้นานที่สุด
เพลงรักเบาๆขับกล่อมไปพร้อมกับเม็ดฝนที่โปรยปราย
ฉันแหงนมองฟ้า...แล้วมองไปที่เขา
ขอบคุณ...ฟากฟ้าที่ดลบันดาลให้ฝนตก
ขอบคุณ...เม็ดฝนที่ยืดเวลาระหว่างฉันกับเขาให้ยาวขึ้นอีกนิด
3 ชั่วโมง...ในรถคันหนึ่งที่มีฉันกับเธอ
ฝนจากฟากฟ้าทำให้บรรยากาศดีขึ้นเรื่อยๆ
สมองสั่งการประมวลภาพความทรงจำขึ้นมาเป็นตอนๆ
จนถึงวันนี้...." ฉันรักเธอมากี่ปีแล้วนะ?" คำถามลอยๆที่เกิดขึ้นภายในใจ
จากฝนเม็ดใหญ่.....กลายเป็นละอองเล็กๆ
ฉันแหงนมองฟ้า...แล้วมองไปที่เขา
ท้องฟ้านิ่งสนิท...ฝนหยุดตกแล้ว...
เขายังคงหลับสนิทอยู่ที่เดิม....
ฉันมองเขาอีกครั้งให้เต็มตา...
ฉันครอบครองเขาได้...ในยามที่เขาหลับเท่านั้น
หลายวันที่ผ่านมา...ฉันแค่คิดอยากอยู่ใกล้ๆเขาเพียงแค่นั้น
แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความรู้สึกดีๆแบบเกินคาด
ฉันคงไม่เรียกร้องอะไรไปมากมายกว่านี้อีกแล้วหล่ะ..
เพราะในความเป็นจริง...มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน...ที่เธอจะรักฉัน
เรื่องของเรา...ที่ฉันทำได้ก็คือเก็บความรู้สึกดีๆไว้ในความทรงจำ
ในวันวานที่เหน็ดเหนื่อยแง้มมันออกมาดูทำให้หัวใจสดชื่นได้บ้าง
ฟ้าสางแล้ว...ถ้าหยุดเวลาได้ก็คงจะดี
แต่ฉันไม่มีความสามารถที่จะหยุดเวลาได้...
ฉันเอื้อมมือไปเขย่าแขนเรียกเธอให้ตื่นทั้งที่ไม่อยากจะทำ
เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม...
เราสองคนมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ
ป้ายสีขาวข้างทางบอกให้รู้ถึงระยะทาง...ฉันมองมันแล้วรู้สึกวูบๆในหัวใจ
จากหลักร้อยกิโลมาเป็นหลักสิบ...ไล่จนถึงหลักหน่วย
ในที่สุดก็มาถึง....โลกแห่งความเป็นจริง
ถึงเวลาที่เราสองคนต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว
ฉัน...กลับไปรับผิดชอบงานที่ละทิ้งมาหลายวัน
ส่วนเธอ...กลับไปรับผิดชอบอีกหลายชีวิตที่รอคอยการกลับมาของเธออยู่
เราสบตากันก่อนที่ประตูแท๊กซี่จะถูกปิด....ฉันมองเธอจนลับตา
ขอบคุณนะ...สำหรับความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้น
นั่งมองเธอเนิ่นนานเห็นตาเธอพริ้มหลับ สายลมคลอเคล้าแก้มที่อ่อนใส
ฉันกล้าอยู่ใกล้เธอ แค่ยามเธอหลับไหล แม้ใจจะรักเธอตลอดมา
ไม่กล้าจะสัมผัส ไม่กล้าจะรบกวน ได้เพียงอยู่ใกล้เธอแล้วเหม่อมอง
ได้ยินบ้างหรือเปล่า...หัวใจมันร่ำร้องว่ามัน...มันรักเธอเพียงใด
อย่าเพิ่งตื่นขึ้นมา...ตอนนี้เลยเธอ ให้ฉันได้แอบมองเธอให้นาน
ฉันขอเก็บภาพนี้เอาไปนอนฝัน...ให้ฉันได้แอบบอกรักเธอ
ใกล้กันแค่เอื้อมมือเหมือนไกลกันแสนไกล...หัวใจไม่กล้าพอจะไขว่คว้า
ได้มองเธอข้างเดียว ก็ดีใจนักหนา...ถึงแม้เวลาจะไม่นาน ^_^
| Create Date : 30 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 30 ตุลาคม 2551 20:14:31 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 721 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราก็ชอบเราก็เคยแอบรักคายซักคนแต่เค้าคงไม่รู้หลอกว่าเราชอบเค้า มาตั้งนานแล้วตั้งแต่แรกที่เห็นน่าด้วยซ้ำ อยากช่วยเค้าทุกอย่างที่จะช่วยได้เพราะความรู้สึกจากใจแต่มานทำไม่ได้จิงๆๆเพราะเราทั้งคู่ก็ต่างมีแฟนแล้ว