กาลครั้งหนึ่งความรัก # ในบทเล่าขานของความรัก
จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้...
ที่สามารถยิ้มได้ ในขณะที่หัวใจล้นทะลักไปด้วยน้ำตา
หรือถ้าจะมี...ก็คงจะเป็นส่วนหนึ่งที่น้อยนิด
และฉัน...ก็เป็นอีกคนที่อยู่ในส่วนหนึ่งน้อยนิดตรงนั้น
คือรู้สึกชาชินกับความผิดหวัง...
จนไม่รู้ว่าจะร้องไห้ไปเพื่ออะไร
สู้กว่า...ยิ้มต้อนรับเพื่อนเก่าให้เข้ามาดีกว่า
ฉันก็เป็นมนุษย์ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปเหมือนที่คนอื่นเขาเป็นกัน
มีหัวใจ มีความรู้สึก ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไร
ที่จะมายิ้มให้กับความโศกเศร้าของตัวเองนักหรอก
เพียงแต่...ฉันไม่รู้ว่าจะร้องไห้ไปเพื่ออะไร
ฉันเสียใจ...แต่น้ำตามันไม่ไหล ฉันเสียใจ...หัวใจฉันกำลังร้องไห้
ฉันเสียใจ...ฉันบังคับหัวใจของเขาไม่ได้ ฉันเสียใจ...ที่ฉันไม่เข้มแข็ง
ฉันเสียใจ...แต่ไม่เสียน้ำตา ฉันเสียใจ...แต่กลับไม่เจ็บปวด
ฉันเสียใจ...ฉันอยากร้องตะโกนดังๆ
ฉันเสียใจ...แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
ฉันเสียใจ...แต่ฉันกลับยิ้มให้ตัวเอง
ยิ้มแล้วบอกกับตัวเองอีกครั้งว่า..." อีกแล้วเหรอ?
"ฉันให้โอกาสตัวเอง..เหมือนอย่างที่ให้โอกาส " เธอ " แต่ " ความรัก " กลับไม่ให้โอกาส " เรา "เพื่อจะได้เรียนรู้
ฉันไม่โทษใครทั้งสิ้น...
ฉันไม่โทษตัวเอง..ไม่โทษเธอ
ขอบคุณ...ที่เดินเข้ามาพร้อมกับการจากไปของความเหงา
แล้วในที่สุด...ความเหงาก็กลับคืนพร้อมกับการจากไปของเธอ
ยินดีต้อนรับ...สวัสดี ความเหงา
อยากหัวเราะเป็นภาษาสเปน ห้า ฮ่า 5 ๕+++
ฉันคงจะทำอะไรไม่ได้...นอกจากปล่อยเธอไปตามทางที่เธอเลือก
สิ่งที่ฉันจะทำได้ดีที่สุด...คือกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริง... ฉันยิ้มให้กับความผิดหวัง....
Free TextEditor
Create Date : 29 ตุลาคม 2551 |
|
0 comments |
Last Update : 29 ตุลาคม 2551 1:29:08 น. |
Counter : 314 Pageviews. |
|
|
|