จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้...

ที่สามารถยิ้มได้ ในขณะที่หัวใจล้นทะลักไปด้วยน้ำตา

หรือถ้าจะมี...ก็คงจะเป็นส่วนหนึ่งที่น้อยนิด

และฉัน...ก็เป็นอีกคนที่อยู่ในส่วนหนึ่งน้อยนิดตรงนั้น

คือรู้สึกชาชินกับความผิดหวัง...

จนไม่รู้ว่าจะร้องไห้ไปเพื่ออะไร

สู้กว่า...ยิ้มต้อนรับเพื่อนเก่าให้เข้ามาดีกว่า

ฉันก็เป็นมนุษย์ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปเหมือนที่คนอื่นเขาเป็นกัน

มีหัวใจ มีความรู้สึก ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไร

ที่จะมายิ้มให้กับความโศกเศร้าของตัวเองนักหรอก

เพียงแต่...ฉันไม่รู้ว่าจะร้องไห้ไปเพื่ออะไร

ฉันเสียใจ...แต่น้ำตามันไม่ไหล  ฉันเสียใจ...หัวใจฉันกำลังร้องไห้

ฉันเสียใจ...ฉันบังคับหัวใจของเขาไม่ได้  ฉันเสียใจ...ที่ฉันไม่เข้มแข็ง

ฉันเสียใจ...แต่ไม่เสียน้ำตา  ฉันเสียใจ...แต่กลับไม่เจ็บปวด

ฉันเสียใจ...ฉันอยากร้องตะโกนดังๆ

ฉันเสียใจ...แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

ฉันเสียใจ...แต่ฉันกลับยิ้มให้ตัวเอง

ยิ้มแล้วบอกกับตัวเองอีกครั้งว่า..." อีกแล้วเหรอ?

"ฉันให้โอกาสตัวเอง..เหมือนอย่างที่ให้โอกาส " เธอ "
แต่ " ความรัก " กลับไม่ให้โอกาส " เรา "เพื่อจะได้เรียนรู้

ฉันไม่โทษใครทั้งสิ้น...

ฉันไม่โทษตัวเอง..ไม่โทษเธอ

ขอบคุณ...ที่เดินเข้ามาพร้อมกับการจากไปของความเหงา

แล้วในที่สุด...ความเหงาก็กลับคืนพร้อมกับการจากไปของเธอ

ยินดีต้อนรับ...สวัสดี ความเหงา

อยากหัวเราะเป็นภาษาสเปน ห้า ฮ่า 5 ๕+++ 

ฉันคงจะทำอะไรไม่ได้...นอกจากปล่อยเธอไปตามทางที่เธอเลือก

สิ่งที่ฉันจะทำได้ดีที่สุด...คือกลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริง...
ฉันยิ้มให้กับความผิดหวัง....

Create Date : 29 ตุลาคม 2551
Last Update : 29 ตุลาคม 2551 1:29:08 น.		0 comments
Counter : 308 Pageviews.
Share Tweet