วันนี้คุณออกกำลังกายหรือยัง? เคยได้รับโทศัพท์จากเจ้าหน้าที่ฝ่าย "นางกวัก" ของแหล่งออกกำลังกายในร่มแห่งหนึ่ง ถ้าผมไม่ได้จำคลาดเคลื่อน ไอ้แหล่งออกกำลังกายในร่มนี่เขาเรียกว่า "ฟิตเนส" ใช่ไหมครับ? เจ้าหน้าที่สาวจากฟิตเนสแห่งนั้นเธอโทรมาชวนให้ผมไปสมัครสมาชิก ซึ่งเธอให้รายละเอียดมาว่าฟิตเนสแห่งนี้ตั้งอยู่แถวๆปิ่นเกล้า ราคาเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าสมัครสมาชิกวันนี้จะได้ส่วนลดเท่านี้ ผมก็ฟังไปพลางนึกสภาพตัวเองกำลังวิ่งอยู่บนสายพาน แล้วผมก็รู้สึกว่าผมไม่เหมาะกับสถานที่แบบนั้น คนอย่างผมเหมาะที่จะไปวิ่งเล่นตามทุ่งนามากกว่า ผมจำชื่อแหล่งออกกำลังกายแห่งนี้ไม่ได้ เพราะมัวแต่เคลิ้มกับเสียงหวานๆของเธอ และไม่รู้ว่าเธอเอาเบอร์ของผมมาจากไหน ถ้าให้เดาก็คงจะเป็นเจ้าเครือข่ายตัวดีนั่นแหละ เขาเอาเบอร์ผมไปขาย ดังนั้นวันดีคืนดีผมจึงได้รับทั้ง sms ทั้งถูกใครก็ไม่รู้โทรมาชวนให้ทำโน่นทำนี่ ผมก็ไม่ได้รำคาญอะไรมากมายหรอกครับ เพราะรู้ว่าต่างคนก็ต่างกำลังทำหน้าที่ของตน ดังนั้นผมจึงปฏิเสธเธอคนนั้นไปอย่างสุภาพว่า "ผมขี้เกียจ" มันก็น่าจะขี้เกียจจริงๆนั่นแหละครับ ผมเลิกงานเวลาห้าโมงเย็น กว่าจะถ่อสังขารไปถึงปิ่นเกล้าก็คงค่ำพอดี เธอไม่รู้หรอกว่าเวลาย่ำค่ำนี่ถือเป็นช่วงเวลาทองของผมเลยเชียว ที่สำคัญ...ผมไม่มีเงินจ่ายค่าสมาชิก (แหะๆ) ผมค่อนข้างจะแปลกใจว่าทำไมเธอจึงคิดว่าผมเป็นบุคคลที่มีระดับถึงขนาดจะไปวิ่งเล่นบนสายพานในห้องโถงติดแอร์ ชีวิตของผมติดดินออกจะตายไป วันไหนนึกสนุกผมก็สวมรองเท้าผ้าใบขาดๆโหนรถเมล์ไปวิ่งที่สวนสาธารณะ วันไหนขี้เกียจผมก็วิดพื้นอยู่ใต้ถุนบ้าน หรืออาจจะกระโดดเชือกใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้าน แต่โทษทีครับ ไอ้พื้นซีเมนต์ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านนี่ผมมักจะตั้งวงกินเหล้าอยู่บ่อยๆ ดังนั้นทุกครั้งที่เห็นต้นมะม่วงผมก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอย่างอื่นเลย(ฮา) ถ้าให้เดาว่าทำไมเธอจึงคิดว่าผมเป็นคนมีระดับ ผมก็เดาว่าเธอน่าจะดูจากยอดค่าใช้บริการโทรศัพท์ในแต่ละเดือน ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็ค่อนข้างจะเกินตัวอยู่เหมือนกันในเรื่องนี้ แต่ถ้าเธอยอมเสียเวลาดูข้อมูลของผมให้ละเอียดอีกสักนิด เธอก็น่าจะได้รู้ว่าผมมักจะจ่ายค่าโทรศัพท์ในวันที่เลยกำหนดทุกที (ฮา ฮา) เรื่องออกกำลังกายนี่ ทางกระทรวงสาธารณสุขเขาบอกว่าให้ออกกำลังกายอย่างน้อยสัปดาห์ละสามครั้ง ครั้งละสามสิบนาที นี่ถือว่าอย่างน้อยนะครับ ถ้าอย่างมากก็ต้องวิ่งเช้าวิ่งเย็นเหมือนอาเฮียข้างบ้าน วันไหนผมตื่นแต่ไก่โห่ก็จะเห็นแกใส่ชุดกีฬาสวมรองเท้าวิ่งออกจากบ้าน วันไหนผมตื่นหลังไก่โห่ก็จะเห็นแกใส่ชุดกีฬาสวมรองเท้าเดินกลับบ้าน สมัยเป็นวัยรุ่น ผมชอบออกกำลังกายโดยการเตะบอลกับเพื่อนๆ เตะที่สนามหลวงบ้าง ตีนตะพานพุทธบ้าง หรือขับรถตระเวนเตะตามลานกว้างๆแถบชานเมือง สมัยนี้ผมถือว่าตัวเองเป็นวัยรุ่นตอนปลาย จะให้ไปวิ่งไล่ฟุตบอลเหมือนเมื่อก่อนก็คิดว่าพอทำไหว แต่ไม่ทำ พนักงานนางกวักคนนั้นโทรมาหาผมเมื่อหลายวันก่อน แม้ผมจะไม่สนใจแหล่งออกกำลังกายในร่มที่เธอเสนอ แต่ผมก็เริ่มกลับมาสนใจการออกกำลังกายอีกครั้งหลังจากห่างเหินมานาน ขอบคุณครับ "นางกวัก"   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2549 28 comments Last Update : 6 พฤศจิกายน 2549 18:51:37 น. Counter : 825 Pageviews. Share Tweet

ดีนะคะที่แซนด์ซียอดใช้โทรศัทพ์ไม่เยอะ ทั้งนายกวักและนางกวัก ไม่ยอมสนใจเลย อย่างดีก็กระโดดเชือกอยู่ในบ้านค่ะ เพิ่งรู้ว่าต้นมะม่วงก็มีประโยชน์เหมือนกัน   โดย: แซนด์ซี 6 พฤศจิกายน 2549 19:27:26 น.

จามาตอบว่า วันนี้เกือบได้ออกกำลังกายและ แต่ก้อไม่ได้ออก เพราะออกแล้วหมากวน แค่จา sit-up พี่แกมานั่งบนท้องเฉยเยย   โดย: Chopin's Family (nutuang ) 6 พฤศจิกายน 2549 19:40:17 น.

ออกกำลังกายสุขภาพแข็งแรง เสริมสร้าง ดีกว่าซ่อมแซมนะ ที่สำคัญจะทำให้ไม่แก่ก่อนไว้ด้วย   โดย: nakwan6 6 พฤศจิกายน 2549 19:57:45 น.

ผมล่ะชอบเหลือเกินครับ ไอ้ออกกำลังกายในร่มเนี่ย ฮ่าๆๆ สวัสดีครับพี่   โดย: ทรงทอม (songtom ) 7 พฤศจิกายน 2549 0:57:45 น.

สุขภาพดี ไม่มีขาย ถ้าอยากได้ ต้องทำเอา (ไม่รู้จำถูกหรือเปล่า) เรื่องออกกำลังกายนี้ ผมว่ามันขึ้นอยู่กับอารมณ์หมือนกันนะ ลองไม่มีอารมณ์ ทำยังไงก็ไม่อยากออกกำลังกาย เมื่อก่อนตื่นเช้ามาผมมักจะชอบออกไปวิ่งซัก 30 นาที ไม่ได้อยากแข็งแรง สุขภาพดีอะไรหรอก หลักๆแล้วคืออยากลดพุงน่ะ ก็เลยต้องหาทางเผาพลาญแคลอรี่ส่วนเกินบ้าง จนมาวันหนึ่งเมื่อปีกว่าๆที่ผ่านมา วันนั้นทาง กทม.ได้ทำการสร้างสะพานยกระดับที่แยกลาดพร้าว .. ครับเห็นนรกรำไรๆเลยครับ สำหรับคนที่ต้องผ่านเส้นทางนั้นทุกเช้าเพื่อไปทำงาน ผมมาคิดว่าๆ ไหนๆก็ต้องวิ่งออกกำลังกายทุกเช้าอยู่แล้ว ถ้าผมหาจักรยานมาปั่นไปทำงานล่ะ? ก็ไม่ต้องวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า เพราะปั่นจักรยานไปทำงานก็เหมือนได้ออกกำลังกายอยู่แล้ว แถมยังประหยัดค่ารถอีกด้วย ว่าแล้วผมก็ไปซื้อจักรยานเลย จำได้ว่าลงทุนกับจักรยานคันนั้น (คันแรก) ไป 30,000.- (อ่านว่า สามหมื่นบาท) นับว่าลงทุนสูงอยู่ แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่า "เอาน่า ค่ารถไปทำงานไปกลับก็ 60 บาทแล้ว ตกก็เดือนละ 1500 ปั่นซัก 20 เดือนก็คุ้มค่ารถแล้ว ... ผมปั่นจักรยานคันแรกได้อยู่ 3 เดือน ชักติดใจ ก็เลยปั่นด้วยความมันไปหน่อย จักรยานคันนั้นก็เลยพังคาตีน เดือดร้อนต้องเทินร์คันเก่าเปลี่ยนคันใหม่ สืบเสาะหาจนได้คันที่ถูกใจ แต่ราคาก็สุดยอดเช่นกัน คิดเอาแล้วกันว่าถ้าจะปั่นจักรยานคันนี้ให้คุ้มกับค่าตัว เมื่อเทียบกับค่ารถเมล์ที่ต้องนั่งไปทำงานเดือนละ 1500 ผมต้องปั่นจักรยานคันใหม่นี้ให้ได้ 94 เดือนถึงจะคุ้มค่าจักรยานคันใหม่ .... ตอนนี้ก็ปั่นได้ 10 เดือนแล้วครับ เหลืออีกแค่ 84 เดือนเองครับ   โดย: merf1970 7 พฤศจิกายน 2549 1:35:12 น.

ดูท่าท่านจะเจอคนสายพันธุ์เดียวกันเสียแล้วขอรับ หากไม่เขียน เป็นไม่เขียน! แต่หากเขียนล่ะก็...ทุ่มเวลา สมาธิลงไปหมดทั้งใจ ฮา ฮา ฮา ( ท่านเมิฟ ข้าพเจ้าขอคารวะด้วยใจ อ่านชื่อถูกเปล่า?) อ้อ...แถมอีกหน่อย หากเขียนแค่ อืมม์ ละก็ บอกให้รู้ว่า วันนั้นท้องผูก ฮ้า ฮ้า ฮ้า OOO ท่านอ้ายฯที่เคารพ ข้าพเจ้าปรึกษาสักหน่อย ได้เวลาข้าพเจ้ากลับสู่โลกของจอมยุทธ์ผู้กล้า เสียงปะทะคมกระบี่ โลกของบทกวีไร้สัมผัส โฉมสะคราญอันดับหนึ่ง ที่เฝ้าครุ่นคะนึงถึง ด้วยใจรัก และเจตนารมณ์ จะฝึกฝน เรียนรู้ สืบทอด ต่อยอด อมตะลีลาอักษรท่านมหามังกรโบราณผู้ผ่านฟ้า ฮา ฮา เกริ่นนำได้กวนบาทาดีไหมขอรับ การเขียน แล้วโพสท์ไปเรื่อย ๆ สนุกดี ทำให้รู้สึกเหมือนมีเพื่อนร่วมทาง ระหว่างเดินดุ่มไปในป่าอักษรโบราณ ที่ไม่คุ้นเคย ยังได้พูดคุยกับสหายไปพลาง บางครั้งถึงกับไม่รู้จะเลี้ยวซ้าย หรือเลี้ยวไปทางขวาดี แต่ก็หลับหูหลับตาเลี้ยวไป เพราะรู้ว่า มีสหายเดินมาด้วยกัน ไม่ควรลังเลนาน เดี๋ยวเหล่าสหายพาลเบื่อ ปล่อยให้เดินคนเดียว อิ อิ แต่การทำเช่นนี้ มันติดที่ บางครั้ง อยากไปแก้ไข เนื้อเรื่องที่ผ่าน กลับทำไม่ได้ (จะเป็นการเสียมรรยาทยิ่ง) ต้องเดินดุ่มไปข้างหน้าเรือย ๆ กับอีกหนทาง ที่เขียนเงียบ ๆ คนเดียว ไม่โพสท์ วิธีนี้ ทำให้ แก้หน้าแก้หลังได้ (โดยไม่โป๊) จบแล้วค่อยทะยอยโพสท์ไปพลางเกลาไปพลาง วิธีนี้ จะทำให้ วางลูกล่อ ลูกชน ใส่ตัวละคร เอาตัวละครบางตัวออกได้ตามใจ แต่มันเหงา!! พาลจะเดินไปได้ไม่ถึงไหน เพราะบางครั้งอารมณ์หลุดไปเรื่องอื่น พาลไม่อยากกลับมา ไม่มีอะไรบังคับให้กลับนี่นา ท่านคิดว่า วิธีไหน? คารเป็นวิธีเหมาะสมกับการฝึกฝนขอรับพระคุณท่าน ??? ทีแรกข้าพเจ้ากะว่า กลับมาเที่ยวนี้ จะเบี้ยว ซ่อนเจ้ากระรอกน้อยไว้ด้านหลัง ไม่โพสท์หน้าแรก แต่ เจอทวงจากสหายสองท่าน ละอายใจ มันเหมือนสหายอุตส่าห์มาเป็นเพื่อนร่วมทาง ข้าพเจ้าดันทะลึ่งโดดลงข้างทางเสียฉิบ รอความเห็นขอรับ 'หลานศิษย์เหลนอีกที'   โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 7 พฤศจิกายน 2549 16:53:32 น.

ท่านที่เคารพ เพิ่งคิดขึ้นได้ ขอถอนคำว่า 'คนสายพันธุ์เดียวกัน' ขอรับ เพราะอาจถูกตีความไปในทาง ไม่เหมาะสมได้ ขอประทานอภัยด้วยขอรับ 'ศิษย์หลุน หลานศิษย์เหลน น้องศิษย์โหลนอีกที'   โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 7 พฤศจิกายน 2549 17:55:28 น.

แซนด์ซีครับ... ต้นมะม่วงนอกจากจะออกผลให้เก็บกินแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์อื่นใดเลย แถมช่วงนี้ต้องหมั่นกวาดใบแห้งๆที่หล่นเกลื่อนพื้นอยู่ทุกวัน ผมจึงคิดหาอุบายทำให้ต้นมะม่วงมีประโยชน์ ก็นึกออกวิธีนี้วิธีเดียว อิๆๆ nutuang ครับ... ขอบคุณสำหรับภาพครอบครัวน่ารักๆ วิธีออกกำลังกายกับหมานั้นผมเคยทำอยู่หนึ่งวิธี และก็ได้ผลเป็นอย่างยิ่ง คืองี้ครับ...พาพวกมันเดินไปที่ทุ่งนากว้างๆ นับหนึ่งถึงสามแล้วก็วิ่งหนีพวกมัน ให้พวกมันวิ่งตาม นึกภาพออกไหมครับ เวลาเราวิ่งแล้วมีหมาวิ่งตามเป็นพรวนนั้นน่าสนุกแค่ไหน แต่วิธีนี้เห็นจะทำได้ยากถ้าอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ งั้นก็จับมันเหวี่ยวขึ้นเหวี่ยงลงออกกำลังกายแขนไปพลางๆก็แล้วกัน ท่าน nakwan6 ขอรับ... จริงอย่างที่ท่านว่า เสริมหสร้างดีกว่าซ่อมแซม ออกกำลังกายทุกวันดีจริงๆครับ แต่ผมก็พูดไปงั้นแหละ วันนี้อุตส่าห์ตั้งใจจะไปออกกำลังกายสักหน่อย แต่ดันขี้เกียจ ปัญหาของผมคงมิใช่แค่เสริมสร้างหรือซ่อมแซมอะไรหรอกกระมัง น่าจะเป็นเรื่องความขี้เกียจมากกว่า แหะๆๆ พ่อรูปหล่อ... ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะครับ ตอนนี้ผมต้องขอแสดงความยินดีด้วย บ้านหนอนไม่มีใครหล่อเท่าพ่อรูปหล่ออีกแล้ว ไอ้คู่แข่งที่เคยเบียดกันมานั้นก็มุดลงกะลาของมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอเตือนอย่างเดียวว่าอย่าเอาความหล่อข่มหนอนหน้าใหม่ เดี๋ยวพวกเขาจะตกใจ เอิ๊กๆ ท่าน merf ขอรับ... ท่านทำให้ผมนึกถึงเมื่อครั้งอ่านหนังสือเรื่อง "หลังอาน" ของพี่บินหลา สันกาลาคีรี จำได้ว่าหลังอ่านจบ ผมเกิดความคึกและคะนอง อยากถีบจักรยานกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ผมลงทุนเดินไปดูจักรยานแถวๆวรจักร แหะๆ ทุกวันนี้ผมกลับบ้านโดยขึ้นรถทัวร์ที่หมอชิตครับ ศิษย์ทวดขอรับ... 1. การเขียนแล้วโพสต์ไปเรื่อยๆ สนุกดี ถูกต้องครับ แต่ก็อย่างว่าแหละ ปัญหาคือเราอยากแก้บางอย่างในเนื้อเรื่องที่ผ่านมา ผมจนปัญญาครับเรื่องนี้ แต่นี่บล็อกเรานะครับท่าน...แล้วท่านจะกังวลไปใย อยากแก้ตรงไหนก็กลับไปแก้ซีครับ ถ้าสหายอ่านแล้วพบว่าเรื่องของเราเพี้ยนไป เช่นท่านอาจจะถูกถามว่าทำไมเนื้อเรื่องมันไม่ต่อเนื่อง หรือทำไมเนื้อเรื่องมันทะแม่งๆ ท่านก็บอกให้สหายกลับไปอ่านใหม่...ดูซิว่ามันจะยังทะแม่งๆอยู่หรือเปล่า หรือบางทีท่านอาจจะถูกถามว่า "ตัวละครตัวนี้มายังไงวะ?" ท่านก็ตอบว่า...ก็ผมเพิ่งเปลี่ยนชื่อให้มัน ฮ่าๆๆๆ ระดับนักเขียนอาชีพ เขียนงานแต่ละชิ้นต้องแก้แล้วแก้อีก บางท่านเขียนลงในนิตยสารก็แบบหนึ่ง แต่พอจะรวมเล่มก็ต้องแก้ไขให้เหมาะสม เรื่องแก้งานนี่ผมคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาของนักเขียน เราสองคนยังไม่ใช่นักเขียนก็ควรจะเอาอย่างนักเขียน คืออย่าคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ธรรมดา ก็เท่านั้น...เป็นไง? ง่ายไหมวิธีของผม ฮ่าๆๆ 2. เขียนไปและเกลาไป แล้วค่อยทะยอยโพสต์ วิธีนี้ดีครับ เรื่องบักไผ่ผมก็ใช้วิธีนี้ แต่ก็นั่นแหละ บักไผ่ตอนใหม่ยังไปไม่ถึงไหนเลย ก็เพราะมัวแต่แก้แล้วแก้อีก บางทีผมเปลี่ยนทั้งเวอร์ชั่น บางทีก็เปลี่ยนหัว บางทีก็เปลี่ยนหาง จนกระทั่งในวันนี้ บักไผ่ของผมมันเลยกลายเป็นหมูสับ ฮ่าๆๆ เอ้า...พล่ามมาซะยาวนี่ก็เพียงอยากจะบอกท่านว่า ผมไม่มีวิธีไหนที่คิดว่าแน่นอนจะแนะนำท่าน วิธีของผมที่ใช้เป็นประจำก็คือการ "มะงุมมะงาหรา" (เขียนถูกเปล่าเนี่ย?) คืองมโข่งไปเรื่อยๆ ท่านลืมไปแล้วหรือว่า เสน่ห์ของการเป็นนักหัดเขียนคือการงมโข่ง? ท่านไม่รู้หรือว่านักเขียนอาชีพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายนั้นเคยงมโข่งมาก่อนเรา ดังนั้นผมจึงไม่เป็นกังวลที่ตัวเองยังงมโข่งอยู่อย่างนี้ ฮ่าๆๆ ถ้าเรางมโข่งด้วยมือของเราเอง สักวันเราก็จะจับทางถูก...ด้วยมือของเราเอง... ปล. กรุณาอย่างเชื่อ เพราะคนที่กำลังแนะนำท่านนี้จบจากบ้านหนอนมาโดยไม่ได้รับใบประกาศสักใบ คิกๆๆๆ ก็เพราะยังชื่นชอบการงมโข่ง ฮ่าๆๆๆๆ   โดย: เจ้าของกะลา IP: 58.9.187.84 7 พฤศจิกายน 2549 18:38:04 น.

หาต้องเป็นกังวลกับคำว่าสายพันธุ์เดียวกัน คนที่รักการเขียนและอ่าน...ผมถือว่าเราสืบเชื้อสายมาจากเผ่าพันธุ์เดียวกัน เผ่าพันธุ์หนอน! สำหรับท่านเมิร์ฟ ผมนับถือท่าตั้งแต่แอบไปอ่านเรื่องราวของท่าน แล้วผมเผลอปล่อยก๊ากอยู่คนเดียว   โดย: เจ้าของกะล IP: 58.9.187.84 7 พฤศจิกายน 2549 18:45:07 น.

มิน่าล่ะ ..กินข้าวเย็นเมื่อกี้มันตะหงิดๆยังไงไม่รู้ ก็ว่ากินน้ำตามไปอยู่น๊า ทำไมมันยังสำลักแกงส้มอยู่อีก.... มีการพาดพิงถึงคนสาย(พันธุ์)สะดือจุ่นอย่างเรานี่เอง... การเขียน blog หรือการเม้นต์ blog ของผม ก็เหมือนกับการออกกำลังกายแหละครับ ขึ้นอยู่กับอารมณ์เหมียล์กัลล์ครับ ปล. อารมณ์ที่ว่านี่คืออารมณ์ของเน็ตนะครับ บางวันพวกเล่นหลุดยังกะ....ขอคิดก่อนนะครับ คิดออกแล้วค่อยมาต่อ   โดย: merf1970 7 พฤศจิกายน 2549 20:27:05 น.

หวัดดีป๋า แฮ่ๆๆๆ เมา แล้ว ไม่สบาย แย่เยยว่ะ แต่หายแร้น ผมทิ้งป๋าอยู่สามช่วงเสาไฟนะป๋า ยังไม่ไปไหน รอป๋าขยับก่อน ผมจะขยับตาม แฮ่ๆๆๆๆๆ ช่วงนี้ขี้เกียจมานั่งพิมพ์ ได้แต่จดไว้ในสมุดนิโหน่ย แล้วก็คิดเพ้อเจ้อไปเรื่อยๆ ไม่มีอาราย มาบ่นคิดถึงป๋าเล่น จาไปแร้น ยังไม่ได้อาบน้ำ ประแป้ง เลย หนาวววววววววววววว ขี้เกียจอาบน้พเหลือกำลัง กลัวหดหมด เฮ้อออออ ไอซ์.   โดย: ไอซ์ (parchya ) 7 พฤศจิกายน 2549 20:44:54 น.

อา...ได้คำตอบรวดเร็วทันใจกว่าถามสาวยาคู้ลล์เสียอีก จริงอย่างท่านว่า โพสท์ในบล็อกมันแก้ได้นี่(หว่า) กลับไปแก้เสร็จ เรื่องก็ต่อเนื่องอยู่ดี ใครงงก็บอกให้กลับไปอ่านดูไหม่ มีหลักฐาน (ฮา) ขอบพระคุณขอรับ ว่าแต่ งมเสร็จแล้ว เราจะเอาโข่งไปทำอะไรได้บ้างขอรับ? คารวะ 'ศิษย์หลุน ชอบร้องทูล ทองใจ' ป.ล. ต้องขออภัยท่านเมิร์ฟด้วยที่ทำให้ต้องสำลักแกงส้ม วันไหนมีน้ำพริกกะปิ ช่วยบอกล่วงหน้าด้วยขอรับ   โดย: ธุลีดิน (กระท่อมธุลีดิน ) 7 พฤศจิกายน 2549 20:59:10 น.

เอ่อ...คนข้างบนน่ะ ดูท่าเมาจริง ๆ แฮะ   โดย: ธุลีดิน (กระท่อมธุลีดิน ) 7 พฤศจิกายน 2549 21:08:15 น.

กรำ เหวี่ยงขึ้นลงเลยหยอ??? แล้วแปงกะเปียกจาตายก่อนมะเนี่ย ปล. ที่ไปชมว่าน่ารักจัง อ่ะค่ะ ชมคน หรือชมหมาคะ เอิ๊กๆ   โดย: Chopin's Family IP: 210.246.67.33 8 พฤศจิกายน 2549 20:04:16 น.

ศิษย์ทวดขอรับ... นั่นสินะ งมโข่งขึ้นมาแล้ว จะเอาไปทำอะไรดี ขอคิดดูก่อน คิดออกแล้วจะบอก ป๋า.... คออ่อนมาก ผมพูดได้แค่นี้แหละ ป๋าคออ่อนเกินไป อย่างนี้ยังกล้าท้าดวลกับผมอีกหรือ ท่านเมิร์ฟขอรับ... แน่ใจนะว่าที่ท่านสำลักแกงส้มนั้น มิได้มีสาเหตุมาจาก...หมูแดง   โดย: rintana 8 พฤศจิกายน 2549 20:18:45 น.

แหมป๋า คนเรามันต้องมีวันที่อ่อนแรงบ้างสิ ขอรับ กินเหล้าเมา มันแทบทุกศุกร์ กระผมไม่ใช่ อาร์โนลด์ นะขอรับป๋า คอจาได้เป็ลเหล็ก อิอิ   โดย: ไอซ์ IP: 222.123.20.46 9 พฤศจิกายน 2549 9:12:53 น.

เมื่องมโข่งขึ้นมาแล้ว อาจนำเอาไปใช้ ติดต่อสื่อสารแทนมือถือ เป็นการใช้เทคโนโลยีภูมิปัญญาชาวบ้าน---->โทรโข่ง หรืออาจจะหรูขึ้นมานิด นำโข่งมาอบเนย ทานกับไวน์ ซึ่งเป็นอาหารสุดหรูของชาวฝรั่งเศส เรียกกันว่า ----> เอสคาโก ถ้าไม่มีไวน์ กินกับเหล้าขาว หรือกระแช่ น่าจะพอไหว....   โดย: จันทร์เสี้ยว IP: 203.157.16.246 9 พฤศจิกายน 2549 9:30:34 น.

หวัดดีครับจันทร์เสี้ยว   โดย: rintana 10 พฤศจิกายน 2549 18:21:13 น.

หวัดดีค่ะ คงสบายดีนะคะ...   โดย: จันทร์เสี้ยว IP: 203.157.16.246 10 พฤศจิกายน 2549 18:31:50 น.

รีบมารีบไปจริง ป๋า น้ำท่าไม่ทันได้ต้อนรับ ป๋า สบายดีนะ   โดย: ไอซ์ IP: 222.123.18.145 10 พฤศจิกายน 2549 19:40:05 น.

cc. kratomtuleedin ท่านศิษย์เหลนที่เคารพ ข้าพเจ้าหาได้ข้ามแบบฟอร์มคำร้องของท่านไม่...ข้าพเจ้าได้ตอบคำขอของท่านผู้ฉายาราวมาจากเกาะมาดากัสการ์แล้ว...เรียนเชิญท่านคลิ๊กกลับไปพินิจพิจารณา... ส่วนค่าที่ข้าพเจ้าเสียเวลาก๊อปชาวบ้านมานั้น ฝากทั่นไว้ก่อน วันดีคืนดี จะขึ้นไปทะยอยเบิก.... พรุ่งนี้ ข้าพเจ้าคงเหนื่อยน่าดู(ว่าจะจัดเก็บข้าวของรก ๆ เสียหน่อย) งานนี้คงโดนแขกวีไอพี บุกถึงกระท่อมซอมซ่อ เร็วกว่าที่ข้าพเจ้าคิดไว้หนึ่งเดือน ทีแรกกะว่า อยู่บ้านหนอนครบปี แล้วค่อยทบทวน ว่ายังสนุกอยู่กับการขีดเขียนหรือไม่ เพราะรู้ดีว่า หนึ่งปี ยาวนานพอที่นาม 'ธุลีดิน' มันจะเกิดมีตัวตนขึ้นมา ซึ้งทำลายความตั้งใจเดิมของฉายานี้(อย่างสิ้นเชิง) แล้วมันก็เป็นตัวตนขึ้นมาในใจข้าพเจ้าจริง ๆ เห็นทีไร คิดว่าเป็นตัวเองทุกที (ฮา) อีกอย่าง ข้าพเจ้าพบความสุขสงบของการอยู่สันโดษแล้ว ไม่คิดหมายเข้าสู่สังคมวุ่นวายอีก ระลึกรู้เสมอว่า ทุกความอบอุ่นของมิตรภาพ ล้วนแฝงไว้ด้วยยาพิษตระกูลถัง ที่ทั้งไร้สี ไร้กลิ่น ไร้รส มาในรูปของ ความขัดแย้ง นินทาว่าร้าย แบ่งพรรคแบ่งพวก อันเป็นปกติธรรม ของสังคมมนุษย์ แหย่องคาพยพเข้าไปเมื่อไร จักต้องวุ่นวนอยู่ในวังวนนี้ไม่จบไม่สิ้น ชีวิตสันโดษ ที่ได้มา ตอบคำถามที่ค้นหายาวนานมากมาย จึงเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าพึงถนอมไว้ ไม่ให้หลุดหายไป ที่ทำได้คือรักษาระยะให้พอดี ที่ชีวิตสันโดษยังสุขสงบ และมิตรถาพอันรื่นรมย์ของสหายนักอ่านเขียนเติบโตแตกกิ่งก้านใบสวยงาม กะว่า ครบปีจะถ่ายรูปกระท่อมโกโรโกโส โชว์เหล่าสหาย (ก่อนที่มันจะพังไปกว่านี้) แต่คงไม่ต้องแล้ว ท่านย่าหนุงฯ สามารถบอกเล่าได้ชัดแจ่มกว่าภาพหลายร้อยพันเท่า ข้าพเจ้าหมดกันพอดีเที่ยวนี้ รู้สึกเหมือนกำลังจะออกอัลบัมนู้ด อย่างไรอย่างนั้น (ฮา) แล้วเจอกัลล์ ใน ย่าหนุงฯ-ธุลีดิน เดอะ เรียลลิตี้โชว์ ออนไลน์ เริ่มแต่เย็นวันอาทิตย์นี้ แน่นอน) ) ) ) ) ) 'ศิษย์หลุนหลานศิษย์เหลนอีกที'   โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 10 พฤศจิกายน 2549 19:56:47 น.

สงสัยคงยุ่งกะเรื่องการออกกำลังกายในร่ม(ผ้า)อยู่มั้ง   โดย: merf1970 IP: 124.120.6.32 10 พฤศจิกายน 2549 23:28:28 น.

เพิ่งออกกำลังกายเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะท่าน rintana เพราะนั่งอยู่แต่หน้าจอสี่เหลี่ยมจ้องกันทุกวี่ทุกวัน จิ้มแต่คีย์บอร์ดเป็นการบริหารปลายนิ้วไปพลางๆ อ้าวไม่ใช่สิ เดินขึ้นบันไดตึก 11 ชั้น ไป-กลับ ก็เป็น 22 ชั้น โอ้ขาลากเลยเจ้าค่า   โดย: บุหงามลาซอ IP: 124.120.72.164 11 พฤศจิกายน 2549 14:21:35 น.

Chopin's Family : ขออภัยครับ ผมข้ามความเห็นของท่านไป แหะๆ ผมตาลายครับ ที่บอกว่าน่ารักนั้น ทั้งคนทั้งสุนขนั่นแหละครับ น่ารักมาก โดยเฉพาะไอ้เจ้าตัวที่กำลังเบ่ง อิๆ ป๋า : ผมสบายดีครับ ส่วนป๋านั้นต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี ศึกใหญ่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วัน ผมขอเอาใจช่วยนะครับ ศิษย์ทวดขอรับ : ผมเองแหละที่ข้ามคำตอบของท่าน ฮาๆๆ เอ่อ... ว่าแต่ผมจะเอาไอ้ตัวนั้นมาได้ยังไงครับ? ท่าเมิร์ฟขอรับ : ท่านเดาถูก ผมกำลังออกกำลังกายในร่มด้วยการปล้ำเจ้าพวกทุ่งกุลาฯของผมอยู่ เฮ้อ...เพิ่งรู้ว่าการเป็นนักหัดเขียนนี่มันยากเหมือนกัน ปล้ำกันมาทั้งอาทิตย์แล้ว แต่ยังไม่สำเร็จ ส่วนการออกกำลังในร่ม(ผ้า)นั้น ผมคิดว่าไม่จำเป็น เพราะเห็นมันยังแข็งแรงดีอยู่ แฮ่ๆๆๆ แม่บุหงามลาซอ : ผมเคยแต่เดินขึ้นลงบันไดบ้านสองชั้นครับ แค่นี้ก็ขาลากเหมือนกันครับ โดยเฉพาะเวลาเมา แทบจะคลาน แหะๆ   โดย: เจ้าของกะลา IP: 221.128.116.173 11 พฤศจิกายน 2549 14:49:09 น.

อย่าได้สงสัยไอ้คนวิจารณ์งานชิ้นนี้ของกระผมเป็นใคร มันคือ น้องชายร่วมสายโลหิตของกระผมเองขอรับ   โดย: ไอซ์ IP: 222.123.21.209 11 พฤศจิกายน 2549 16:03:37 น.

บ้านหนอน ช่วงนี่ ปั่นป่วนพักใหญ่ ไอ้นักเลงประจำบ้านอย่างผม จะทำอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะเกรงว่า อาจจะโดนพวกก่อกวน ดักตีหัวเอาง่ายๆ พร้อมเมื่อไร ก็กลับมาช่วยกันพิทักษ์ บ้านหนอนด้วยนะครับ สวัสดีครับ ป.ล. ว่างๆถ้าเบื่อๆก็แวะไปที่บ้านผมนะครับ อย่างน้อยๆ สีชมพูของบ้านก็น่าจะทำให้สดชื่นขึ้น   โดย: ทรงทอม IP: 124.121.18.161 11 พฤศจิกายน 2549 17:19:25 น.

อิอิ สรุปชมทั้งคู่แน่นา เปียก น่ารักอยู่แล้ว แต่น่ารักสู้แม่เปียกมะได้หร๊อก 555+ วันนี้มาชวนไปกินขนมเค้กกะไอติมกับพวกเราค่า Happy Weekend นะค้า   โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) 11 พฤศจิกายน 2549 18:41:32 น.

ป๋าครับ.... น้องชายป๋าวิจารณ์งานเขียนได้เทียบเท่ากับบรรณาธิการ! นี่เรื่องจริงครับ ผมสังเกตดูแล้ว ความคิด ความรู้ รวมทั้งข้อเสนอแนะของเขานั้นนับว่าไม่เป็นรองบรรณาธิการเลย ป๋าปล่อยไว้ทำไมเนี่ย? ถ้าเขาว่างจากการเรียน ป๋าต้องรีบลุยเลยนะครับ อย่าช้า ผมยังเคยคิดว่า เราเพื่อนๆกันควรจะวิจารณ์งานของเพื่อนๆให้ละเอียดแบบนั้น เมื่อตอนที่ศิษย์ย่า คุณยาย และท่านป้าวิจารณ์นิยายของผมนั้น ผมปลื้มมาก เพราะได้รับทั้งคำชมและคำติ คำชมคือชมในเรื่องความพยายาม แต่คำติคือข้อบกพร่องต่างๆที่เรามองไม่เห็น และนั่นแหละคือขุมทรัพย์... ผมเคยคิดจะวิจารณ์งานของเพื่อนๆอย่างละเอียด แต่ติดตรงที่ผมยังเขียนเรื่องลงตะกร้าอยู่ เลยไม่กล้าวิจารณ์อะไรมาก พ่อรูปหล่อ.....ผมนึกแล้วเชียวว่าถ้าคนหล่อๆอย่างผมไม่อยู่ที่บ้านหนอนแล้ว พ่อรูปหล่อต้องเหงาเพราะไม่มีคู่แข่ง ครอบครัวโชแปง..... แหะๆ แน่ใจนะครับว่า ไอติมและเค้ก ไม่ได้ทำมาจากของเจ้าตัวนั้น ฮ่าๆๆ   โดย: rintana 11 พฤศจิกายน 2549 20:02:40 น.