1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31
Family Time... ช่วงที่ดีที่สุด
Maggie ลูกสาวที่รักของพ่อแม่ "เมื่อใครๆได้รู้ว่า ฉันเป็นลูกโทนของพ่อแม่ ก็มักจะเข้าใจไว้ก่อนว่า ฉันเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองทันที รวมทั้งมีความรู้สึกว่า ฉันเป็นคนที่ยืนหยัดอยู่บนลำแข้งของตัวเองอีกต่างหาก ซึ่งว่าไปแล้ว คนยุคใหม่ส่วนมากแม้ว่าจะอยู่ร่วมกับพ่อแม่พี่น้องก็จริงแต่สภาพสังคมก็ทำให้แต่ละคนมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความสามารถในการยืนหยัดอยู่บนลำแข้งของตัวเองกันทุกคนค่ะ ดังนั้น ฉันจึงมีความรู้สึกว่า คนส่วนใหญ่มักจะเข้าใจผิดต่อลูกโทนเสมอค่ะ" ท่านคงจะรักและทะนุถนอมคุณมากเป็นพิเศษละสิ? Maggie ฉีกรอยยิ้มให้เห็นอย่างร่าเริงพร้อมพยักหน้าตอบว่า "ก็ท่านมีเพียงฉันเป็นลูกคนเดียว ท่านก็ต้องรักฉันเป็นพิเศษน่ะสิคะ" เป็นไปได้ไหมว่า ท่านรักคุณมากเกินไปจนเสียคน?"แล้วคุณว่าไงละ...?" เธอย้อนถามด้วยอาการยิ้มๆ "สมัยฉันเป็นเด็ก ทางบ้านไม่ใช่ว่าจะมีเงินหรือร่ำรวยอะไรหรอกค่ะ แต่ทว่าทุกครั้งที่ฉันอยากได้อะไร เมื่อขอแล้ว ท่านจะต้องหามาให้ได้ ฉันจำได้ว่า ของเล่นชิ้นแรกในชีวิตที่ฉันอยากจะได้ก็คือ รถไฟพร้อมราง ท่านก็หาซื้อมาให้ แล้วฉันก็ไม่ชอบเล่นของเล่นประเภทตุ๊กตาเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วๆไปซะด้วยสิ จริงๆแล้ว ถึงฉันจะเป็นลูกคนเดียว แต่ฉันก็ไม่เคยงอแงหรือเล่นตัวกับท่านเลย พูดได้เลยว่าฉันเป็นเด็กดีคนหนึ่งของพ่อแม่เสมอค่ะ" พ่อแม่ของเส้าเหม่ยฉี ที่เฝ้าติดตามคอยดูแลเธออย่างใกล้ชิดตลอดเวลาตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาวรุ่น เริ่มยอมปล่อยให้มีอิสระ เมื่อตอนที่เธอเรียนจบชั้นมัธยมแล้วนั่นละ หลังจากที่ได้ทำงานทำการแล้ว ซึ่งการแสดงออกเช่นนี้ของคุณพ่อคุณแม่ แม้เธอจะเคยรู้สึกเซ็ง แต่เธอก็รู้ดีว่าเป็นความรักบริสุทธิ์จริงใจที่สุดของพ่อแม่ที่มีต่อลูกต่างหาก เธอจึงไม่เคยโทษคุณพ่อคุณแม่เลยแม้แต่น้อย"ท่านมีแต่ความรักความห่วงถึงได้แสดงออกเช่นนี้ สมัยนั้น ท่านรู้ว่าเวลาฉันอยู่คนเดียวจะต้องรู้สึกเซ็งเสมอ ท่านก็พยายามเจียดเวลาอยู่กับฉันตลอด เท่าที่เวลาจะอำนวยให้ เราสามคน พ่อแม่ลูก จึงมีความสุขตามประสาครอบครัวเล็กๆแบบนี้แหละค่ะ ตรงกันข้าม เมื่อฉันได้เข้าทำงานในวงการบันเทิงแล้วนี่ละ ฉันกลับไม่ค่อยได้อยู่ร่วมกับท่าน หรือเจอหน้ากันน้อยมากด้วยซ้ำ ตรงนี้แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเสมอ" จากความฝันที่ว่างเปล่า เส้าเหม่ยฉี เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเส้า ปูมหลังและพื้นเพของที่บ้านกับวงการบันเทิง เสมือนน้ำทะเลกับน้ำบ่อ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องหรือไปด้วยกันได้เลย และเธอก็รู้ว่าพ่อของเธอต้องไม่สนับสนุนให้ลูกสาวคนนี้เข้าสู่วงการบันเทิงอย่างแน่นอน เพราะงั้นเธอเลยใช้แผนแบบมาเหนือเมฆ ประเภทตัดหัวก่อนแล้วค่อยมาสรรเสริญความดีกันทีหลัง"พ่อดุเสมอมา ฉันจึงกลัวพ่อมาก ดังนั้น ฉันรอจนได้เซ็นสัญญากับทาง TVB ก่อน ค่อยบอกพ่อว่าฉันอยากเป็นนักแสดง แน่นอนว่าทีแรกพ่อต้องไม่พอใจแน่ พ่อบอกให้ฉันเลิกทำงานนี้ทันที แต่ฉันก็ค้านแบบหัวชนฝา และคิดในใจว่าเมื่อได้เซ็นสัญญาไปแล้ว ฉันก็ต้องรับผิดชอบ ยิ่งกว่านั้นฉันก็เชื่อมั่นในตัวเอง หลายคนกล่าวว่า ใครก็ตามที่เข้าวงการนี้แล้วจะเสียคน แต่ฉันคงยืนกรานความคิดเห็นของตนเอง โดยยอมกลับมาบ้านถูกพ่อตำหนิทุกวัน แต่ฉันก็ต้องทำต่อไป" ความเด็ดเดี่ยวของ เส้าเหม่ยฉี เปรียบเสมือนความเค็มของเกลือยังไงอย่างงั้นเลย พ่อของ เส้าเหม่ยฉี ดุว่าเธอทุกวันเป็นเวลาหลายปี แต่จุดที่ทำให้พ่อเปลี่ยนความคิดต่อภาพพจน์อาชีพนักแสดงของลูกสาวก็คือ ละครเรื่อง เพื่อนรักเพื่อนแค้น Breaking Point ซึ่งถือได้ว่าเป็นงานที่เป็นตัวแทนของ เส้าเหม่ยฉี เองก็ว่าได้"วันหนึ่ง ฉันไปกองถ่ายโดยลืมหยิบเครื่องประดับที่จะต้องใส่ในฉากที่จะถ่ายทำในวันนั้น ซึ่งเป็นฉากต่อเนื่องกับฉากที่ถ่ายทำไว้ก่อน ฉันจึงต้องขอให้พ่อช่วยนำเครื่องประดับชิ้นนั้นมาให้ฉันที่กองถ่าย พอพ่อมาถึงกองถ่าย พ่อนั่งดูฉันถ่ายหนังอยู่เงียบๆ ต่อมาจึงถามฉันว่าทำไมแค่การข้ามถนน ฉันต้องเดินถึง10-20 รอบ ฉันตอบพ่อไปว่าเพราะฉันแสดงไม่ดีต้องทำจนกว่าจะดีที่สุด จึงต้องถ่ายทำใหม่ นับแต่นั้นมา พ่อจึงเริ่มรู้จักงานในอาชีพของฉันดีขึ้น" อีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พ่อของ เส้าเหม่ยฉี มองวงการนี้ด้วยสายตาคนละอย่าง เมื่อเทียบกับตอนที่เธอเข้าวงการมาใหม่ๆ ก็คือ เส้าเหม่ยฉี ยึดถือและปฏิบัติตามหลักการที่ว่า พูดให้น้อย ทำให้มาก ด้วยความเคร่งครัดมาโดยตลอด หลายปีที่ผ่านมามีบางคนพูดว่า หาก เส้าเหม่ยฉี รู้จักทำตัวให้ตกเป็นข่าวบ้างความสำเร็จของเธอคงจะดีเด่นกว่าทุกวันนี้ ความรักเป็นเสาหลักของจิตใจ งานเป็นเสบียงหลักของชีวิต Q : ชีวิตวัยเด็กของคุณมีความสุขหรือไม่?M : ถือว่าไม่เลว ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวระดับกลาง พ่อกับแม่ทำงานนอกบ้าน ฉันไม่มีพี่น้อง เหงาๆก็ต้องอยู่คนเดียว นี่คือความเสียใจเพียงหนึ่งเดียวของฉัน Q : ทำไมถึงมาสมัครเข้าเรียนในโรงเรียนการแสดง?M : ฉันเริ่มเข้าเรียนเดือน มิถุนายน 1985 สำเร็จการศึกษาเดือนตุลาคมปีเดียวกัน ไม่มีประกาศนียบัตร มีแต่จดหมายแจ้งให้รู้ว่า ฉันเรียนจบหลักสูตรแล้ว ตอนที่ฉันสมัครเข้าเรียน ก็ไม่ได้คิดว่าจะยึดอาชีพนี้ ตอนนั้นฉันเรียนหลายอย่าง ทั้งภาษาอังกฤษ เลขานุการ ฉันถือว่าเป็นการหาความรู้เท่านั้น ตอนสมัครเรียนปิดพ่อไว้ ไม่ให้พ่อรู้ เพราะพ่อเป็นคนหัวเก่า จะได้ไม่ต้องอธิบายมากเกินไป แต่ตอนที่เริ่มเปิดเรียน พ่อก็รู้จนได้ หลังจากเรียนจบแล้ว วันเซ็นสัญญาต้องให้แม่ไปด้วย เพราะอายุไม่ถึง 18 ก็เข้าวงการมาแบบนี้ พริบตาเดียว 9 ปีเข้าไปแล้ว Q : ใครคือคนที่คุณรักมากที่สุด?M : พ่อกับแม่ คนเรามีเกิดแก่เจ็บตาย ฉันยอมรับกฏธรรมชาติข้อนี้ เพราะฉะนั้นฉันรู้สึกว่าเวลายิ่งผ่านไป ฉันยิ่งห่างไกลจากท่านมากขึ้น คนเราอายุมากขึ้น เวลาที่จะอยู่ด้วยกันยิ่งสั้นลง เพราะฉะนั้น พ่อกับแม่จึงเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุด "บ๊ะหมี่" ก็เหมือนกัน ถึงแม้พวกเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ไม่รู้ว่าพวกเราจะต้องแยกกันเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นพ่อกับแม่จึงเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุด ความเข้มแข็งในความนุ่มนวล เส้าเหม่ยฉีไม่ค่อยได้มีโอกาสถ่ายรูปกับคุณพ่อคุณแม่ "เพราะคุณพ่อมีสวนผลไม้อยู่ที่เมืองจีน ไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ฮ่องกงหรอก" เส้าเหม่ยฉีเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัว คุณพ่อคุณแม่จึงให้ความสำคัญกับสถาบันครอบครัวมาก "ก่อนเข้าวงการ ทุกวันอาทิตย์ถือว่าเป็นวันครอบครัวต้องดื่มน้ำชา เดินเที่ยวเป็นเพื่อนคุณพ่อคุณแม่ คิดดูละกัน ตอนอยู่ ม.5 ฉันยังไม่เคยไปออกค่ายกับเพื่อนๆเลย เพราะงั้นไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไมคุณพ่อจึงต่อต้านไม่ให้ฉันเข้าวงการนี้" เส้าเหม่ยฉี พอใจกับชีวิตวันนี้ เส้าเหม่ยฉี คิดว่าทุกวันนี้อาจเป็นเพราะว่าสวรรค์ดลบันดาลหรือไม่ก็ไม่รู้"ฉันคิดอธิบายอยู่เสมอว่า อะไรที่เป็นความทุกข์ที่เกิดขึ้นในตัวพ่อและแม่ของฉัน ขอให้มาลงที่ตัวฉันคนเดียว ดังนั้นสวรรค์ก็เลยรับรู้ แล้วทำให้เกิดขึ้นที่ตัวฉันเอง อย่างเมื่อตอนที่แม่หกล้ม พ่อเป็นความดัน ฉันก็อธิษฐานอย่างนี้" Afterall, I Want Nothing ที่สุดแล้วฉันไม่ต้องการอะไร เปรียบกับผู้หญิงคนอื่นๆ เส้าเหม่ยฉีไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิง แต่เธอไม่ใช่คนผิดก่อนที่ฉันจะเกิด พ่อคาดหวังว่าจะได้ลูกผู้ชายและยังเตรียมชื่อไว้ด้วยว่า เส้าซือหลง วัยเด็กฉันไม่มีตุ๊กตาเพราะพ่อไม่ชอบ พ่อปฏิบัติกับฉันเหมือนลูกผู้ชาย ซื้อเกมส์ต่างๆให้เล่น บางทีเพราะอย่างนั้น เมื่อฉันโตขึ้น ฉันชอบที่จะซื้อตุ๊กตาฉันว่ามันน่ารัก ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าคนนี้อยู่ในภาวะที่เตรียมพร้อม เธอวางแผนแม้แต่เรื่องการฝังศพตัวเองพรุ่งนี้เราไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น มองในทางที่ดี ทำไมเราไม่เตรียมพร้อมตั้งแต่วันนี้ ฉันอยากให้เป็นการเผาเพราะมันไม่ยุ่งยาก อะไรที่คุณจะเอาไปด้วยถ้ามีคนส่งไปให้ไม่อยากได้อะไร พอตายไปแล้ว ทำไมมือของฉันต้องเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆ เส้าเหม่ยฉีหัวเราะ... ฉันไม่ใช่ซานตาครอส ครอบครัวเส้าเหม่ยฉีเป็นครอบครัวเล็กๆมีสามคนพ่อแม่ลูก วัยเด็กของเธออยู่ที่ถนน Hap Mei พ่อของเธอเป็นกะลาสีเรือและแม่ของเธอก็ทำงาน การเป็นลูกคนเดียวของครอบครัวเธอรู้สึกเบื่อ นั่นทำให้เธอชอบเล่นซ่อนหากับพ่อแม่ เส้าเหม่ยฉีมักจะแอบอยู่ใต้เตียงบ่อยๆพ่อแม่ไม่เคยออกตามหาฉัน ไม่สนุกเลย ฉันยังเคยแกล้งหนีออกจากบ้านทิ้งโน๊ตไว้ด้วย แล้วก็แอบอยู่แถวๆบ้าน แต่พ่อกับแม่ไม่เคยมีท่าทีอะไร ฮา ฮา ในที่สุดพอค่ำฉันก็เดินกลับบ้าน ฉันเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุข บางทีเพราะไม่นานนี้พ่อของฉันไม่สบายและคนใกล้ชิดกับฉันเสียชีวิต หลังจากช่วงเวลาเหล่านั้นฉันก็ยอมรับว่าไม่มีใครที่ไม่ตาย ในไม่ช้าทุกคนต้องจากโลกนี้ไป ทำไมไม่ใช้ชีวิตที่เหลือให้มีความสุข คิดแบบนี้คุณจะดีขึ้น ตอนนี้ฉันอยู่กับพ่อแม่ และติดต่อกันอยู่เสมอ ฉันคิดว่าเราควรที่จะพูดคุยสื่อสารกันบ่อยๆ เพราะเวลามีไม่มากอีกแล้ว พ่อของฉันอายุ 70 ปี ใช่พ่อฉันอายุยืน แต่ใครจะรู้.... ถ้าวันพรุ่งนี้พ่อจากฉันไป ฉันจะทำยังไง?? ดังนั้นฉันถามพ่ออยากให้งานศพเป็นแบบไหน แน่นอนฉันไม่อยากให้พ่อจากไปในเร็ววัน ฉันแค่อยากเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านี้อย่างมีสติและเตรียมพร้อม ในอดีตฉันไม่อยากเห็นคนที่เสียชีวิต แต่ตอนนี้ฉันไม่กลัว ฉันบอกกับตัวเองวันหนึ่งฉันก็ต้องลงไปนอนในสถานที่แบบเดียวกันนี้ ............... ...............
邵爸爸離開了 05/07/2009Maggie, Stay Strong......
Create Date : 05 กรกฎาคม 2552
67 comments
Last Update : 5 กรกฎาคม 2552 10:44:33 น.
Counter : 2564 Pageviews.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.72.84 5 กรกฎาคม 2552 10:03:24 น.
โดย: Anson 5 กรกฎาคม 2552 10:28:52 น.
โดย: Ao IP: 58.8.197.107 6 กรกฎาคม 2552 13:48:32 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.169.193 6 กรกฎาคม 2552 14:50:41 น.
โดย: Anson 6 กรกฎาคม 2552 15:50:37 น.
โดย: Anson 6 กรกฎาคม 2552 15:57:30 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.169.193 6 กรกฎาคม 2552 17:15:42 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.93.94 7 กรกฎาคม 2552 19:17:55 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.93.94 7 กรกฎาคม 2552 19:36:36 น.
โดย: Anson 7 กรกฎาคม 2552 20:39:00 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.75.69 8 กรกฎาคม 2552 1:34:43 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.100.170 8 กรกฎาคม 2552 14:41:54 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.84.47 8 กรกฎาคม 2552 19:15:54 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.100.170 8 กรกฎาคม 2552 20:27:52 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.100.170 8 กรกฎาคม 2552 20:33:06 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.84.47 8 กรกฎาคม 2552 21:43:09 น.
โดย: :) IP: 161.200.69.50 9 กรกฎาคม 2552 10:49:11 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.94.236 9 กรกฎาคม 2552 14:09:23 น.
โดย: โอ๋ IP: 61.19.220.192 9 กรกฎาคม 2552 16:43:45 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.94.236 9 กรกฎาคม 2552 20:59:19 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.81.5 10 กรกฎาคม 2552 5:08:31 น.
โดย: โอ๋ IP: 61.19.220.192 10 กรกฎาคม 2552 12:10:36 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.99.171 10 กรกฎาคม 2552 12:50:27 น.
โดย: โอ๋ IP: 61.19.220.192 10 กรกฎาคม 2552 15:30:53 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.81.5 10 กรกฎาคม 2552 23:02:42 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.103.106 12 กรกฎาคม 2552 10:30:55 น.
โดย: Ao IP: 124.121.196.201 12 กรกฎาคม 2552 11:23:55 น.
โดย: P ae IP: 58.9.103.106 12 กรกฎาคม 2552 11:43:28 น.
โดย: ใจร้ายไปมั้ย IP: 58.9.103.106 12 กรกฎาคม 2552 15:55:51 น.
โดย: Ao IP: 58.8.197.162 12 กรกฎาคม 2552 20:02:52 น.
โดย: Pae IP: 61.90.95.150 12 กรกฎาคม 2552 21:32:32 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.121.240.51 13 กรกฎาคม 2552 23:25:11 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.121.240.51 13 กรกฎาคม 2552 23:45:31 น.
โดย: Anson 13 กรกฎาคม 2552 23:50:24 น.
โดย: Anson 13 กรกฎาคม 2552 23:53:14 น.
โดย: Anson 13 กรกฎาคม 2552 23:54:13 น.
โดย: Anson 14 กรกฎาคม 2552 0:07:24 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.113.21 14 กรกฎาคม 2552 20:55:05 น.
โดย: Anson 14 กรกฎาคม 2552 21:41:36 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.113.21 14 กรกฎาคม 2552 22:48:41 น.
โดย: Anson 14 กรกฎาคม 2552 23:59:07 น.
โดย: โอ๋ IP: 58.8.187.207 15 กรกฎาคม 2552 6:32:46 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.84.71 15 กรกฎาคม 2552 20:03:18 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.84.71 15 กรกฎาคม 2552 20:47:51 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.94.174 16 กรกฎาคม 2552 7:23:06 น.
โดย: โอ๋ IP: 61.19.220.192 16 กรกฎาคม 2552 13:13:04 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.73.163 16 กรกฎาคม 2552 19:48:20 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.91.139 17 กรกฎาคม 2552 7:26:15 น.
โดย: P ae IP: 58.9.91.139 17 กรกฎาคม 2552 7:29:22 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.133.240 17 กรกฎาคม 2552 18:28:54 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.133.240 17 กรกฎาคม 2552 19:14:12 น.
โดย: Ao IP: 58.8.185.223 17 กรกฎาคม 2552 23:25:35 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.91.139 18 กรกฎาคม 2552 0:14:20 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.133.240 18 กรกฎาคม 2552 7:51:42 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.91.139 18 กรกฎาคม 2552 14:20:00 น.
โดย: Ao IP: 61.19.220.192 18 กรกฎาคม 2552 15:00:57 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.84.147 18 กรกฎาคม 2552 23:16:55 น.
โดย: P ae IP: 58.9.91.139 19 กรกฎาคม 2552 0:06:03 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.70.139 19 กรกฎาคม 2552 13:08:18 น.
โดย: Anson 19 กรกฎาคม 2552 17:39:49 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.120.70.139 19 กรกฎาคม 2552 19:17:40 น.
โดย: P ae IP: 58.9.91.139 19 กรกฎาคม 2552 21:01:37 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.91.139 19 กรกฎาคม 2552 21:04:09 น.
โดย: โอ๋ IP: 58.8.180.83 20 กรกฎาคม 2552 5:02:22 น.
โดย: พี่เอ๋ IP: 58.9.95.27 20 กรกฎาคม 2552 8:08:35 น.
โดย: ฝ้าย IP: 124.122.167.128 20 กรกฎาคม 2552 18:30:36 น.
Ask me why I am so happy Reasons why I am so sad I smile and reply with one simple phrase - "I am I."
คลิกอ่านกันได้นะคะ~~
หลับให้สบายนะคะคุณพ่อ
แมกกี้ก็เข้มแข็งเข้าไว้นะ สู้ๆ