การรีวิวหนังสือเป็นทัศนะส่วนบุคคล ........ นักเขียนที่ดี ย่อมไม่เดือดร้อนที่จะเขียนหนังสือให้คนอ่านวิจารณ์
ตะรุเตากับเราสองคน ตอนที่ 1
ตั้งชื่อเรื่องซะโรแมนติก แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้ไปกับหนุ่มที่ไหนเลย มองหน้ากันอยู่แค่ 2 สาวเหมือนเดิม ฮือ ๆไปตะรุเตาครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ดูเหมือนจะปุ๊บปั๊บ สาเหตุเพราะเกิดอาการหมั่นไส้กลุ่มเพื่อนที่ไปเที่ยวงานราชพฤกษ์ที่เชียงใหม่กับคนอื่นในที่ทำงานโดยไม่ใส่ชื่อเราไปด้วย ฮาหมั่นไส้มากเข้าเลยไปชวนเพื่อนอีกคนที่อยู่ที่อื่นไปตะรุเตาวันเดียวกับที่พวกนั้นไปเหนือเลย ที่เลือกตะรุเตาก็เพราะเป็นที่ที่กลุ่มที่ไปเหนือน่ะอยากไปมากแต่ยังไม่ได้ไปสักที (ร้ายกาจมากเลยตู หุหุ ) และที่สำคัญพอเราไปเที่ยวเพื่อนกลุ่มนั้นก็ยืมกล้องเราไม่ได้เพราะเราต้องเอาไปด้วยอยู่แล้ว กลุ่มนั้นมันงกไม่มีใครยอมซื้อกล้องเองสักคน แถมต้องไปเที่ยวแบบไม่มีตากล้องฝีมือดีอย่างเราไปด้วยอีกตะหาก 555 (หลงตัวเองชะมัด แหวะ)แต่คราวนี้กว่าจะได้ไปต้องมีอุปสรรคมากมาย เพราะตอนแรกว่าจะออกกันพุธที่ 6 แต่อิฉันเกิดมีธุระด่วนวันพฤหัสซะนี่ เลยต้องเปลี่ยนแผนกระเจิง กว่าจะลงตัวก็เกือบตีกันตาย แต่โชคดีแล้วที่เปลี่ยนวันเพราะช่วงวันที่ 7-8 พายุเข้าพอดี เราออกเดินทางคืนวันที่ 8 ไปรถทัวร์ถึงละงูตอนสัก 7 โมงเช้าวันที่ 9 ได้ ตอนไปถึงนี่ก็ฮามาก เพราะในรถส่วนใหญ่ก็คือพวกไปเที่ยวตะรุเตาทั้งนั้น แต่พอถึงละงูกลับไม่มีใครลงจากรถสักคน เพราะไม่รู้ว่าถึงแล้ว จนคนขับรถต้องมาไล่ลง ที่ไม่รู้ก็มีสาเหตุไง ก็รถมันเล่นปล่อยลงข้างถนนเลย อย่างเรา 2 คนนี่รู้นะว่านี่ถึงละงูแล้ว แต่เพื่อนเขาบอกว่าให้ลงที่ตรงบริษัทรถจะได้ซื้อตั๋วกลับได้เลย ก็เลยยังไม่ลงเพราะนึกว่าไม่ถึง แต่หล่อน 2 คนหารู้ไม่ว่าไอ้บริษัทรถมันอยู่ฝั่งตรงข้าม ป้าตาไม่ดี เพิ่งตื่นมองไม่เห็น งือๆพอลงรถกันหมด น้อง ๆ กลุ่มอื่นเขาก็ไปหารถเหมาเพื่อไปท่าเรือเลย แต่เราสอง ไม่ค่ะ ไปซื้อตั๋วกลับกรุงเทพฯ ไว้ก่อนดีกว่า (กลัวไม่ได้กลับไปทำงานมั่ก ๆ ) ที่สำคัญกว่าเรือจะออกอีกนาน รีบไปท่าเรือทำไม กองทัพย่อมเดินได้ด้วยท้องเราไปหาของกินก่อนดีกว่า หันไปหันมามีร้านติ่มซำ ซาลาเปา สไตล์อาหารเช้าเมืองตรังปนฝรั่งอยู่ใกล้ ๆ เอาร้านนี้เลยแล้วกันท่าทางน่ากินดี
ตามมาอ่านเป็นคนแรก (หรือเปล่าเนี่ย)
โอ้..คิดถึงจังเลยยยยย
อาหารน่ากินมากๆ ค่า
รออ่านตอนต่อไปนะคะ