|
|
Happy Thanks Giving-----เรื่องราวที่อยากให้ทุกคนอ่าน...
ก่อนอื่น ก็คงต้องกล่าว Happy Thanks giving Day นะครับ
(แหม...ไม่ใช่กระแดะ หรือไรหรอกนะ
พอดีว่าเข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตาม)
สารภาพครับ ว่าใบ้รับประทาน
ไม่รู้จริงๆว่าเค้าต้องทำอะไรกันบ้าง
รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันหยุด
พอรู้เลาๆ ว่าเขาขอบคุณบรรพบุรุษ
สำหรับผืนแผ่นดิน ไรเทือกๆเนี้ย
แหะๆๆ อ้อ รู้อีกอย่าง...วันนี้ได้กินจนพุงกางคริๆๆๆ
พอพูดถึงการเฉลิมฉลองอะไรซักอย่าง
ฉันมักจะนึกถึงเรื่องราวหนึ่งทันที
ซึ่งฉันได้รับฟังเมื่อครั้งฉันอยู่ที่ฝรั่งเศส
เรื่องราวมาอยู่ว่า (กรุณาทำเสียงเอโค....)
ครั้งหนึ่ง มีพ่อลูกคู่หนึ่ง ซึ่งพ่อก็ประกอบอาชีพเลี้ยงลูกชาย
ด้วยการเป็นเจ้าหน้าที่ของการรถไฟ ซึ่งมีหน้าที่คอย
ยกสะพานรางรถไฟเพื่อให้เรือสามารถแล่นผ่านไปได้
และปล่อยสะพานลงมาเมื่อรถไฟต้องการข้ามแม่น้ำนั้น
พ่อลูกคู่นี้ผูกพันกันมาก คงเพราะ เจ้าตัวเล็กโตมา
โดยที่ไม่มีแม่ พ่อ เลยต้องเป็นทั้ง แม่และพ่อในเวลาเดียวกัน
พ่อพยายามเติมในสิ่งที่ลูกขาดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ทั้งสองมีกิจวัตรประจำคือ พ่อพาลูกข้ามฟากไปส่งที่โรงเรียน
และพ่อก็เลยไปตกปลา ตกเย็น ลูกจะกลับบ้าน
และรอพ่อที่กลับมาจากการตกปลา ซึ่งก็ไม่ไกลจาก ห้องควบคุมมากนัก
วันหนึ่งขณะที่เจ้าตัวเล็กกลับมาถึงบ้านพร้อมทั้งทำการบ้าน
จัดโต๊ะกินข้าวเพื่อทานข้าวแล้วนั้น เขาก็รอคอยพ่อของเขาอย่างปกติ
แต่วันนี้ พ่อของเขากลับบ้านไม่ตรงเวลา
อีกฟากหนึ่ง พ่อของเขามีปัญหากับแผงควบคุม
เมื่อมันไม่สามารถทำตามคำสั่งที่คนใช้ป้อนลงไป
จึงต้องใช้เวลาเเพื่อที่จะซ่อมมัน ซึ่งเขาก็ทำมันสำเร็จ
ทันเวลาที่รถไฟเที่ยวสุดท้ายจะมาถึง และได้จัดการปลดสะพานลงมาพอดี
เจ้าตัวเล็กเริ่มกระวนกระวายใจจึงตัดสินใจ
จะข้ามฟากไปหาพ่อ แต่โชคดีเหลือเกิน สะพานค่อยๆลดต่ำลงม
า ทำให้เขาแน่ใจว่า พ่อต้องอยู่อีกฝั่งแน่นอน
จึงได้วิ่งตามรางรถไปเพื่อจะได้ให้ถึงแผงควบคุมเร็วขึ้น
ฝั่งพ่อก็เตรียมตัวกลับบ้านเพราะรู้ว่าเจ้าตัวเล็กคงเป็นห่วง
แต่คงต้องรอให้รถไปมาก่อน เพราะเหลืออีกแค่ไม่ถึงสองนาที
แต่ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงเรียกจากรางรถไฟ
พ่อ..ช่วยด้วย สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
เจ้าตัวเล็กของพ่อนั้น ติดอยู่ระหว่างรางรถไฟของสะพาน
ซึ่งมีทางเดียวเท่านั้น ก็คือต้องยกสะพานขึ้นอีกครั้ง และลูกจะปลอดภัย
แต่ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้ารถไฟก็จะแล่นมาถึง
ซึ่งไม่มีทางที่จะลดสะพานลงมาให้ทันแน่นอน
แล้วพ่อจะทำอย่างไร
ทันใดนั้นเองเสียงรถหวูดรถไฟก็ดังขึ้น
นี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะดึงคันโยกเพื่อช่วยชีวิตลูกชายคนเดียวของเขา
และวินาทีนั้นเอง พ่อก็ได้เอื้อมมือไปจับคันโยก
และกดล๊อคเพื่อให้สะพานนั้นมั่นคง และอีกมือก็ปิดตา
พร้อมทั้งเบือนหน้าหนี และกล่าวว่า ลูก...พ่อขอโทษ
บนรถไฟขบวนนั้น ทุกคนไปถึงที่หมายโดยปลอดภัย โดยหารู้ไม่ว่า
การเดินทางโดยสวัสดิภาพของเขานั้น แลกมาด้วย 1 ชีวิตที่มีค่
า ซึ่งเป็นดวงใจของใครคนหนึ่ง
รุ่งขึ้นทุกคนก็ได้ทราบข่าวจากหนังสือพิมพ์
และต่างหลั่งไหลเพื่อมาวางดอกไม้ ณ จุดที่เกิดเหตุนั้น
และทุกๆปี วันเดียวกัน ก็จะมีดอกไม้ ณ จุดๆนั้นเช่นกัน
สำหรับฉัน เรื่องราวนี้สะเทือนใจน่าดู แต่มันเกี่ยวอะไรกับวันสำคัญต่างๆ
วันนี้ฉันขอกล่าวถึงคนเราทุกๆคน ในทุกๆเหตุการณ์
หลายๆครั้งเรามักยินดี และรำลึกถึงสิ่งต่างๆ เพียงแค่วันสำคัญ
วันนั้น เช่นวันรัฐธรรมนูญ ที่จะมาถึง
เราลืมไปหรือเปล่าว่าวันนั้น หลายๆคนต้องเสียเลือดเนื้อเพื่อให้ไทยเป็นไทย
เรารำลึกถึงเขาเหล่านั้นแค่วันนั้นเหรอ
ถ้าคำตอบคือไม่....แล้วเราเคยแสดงออก
ว่าเราคิดถึงและรำลึกถึงพวกเขาเหล่านั้นมั้ย
เรายังฝ่าฝืนในกฏเล็กๆน้อยๆหรือไม่
เรายังเอาเปรียบเพื่อนพี่น้องชาวไทยหรือไม่
เรายังเคียดแค้นและชิงชังคนชาติเดียวกันหรือไม่
เรายังเฉยเมยกับสิ่งแย่ๆที่เกิดขึ้นในสังคมเราหรือไม่
เรายังละเลยต่อหน้าที่ที่เราควรปฏิบัติหรือไม่
เล็กๆน้อยๆเหล่านี้ อาจไม่เกี่ยวกับการที่
หลายๆคนต้องสูญเสียชีวิต เพื่อให้มีมาซึ่งสยามประเทศ
แต่การจะเปลี่ยนแปลงโลก เริ่มจากก้าวเล็กๆของท่าน
บุญรักษา
ปล. วันนี้ยาวจังนะ แต่เห็นข่าวที่เกิดขึ้น
ในประเทศไทยแล้วหดหู่ และนำมาซึ่งเรื่องที่ยาวเรื่องนี้
| Create Date : 25 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 25 พฤศจิกายน 2548 23:04:24 น. |
|
35 comments
|
| Counter : 942 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: rebel  วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:21:05 น. |
|
|
|
| โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:36:17 น. |
|
|
|
| โดย: prncess วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:15:15 น. |
|
|
|
| โดย: tzippy วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:35:08 น. |
|
|
|
| โดย: ต่ายจัง (nuanapa ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:51:17 น. |
|
|
|
| โดย: woodchippath วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:16:07 น. |
|
|
|
| โดย: ปลากัด (LonelySeason ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:38:50 น. |
|
|
|
| โดย: sunny-low (sunny-low ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:47:43 น. |
|
|
|
| โดย: เนียนอ๋อง วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:58:40 น. |
|
|
|
| โดย: หัวมันทอด วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:15:01 น. |
|
|
|
| โดย: Puklook วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:51:36 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:47:06 น. |
|
|
|
| โดย: keyzer วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:39:37 น. |
|
|
|
| โดย: ตอง (Kazalong ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:40:37 น. |
|
|
|
| โดย: Due_n วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:15:59 น. |
|
|
|
| โดย: JANii ~~ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:42:27 น. |
|
|
|
| โดย: Peachy Punch วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:43:21 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:51:56 น. |
|
|
|
| โดย: ปลายเทียน วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:12:01 น. |
|
|
|
| โดย: christian chang IP: 210.1.18.82 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:40:42 น. |
|
|
|
| โดย: ยัยบี๋ วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:0:15:02 น. |
|
|
|
| โดย: Vannessa วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:3:30:47 น. |
|
|
|
| โดย: POL_US วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:03:11 น. |
|
|
|
| โดย: Arefa Gold วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:38:30 น. |
|
|
|
| โดย: Big Spender วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:14:56 น. |
|
|
|
| โดย: Roliga วันที่: 3 ธันวาคม 2548 เวลา:4:45:01 น. |
|
|
|
| โดย: nucha_naja IP: 207.189.232.88 วันที่: 5 ธันวาคม 2548 เวลา:9:50:47 น. |
|
|
|
| โดย: Wasittee Tomjoho IP: 202.29.39.12 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2549 เวลา:14:52:47 น. |
|
|
|
|
|
|
"ชอบเขียน หาคนรู้ใจมาชอบอ่านอยู่
บางทีก็เขียนแล้วไม่ค่อยจะตรงกับ
ความคิดเห็นชาวบ้านเค้า
แต่มันก็เป็นความคิดเห็นของเราเนอะ
ถ้าบางบทความที่เขียนไป
สามารถเป็นกำลังใจให้ใครบางคน
ก็ขอมอบคุณค่าที่ดีเหล่านั้น
ให้กับผู้ที่โอบอุ้มเรามา
และดูแลเรายามเจ็บช้ำ
เพราะถ้าไม่มีคนคนนั้น
ก็คงไม่มีโอกาสมานั่งเขียน
อะไรที่มันไร้สาระแบบนี้
ถ้าข้อความใด ทำให้ใคร
ขัดข้องหมองใจ ฉันก็
ขออภัย และกราบงามๆ
ด้วยน้ำชาสามจอกตรงนี้นะ
บุญรักษา"
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ตะกี้เม้นไปแล้ว ไม่เข้าอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [