CH.1 คนไม่สำคัญ

“สาวๆเรียบร้อยกันรึยังเราต้องรีบไปขึ้นรถแล้วนะ งานใกล้จะเริ่มแล้ว” เสียงโคดี้ประจำวงเรียก4 สาวไอดอลให้เตรียมตัวออกไปงานรับรางวัลที่จะจัดขึ้นในวันนี้

“ไปกันเถอะสาวๆ ฮเยริ มินอา ยูราไปกันเถอะ” โซจินพี่สาวคนโตเรียกย้ำอีกครั้งให้ทุกคนเตรียมตัว

“ค่ะ!!” 2สาวส่งเสียงดังฟังชัดรับคำมีก็แต่ยูราที่ยังนิ่งนิ่งอาการคล้ายง่วงหรือเหม่อ สมาชิกก็ยังไม่สามารถแยกได้

“ยูรา เป็นอะไรรึเปล่า บอกพี่ซิ”โซจินเดินไปแตะไหล่น้องสาวสุดที่รักโซจินพอจะมองออกว่าเธอไม่ได้ง่วง แต่ต้องมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นแน่ๆ

“ออนนี่ ดูนี่สิ” ยูรายื่นโทรศัพท์ให้โซจินดูข่าวที่เธออ่านวนเวียนอยู่หลายรอบโทรศัพท์มีความชื้นจากเหงื่อในมือของยูรา บ่งบอกว่าข่าวนั้นมีผลกับสภาพจิตใจของเธอมากแค่ไหน

โซจินรับมาอ่าน แล้วตบบ่าน้องสาวเบาๆ

“อย่าเพิ่งปักใจเชื่อ หรือ คิดอะไรไปไกลนะยูรามันแค่ข่าวลือ เธอต้องรอความจริงก่อนตัดสินใจ” โซจินให้คำแนะนำในฐานะคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนและไม่อยากให้น้องสาวต้องเสียสมาธิ

ยูรามองโซจินด้วยสายตาที่สับสนจนพี่สาวอดห่วงเธอไม่ได้จริงๆ

“ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไงพี่เชื่อใจเธอนะ ยูราของพี่เป็นคนเข้มแข็งพี่รู้” โซจินทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่าให้กำลังใจเธอเพราะเวลาแบบนี้กำลังใจคือสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุด

“ออนนี่ และถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะฉันควรทำยังไง” ราถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเพราะความกลัวและสับสน

“เธอจะโกรธเขาไหม” โซจินถามกลับ เออยากรู้เหมือนกันว่าน้องสาวจะตัดสินใจอย่างไรถ้าข่าวลือนี้เป็นเรื่องจริง

“แล้วออนนี่ว่าฉันควรโกรธเขาหรือเปล่าที่เห็นฉันเป็นคนหน้าโง่ และเป็นตัวตลกในรายการ” ยูราถามกลับบ้างเธอเองก็อยากรู้ว่าถ้าใครมาเป็นเธอจะทำอย่างไร

“เธอจะโกรธเขาด้วยเหตุผลว่าเขาทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงหน้าโง่ในรายการ หรือ เพราะเขาไม่จริงใจต่อเธอมากกว่ากัน”โซจินถามกลับอย่างจี้ใจดำน้องสาว

“ออนนี่รู้ใช่ไหมว่าถ้าเป็นเรื่องจริง ฉันคงเสียใจมาก” ยูราบอกความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมี

“และถ้าเป็นเรื่องจริงฉันสาบานเลยว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะเขาทำลายความไว้ใจที่ฉันมีไปทั้งหมด แม้แต่คำว่าคนรู้จัก ฉันก็จะไม่ให้เขาได้เป็น” ยูรากัดฟันพูดเค้นเน้นย้ำชัดถ้อยชัดคำ

“เอาล่ะ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงพี่อยู่ข้างเธอนะ” โซจินสวมกอดเธอไว้ ก่อนจะพากันเดินออกไปขึ้นรถ

รถของสาวๆมาถึงหน้างานทุกคนต่างช่วยกันจัดเสื้อผ้าหน้าผมก่อนลงจากรถอีกครั้ง

“ยูราออนนี่วันนี้พี่ไม่ได้ใส่แหวนเหรอ” ฮเยริจิ้มมาที่นิ้วนางข้างซ้ายที่ว่างเปล่า

“ทำไมฉันต้องใส่ด้วยล่ะ วันนี้เราไม่ได้มาอัดรายการนะ”ยูราเฉไฉ

“ไม่ใช่ว่างอนหรือโกรธอะไรกันหรอกเหรอ” มินอาแซวขำๆ โดยที่น้องสาว 2คนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ได้ นี่ไง ฉันจะใส่ เห็นรึยังพอใจกันไหมจ๊ะสาวๆ” ยูราหยิบแหวนออกจากกระเป๋าใบน้อยออกมาสวมเข้าที่เดิมที่มันเคยอยู่

“ถ้าเธอไม่อยากใส่ก็ยังไม่ต้องใส่ก็ได้นะ อย่าไปบ้าจี้ตามยัยลิง 2 ตัวนี้เลย” โซจินผู้เข้าใจเหตุการณ์ทักขึ้น

“ไม่เป็นไรคะ ออนนี่ ก็แค่แหวนวงนึงอยู่นิ้วไหนมันก็เป็นแค่แหวน ก็เหมือนคนนั่นล่ะ 

ต่อให้ยืนในจุดที่ดูว่าสำคัญแต่ถ้าไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ได้เป็นคนสำคัญ” ยูราพูดหน้านิ่งจนทั้งฮเยริและมินอาต่างแอบสะกิดขากันด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมบรรยากาศถึงดูอึมครึมขนาดนี้ล่ะ