หลังจากเสร็จงานประกาศรางวัลแล้วสาวๆทั้ง 4 คนเดินกลับไปขึ้นรถเพื่อกลับหอพัก

ระหว่างทางที่ทั้งหมดพักสายตาอยู่บนรถเสียงโทรศัพท์ของใครสักคนก็ดังขึ้น

ตี๊ดดดดตื๊ด ตื๊ดดดดดดด

“โอ๊ะ โทรศัพท์ใครเนี่ยมาสั่นอยู่บนเบาะฉันเนี่ย” ฮเยริงัวเงียควานหาโทรศัพท์ที่สั่นแรงจนเธอรู้สึกว่าก้นสะเทือนจนนอนไม่หลับ

“โอ๊ะ!!ของยูราออนนี่นี่นา พี่มาลืมโทรศัพท์ไว้ตรงที่นั่งฉันทำไมกันนี่ ปกติร้อยวันพันปีโทรศัพท์ติดตัวตลอดวันนี้ทำไมมาวางไว้ตรงนี้ล่ะ ” ฮเยริบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะส่งโทรศัพท์มาให้ยูราที่นั่งตรงเบาะด้านหน้า

ยูรารับโทรศัพท์มาถือไว้อย่างนั้นโดยไม่กดรับสาย เธอนั่งมองเหม่อออกไปนอกรถ โดยมีโซจินนั่งสังเกตอาการอยู่ไม่ห่าง

โซจินเอื้อมมือไปจับมือน้องสาวก่อนจะพูดขึ้นมา “เขาคงมีเรื่องยากคุยจริงๆน่ะรับเถอะ”

ยูราหันกลับมามองโซจินด้วยแววตาสับสนเธอส่ายหัวเบาๆ และยังยืนยันที่จะปฏิเสธการรับสาย

โทรศัพท์หยุดสั่นไปสักพักแล้วยูราถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพิงศรีษะอย่างต้องการใช้ความคิด

รถเลี้ยวเข้ามาจอดใต้หอพักสาวๆทยอยกันเดินลงมาเพื่อขึ้นชั้นบน โซจินเดินรั้งท้ายเพื่อรอยูราเธอส่งโทรศัพท์ของเธอให้น้องสาวดูว่ามีข่าวอัพเดทเกี่ยวกับปฏิเสธข่าวลือดังกล่าวออกมาแล้ว

“ฝั่งนู้นเขาออกมาปฏิเสธแล้วนะพี่ว่าคงไม่มีอะไรจริงๆล่ะ” โซจินปลอบใจ

“เรายังอยู่ในวงการบันเทิงหรือเปล่าออนนี่”สีหน้าของยูราบ่งบอกว่าเธอไม่ไว้ใจอะไรใครทั้งสิ้น

“งั้นหมายความเธอจะเชื่อข่าวลือในอินเตอร์เนตมากกว่าคำแถลงของบริษัทที่มีตัวตนงั้นเหรอ”โซจินพยายามยกเหตุผลมาสนับสนุนให้ยูราได้คิด

“ยูราอ่าเธอต้องเปิดใจรับฟังเหตุผลจากทุกฝ่ายนะ เธอโตแล้วนะ อย่าทำตัวเป็นเด็ก” พี่สาวพยายามเกลี้ยกล่อม

“ออนนี่ ถ้าออนนี่เป็นฉันพี่จะทำยังไง” ยูรานั่งลงบนเตียงก่อนจะหันมานั่งคุยกับพี่สาวคนสนิท

ก่อนที่โซจินจะตอบอะไรออกไปประตูห้องก็เปิดออกโดยมีมินอาและฮเยริวิ่งกรูกันเข้ามาหน้าตาแตกตื่น

“ออนนี่ๆๆๆ เกิดอะไรขึ้นอ่ะฉันเพิ่งเห็นข่าว จริงเหรอเนี่ย พี่เขยเดทกับคนอื่นจริงเหรอเนี่ยแล้วมาออกรายการกับพี่ได้ยังไง ไอ้คนขี้โกง” ฮเยริตีอกชกหัวด้วยความโกรธกับข่าวที่เพิ่งได้รู้

“ย่าห์- - - เด็กๆๆ อย่าโวยวายกันสิได้เห็นที่พาดหัวนั่นไหม เขาเขียนตัวยักษ์ว่าข่าวลือ อ่านกันบ้างไหม” โซจินเสียงดังใส่น้องเล็กทั้งสอง

“ออนนี่อ่ะไม่รู้อะไรข่าวลือก็คือข่าวจริง และข่าวจริงก็คือข่าวลือ พี่เข้าใจรึเปล่า” มินอาเถียง

“พวกเธอคิดว่ายังไงกับช่าวนี้”ยูราถามโพล่งออกมา เธออยากรู้ว่าน้องสาวจะคิดยังไงเหมือนกัน

“จากประสบการณ์ของฉันนะฉันว่ามีสิทธิเป็นไปได้สูงมากเลยล่ะ พวกเขาสนิทกันมาก่อนที่จะรู้จักพี่ซะอีกแถมในรายการพี่เขยก็เกร็งๆแข็งๆ คงเกรงใจแฟนเขาล่ะมั้ง” ฮเยริออกความเห็นอย่างตรงไปตรงมาจนคนฟังสะอึก

“ย่าห์ - - เธอพูดอะไรออกมายัยบ้า”มินอาร้องเตือนฮเยริ

“อ๋า เอ่อ คือฉันก็พูดไปมั่วๆอ่ะนะออนนี่อย่าฟังนะ ลืมนะๆ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยจริงๆนะ” ฮเยริพยายามแก้ตัวและขอโทษยูราที่ความเห็นของเธออาจทำร้ายจิตใจ

“ไม่เป็นไรหรอกน่า พูดมาเหอะฉันก็คิดแบบเธอนั่นล่ะ” ยูราออกความเห็นส่วนตัวที่เธอคิดบ้าง

“ห๊ะ อะไรนะ ออนนี่ก็คิดเหรอแล้วทำไมในรายการพี่ดูชอบเขามากขนาดนั้นล่ะ ถ้าพี่รู้ว่าเขามีเจ้าของแล้วพี่จะเจ็บนะรู้ไหม” มินอาเสียงเศร้าในทันทีเธอเดินเข้ามากอดยูราเอาไว้อย่างอยากช่วยแบ่งเบาความเจ็บของเธอจริงๆ

“เราต้องมีเหตุผลด้วยเหรอถ้าเราอยากให้คนที่เราชอบ มองเห็นเราบ้าง” ยูราเอ่ยออกมาเสียงด้วยเลื่อนลอย

“ไม่เป็นไรนะออนนี่ พี่ยังมีพวกเรานะ”ฮเยริเข้าไปกอดทับมินอาและยูรา

“อะไรกันเด็กๆพวกนี้ ยังไม่มีใครคอนเฟิร์มสักหน่อยว่าจริงหรือไม่จริงอย่าตีโพยตีพายกันไปหน่อยเลย” โซจินเปลี่ยนอารมณ์ได้ทันจังหวะก่อนที่3สาวจะบ่อน้ำตาแตก

“และถ้าจริง พี่จะออกจากรายการไหม”มินอาและฮเยริถามยูราพร้อมกันโดยไม่ได้นัด

“พวกเธอคิดว่าฉันจะทนมองหน้าคนที่โกหกฉันได้อย่างนั้นเหรอ” ยูราเอ่ยออกมาน้ำเสียงเด็ดขาด