เจิมค่ะ
เดี๋ยวมาเม้นท์

"ต้องการอะไรบางอย่างในชีวิตเช่นกัน
อยากลดน้ำหนัก อยากมีสุขภาพดี อยากมีความสงบทางใจ"

จากประสบการณ์ที่เล่นโยคะมานะคะ ตอนคิดก้าวเข้าสู่เสื่อผืนน้อย ไม่ได้ต้องการอะไรเลยแค่อยากลอง แต่ผลที่ได้ข้างบนมันได้มาทั้งหมด ไม่ได้โม้นะคะ

1. น้ำหนักลงของมันเองเฉยๆ นี่แหล่ะค่ะไม่ได้อดอาหาร
2. สุขภาพดีขึ้น อันนี้ต้องได้ลองกับตัวเองค่ะ ได้เข้าไปสู่สังคมของคนรักสุขภาพที่ไม่งมงายกับอาหารเสริม
3. ขณะที่ฝึกอยู่บนเสื่อ มันไม่มีใจไปคิดอย่างอื่นค่ะ ถ้าฝึกไปด้วยสามารถฟุ้งซ่านได้นี่เทพมากๆ ค่ะ

เขียนได้ดีจัง เป็นคนหนึ่งที่ชอบโยคะเหมือนกันค่ะ

เพิ่งเล่นมาประมาณ 2 ปีได้ ก่อนหน้านั้นไม่เคยสนใจเลย เต้นแอโรบิกมาตลอด จนวันหนึ่งได้ลองเล่น แล้วก็ชอบมาจนถึงปัจจุบันค่ะ

....เราโกรธ แต่มันไม่ลึก
เราเกลียด แต่สักพักมันก็จะหายไป
เพราะใจเราได้ถูกเก็บไว้ในเสื่อผืนเล็กๆ
ในโลกใบใหญ่แล้ว.....

....
พกเสื่อติดตัวมาหลายปีทีเดียวทุกข์ก็ไม่มากแล้ว
วันที่นอนเฝ้าพ่อก็พกไปค่ะ
เพราะเราห่างเหินกันมานานมาก
เก้าวันแปดคืน นอนบนเสื่อผืนที่คุณบอก
อบอุ่นซะน้ำแข็งละลายไปหมดแล้ว

.....

เป็นบทความที่อ่านแล้วไม่ง่วงหรอกค่ะ เพลินจัง
เพราะบทความแห่งแสงสว่างนี้มันเจิดจ้า
คุณใช้ภาษาธรรมดาเข้าใจง่าย
ไม่ต้องตีความวน แต่ตรงจุดโดนใจ ได้คิด


สุขสดชื่นค่ะ

แอมอร

สตาร์ทอ่านก็ตรงผมไม่อยากจะเชื่อ เพล๊ง หน้าแตก
ไม่อ่านหัวเรื่องซะงั้น ขอโทษค่ะ
....
ที่ว่าเล่นก็แค่ฝึกตามในทีวีน่ะค่ะ นิดหน่อย
แต่ที่ทำให้ได้มุมมองเกี่ยวกับโยคะ
ก็เมื่อไปรับการอบรมจากอาจารย์ทวี ที่งานสมุนไพร
ได้ใบประกาศมาแปะฝาบ้านหนึ่งแผ่น
...
ได้เข้าใจโยคะมากขึ้น กว่าการที่เห็นนอนดัดตัวอยู่บนเสื่อ
เพราะวันนั้นไม่ได้ฝึกสักท่าเดียว
แต่เข้าใจวิถีแห่งโยคะ และรู้วิธีดูแลร่างกายและจิตใจ
แบบองค์รวม แบบพึ่งตนเอง แบบเป็นหมอให้ตัวเอง
ตั้งแต่การกิน การนอน การออกกำลังกาย ออกกำลังใจ
ไม่ต้องโยนภาระทั้งหมดทั้งมวลไปให้หมอและโรงพยาบาล

.....
จะตามอ่านค่ะและชอบเตซือจิน หรืออะไรประมาณนี้
จำชื่อไม่แม่นค่ะ ต้นฉบับยังอยู่ใช่ไหมคะ

แอมอร

มายกมือกั๊บ...ว่าอ่านจนจบแล้วยังไม่หลับ อิ อิ
.....
เพิ่งรู้นะคะว่าคุณพี่เชียงเป็นเด็กขี้อิจฉาอ่ะ
.....
เขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วไม่เครียด อ่านสบายๆ
....
ชอบตรงที่บอกว่าการเล่นโยคะนั้นบ่งบอกถึงหัวใจ
หัวใจที่เป็นกล่องเล็กๆเอาไว้เก็บความสุข
.....
อยากมีหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุขจังเลย
แต่ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เล่นโยคะ
แต่การถ่ายรูปของเรา...ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคลิกของกล้องดังขึ้น
มันก็เหมือนกับเติมความสุขเข้าไปในหัวใจเราเหมือนกัน
มันเข้าไปเบียดเนื่อที่ของความทุกข์
ถึงแม้ว่าความทุกข์นั้นยังคงอยู่
แต่ก็ถูกบดบังด้วยความสุขจนเกือบมองความทุกข์ไม่เห็นในหัวใจ
....
ซึ้งปล่าวค๊าคุณพี่เชียง
พยายามเขียนให้ซึ้งมากๆแล้วนะเนี่ย
ได้แค่นี้เองง่า
แง๊วๆๆๆๆ

แง๊วๆๆๆๆ
เราเขียนซึ๊งจริงๆเหรอคะคุณพี่เชียง
ขอบคุณค่า...

ขอบคุณนะคะที่ไปส่งให้อ่านถึงบ้าน
....
เมื่อวานดูการ์ตูนเรื่อง UP ซึ้งมากเลยค่ะ
ลองหามาดูสิคะ ยิ่งให้เด็กดู มีแง่คิดที่น่ารักซ่อนอยู่
....
ซิตี้ฮันเตอร์มีครบยังคะ
คอบร้าตอนนี้มีออกมาสี่เล่มแล้วค่ะ
สงสัยคุณจะมีครบแล้วแน่เลย


แอมอร

ชะเอ๊ยยย เหมือนนหาบ้านเดิมมากเลย ต๊กกาใจ

เค้ายังไม่หลับทับบรรทัดสุดท้ายนะ แค่เกือบๆไป

อ่านตาแรกสับสันไปนิด ไปคิดว่าไมนิ่งฝึกว่า 6 ปี สุดยอดไปเลย

หลับฝันดีนะคะ

เมื่อวานตามคุณคนด้านบนไปเจอหิมะ
หนาวมากเลยค่ะ ต้องหาทางกลับ
...
ต้องตีสนิทกะเพื่อนคุณเอาไว้อีกสักคนสองคน
เผื่อคุณหายตัวไปอีก เราจะได้ตามหาได้ไง อิ อิ
...
มีแผน มีแผน ไม่ใช่โรคจิตหรอกค่ะ
เจอเพื่อนที่องศาคล้ายกัน ก็เสียดายอะเนอะ
ก็อยากคบกันไว้ ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์
แต่ของคุณน่าจะสาระมากกว่า
ของแอมอร มีแต่น้ำ เอาไว้กลั้วคอ 555

แอมอร

ศิษย์พี่ครับ...เหนื่อยใจจังเลยครับ
ทำไมผู้ชายยยยยยยยถึงได้เข้าใจยากอย่างนี้ๆๆๆๆ

ดีจ้าคุณพี่เชียง
คุณพี่เชียงตื่นนอนตีสี่เชียวเหรอคะ
ถึงว่าเมื่อคืนตอนแวะมาส่งเข้านอน
เห็นบ้านคุณพี่เชียงเปิดไฟสว่างเชียว
เรานึกลืมปิดไฟทิ้งไว้อ่ะจ้า
....
นอนไปอีกหรือยาง
ฝันดีๆๆค๊าบบบบ

ฮ่งๆๆๆๆ

หวัดดีค่ะ ..

เหมือนจะรู้จัก .. เอ .. หรือยังไม่รู้จัก ..

.............. ...

อยากฝึกโยคะร้อนจังค่ะ
ก็ .. เต้นแอโรบิคออกกำลังกายอยู่บางครั้ง
แล้วก็ต่อด้วยโยคะบางท่า ..

เข้ามาทัก ๆ ก่อน ..
บอกตรง ๆ ตามใครบางคนเข้ามาอ่ะ ..

pp :>

ตื่นนอนแล้วเหรอคะ
เรายังไม่ได้นอนเลย