Light on Life ... 3 ประทีปแห่งชีวิต : การเดินทางสู่ความเปี่ยมเต็ม ความสงบภายใน และอิสรภาพสูงสุด โดย BKS Iyengar แปล ธีรเดช อุทัยวิทยารัตน์ ผมเคยคัดย่อบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับอาสนะ มาลงบล็อกเก่าไว้แล้ว วันนี้บล็อกเก่าจากไป จึงถือโอกาสนำบางส่วนจากหนังสือมาลงไว้ที่บล็อกใหม่ เป็นส่วนที่เกี่ยวกับอาสนะเท่านั้นครับ ความสมดุล : ความเท่าเทียมคือความกลมกลืน เราสามารถเริ่มต้นพัฒนาความสมดุลอันหมดจด ระหว่างร่างกายทั้งสองข้างโดยอาศัยโยคะ เราทุกคนเริ่มต้นจากความไม่สมดุล เมื่อข้างหนึ่งตื่นตัวกว่าอีกข้าง ข้างที่ตื่นตัวจะต้องเป็นครูให้กับข้างที่ไม่ตื่นตัว เพื่อทำให้ข้างนั้นตื่นตัวทัดเทียมกัน สำหรับข้างที่อ่อนแอกว่าเราต้องให้ความใส่ใจ ในขณะที่ชื่นชมความสำเร็จของข้างที่กระฉับกระเฉง ความเจ็บปวด : ค้นหาความสบายในความไม่สบาย ในห้องเรียนโยคะ นักเรียนหลายคนคิดว่า พวกเขาต้อง “กัดฟันทน” จนกว่าครูจะบอกให้ออกจากอาสนะได้ นี่คือการมองโยคะว่าเป็นการเพาะกายซึ่งเป็นทัศนคติที่ผิด ความเจ็บปวดเกิดขึ้นเพื่อเป็นครูของเรา อาสนะช่วยให้เราบ่มเพาะความอดทนในร่างกายและจิตใจ เพื่อให้เราสามารถแบกรับความเครียดและความกดดันได้ง่ายขึ้น กล่าวอีกอย่างว่าความพยายามและความเจ็บปวดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เป็นส่วนสำคัญของสิ่งที่อาสนะสามารถสอนเรา ความทนทานเป็นสิ่งที่จำเป็นในการค้างอยู่ในอาสนะ จะมีความเจนจัดในอาสนะได้ คุณต้องมีความอดทนและมีวินัย อาสนะไม่ได้มาด้วยการวางสีหน้า วิธีการทำให้เกิดการพักในท่วงท่า นั่นคือเราต้องสร้างความผ่อนคลาย แม้ในขณะที่มีความตึงในระดับที่เหมาะสม เริ่มได้ด้วยการปลดปล่อยความเครียดที่อยู่ในขมับและในเซลล์สมอง ซึ่งทำได้โดยการผ่อนคลายดวงตาและขมับ สมองที่ผ่อนคลาย จะช่วยปลดปล่อยความเครียดของเส้นประสาทและกล้ามเนื้ออีกที นี่เป็นวิธีที่คุณสามารถเปลี่ยนความเจ็บปวดที่ไม่อาจทนได้ ให้กลายเป็นความเจ็บปวดที่สามารถทนได้ ซึ่งจะทำให้คุณมีเวลาและช่องว่าง ที่จะเกิดความเจนจัดในอาสนะและขจัดความเจ็บปวดทั้งหมดได้ในที่สุด ความเจ็บปวดเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อร่างกายไม่เข้าใจวิธีทำอาสนะเท่านั้น ซึ่งจะเป็นในกรณีที่เริ่มฝึกใหม่ๆ ในท่วงท่าที่ถูกต้องจะไม่มีความเจ็บปวด จะเรียนรู้ท่วงท่าที่ถูกต้อง ไม่มีหนทางอื่นนอกจากการเผชิญกับความเจ็บปวด ดังนั้นเป้าหมายจึงอยู่ที่การทำอาสนะโดยใช้สติปัญญาอย่างเต็มที่และด้วยความรัก จะทำเช่นนี้ได้เราต้องเรียนรู้ถึงความแตกต่างระหว่างความเจ็บปวดที่ “ถูก” กับความเจ็บปวดที่ “ผิด” ความเจ็บปวดที่ถูกไม่เพียงแต่สร้างสรรค์เท่านั้น หากยังน่าตื่นเต้นและท้าทายอีกด้วย ในขณะที่ความเจ็บปวดที่ผิดก่อให้เกิดผลเสียและทำให้เจ็บปวดทรมาน ความเจ็บปวดที่ถูกเป็นไปเพื่อการเติบโตของเราและเพื่อการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและจิตวิญญาณ ปรกติความเจ็บปวดที่ถูกจะเป็นความรู้สึกที่ค่อยๆ ยาวขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น ซึ่งเราต้องแยกให้ออกจากความเจ็บปวดที่ผิด ซึ่งมักเป็นสัญญาณเตือนที่รุนแรงและฉับพลัน ที่ร่างกายพยายามบอกเราว่า เราไปไกลเกินกว่าขีดความสามารถในปัจจุบันแล้ว ความท้าทายของโยคะคือ การไปพ้นจากข้อจำกัดของเรา อย่างมีเหตุมีผล เราขยายกรอบของจิตใจออกไปเรื่อยๆ โดยใช้ผืนผ้าใบของร่างกาย... หากการฝึกในวันนี้ทำลายการฝึกของวันพรุ่ง แสดงว่ามันเป็นการฝึกที่ผิด ครูโยคะหลายคนบอกให้คุณทำอาสนะอย่างสบายๆ โดนไม่ให้มีความตึงเลยหรือไม่มีการออกแรงอย่างแท้จริง วิธีนี้จะทำให้ผู้ฝึกตกอยู่ภายในขีดจำกัดของจิตใจของตัวเอง อยู่กับความหวาดกลัว ความยึดติด และอยู่กับความจำกัดคับแคบ ปราศจากความตึงในระดับที่เหมาะสม เราจะไม่มีทางสัมผัสได้ถึงอาสนะที่แท้จริง และจิตใจก็จะยังคงอยู่ภายในขีดจำกัดของมัน โดยไม่ยอมออกไปจากพรมแดนที่มันอยู่ ทำให้สมบูรณ์ : จงมีความสุขเสมอ กับความก้าวหน้าแม้เพียงเล็กน้อยที่สุด ขอให้ตั้งเป้าหมายไว้ที่การไปให้ถึงความสมบูรณ์ ทว่าจงพอใจกับความก้าวหน้าเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งนำไปสู่ความสมบูรณ์ทุกๆ วัน ความทะเยอทะยานที่สูงเกินไปอาจบ่อนทำลายความก้าวหน้าที่ยั่งยืนได้ ถึงที่สุดแล้วความสมบูรณ์สถิตอยู่กับพระเจ้าเท่านั้น... เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถใฝ่ฝันถึงความสมบูรณ์ และความฝันนี่เองที่เป็นแรงบันดาลใจให้เราพัฒนารุดหน้าไป ทำอย่างสุดความสามารถ ในขณะที่พยายามขยายขีดความสามารถของคุณออกไปเสมอ ทำให้ชำนาญ จากนั้นขยายออกไปอีก ความสำเร็จจะมาสู่ผู้ที่ลงมือปฏิบัติ ความสำเร็จในโยคะหาได้มาจากการอ่านคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น คัมภีร์เหล่านี้เป็นเครื่องช่วยเหลือที่จำเป็นอย่างยิ่ง แต่หากปราศจากการปฏิบัติมันจะเป็นเพียงทฤษฎี... กระทั้งปตัญชลีซึ่งถือกำเนิดมาเป็นคุรุเทพยังกล่าวว่า ผู้ฝึกจะมีความชำนาญในโยคะก็ด้วยการปฎิบัติอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน ด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่นเท่านั้น เมื่อคนสวนหว่านเมล็ด เขาคาดหวังจะมีผลในทันทีเหรอ? แน่นอนว่าไม่ เขาจะรดน้ำและเฝ้าดูมันทุกวันและรู้สึกเป็นสุขที่ได้มองดูมันเติบโต เราควรปฏิบัติกับร่างกายในทำนองเดียวกัน เรารดน้ำให้แก่การฝึกอาสนะและปราณายามะด้วยความรักและเบิกบาน ที่ได้เห็นความก้าวหน้าเล็กๆ น้อยๆ โดยไม่รู้ว่าเป้าหมายอยู่ที่ไหน แต่เราไม่ได้พุ่งไปที่การประจักษ์แจ้ง เรารู้ว่าเมื่อการปฏิบัติของเราแก่กล้า แสงสว่างจะฉายฉาน ความอดทนผนวกกับการฝึกอย่างมีวินัย จะนำมาซึ่งเจตจำนงที่เราปรารถนา ความจำมีบทบาทหน้าที่ในการฝึกอาสนะ คือทำให้เราเปรียบเทียบการฝึกของเมื่อวานกับวันนี้ เพื่อให้เราเห็นว่าเราก้าวหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้องหรือไม่ แต่ผู้คนจำนวนมากทำซ้ำในสิ่งที่ตัวเองเรียนรู้มาในอดีต และการฝึกอาสนะของพวกเขากลับกลายเป็นกลไก ซึ่งทำให้ร่างกายและจิตใจชะงักงัน อาสนะไม่ใช่ท่วงท่าที่สามารถทำอย่างเป็นกลไกได้ หากต้องอาศัยความคิด จงอย่าทำซ้ำ การกระทำซ้ำซากจะทำให้จิตใจเฉื่อยชา คุณต้องมีชีวิตชีวาและกระตือรือร้นใส่ใจในสิ่งที่กำลังทำอยู่ อย่าปล่อยให้ประสบการณ์ในอดีตฝังอยู่ในจิตใจของคุณ จงปฏิบัติอาสนะแต่ละครั้ง ด้วยจิตใจที่สดชื่นและด้วยวิธีการที่สดใหม่ ถ้าคุณทำซ้ำในสิ่งที่คุณเคยทำมาก่อน แสดงว่าคุณกำลังอยู่ในความทรงจำหรืออยู่ในอดีต นั่นหมายถึงว่าคุณไม่ต้องการที่จะก้าวพ้นไปจากประสบการณ์ในอดีต ความจำต้องถูกใช้เป็นแรงกระตุ้นจากจุดที่คุณถามตัวเองว่า “ฉันสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่ทำไปเมื่อวานนี้บ้าง” ตามปรกติแล้วเมื่อผู้ฝึกมีความเชี่ยวชาญในอาสนะหนึ่งๆ อาสนะนั้นจะไม่น่าสนใจอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้คุณจึงเห็นผู้คนมากมายทำแบบเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างเป็นกลไก โดยที่จิตใจของเขาอยู่ที่อื่น มันเกิดจุดบอดขึ้น และคุณไม่สามารถดื่มด่ำในอาสนะได้ นี่ไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้อง เมื่อเราเชี่ยวชาญมากขึ้นและอาสนะเข้ามาสู่เรา มันจะเกิดแรงดึงดูดให้เราหยุดยั้งการฝึกอยู่ในขอบเขตของความพึงพอใจในความชำนาญของตัวเอง ข้าพเจ้าเรียกการฝึกแบบนี้ว่า “โภคโยคะ” หรือโยคะเพื่อความเพลิดเพลิน เราจะไม่ใช้กระจกแห่งสติปัญญาสะท้อนตัวเองเพื่อค้นหาและแก้ไขความสมบูรณ์อีกต่อไป แต่ใช้มันเพื่อเป้าหมายของความหยิ่งยโสในตัวเอง โยคะเภตราจะลอยลำนิ่งอยู่ในเขตสงัดลม หากไม่มีลมให้เราแล่นเรือ วิธีเดียวที่เราต้องทำก็คือพายเรือ นั่นหมายถึงคุณต้องกลับมาฝึกด้วยความกระตือรือร้น ความเพียร และบากบั่นอีกครั้งเพื่อสร้างความท้าทาย มีอะไรผิดพลาดหรือ? ฉันจะพัฒนาตรงไหนและอย่างไร? นี่คือการที่ไฟแห่งการฝึกฝน(ตบะ) จุดตะเกียงแห่งสติปัญญา และการเรียนรู้ด้วยตนเอง(สวาธยายะ) จะเริ่มต้นขึ้น ถ้าเราพบว่าตัวเองอยู่ห่างหรือเหนือกว่าผู้อื่น บริสุทธิ์กว่าหรือสูงส่งกว่าด้วยโยคะ เราสามารถแน่ใจได้เลยว่าเรากำลังหยุดอยู่กับที่หรือกระทั่งไถลกลับไปสู่ภาวะของความไม่รู้ ทันทีที่คุณพูดว่า “ฉันได้มันแล้ว” เท่ากับคุณสูญเสียทุกสิ่งที่คุณมี ทันทีที่มีอะไรบางอย่างมา คุณต้องก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว ทันทีที่คุณพูดว่า “ฉันพอใจแค่นี้แหละ” นั่นหมายถึงว่าเกิดการชะงักงันขึ้นแล้ว นั่นคือจุดจบแห่งการเรียนรู้ของคุณ คุณต้องทำให้ได้มากกว่าที่คุณคิดว่าตัวเองทำได้อีกเล็กน้อยเสมอ ทั้งในเชิงปริมาณและคุณภาพ วิธีนี้จะนำไปสู่ความงดงามและความยิ่งใหญ่ในที่สุด แค่นี้ครับ ในส่วนของอาสนะ   Create Date : 23 มกราคม 2553 32 comments Last Update : 23 มกราคม 2553 16:12:46 น. Counter : 964 Pageviews. Share Tweet

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาไม่ทันเจิม ตอนคุณพี่อัพบล๊อคเรายังนอนหลับอุตุอยู่เลย   โดย: Suessapple 23 มกราคม 2553 18:00:19 น.

เราอ่านๆๆของคุณพี่เชียงไปทุกบล๊อค เราไม่ต้องไปซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านเลยจ้า .... การฝึกโยคะนี่ เป็นเรื่องละเอียดอ่อนจังเลยนะคะ เมื่อก่อนเราคิดว่า ก็แค่ไปนั่งบิดไปบิดมา แต่นี้มันมีอะไรหลายๆอย่าง ที่ฝึกทั้งด้านร่างกาย และจิตใจ .... วันหยุดคิดถึงคุณแพทจังเลยเนาะ ไม่สบายค่อยยังชั่วหรือยังคะคุณพี่เชียง หรือว่ายังอ้อนคุณพยายาบาลต่อไป อิ อิ   โดย: Suessapple 23 มกราคม 2553 18:05:33 น.

แหะ แหะ...ก็อ่านมั่งอ่ะ แต่มันไม่ค่อยเข้าใจ...เข้าใจเปล่าค่ะ คราวหน้าเอาเรื่องเบาๆมาอัพบล๊อคหน่อยน๊า .... ไปแต่งงานมาหรือคะ หนุกปล่าว ที่นี่ส่วนมากคนเค้าแต่งงานกันหน้าร้อน เพราะจะได้ฉลองกันกลางแจ้ง ไม่เหมือนคนไทยชอบแต่งงานหน้าหนาวเนาะ ... กินเผื่อเราเปล่า สงสัยจะกินเผื่อแหง๋มๆๆๆเลย เพราะกลับมานอนผึ่งพุงก่อนมาคุยกับเรา .... ฝันดีๆนะคะ   โดย: Suessapple 24 มกราคม 2553 3:24:49 น.

ไหนอ่า..เสี้นหมี่ลูกชิ้นเนื้อเปื่อย รอเราไม่ไหว กินหมดไปแล้วสิ จิตตกอีกแล้วอ่าคุณพี่เชียง แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: Suessapple 24 มกราคม 2553 17:35:19 น.

ก็แบบว่า..ตื่นมาปวดหัวมาก น้ำมูกไหล หายใจไม่ออก .... เซ็งอ่ะจ้า อยากออกไปลัลล้าๆๆๆก็ไปไม่ได้อีก เพิ่งหายหวัดไปได้สองอาทิตย์...จาเป็นอีกแร้วววว   โดย: Suessapple 24 มกราคม 2553 20:01:48 น.

อย่ามาหัวเราะเยาะเราจิ เราเป็นหวัดทีไร..เราจะเป็นมากๆเลยอ่ะ เหมือนร่างกายไม่มีภูมิต้านทานเลย .... จิตตกเรื่องอื่นเราก็โยนมันทิ้งขยะไปแล้ววว เก็บไว้รกบ้าน แต่เอาหวัดกับขาไปโยนทิ้งขยะไม่ได้อ่า ฮือๆๆๆๆๆๆ   โดย: Suessapple 24 มกราคม 2553 20:18:21 น.

ฝันดีก๊าบบบบบบบบบ   โดย: Suessapple 24 มกราคม 2553 21:01:02 น.

มาแย้วคุณเชียง.. วันหยุดไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเพื่อนเท่าใหร่เลยค่ะ ยุ่งมากกกก.. คุณเชียงอัพบล็อก ไม่ส่งข่าวกันเลย จะได้มาเจิม อิอิ คุณเปิ้ลไม่สบาย แล้วคุณเชียงหายดีรึยังคะ อาทิตย์นี้แพทก็ไม่ได้ไปว่ายน้ำ อากาศไม่ค่อยดีค่ะ เลยงดไปก่อน ไปทำงานให้สนุกนะคะ...   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 8:19:10 น.

ปล. ทำไมบ้านนี้ไม่มีอีโมชั่นให้เล่นบ้างเลยคะนี่.. อยากได้อ่ะคุณเชียง ปล2 เอาเก็ตตี้มาเป็นอาหารเช้า เปลี่ยนอารมณ์ให้คุณเชียงบ้าง   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 8:23:08 น.

เมนูนี้มันง่ายเกินไป แม่ครัวใหญ่ทำไม่เป็น ไปแฮบเขามาง่ายกว่า โมยอ่ะคุณเชียง โมย....   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 8:25:22 น.

ส่งทางหลังไมล์ไม่ได้ค่ะคุณเชียง โด๊ดมันยาวมาก คุณเชียงส่งเมล์มาทางหลังไมล์นะ เดี๋ยวแพทจะออกไปข้างนอกก่อน ตอนเย็นจะส่งไปให้จ้า จะได้มีอีโมเล่น คิ คิ ชอบ..   โดย: แพท IP: 203.144.144.165 25 มกราคม 2553 12:17:09 น.

กรี้ดดดด ดับเบิ้ลกรี้ดดด....ใส่ได้แล้ว ขอเล่นหน่อยจ้า แหล่มมาก   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 15:51:10 น.

อิกระต่ายด้านข้างเสียชีวิตไปแระ ใช้น้องลิงแทนก็ได้ วะ ฮะ ฮ่า   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 15:54:06 น.

อิ่มอาหารเช้า ตื่นมามีวางเพียบเต็มโต๊ะ ขอบคุณค่า   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:45:45 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ไรอ่า... วิ่งกลับมาดู บ้านนี้มีตุ๊กตาเล่นด้วย 555555 งี้ต้องมาบ่อยๆ   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:47:14 น.

โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:48:18 น.

เล่นเข้าไป บ้านพี่ชายเราเอง..มะต้องเกรงจายยย อิ อิ   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:49:56 น.

ตัวนี้ก็น่ารักอ่ะ เค้าอายยยยยยย.... ตัวนี้เค้าอายยยยย เอิ๊กๆๆๆๆๆ   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:51:26 น.

เหนื่อยแระ ไปดีกว่า ... ตุ๊กตารกบ้าน คุณพี่เชียงเก็บกวาดเองน๊า แฮ่ๆๆๆ   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 16:52:55 น.

รายงานผลเรื่องไรเหรอคะ เรื่องขา..หรือเรื่องคุงหมอขายาว   โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 17:51:54 น.

กร๊ากกกก..คุณเปิ้ลอีโมยังเข้าไม่ถึงเหรอคะ อิอิ คุณเชียงทำอีโมเก่งจังวันหลังทำให้บ้างนะ เอาแบบ คิขุหน่อยจะด้เข้ากับแพท วะ ฮะ ฮ่า พูดมาได้ไม่ละอายปาก ปล 1 เดี๋ยวไปแจกอีโมคุณเปิ้ลก่อนนะ ปล2 คุณเชียงหาภาพอะไรมาแทนน้องกระต่ายดีอ่ะ มันหนีไปหมดเล้าแล้ว   โดย: ตัวp_box 25 มกราคม 2553 18:03:46 น.

โดย: Suessapple 25 มกราคม 2553 18:23:03 น.

มาแว้วววววจ้า น่วมกลับมาเลยอ่ะคุณพี่เชียง ไม่ใช่หมอหล่อทำ แต่เป้นคุงป้าตัวเบ้อเร่อเลย แต่มือเบาค่ะ ก็มานวดให้แล้วให้ทำกายบริหารตรงเท้าข้างนั้น แล้วให้เราทำที่บ้าน แล้วก็ต้องไปทำกับคุงป้าอีก ..... คุณพี่เชียงหายดียังคะ เอารูปมาฝากด้วยน๊า   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 5:16:08 น.

อยากเล่นตุ๊กตาต่อ แต่เกรงใจเจ้าของบ้านจัง   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 5:17:28 น.

จ๊ะเอ๋คุณเชียงทำรายอยู่คะ.. งานยุ่งเปล่า หาวิธีใส่ภาพแทนอิน้องกระต่างไม่ได้อ่ะ อิอิ เมื่อคืนนั่งอ่านโยคะในบล้อกคุณเชียง ยากจัง สมาธิต้องดี มีความตั้งใจเลยนะเนี๋ย คนสมาธิสั้นแบบแพท คงเอาดียาก 555.. คุณเชียงเล่นเก่งๆแล้วไปเป็น อ.สอนโยคะเลยสิคะ ทำแบบที่เราชอบ ดีออกค่ะ..รับจ๊อบอ่ะ   โดย: ตัวp_box 26 มกราคม 2553 11:14:59 น.

แวะมาอ่านมั่ง คุณเปิลเล่นอะไรอ่ะ บ้านเลอะเทอะหมด เอาไม้กวาดมาจิ แวะมาฟังเพลงหน่อยคิดถึงง่ะ มาอ่านสาระดีดีอีกจี๊ดนึง ขอเล่นบ้างนะ แอมอร   โดย: peeamp 26 มกราคม 2553 14:22:06 น.

ไม่โกดกานน๊า   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 21:22:05 น.

โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 21:23:52 น.

555555 มาเอาคืนนนน ไล่กัดๆๆๆๆๆคุณพี่เชียง แง่งๆๆๆๆๆๆ   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 22:22:37 น.

โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 22:23:27 น.

^^ ^^ คุณพี่เชียงโดนกัดลงไปนอนดิ้นเลยยย   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 22:24:50 น.

ไปอาบน้ำนอนซะคุณพี่เชียงฝันดีจ้า   โดย: Suessapple 26 มกราคม 2553 22:26:28 น.