|
ค น ต ก ป ล า
ค น ต ก ป ล า :: มองเห็นชายสามคนยืนเรียงกัน มุ่งมั่นตั้งใจ ตกปลาจากทะเลกว้างใหญ่ เพื่ออาหารมื้อค่ำ . ปลาโชคร้าย หลงกินเหยื่อ หารู้ชะตาตัวเองไม่ เพียงเพราะเหยื่อเล็ก ๆ ทำให้ชีวิตอาจสิ้น ตกไปเป็นอาหารมนุษย์ . . หากเป็นปลา จะพิจารณาเลือกไม่กินเหยื่อได้หรือ ในเมื่อเหยื่อ ยั่วยวน ชวนให้ตะหวัด งับ กลืนลงท้อง อร่อยเหลือล้ำ แต่ในความอร่อย กับมีเหล็กแหลมทิ่มแทงกระพุ้งแก้ม เกาะเกี่ยว ตะหวัดตัว ปลิวละล่องลอยตามสายเอ็นเส้นหนา ท้ายสุด เจ้าปลาตัวนั้น ไม่มีชีวิตรอดเร้น แหวกว่ายสายธารให้เห็นอีก ชีวิตดับสูญ สิ้นอิสระภาพ สิ้นใจ กลายเป็นอาหารโอชะ * 
~*Mee 22 November 2008 [ P h o t o ] ::กาลครั้งหนึ่ง ณ ทะเลจังหวัดสุราษฏร์ธานี ท่ามกลางความเงียบสงบของคลื่นลม ชายสามคนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนมองอยู่บนฝั่งไกล ซูมภาพได้ ปรับสีเป็นขาวดำสักนิด ใส่เพลงบรรเลงความเจ็บปวดแทนปลาที่กำลังจะเป็นเหยื่อสักหน่อย อือม์...ดีมั๊ยเอ่ย .
| Create Date : 22 พฤศจิกายน 2551 |
|
1 comments |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2551 7:48:10 น. |
| Counter : 472 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เรากินกันอย่างอร่อยโดยไม่นึกถึงตอนที่มันต้องเจ็บปวดแค่ไหน
ก่อนที่จะมาเป็นอาหารให้เรา
บางคนก็ตกปลาเพราะความสนุกโดยแลกกับชีวิตชีวิตหนึ่ง
ที่เค้าไม่คำนึงถึง
ขอบคุณที่เขียนบล็อคนี้ขึ้นมาให้เราได้ข้อเตือนใจนะค้า